Adv 2 Dubai 2016: Τουρίστας στο Ομάν

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

9/5/2016

Ενώ όλη η Ελλάδα αντάλλαζε το γιορτινό φιλί της Ανάστασης στο προαύλιο κάποιας εκκλησίας, εγώ κοιμόμουν βαθιά πάνω στο πλοίο που με μετάφερε από το Ιράν στα Η.Α.Ε. Ούτε χαρμόσυνες καμπάνες, βεγγαλικά, κόκκινα αυγά ή λαμπάδες… Αυτό ήταν δυστυχώς το τίμημα του ταξιδιού για το Dubai. Αποζημιώθηκα όμως την επομένη (ανήμερα το Πάσχα), όταν βρέθηκα με τον φίλο- μοτοσυκλετιστή, Μάριο Χριστόπουλο και την γυναίκα του, να γιορτάζουμε –παρέα με άλλους Έλληνες– την ανάσταση του Κυρίου, έχοντας για θέα τον πύργο Burj Khalifa, το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο (828 μ.).

Χάρη στον Μάριο, οι δυο πρώτες μου μέρες στο Dubai πέρασαν γρήγορα και ευχάριστα. Τα βασικά αξιοθέατα της πόλης έγιναν ψηφιακές αναμνήσεις, ενώ ακολουθώντας με την ΚΤΜ 1050 Adventure το αυτοκίνητο του Μάριου, δεν δυσκολεύθηκα διόλου στην περιπλάνησή μου μέσα στα αστικά όρια του φουτουριστικού Dubai.
Βάση του προγράμματός μου, εκτός από τα Η.Α.Ε., είχα να "ξοδέψω" και έξι μέρες στο γειτονικό Σουλτανάτο του Ομάν, μια χώρα που πάντοτε μου εξιτάριζε την φαντασία. Και τελικά, με απώτερο προορισμό την πρωτεύουσα Muscat, ξεκίνησα ένα οδοιπορικό που θα άγγιζε περίπου τα 800 χιλιόμετρα. Κι όσον αφορά τους δρόμους, τις υποδομές και τις εξυπηρετήσεις καθοδόν, όλα ήταν άψογα στο Ομάν.
Ο Φίλιππος Γκαβός, ένας πολύ καλός φίλος από το Χαϊδάρι, ανέλαβε στην Muscat να με φιλοξενήσει και να μου γνωρίσει την πόλη όπου δούλευε το τελευταίο διάστημα, στα έργα κατασκευής του νέου αεροδρομίου της πρωτεύουσας. Οι τρεις μέρες που πέρασα με τον Φίλιππο στην λευκή Muscat, αναμφισβήτητα μου χάρισαν τις καλύτερες αναμνήσεις από την χώρα του Σουλτάνου Qaboos…

Στην επιστροφή μου για Dubai επέλεξα να περάσω από τις βόρειο-κεντρικές περιοχές της χώρας, εκεί όπου οι δυο πόλεις-οάσεις Nizwa και Bahla, έκρυβαν τρία ανεκτίμητα κειμήλια της τοπικής Ιστορίας. Δεν μπορούσα να μην επισκεφθώ τα τρία πιο φημισμένα κάστρα (Nizwa Fort, Bahla Fort, Jabreen Fort) της ευρύτερης περιοχής του βορείου Ομάν, τα οποία, κτισμένα με τον παραδοσιακό αρχιτεκτονικό ρυθμό, με ταξίδεψαν κατευθείαν στα μεσαιωνικά χρόνια της Αραβίας.

Κ. Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.