Δεκαπέντε μέρες αφότου είχα αποχαιρετήσει τα πάτρια εδάφη, και με καταγεγραμμένα 4.350 χιλιόμετρα στο κοντέρ της λευκής Honda, περνούσα –φανερά αγχωμένος– τα σύνορα του Πακιστάν. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα στα τελευταία τρία χρόνια που επισκεπτόμουν με μοτοσυκλέτα την "Χώρα των Αγνών". Η τελευταία φορά που πέρασα τα ίδια ιρανο-πακιστανικά σύνορα (Taftan) ήταν το 2014, όταν οδηγούσα ένα παπί Yamaha Crypton 135, με προορισμό την Ινδία.
Όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι Πακιστανοί φρόντισαν να μου παραχωρήσουν ένοπλη στρατιωτική συνοδεία για όλη την διάρκεια του ταξιδιού μου στην χώρα τους. Ήταν ένα μέτρο προστασίας των ξένων ταξιδιωτών από τυχόν επιθέσεις των Ταλιμπάν ή του ISIS, τ’ οποίο φυσικά αποδέχτηκα με ανακούφιση. Με τίποτα δεν ήθελα να βρεθώ αιχμάλωτος σε καμιά σπηλιά του Νοτίου Αφγανιστάν περιμένοντας πότε θα με ανταλλάξουν ή θα με αποκεφαλίσουν.
Το δρομολόγιο μέσα στο Πακιστάν άγγιζε τα 1.800 χλμ., με το πιο δύσκολο κομμάτι να είναι το πρώτο -από τα σύνορα ως την πόλη Quetta (640 χιλιόμετρα)- λόγω της καυτής παρουσίας της ερήμου Βελουχιστάν. Δυο πτώσεις (ευτυχώς ανώδυνες) σε χωμάτινα κομμάτια της διαδρομής, αμμοθύελλες, βενζίνη από βαρέλια, στρατιωτική συνοδεία και ένα σκασμένο λάστιχο αποτέλεσαν τα στοιχεία της οδικής περιπέτειας των δυο πρώτων ημερών μέχρι την πόλη Quetta, την πρωτεύουσα της επαρχίας Βελουχιστάν….
Στην Quetta, αφού κατέλυσα σ’ ένα κεντρικό ξενοδοχείο (ήταν επιλογή της αστυνομίας), βγήκα κατόπιν στην πόλη με την συνοδεία τριών στρατιωτών για να επισκευάσω το πίσω λάστιχο, που έσκασε μόλις έφτασα στο ξενοδοχείο –ήμουν τυχερός μέσα στην ατυχία. Έτσι, με καινούρια πίσω σαμπρέλα και ήρεμη πλέον διάθεση, μετά από δυο μέρες συνέχισα το ταξίδι μου για την πόλη Sukkur (410 χλμ. ανατολικά), στις όχθες του Ινδού ποταμού…
Στην διάρκεια της υπόλοιπης διαδρομής του “ Trans – Asian 2017” μέσα στο Πακιστάν (Sukkur-Multan-Lahore), οι τροχοί της Africa Twin ταξίδεψαν πάνω στην κορεσμένο εθνική οδό Ν5. Για τρεις μέρες, μέχρι τα σύνορα της Ινδίας, τα είδα όλα. Εκρηκτικό το "κοκτέιλ του δρόμου": επικίνδυνα φορτηγά, τρομερή σκόνη και καυσαέριο, οδήγηση κατά τα βρετανικά πρότυπα, σχιζοφρενείς οδηγοί, δυσβάστακτη υγρασία και μια αφόρητη ζέστη που άγγιζε τους 42 βαθμούς Κελσίου. Ήταν, ωστόσο, μια μικρή πρόγευση για τα οδικά δεινά που με περίμεναν στους δρόμους της γειτονικής Ινδίας, της επόμενης χώρας του “ Trans – Asian 2017”.
Στο Dubai με το QJ SRT 800X - Ταξιδιωτικό του Κωνσταντίνου Μητσάκη, Δ' ανταπόκριση
Με κρύο και βροχή στην Τουρκία, λίγο πριν την ολοκλήρωση του ταξιδιωτικού QJ Dubai
Από τον
Κωνσταντίνο Μητσάκη
22/1/2024
Το συνοριακό πέρασμα από το Ιράκ στην Τουρκία πραγματοποιήθηκε την 22η ημέρα του ταξιδιού και αποδείχθηκε μια σχετικά εύκολη υπόθεση. Με την είσοδό μου στην Τουρκία -την τελευταία χώρα του QJ DUBAI- το οδοιπορικό μου στους δρόμους της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου με την QJ SRT 800X έμπαινε πλέον στην τελική του ευθεία. Υπολείπονταν 1.800 χλμ. ως το αιγαιοπελαγίτικο λιμάνι του Cesme, με την ηλεκτρονική πυξίδα να δείχνει την τουρκική διαδρομή Cirze-Gaziantep-Adana-Konya-Afyon-Cesme!
Η πρώτη διανυκτέρευση εντός Τουρκίας πραγματοποιήθηκε στην συνοριακή πόλη Cirze. Για να ακολουθήσει την επόμενη μέρα η διαδρομή Cirze-Gaziantep (470 χλμ.), κάτω από άκρως “παγωμένες” συνθήκες καθώς ο υδράργυρος δεν έλεγε να ξεκολλήσει από τους -1 C. Χρειάστηκε να επιστρατεύσω ισοθερμικά ρούχα και ζεστή διάθεση για να “θερμάνω” τα κρύα χιλιόμετρα που διέτρεχα στους ευθυτενείς δρόμους της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Είναι δύσκολος ο χειμώνας στη νοτιοανατολική επικράτεια της γείτονας χώρας.
Η ολιγόωρη στάση μου στον αρχαιολογικό χώρο της ελληνιστικής πόλης Ζεύγμα (44 χλμ. ανατολικά της Gaziantep) μού πρόσφερε την ευκαιρία να θαυμάσω τα εκπληκτικής τέχνης ψηφιδωτά που ανακαλύφθηκαν από τη σκαπάνη των αρχαιολόγων. Για την ιστορία, η Ζεύγμα ιδρύθηκε από τον διάδοχο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Μακεδόνα στρατηγό Σέλευκο Νικάτωρ το 300 π.Χ. και η στρατηγική της θέση (κοντά στον Ευφράτη) ήταν ο κυριότερος λόγος της ανάπτυξής της. Σήμερα, το 80% της αρχαίας Ζεύγμα βρίσκεται βυθισμένο από το 2000 στα νερά της τεχνητής λίμνης Birecik.
Κι από την ελληνιστική Ζεύγμα στην Gaziantep, σε μια από τις παλαιότερες πόλεις στον κόσμο -η Gaziantep κατοικείται συνεχώς από το 3650 π.Χ. Σήμα κατατεθέν της Gaziantep αποτελεί το γεροδεμένο κάστρο της, που δέσποζε στην περιοχή της παλαιάς πόλης. Το καταστροφικό κτύπημα του εγκέλαδου (2023) είχε δυστυχώς γκρεμίσει μέρος των τειχών, με αποτέλεσμα η είσοδος στο κάστρο να μην επιτρέπεται.
Τις δυο επόμενες μέρες, ταξιδεύοντας στην διαδρομή Gaziantep–Adana–Konya–Afyon–Cesme (1.210 χλμ.), τα αδιάβροχα δεν βγήκαν καθόλου από πάνω μου, ενώ τα ισοθερμικά "έβγαλαν" με το παραπάνω τα λεφτά τους. Δυστυχώς, στα τελευταία χιλιόμετρα του QJ DUBAI, ο καιρός δεν ήταν σύμμαχός μου. Και μόνο όταν η QJ SRT 800X φρενάρισε στην αιγαιοπελαγίτικη ακτογραμμή, η θερμοκρασία άγγιξε διψήφια νούμερα (10-11 C).
Στο παραθαλάσσιο Cesme παρέμεινα δυο ημέρες, καθώς υπήρχε απαγορευτικό απόπλου λόγω των δυσμενών καιρικών συνθήκων. Ήταν ωστόσο μια καλή ευκαιρία να αποτινάξω μακριά την κούραση που μ’ είχαν “κεράσει” οι σκονισμένοι δρόμοι της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου. Εντέλει, η ταξιδιωτική περιπέτεια QJ DUBAI άγγιξε την ολοκλήρωσή της, με την πραγματοποίηση του ακτοπλοϊκού δρομολογίου Cesme–Χίος–Πειραιάς.
Κι ενώ η επιστροφή στο κλεινόν άστυ της Αθήνας αποτελούσε μια απτή πραγματικότητα μετά από 8.800 χλμ., στο μυαλό μου είχε ξεκινήσει η διαδικασία της αρχειοθέτησης των πιο δυνατών ταξιδιωτικών παραστάσεων και εμπειριών του QJ DUBAI: Αμμάν, Τζέντα, Μεδίνα, Ντόχα, Κατάρ, Ντουμπάι, Κουβέιτ, Ουρ, Βαγδάτη, Ζεύγμα…
QJ SRT 800X – ΜΙΑ ΚΙΝΕΖΑ ΣΤΟ DUBAI
Με την QJ SRT 800X, την μεγαλύτερη ADV μοτοσυκλέτα της εταιρίας QJ MOTOR, συμβίωσα “ταξιδιωτικά” για 8.800 χλμ. Η φιλική συμπεριφορά, ο τίμιος χαρακτήρας και η αποδεδειγμένη αξιοπιστία αποδείχθηκαν τα μεγάλα προτερήματά της. Χάρη στην εργονομική θέση οδήγησης -καθόμουν “μέσα” στη μοτοσυκλέτα, με το τιμόνι ελαφρώς ψηλά τοποθετημένο και την ζελατίνα να κόβει την ένταση του αέρα- η πραγματοποίηση μεγάλων καθημερινών αποστάσεων (800–950 χλμ.) ήταν μια εφικτή και ξεκούραστη υπόθεση.
Οι ρυθμιζόμενες αναρτήσεις της QJ SRT 800X μού πρόσφεραν τη δυνατότητα να τις φέρει στα μέτρα μου, τα δυνατά φρένα και το εύχρηστο σασμάν μ’ ενθουσίασαν, τα tubeless ελαστικά αποτελούσαν (για ευνόητους λόγους) ένα μεγάλο πλεονέκτημα και η απόδοση του δικύλινδρου κινητήρα ήταν προοδευτική, με ροπή και καλό τράβηγμα στις χαμηλές και μεσαίες στροφές.
Παρά το γεγονός ότι η QJ SRT 800X ήταν μια μεγάλη και σχετικά βαριά μοτοσυκλέτα (κάτι που συνειδητοποιούσα με λίγα χιλιόμετρα μέσα στην κίνηση της πόλης), όταν το κοντέρ ξεπερνούσε τα 40–50 χλμ./ώρα αυτή η αίσθηση έπαυε να υπάρχει. Το μεγάλο κόψιμο του τιμονιού (μικρή ακτίνα στροφής) βοηθούσε στους αργούς επιτόπιους ελιγμούς, ενώ προσοχή ήθελε το πλαϊνό σταντ που κρατούσε τη μοτοσυκλέτα σε όρθια (επισφαλή) θέση.
Οδηγώντας με ήρεμη διάθεση στις ατέρμονες ευθείες της ερήμου (110–120 χλμ/ώρα), η κατανάλωση της QJ SRT 800X κυμάνθηκε στα 6,0–6,5 λτ/100χλμ. Τέλος, ικανοποιητική ήταν η δέσμη των προβολέων στη μεσαία και μεγάλη σκάλα στη διάρκεια του νυχτερινού ταξιδιού, ασθενική η κόρνα, εύχρηστοι οι διακόπτες του τιμονιού, αισθητή ήταν η έλλειψη κεντρικού σταντ, ενώ χρήσιμες αποδείχθηκαν οι προστατευτικές χούφτες!
ΧΟΡΗΓΟΙ & ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ
Θερμές ευχαριστίες στους χορηγούς και υποστηρικτές που συμμετείχαν στο ταξιδιωτικό εγχείρημα QJ DUBAI:
1) ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε / QJ MOTOR (παραχώρηση QJ SRΤ 800X)
2) MIKEL – THE COFFEE COMPANY
3) MOTOREX (Λιπαντικά μοτοσυκλετών)
4) MOTO MARKET (ένδυση NORDCΟDE)
5) HELMET HOME (Καθαρισμός–πώληση κρανών & μοτοσυκλετιστικής ένδυσης)
