Αναρτήσεις μεταβλητού ύψους από τη Showa

Για κοντούς που τους αρέσουν οι ψηλές

Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/6/2019

Η Showa φαίνεται πως τελικά βρήκε μια νέα λύση για να ένα πολύ παλιό πρόβλημα. Μιλάμε φυσικά για το ύψος της σέλας των μοτοσυκλετών από το έδαφος, που είναι ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για τους σχεδιαστές της εργονομίας της θέσης οδήγησης, αλλά και συνολικά κατά τον σχεδιασμό μιας μοτοσυκλέτας, καθώς κάτω από την σέλα πρέπει να χωρέσουν όλο και περισσότερα πράγματα σε σχέση με το παρελθόν. Κάτι οι προδιαγραφές ρύπων και θορύβου που απαιτούν μεγαλύτερου όγκου φίλτρα αέρα και εξατμίσεις, κάτι η μόδα των τεράστιων mega on-off που έχει κάνει τις μοτοσυκλέτες πανύψηλες και υπέρβαρες, περιορίζουν διαρκώς τη δυνατότητα να σχεδιαστεί μια μοτοσυκλέτα με μικρό ύψος σέλας. Το πρόβλημα για τους κατασκευαστές έγινε ακόμα μεγαλύτερο με την οικονομική ενδυνάμωση των ασιατικών χωρών οι οποίες αγοράζουν όλο και περισσότερες μεγάλες μοτοσυκλέτες, αλλά και την εξαγωγή στις δυτικές χώρες μοτοσυκλετών που έχουν σχεδιαστεί κυρίως για τις ασιατικές αγορές. Πώς να φτιάξεις μια μεγάλη μοτοσυκλέτα που να μπορούν να την οδηγούν οι μικρόσωμοι ασιάτες, αλλά και οι μεγαλόσωμοι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι;

Οι ρυθμιζόμενου ύψους σέλες έχουν μικρό εύρος ρυθμίσεων και συνήθως γίνονται θυσίες στην άνεση με την αφαίρεση αφρώδους υλικού. Η ιδέα της Showa να αυξάνεται και να μειώνεται η διαδρομή των αναρτήσεων, προφανώς δεν είναι κάτι το πρωτοποριακό, καθώς το έχει κάνει πράξη η Citroen με την DS από το 1955. Ούτε φυσικά είναι κάτι νέο η αλλαγή του ύψους ανάλογα με την ταχύτητα που κινείται το όχημα. Το έχει κάνει η Mercedes και η Audi από το 1998. Η καινοτομία της Showa βρίσκεται στο γεγονός, που κατάφερε χωρέσει τους απαραίτητους μηχανισμούς μέσα σε ελάχιστο χώρο, με αποτέλεσμα το συνολικό μέγεθος των αναρτήσεων μεταβλητού ύψους να είναι σχεδόν ίδιο με των συμβατικών αναρτήσεων. Η αλλαγή του ύψους γίνεται με υδραυλικό τρόπο, οπότε το σύστημα χρειάζεται αντλία και τον κινητήρα να δουλεύει. Όσο η μοτοσυκλέτα είναι ακίνητη ή κινείται με πολύ μικρή ταχύτητα, οι αναρτήσεις είναι στο χαμηλότερο σημείο. Όταν αυξήσεις ταχύτητα, τότε οι αναρτήσεις αυξάνουν το ύψος της μοτοσυκλέτας. Με το μάτι μπορεί να μπερδευτείς και να πιστέψεις πως το σύστημα αυτό αυξάνει και μειώνει την προφόρτιση του ελατηρίου, όμως στην πραγματικότητα αυτό που κάνει είναι να αυξάνει και να μειώνει την απόσταση ανάμεσα στο σημείο στήριξης του ελατηρίου με την βάση στήριξης του αμορτισέρ στο πλαίσιο ή το μοχλικό αναλόγως την τοποθέτηση. Με άλλα λόγια αυξάνει και μειώνει το εξωτερικό ολικό μήκος του αμορτισέρ και όχι του ελατηρίου.

Επίσης έχει τη δυνατότητα να προγραμματιστεί ημί-ενεργητικά και να διατηρεί σταθερή την απόσταση της μοτοσυκλέτα από τον δρόμο ανεξάρτητα αν έπεσες σε λακκούβα ή αν καβάλησες πεζοδρόμιο! Αυτό είναι βέβαια κάτι εξαιρετικά σύνθετο και μπορεί να καταστήσει την μοτοσυκλέτα, άσχημη σε συμπεριφορά. Ας μην ξεχνάμε πως τώρα, δέκα χρόνια μετά την είσοδο των ημι-ενεργητικών αναρτήσεων στην ζωή μας, η έρευνα γύρω από την εξέλιξή τους γίνεται με στόχο την βέλτιστη αλλαγή γεωμετρίας κατά το φρενάρισμα και την επιβράδυνση, και όχι στην προσπάθεια διατήρησης της μοτοσυκλέτας επίπεδης, όπως ήταν αρχικά... Η Showa με μία τέτοια κίνηση προχωρά ακόμη πιο βαθιά...

ΠΗΓΗ: YOUNG MACHINE

https://bit.ly/MOTO_670

Race News

Επικαιρότητα

MotoGP: Φτάνει τους 1000 αγώνες στην Αυστρία

Ένα ταξίδι 76 χρόνων με ήρωες, θρύλους και αξέχαστες στιγμές

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/8/2025

Το επόμενο Σαββατοκύριακο η κορυφαία κατηγορία των Grand Prix γιορτάζει τον 1000ό αγώνα της στο Red Bull Ring, χίλιοι αγώνες σε 76 χρόνια δράσης, ηρώων, κακών, θριάμβων και τραγωδιών

Τρεισήμισι δεκαετίες γεμάτες από αληθινούς θρύλους όπως οι Duke, Surtees, Hailwood, Agostini, Rainey, Doohan, Rossi και Marquez. Χίλια Grand Prix που ταξίδεψαν τον κόσμο σε θρυλικές πίστες: Assen, Phillip Island, Isle of Man, Sachsenring, Indianapolis, Buriram, Buddh και Losail. Ένα Πρωτάθλημα που έσπρωξε την τεχνολογική καινοτομία στα άκρα και ακόμα παραπέρα.

Από την αρχή…

Ο πρώτος αγώνας της κατηγορίας MotoGP διεξήχθη στον θρυλικό TT Mountain Circuit στο Isle of Man, στις 17 Ιουνίου 1949. Στον επτά γύρων, 425 χλμ. μαραθώνιο κέρδισε ο Harold Daniell με εργοστασιακή Norton.

Χρειάστηκαν 13 χρόνια για να φτάσουμε στον 100ό αγώνα, το 1962 στο Sachsenring, με νικητή τον Mike Hailwood και την MV Agusta. Δέκα χρόνια νωρίτερα, στη Monza, ο Les Graham χάριζε στην MV Agusta την πρώτη της νίκη. Το 1953, ο Fergus Anderson έγινε ο γηραιότερος νικητής στην ιστορία, κερδίζοντας στα 44 του με Moto Guzzi στο Montjuic Park.

Το 1957, ο Bob McIntyre κατέγραψε τον μεγαλύτερο σε διάρκεια αγώνα στα 76 χρόνια του θεσμού: 3 ώρες, 2 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα για 8 γύρους στην διαδρομή των 60,27 χλμ. του Isle of Man.

Από τα 200 στα 400 Grand Prix

Ο 200ός αγώνας έγινε στο Assen με νικητή τον Giacomo Agostini. Λίγο πριν, ο Jim Redman έφερε τη Honda στην κορυφή για πρώτη φορά στο Hockenheim, ενώ ο Godfrey Nash κατέκτησε την τελευταία νίκη μονοκύλινδρης μοτοσυκλέτας στο Opatija το 1969. Το 1971, ο Jack Findlay χάρισε στη Suzuki την πρώτη νίκη δίχρονου κινητήρα.

Ο Barry Sheene γιόρτασε τον 300ό αγώνα το 1981 στο Anderstorp – τελευταία του νίκη και μοναδική με Yamaha. Το 1973, ο Jarno Saarinen κέρδισε τον πρώτο αγώνα με τετράκυλινδρο δίχρονο, όμως χάθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα στο Monza.

Το 1976, στο Nürburgring, ο Agostini πήρε την τελευταία νίκη του, που ήταν και η τελευταία για τετράχρονη μηχανή στην κατηγορία μέχρι την εποχή MotoGP.

Το 1977, ο Sheene σημείωσε την υψηλότερη μέση ταχύτητα όλων των εποχών: 217,37 χλμ/ώρα στο Spa. Το 1989, στον 400ό αγώνα, ο Eddie Lawson νίκησε στο Le Mans.

Η σύγχρονη εποχή

Η μισή χιλιάδα αγώνων ήρθε με τον Mick Doohan νικητή στο Imola, ενώ το 2002, ο Valentino Rossi κέρδισε στον πρώτο αγώνα όπου οι τετράχρονοι 990 κ.εκ. έτρεξαν μαζί με τους δίχρονους.

Ο 600ός αγώνας πήγε στον Sete Gibernau μετά απο τρομερή μάχη με τον Rossi στο Le Mans, ενώ λίγο αργότερα ο Capirossi έφερε την πρώτη νίκη Ducati στο MotoGP. Το 2004, ο Rossi έγινε ο μόνος που κέρδισε διαδοχικά σε δύο διαφορετικές μάρκες (Honda και Yamaha).

Το 2007 ήρθαν τα 800 κ.εκ., με τον Stoner και την Ducati κυρίαρχους. Το 2008, το Qatar έγινε ο πρώτος νυχτερινός αγώνας στην ιστορία. Ο Jorge Lorenzo πήρε τον 700ό αγώνα στο Motegi (2009), ενώ το 2013 ο Marc Marquez έγινε ο νεότερος νικητής όλων των εποχών.

Από το 800 στο 1000

O Jorge Lorenzo κέρδισε και τον 800ό αγώνα με απόλυτη κυριαρχία. Το 2016 μπήκαν τα ενιαία ECU και τα ελαστικά της Michelin. Ο Cal Crutchlow έγινε ο πρώτος Βρετανός νικητής μετά από 35 χρόνια. Ο Rossi πήρε την τελευταία του νίκη το 2017, ενώ το 2020 η KTM πανηγύρισε τις πρώτες της νίκες με Binder και Oliveira που κέρδισε εντός έδρας για τον Αυστριακό κατασκευαστή στο Red Bull Ring τον 900ό αγώνα, όντας μέχρι σήμερα ο μοναδικός Πορτογάλος με νίκη στην μεγάλη κατηγορία.

Το 2021 στο Qatar, οι Quartararo και Zarco έκαναν το πρώτο γαλλικό 1-2. Το 2022, ο Aleix Espargaró έφερε την πρώτη νίκη Aprilia και ο Rins κέρδισε στον πιο κοντινό τερματισμό στην ιστορία (0,884’’ για 7 αναβάτες).

Το 2024, ο Viñales έγινε ο πρώτος που νίκησε με τρεις διαφορετικές μάρκες στην εποχή MotoGP. Ο Marc Marquez κέρδισε ξανά μετά από 1043 μέρες, αυτή τη φορά με Ducati. Λίγο αργότερα, οι αδελφοί Marquez έγραψαν ιστορία με το πρώτο 1-2 σε αδέρφούς. Στο Le Mans, ο Zarco χάρισε στη Γαλλία την πρώτη της νίκη εντός έδρας μετά από 71 χρόνια.

Και τώρα… το μέλλον

Βαθιά ανάσα και ετοιμαστείτε για τους επόμενους 1000 αγώνες. Ο κόσμος θα αλλάξει δραματικά, αλλά το σίγουρο είναι ένα, ο αγώνας θα είναι πάντα αγώνας.