ΔΟΚΙΜΗ SHOEI Glamster: Ρετρό εμφάνιση και υπερσύγχρονη ασφάλεια

Στιλ εποχής χωρίς παραχωρήσεις
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

8/7/2022

Πρώτα απ’ όλα το κράνος το φοράμε για ασφάλεια και προστατεύει το πιο ευαίσθητο και σημαντικότερο για τη ζωή μας όργανο του σώματός, δηλαδή τον εγκέφαλο. Όμως ασφάλεια για ένα κράνος δεν αποτελεί μόνο η αντοχή του στις δυνάμεις πρόσκρουσης που του ασκούνται σε περίπτωση πτώσης. Το κράνος θα πρέπει να προσφέρει και ενεργητική ασφάλεια, δηλαδή να είναι σταθερό σε όλες τις ταχύτητες, να προσφέρει επαρκές οπτικό πεδίο προς όλες τις κατευθύνσεις, να είναι εργονομικά σωστό για να μην προκαλεί πρόωρη κόπωση του αναβάτη στην πολύωρη οδήγηση και φυσικά να έχει ποιότητα υλικών και κατασκευής ώστε τα χαρακτηριστικά του να μην αλλοιώνονται από τη συχνή χρήση.

Η πρόοδος που έχει γίνει στο σχεδιασμό και στη χρήση υλικών τα τελευταία χρόνια, αλλά και οι αυστηρότερες προδιαγραφές, έχουν ως αποτέλεσμα τα σημερινά κράνη να είναι πολύ πιο ασφαλή και πολύ πιο άνετα και ανθεκτικά σε σχέση με τα κράνη προηγούμενων δεκαετιών.

Την ίδια στιγμή όμως, η αναγέννηση της custom σκηνής και η επιστροφή των retro μοντέλων στο προσκήνιο, έφερε μαζί της και την επιστροφή αντίστοιχης σχεδίασης κρανών.

Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι πως το στιλ και ο όμορφος εξωτερικός σχεδιασμός που είναι εμπνευσμένος από το παρελθόν δεν ακολουθεί το επίπεδο ασφάλειας που πρέπει να έχει ένα κράνος στη σύγχρονη εποχή.

Εδώ βρίσκεται η διαφορά του νέου Glamster σε σχέση με τα περισσότερα κράνη της “retro” και “neoretro” κατηγορίας.

Το πρώτο σημαντικό στοιχείο διαφοροποίησης είναι φυσικά ο σχεδιασμός του τμήματος που προστατεύσει το σαγόνι και το πρόσωπο του αναβάτη. Η SHOEI έχει διατηρήσει μια αρκετά μεγάλη σε μέγεθος “μπάρα προστασίας” κάτω από τη ζελατίνα, οπότε το Glamster προσφέρει προστασία σύγχρονου Full-Face κράνους.

Ένα ακόμα σημείο διαφοροποίησης από την πλειοψηφία των κρανών αυτής της κατηγορίας είναι η ύπαρξη αεραγωγών στο υποσαγόνιο και το μέτωπο, οι οποίοι διατηρούν δροσερό το κεφάλι του αναβάτη το καλοκαίρι και αποτρέπουν το θόλωμα της ζελατίνας από την ανάσα του αναβάτη τον χειμώνα.

Ακολουθώντας τα υψηλά πρότυπα ασφάλειας της SHOEI, το λουράκι του Glamster δένει με διπλούς κρίκους και έχει σύστημα E.Q.R.S. (Emergency Quick Release System) ώστε οι διασώστε να μπορούν να βγάζουν εύκολα το κράνος από το κεφάλι, χωρίς να καταπονούν τον αυχένα σε περίπτωση ατυχήματος, όπως επιβάλλεται στα αγωνιστικά κράνη.

Άλλη μια ομοιότητα με τα αγωνιστικά κράνη της SHOEI είναι η αφαίρεση όλων των τμημάτων της εσωτερικής επένδυσης για εύκολο και γρήγορο πλύσιμο.   

Το εξωτερικό κέλυφος του Glamster κατασκευάζεται σε τρία διαφορετικά μεγέθη, οπότε τα μικρά, τα μεσαία και τα μεγάλα νούμερα έχουν ίδιο πάχος αφρώδους υλικού εσωτερικά και δεν υπάρχουν κάποια νούμερα που διαθέτουν περισσότερο ή λιγότερο αφρώδες από το ιδανικό, κάτι που παίζει μεγάλο ρόλο στον τομέα της ασφάλειας ενός κράνους.

Επίσης η SHOEI προσφέρει πέντε διαφορετικού πάχους μαξιλαράκια για τα μάγουλα, ώστε το Glamster να εφαρμόζει άψογα σε διαφορετικά σχήματα προσώπου.

Το πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει όταν πιάνεις για πρώτη φορά στα χέρια σου το  Glamster είναι το μικρό του βάρος και οι μικρές εξωτερικές διαστάσεις του που έχει το κέλυφος (1165gr-1215gr). Στο περιοδικό έχουμε πάρα πολλά κράνη στο ίδιο νούμερο και το Glamster ήταν βαρύτερο σε αίσθηση μόνο από ένα full-carbon, το οποίο ήταν μάλιστα και open-face!. Πραγματικά πολύ ελαφρύ κράνος όταν το κρατάς στα χέρια και παραμένει ελαφρύ σε αίσθηση όταν το φοράς, χάρη στο σωστό ζύγισμα που έχει και την πολύ καλή εφαρμογή.

Το δοκιμάσαμε οδηγώντας διαφορετικού τύπου μοτοσυκλέτες και scooter με πιο δύσκολη δοκιμασία απ’ όλες την οδήγηση του ηλεκτρικού scooter CE-04 της BMW, το οποίο φυσικά δεν παράγει κανέναν θόρυβο, οπότε ο αναβάτης ακούει μόνο όποιον αεροδυναμικό θόρυβο παράγει το κράνος.

Επίσης η ζελατίνα του είναι χαμηλή, οπότε η αεροδυναμική συμπεριφορά του κράνους στις υψηλές ταχύτητες πρέπει να είναι άψογη για να μην τρέμει και να μην πιέζει το κεφάλι του αναβάτη.

Όπως αναμέναμε από ένα κράνος της SHOEI, το Glamster είναι πολύ ήσυχο στις υψηλές ταχύτητες και δεν υπάρχουν σφυρίγματα ή στροβιλισμοί αέρα γύρω από τη ζελατίνα του. Επίσης δεν έχει την τάση να ανασηκώνεται στις υψηλές ταχύτητες, κάτι που δεν καταφέρνουν να κάνουν ούτε τα κράνη που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για γυμνές μοτοσυκλέτες.   

Συνοψίζοντας την εμπειρία μας από τον πρώτο μήνα συμβίωσης με το Glamster θα λέγαμε πως η SHOEI έντυσε ένα υπερσύγχρονο full-face κράνος με μια ρετρό εμφάνιση και κατάφερε να προσφέρει στο κοινό της custom σκηνής και των neo-retro μοτοσυκλετών πολύ υψηλά επίπεδα ασφάλειας και άνεσης με εξαιρετικό στιλ.

 

SUZUKI GSX1300R HAYABUSA: ‘Ετσι έγινε θρύλος στην Ελλάδα

Η μοτοσυκλέτα-σταθμός στην ιστορία της Suzuki μέσα από τις σελίδες του ΜΟΤΟ
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

16/11/2020

Σήμερα, το όνομα “Hayabusa” δεν χρειάζεται συστάσεις. Λίγο-πολύ όλοι έχουν μια σαφή εικόνα για τί είδους μοτοσυκλέτα είναι και ποιες είναι οι ικανότητές της. Όμως πίσω στο 1999 ήταν “απλώς” ένα καινούριο μοντέλο της Suzuki στην μεγάλη κατηγορία των Sport –touring που κανείς μας δεν είχε την παραμικρή ιδέα πως πρόκειται να ανατρέψει τα δεδομένα της κατηγορίας. Σε λίγες εβδομάδες η Suzuki θα παρουσιάζει μετά από πολλά χρόνια τον αντικαταστάτη του σημερινού μοντέλου κι αυτό μας έδωσε την ιδέα να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο και να θυμηθούμε μαζί το πρώτο γιγαντιαίο τεστ της Hayabusa του ΜΟΤΟ. Όπως έχουμε γράψει από το 2019 ακόμη, αποφεύγουμε να ανακοινώνουμε κάθε 2-3 μήνες πως έρχεται το νέο μοντέλο, όπως βλέπουμε αλλού να συμβαίνει. Από την πρώτη στιγμή είπαμε πότε θα έρθει το νέο Hayabusa κι όλα συνηγορούν πως από τότε είμαστε σωστοί... Ευκαιρία για ένα αφιέρωμα λοιπόν με λεπτομέρειες και αριθμούς σαν αυτά που δεν υπάρχουν πολλά εκεί έξω. Ένα πολυήμερο τεστ, με δοκιμασίες σε κάθε είδους δρόμο, που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ σε μοτοσυκλέτα αυτού του είδους και αποτέλεσε την αρχή της λαμπρής ιστορίας της Hayabusa στην Ελλάδα. Σε αυτό το flash-back θα ξεφυλλίσουμε μαζί το τεύχος 218 και θα δούμε τι κάναμε και πως ζήσαμε οι συντάκτες του ΜΟΤΟ την άφιξη της Hayabusa στη χώρα μας.

 

Πρώτο ραντεβού στις Σέρρες!

Το τρίπτυχο Hayabusa-MOTO-Πίστα ήταν εκείνο που σημάδεψε την ιστορία αυτή της μοτοσυκλέτας περισσότερο και την διαφοροποίησε από τα υπόλοιπα Supersport της εποχής. Το πρώτο ραντεβού μας μαζί της ήταν στην πίστα των Σερρών και αυτό από μόνο του αποτελεί “δημοσιογραφική ανωμαλία” για δοκιμή sport-touring μοτοσυκλέτας. Όμως η ελληνική αντιπροσωπεία είχε αποφασίσει να κάνει εκεί την δημοσιογραφική παρουσίαση και όπως αποδείχτηκε δεν ήταν καθόλου κακή επιλογή. Άλλωστε το Hayabusa ανήκει στην οικογένεια των GSX-R! Απλώς είναι 1300 και λιιιίγο παχουλό.

Τα κιλά και η “περιφέρεια μέσης” ήταν τα δύο στοιχεία που έβαζαν περιορισμό στην οδήγηση μέσα στην πίστα των Σερρών, πιέζοντας τα φρένα και τις αναρτήσεις. Τα περιθώρια κλίσης ήταν μια χαρά για μοτοσυκλέτα του είδους, όμως οι ικανότητες του πλαισίου και του κινητήρα της Hayabusa τα έκαναν να φαίνονται λίγα. Το φαίρινγκ, οι εξατμίσεις και το σταντ γδερνόντουσαν σε κάθε στροφή. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα για τον αναβάτη. Το πρόβλημά ήταν πως το Hayabusa είχε όντως γονίδια GSX-R και σου έδειχνε πως αν σηκώσεις τις εξατμίσεις και σκληρύνεις τις αναρτήσεις για να μην “βουλιάζει” μέσα στη στροφή, μπορεί να πάει πολύ γρήγορα ακόμα και μέσα σε αυτή την τεχνική πίστα. Το πόσο “GSX-R” ήταν το πλαίσιο της Hayabusa φάνηκε μερικούς μήνες μετά, όταν ταξιδέψαμε στο Nurburgring και στα χέρια του Άλκη Συνιώρη έκανε σε χρόνο 8 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα τον γύρο (Bridge To Gate) στην θρυλική “Πράσινη Κόλαση” πηγαίνοντας τρενάκι μαζί με την R1 του Γερμανού εκπαιδευτή!

Μάλιστα η συγκεκριμένη μαύρη Hayabusa ήταν η ίδια που είχαμε στις Σέρρες και είχαμε “ξεσκίσει” στα τεστ επί μήνες οι Έλληνες δημοσιογράφοι, αποδεικνύοντας πως εκτός από επιδόσεις, ο κινητήρας της είχε “αντισώματα” στους κανίβαλους!   

Πρώτη στους αριθμούς

 

Τα όργανα μετρήσεων και το δυναμόμετρο του ΜΟΤΟ δεν είχαν δείξει ποτέ πριν τόσο μεγάλους αριθμούς στη ζωή τους. Τα εργοστάσια πάντα φουσκώνουν του αριθμούς στα τεχνικά χαρακτηριστικά που δημοσίευαν, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις ιπποδυνάμεις και το βάρος. Ως αποτέλεσμα, όσα περιοδικά κάνουμε μετρήσεις επιδόσεων, πολλές φορές βλέπουμε μεγάλες αποκλείσεις. Έως τον Ιούνιο του 1999 που βγήκε στα περίπτερα το τεύχος 218 με το πρώτο τεστ του Hayabusa δεν υπήρχε μοτοσυκλέτα παραγωγής που να είχε δείξει πάνω από 140 ίππους στον τροχό και να είχε ξεπεράσει τα 290km/h στο όργανο μετρήσεων του περιοδικού.

Το Honda CBR1100XX Blackbird Fi είχε πάρει την σκυτάλη των επιδόσεων από το γερασμένο Kawasaki ZZ-R 1200, έχοντας 142,1 ίππους στον τροχό και 294km/h τελικής ταχύτητας. Η Honda είχε επιτύχει τελική 300km/h στην οβάλ πίστα του Nardo της Ιταλίας, όμως η μοτοσυκλέτα εκείνη δεν είχε καθρέπτες και η Dainese είχε σχεδιάσει ειδική φόρμα και κράνος για την μικρόσωμη αναβάτρια Yuko, την Ιαπωνίδα συντάκτρια που είχαμε συνεργασία και εμείς στο ΜΟΤΟ. Όταν λοιπόν ήρθε το Hayabusa γράφοντας 157,6 ίππους στο δυναμόμετρο και 308km/h πραγματικής τελικής, έπεσαν τα σαγόνια όλων στο πάτωμα! Η Suzuki ποτέ δεν είχε τη φήμη πως φτιάχνει τις δυνατότερες και γρηγορότερες μοτοσυκλέτες στην ευθεία. Γι΄αυτό και η Hayabusa σόκαρε τόσο πολύ τους μοτοσυκλετιστές εκείνη την εποχή. Η σύγκριση των μετρήσεων επιδόσεων μεταξύ Hayabusa και Blackbird δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο, το άλμα απόδοσης και την αλλαγή σελίδας που έκανε η Suzuki εκείνη την εποχή.  

 

 Στα χαρτιά υπήρχαν και πριν μοτοσυκλέτες που έλεγαν πως βγάζουν 150 ίππους όμως η Hayabusa ήταν η πρώτη που τους έδειξε πάνω στο δυναμόμετρο και μάλιστα είχε 15 άλογα παραπάνω από το Blackbird Fi

Οι επιταχύνσεις από στάση ήταν καταιγιστικές και ακόμα και σήμερα προκαλούν τον θαυμασμό. Λόγω του μακρύ μεταξονίου, του χαμηλού κέντρου βάρους και του απίστευτα ανθεκτικού συμπλέκτη, τα 0-400μ ήρθαν σε 9,72 δευτερόλεπτα και έπιανε τα 200km/h σε μόλις 7,02 δευτερόλεπτα

Το 1999 η τελική ταχύτητα είχε την δική της βαρύτητα στις συζητήσεις των μοτοσυκλετιστών. Σε πολλά κοντέρ υπήρχε ο μαγικός αριθμός 300km/h όμως μόνο η Hayabusa τα έπιανε στην πραγματικότητα

Τα κυβικά και βήχας δεν κρύβονται. Οδηγώντας την Hayabusa ήταν εύκολο να καταλάβεις πως είχε πολύ ροπή σε όλο το φάσμα των στροφών, παρά την ευστροφία του κινητήρα. Οι μετρήσεις των ρεπρίζ επιβεβαίωσαν την ανωτερότητά του και σε αυτόν τον τομέα