WSBK 2019 Donington Park 1o σκέλος: Η ανατροπή!!

Ηγείται του πρωταθλήματος ο Rea
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

6/7/2019

Σε αντίθεση με τα FP1 και FP2, που έγιναν υπό το φως του ηλίου, τόσο ο καιρός της superpole όσο και του πρώτου σκέλους ήταν πιο άστατος. Κατά τη διάρκεια της superpole οι αναβάτες ξεκίνησαν με βρόχινα ελαστικά, όμως το αποτέλεσμα αποφασίστηκε σε στεγνές συνθήκες και με τις μοτοσυκλέτες τους να έχουν ξαναβάλει slick ελαστικά. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν και πτώσεις, όπως του Alex Lowes (Pata Yamaha WorldSBK Team), που έπεσε στην τελευταία στροφή, ενώ λίγο αργότερα τον ακολούθησε και ο Alessandro Delbianco (Althea Mie Racing Team). Τελικά, την Superpole κατέκτησε ο κύριος Superpole Tom Sykes (BMW Motorrad WorldSBK Team), που οι επιδόσεις του ήταν πάρα πολύ δυνατές από χθες στα ελεύθερα δοκιμαστικά. Ο περσινός teammate του, Jonathan Rea (Kawasaki Racing Team WorldSBK) εξασφάλισε τη δεύτερη θέση στη σχάρα εκκίνησης, ενώ την πρώτη σειρά της συμπλήρωσε ο Leon Haslam (Kawasaki Racing Team WorldSBK). Φοβερόςστην superpole ήταν και ο Peter Hickman, αντικαταστάτης του Markus Reiterberger (BMW Motorrad WorldSBK Team) που βρέθηκε στην τέταρτη θέση εκκίνησης με τον Baz και τον Bautista να είναι στην ίδια σειρά με αυτόν και να ξεκινούν πέμπτος και έκτος αντίστοιχα.

Μπορεί εμείς εδώ να ψηνόμαστε κυριολεκτικά απ’ τον ήλιο και τη ζέστη, τουλάχιστον όσοι είναι στην παραλία, όμως τα πράγματα στην Αγγλία είναι διαμετρικά αντίθετα. Ο καιρός αντί να καλυτερεύει, χειροτέρεψε και το πρώτο σκέλος ξεκίνησε με βρεγμένη άσφαλτο, όπως και έληξε. Το Donington Park είναι μια αρκετά τεχνική πίστα, όπως πολλοί αναβάτες δήλωσαν, η οποία θέτει όλες τις μοτοσυκλέτες στα όριά τους και η βροχή έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα και επικίνδυνα για αυτούς.

Η εκκίνηση του αγώνα ήταν άκρως θεαματική με τους δύο πρώην ομόσταβλους να μάχονται για την πρώτη θέση. Παρότι ο Sykes (ΒΜW Motorrad WorldSBK Team) είχε την pole, δεν κατάφερε να παραμείνει σε αυτή λόγω της εκπληκτικής εκκίνησης του Jonathan Rea (Kawasaki Racing Team WorldSBK). Ο Rea κατάφερε να πάρει τα ηνία του αγώνα με περίσσεια ευκολία, καθώς η ZX-10RR μετέφερε την ιπποδύναμή της στη βρεγμένη άσφαλτο με τέτοια ακρίβεια που ούτε γλίστραγε, ούτε σηκωνόταν πολύ ο μπροστινός τροχός, με αποτέλεσμα να πετάξει τον Rea σαν βέλος μπρόστα, σε αντίθεση με την S1000RR που έδειχνε τη δυσαρέσκειά της στη βροχή.

Ο ρυθμός του Jonathan Rea ήταν πραγματικά απόλυτος και μας θύμισε για ποιο λόγο δεν πρέπει κανείς να υποτιμάει τον τέσσερις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, καθώς με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου είχε ήδη μισό δευτερόλεπτο διαφορά απ’ τον Sykes. Ο Rea συνέχισε να ανεβάζει στροφές και ήταν πραγματικά άπιαστος, ενώ με την ολοκλήρωση του όγδοου γύρου είχε φτάσει στο σημείο να έχει επτά δευτερόλεπτα διαφορά απ’ τον Sykes. Αντίστοιχα και ο Sykes έκανε και αυτός με τη σειρά του έναν μοναχικό αγώνα αφού απ’ τη μια ο Rea ήταν 11’’ μπροστά και ο τρίτος ήταν αλλά 11’’ δευτερόλεπτα πίσω του, όποτε τερμάτισε δεύτερος χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία.

Μοιραία το θέαμα απ’ τις μάχες των αναβατών περιορίστηκε στην κατάκτηση της τρίτης θέσης. Στην εκκίνηση ο Leon Haslam (Kawasaki Racing Team WorldSBK) κατάφερε να παραμείνει τρίτος για τον πρώτο γύρο, όμως ο Loris Baz (Ten Kate Racing – Yamaha) έκανε την επίθεσή του και τον προσπέρασε μέχρι το δεύτερο γύρο. Ο Baz παρέμεινε τρίτος μέχρι τον έκτο γύρο, όμως με τη βροχή να δυναμώνει και τον Haslam να διψά για μια θέση στο βάθρο, έχασε τη μάχη και τερμάτισε τέταρτος, πίσω απ’ τον Halsam.

Στον ένατο γύρο είχαμε δύο πτώσεις καρμπόν στην έκτη στροφή της πίστας. Τόσο ο Jordi Torres (Team Pedercini Racing) όσο και ο Sandro Cortese (GRT Yamaha WorldSBK) έπεσαν με τον ίδιο τρόπο και η μοναδική διαφορά στην πτώση τους ήταν στη γραμμή που επέλεξαν πριν μπουν στη στροφή.

Μετά από 7 γύρους του παγκοσμίου πρωταθλήματος superbike και μια πραγματικά απίστευτη πορεία, ο Bautista (Aruba.IT Ducati – Racing) έχασε την πρωτιά απ’ τον βαθμολογικό πίνακα. Ένα γύρο μετά την πτώση των Torres και Cortese, ο Bautista είχε ένα ήπιο highsiding στην ίδια στροφή με αυτούς, που τον ανάγκασε να αποσυρθεί. Αν ο Bautista δεν είχε πέσει και τερμάτιζε πέμπτος, η θέση που βρισκόταν εκείνη την ώρα, θα εξακολουθούσε να είναι μπροστά στη βαθμολογία με μόλις δύο βαθμούς να τον χωρίζουν απ’ τον Rea. Τώρα, όμως ο Rea ήπιε την πιο γλυκιά σαμπάνια της χρονιάς καθώς ηγείται κατά εννιά βαθμούς απ’ τον βασικό ανταγωνιστή του. Και όλα αυτά τα κατάφερε ο Rea με την σταθερότητα που έχει απ’ την αρχή του πρωταθλήματος και κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται αφού την αρπάζει απ’ τα μαλλιά χωρίς να αφήνει καμία ανεκμετάλλευτη.

Την πεντάδα τελικά έκλεισε ο Alex Lowes (Pata Yamaha WorldSBK Team), με τον Leonardo Mercado (Orelac Racing VerdNatura) να τερματίζει πίσω του. Εξαιρετικός με βάση την κατάσταση της υγείας του ήταν και ο Michael van der Mark (Pata Yamaha WorldSBK Team), που με τον φρεσκοεπουλωμένο κάταγμα του δεξιού του καρπού τερμάτισε μέσα στη δεκάδα, πίσω απ’ τον Peter Hickman (BMW Motorrad WorldSBK Team) που ήρθε έβδομος. Ο Alessandro Delbianco (Mie Althea Racing Team) φρόντισε να μας χαρίσει άπλετο θέαμα με ίσως το πιο επικό σώσιμο της φετινής χρονιάς. Συγκεκριμένα, στη δεύτερη στροφή της πίστας είδαμε τον Delbianco να κατευθύνεται έξω απ’ αυτή στο γκαζόν την ώρα που κρεμιόταν απ’ τη μια πλευρά της μοτοσυκλέτας του με μαζεμένα τα πόδια. Με το που πάτησε στο γκαζόν και την ώρα που όλοι είμασταν πεπεισμένοι ότι θα έπεφτε ακαριαία συνέχισε ακάθεκτος να οδηγεί με τον ίδιο τρόπο. Ξανακαβάλησε κανονικά τη μοτοσυκλέτα του και τερμάτισε ένατος, ενώ τη δεκάδα έκλεισε ο Chaz Davies (Aruba.IT Ducati – Racing). Με τον καιρό να παρουσιάζει ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο, ο πολλά υποσχόμενος Toprak Razgatlioglu (Turkish Puccetti Racing) τερμάτισε 13ος και δεν κατάφερε να είναι τόσο ανταγωνιστικός όσο έδειχνε.

Μπορεί στην Αγγλία να βρέχει και η θερμοκρασία να μην είναι στους 40 βαθμούς Κελσίου, όμως τα αίματα έχουν ανάψει για τα καλά μεταξύ του Rea και του Bautista από αδρεναλίνη χωρίς να χρειάζεται η ζέστη. Το σαββατοκύριακο αργεί πολύ να τελειώσει με τοση δράση και με την προσθήκη του τρίτου αγώνα (Tissot Superpole Race) φέτος, τίποτα δεν είναι σίγουρο για το ποιος θα επικρατήσει μετά την λήξη του όγδοο γύρου. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι αυριανοί αγώνες θα είναι γεμάτοι ένταση και άγχος.

  1. Jonathan Rea (Kawasaki Racing Team WorldSBK)
  2. Tom Sykes (BMW Motorrad WorldSBK Team)
  3. Leon Haslam (Kawasaki Racing Team WorldSBK)
  4. Loris Baz (Ten Kate Racing – Yamaha)
  5. Alex Lowes (Pata Yamaha WorldSBK Team)
  6. Leandro Mercado (Orelac Racing VerdNatura)

 

Ετικέτες

Motul WSBK & MotoGP – Το θρυλικό Assen θα συνεχίσει να γράφει ιστορία

Παραμένει ως γύρος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, μέχρι και το 2031 τουλάχιστον
motomagMotul WSBK – Το θρυλικό Assen θα συνεχίσει να γράφει ιστορία
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

2/5/2024

Τα Motul WSBK ανακοίνωσαν την ανανέωση του συμβολαίου με την θρυλική πίστα του Assen, η οποία θα συνεχίσει να αποτελεί μέρος του προγράμματος τουλάχιστον μέχρι και το 2031, ενώ αντίστοιχη επέκταση θα ισχύσει και στα MotoGP.

Μετά την ολοκλήρωση του ολλανδικού γύρου για το 2024, η πίστα TT του Assen και τα Motul WSBK, όπου έδωσαν το παρόν 56.734 θεατές κατά την διάρκεια του τριημέρου, οι δύο πλευρές ανακοίνωσαν την συνέχιση της συνεργασίας τους. Εξασφαλίζεται έτσι, ότι o “Καθεδρικός Ναός της Ταχύτητας”, ο οποίος μετρά ήδη πάνω από 30 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα SBK, θα συνεχίσει να γράφει την δική του ιστορία.

Η πίστα του Assen φιλοξενεί τα Motul WSBK από το 1992, με την μόνη χρονιά που δεν έλαβε χώρα αγώνας εκεί να είναι το 2020, που ο COVID είχε επιβάλει τους δικούς του κανόνες. Αποτελεί μάλιστα την έδρα μερικών εκ των αναβατών που αυτή τη στιγμή αγωνίζονται στην μεγάλη κατηγορία, όπως των Michael van der Mark και Jeffrey Buis, αλλά και ανερχόμενων ταλέντων όπως οι Loris Veneman και Glenn van Straalen. Ο τελευταίος μάλιστα, σημείωσε φέτος την πρώτη του νίκη στην κατηγορία WSSP.

Η ανανέωση αυτή, αφορά και τα MotoGP, για τα οποία η πίστα TT αποτελεί έναν κομβικό σταθμό στην ιστορία τους, από το 1949 όταν ο θεσμός ξεκίνησε την πορεία του, με μόνη χρονιά που τα εργοστασιακά πρωτότυπα δεν ταξίδεψαν μέχρι εκεί να είναι… καλά το μαντέψατε, το 2020. Αρχικά, οι αναβάτες των GP αγωνίζονταν στους δημόσιους δρόμους της ολλανδικής πόλης, στην ίδια χάραξη που χρησιμοποιούνταν ήδη από το 1926 για το Ολλανδικό TT. Το 1955 ήταν η χρονιά που η πίστα θα έπαιρνε εν μέρει την μορφή που γνωρίζουμε σήμερα, κρατώντας ένα τμήμα από τον δημόσιο δρόμο, δίνοντας όμως χώρο για πτώσεις.

Από τότε, πέρασαν τόνοι νερού από το αυλάκι, που το μετέτρεψαν σε ποτάμι. Όσες, όμως, αλλαγές και να έχουν γίνει στην πάροδο των χρόνων, ο “Καθεδρικός της Ταχύτητας” παραμένει ένας ιστορικός σταθμός για το Παγκόσμιο στερέωμα των αγώνων μοτοσυκλέτας, έχοντας γράψει τα δικά του ξεχωριστά κιτάπια, στις χρυσές σελίδες του αθλήματος.

Ετικέτες