BMW GS Trophy 2020: Περιπέτεια στη Νέα Ζηλανδία!

Με απίστευτες δοκιμασίες!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

10/2/2020

Για το 2020 η BMW αποφάσισε να διοργανώσει το GS Trophy στη μαγευτική Νέα Ζηλανδία. Πάνω από 20 εθνικές και όχι μόνο ομάδες –αποτελούμενες από τρεις αναβάτες- έλαβαν μέρος στον θεσμό που διοργανώνει ο γερμανικός κολοσσός, ενώ μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν και δυο ομάδες γυναικών!

Αφετηρία ήταν η παραλία Napier και οι αναβάτες είχαν ξυπνήσει απ’ τα άγρια χαράματα –στις 5:30 π.μ.- για να προετοιμαστούν για μια επική διαδρομή που θα διαρκούσε πάνω από 11 ώρες. Μέσα από δύσβατα και μαγευτικά μονοπάτια οι ομάδες, αφότου διέσχισαν την ηφαιστειογενή περιοχή Putauaki ανέβηκαν στην κορυφή του Edgecumbe, ενός ανενεργού ηφαιστείου, με υψόμετρο 821μ. Έπειτα, περιπλανήθηκαν σε δάση και βρέθηκαν σε χωματόδρομους κοντά στις ακτές των ποταμιών.

Η BMW θέλοντας να κάνει τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα, είχε προσθέσει και προκλήσεις μέσα στη διαδρομή με διάφορες δοκιμασίες, όπως την ανάβαση λόφων με μεγάλη κλίση – εκεί σημειώθηκαν και αρκετές πτώσεις. Μάλιστα, κάθε πτώση είχε και αρνητική βαθμολογία για τις ομάδες.

Στο τέλος του άρθρου υπάρχει πλούσιο gallery

Αφότου το καραβάνι άφησε πίσω του τα ποτάμια έθεσε ως προορισμό τους καταρράκτες Mokau, που βρίσκονται στη λίμνη Wikaremoana. Εκεί τους περίμενε και η δεύτερη δοκιμασία, που θύμιζε περισσότερο αγώνα Trial, καθώς για την επιτυχή ολοκλήρωσή της χρειαζόταν η άριστη συνεργασία του αναβάτη με τους teammates του.

Κάθε ομάδα επέλεγε έναν αναβάτη της και του έδενε τα μάτια μόλις ανέβαινε στη μοτοσυκλέτα του. Σκοπός του Sena Challenge” ήταν να χρησιμοποιήσουν τα μέλη της ομάδας το σύστημα ενδοεπικοινωνίας της Sena και να καθοδηγήσουν σωστά τον “τυφλό” αναβάτη μέσα από μια slalom διαδρομή.

Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμασίας, το “Rally” της BMW κατευθύνθηκε για την παραλία Hawke. Μέχρι να φτάσουν εκεί το τερέν να άλλαξε πολλές φορές, από βατό χωματόδρομο, σε σαθρό και δύσκολο μέχρι και σε πολύ τεχνικό με κοτρώνες, ενώ απ’ του μενού δεν έλειψε και η επίθεση ενός κοπαδιού από πρόβατα. Ο τερματισμός ήταν λίγο έξω απ’ το λιμάνι του Napier, με το καραβάνι ουσιαστικά να επιστρέφει εκεί όπου ξεκίνησε.

Η δεύτερη μέρα επιφύλασσε μια διαδρομή 321 χιλιομέτρων με τα 180 από αυτά να είναι στην άσφαλτο, τα 170 στο χώμα και τα 10 στην άμμο. Παράλληλα, μέσα στο πρόγραμμα υπήρχαν και τρεις προκλήσεις για τις ομάδες. Οι αναβάτες κινήθηκαν κατά μήκος της παραλίας μέχρι να φτάσουν στο Ακρωτήρι του Απαγωγέα (σ.σ. Το Cape Kidnappers πήρε το όνομά του το 1769, όταν οι Μαορί ιθαγενείς απήγαγαν τον μούτσο του Καπετάνιου James Cook). Εκεί τους περίμενε η πρώτη πρόκληση που δεν ήταν άλλη απ’ το να σπρώξουν τα μέλη της ομάδας σβηστή μια μοτοσυκλέτα τους μέσα σε μια διαδρομή slalom.

Μετά από αρκετό κόπο, καθώς πέρα απ’ το βάρος των μοτοσυκλετών το αμμώδες έδαφος έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα, οι ομάδες άφησαν πίσω τους την παραλία και κατευθύνθηκαν στην ενδοχώρα. Πέρασαν απ’ τους διάσημους αμπελώνες των Elephant Hill, Black Ridge και Clear View μέχρι να φτάσουν στην Wairarapa. Από εκεί κατευθύνθηκαν νότια με προορισμό το Herbertville και στόχο να ξαναβρεθούν στην παραλία, που τους περίμενε η δεύτερη πρόκληση. Ήταν ένας αγώνας πήγαινε-έλα κατά μήκος της αμμουδιάς και αυτός που θα σταματούσε επιτυχώς στο “stop box” θα ήταν ο νικητής.

Το τελευταίο σκέλος της δεύτερης μέρας περιλάμβανε μια μεικτή διαδρομή 200km γεμάτη στροφές και με την άσφαλτο να δίνει τη θέση της στους χωματόδρομους συχνά-πυκνά. Ο τερματισμός ήταν στο Castlepoint – άλλο ένα απ’ τα μέρη που είχε ανακαλύψει ο Cook και πήρε το όνομά του απ’ τη μορφολογία της παραλίας, που περικυκλώνεται και προστατεύεται από βράχους.

Η τελευταία δοκιμασία της ημέρας ήταν ένα διαγωνισμός φωτογραφίας. Οι φωτογραφίες που τράβηξαν οι αναβάτες θα αναρτηθούν εδώ στις 11 Φεβρουαρίου και για 24 ώρες όσοι θέλουν, μπορούν να επιλέξουν την καλύτερη (σ.σ. η ιστοσελίδα θα ενεργοποιηεθί στις 11/02).

Η BMW είναι μια premium εταιρεία μοτοσυκλετών και αυτό επιβεβαιώνεται τόσο από την αξία των μοτοσυκλετών της όσο και από αυτά που διοργανώνει για τους πιστούς αναβάτες της. Το GS Trophy είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, ενισχύοντας τους δεσμούς της εταιρείας με όσους εμπιστεύονται το όνομά της μέσω της μοτοσυκλετιστικής κουλτούρα που προάγει.

Ετικέτες

John Penton: Απεβίωσε ο πρωτοπόρος του off road και ιδρυτής της Penton Motorcycles

Η σχέση του με την KTM που την οδήγησε στην παγκόσμια αναγνώρισή της
John Penton
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/9/2025

Ο John Penton, θρυλική μορφή της μοτοσυκλέτας και ιδρυτής της Penton Motorcycles, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 100 ετών, λίγες ημέρες μετά τον εορτασμό των γενεθλίων του.

Γεννημένος στις 19 Αυγούστου 1925, ο Penton και τα αδέρφια του ξεκίνησαν να οδηγούν μοτοσυκλέτες συνεφέρνοντας μια παλιάς Harley-Davidson του 1914 που βρήκαν στον αχυρώνα τους. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Penton αφιέρωσε την προσοχή του στην άμυνα της χώρας, υπηρετώντας στον στρατό.

Μετά τον πόλεμο, αγόρασε μια μεταχειρισμένη Harley-Davidson Knucklehead και μαζί με τον αδερφό του Bill συμμετείχαν στον απαιτητικό αγώνα Jack Pine 500-Mile Enduro στο Lansing του Michigan το 1948. Εκεί ο Penton διαπίστωσε ότι οι βαριές μοτοσυκλέτες όπως οι Harley και οι Indian είχαν περιορισμένο μέλλον σε τέτοιους αγώνες, βλέποντας την σημαντικά ελαφρύτερη και πιο ευέλικτη BSA να κερδίζει τον ισχυρότερο ανταγωνισμό.

Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στον Jack Pine με μια B-33 BSA και τερμάτισε δεύτερος, γεγονός που τον ώθησε στην αναζήτηση μιας μικρότερης, ελαφρύτερης και υψηλής απόδοσης μοτοσυκλέτας enduro.

Penton Death

Ο Penton άνοιξε αντιπροσωπεία μοτοσυκλετών με τα αδέρφια του, συνεχίζοντας να αγωνίζεται και κατακτώντας το Πρωτάθλημα Enduro της Πολιτείας του Ohio και πολλούς άλλους αγώνες στις μεσοδυτικές πολιτείες. Το 1960 κέρδισε το βραβείο του πιο δημοφιλούς αναβάτη, της αμερικάνικης μοτοσυκλετιστικής ομοσπονδίας (AMA).

Αργότερα έγινε επίσημος διανομέας της Husqvarna στις ΗΠΑ, μετά τη νίκη του στο Jack Pine το 1966 με μοτοσυκλέτα της εταιρείας. Το 1967 επισκέφθηκε το εργοστάσιο της Husqvarna στην Ευρώπη προσπαθώντας να πείσει τον κατασκευαστή να κατασκευάσει ακόμη πιο ελαφριές μοτοσυκλέτες εκτός δρόμου, μια ιδέα που αντιμετωπίστηκε με χλιαρότητα από τους Σουηδούς.

Penton Death

Στη συνέχεια, δεν το έβαλε κάτω και επισκέφθηκε το εργοστάσιο της KTM στην Αυστρία, όπου η πρότασή του έτυχε μεγαλύτερης αποδοχής. Προσέφερε $6.000 προσωπικό κεφάλαιο, για να κατασκευαστούν μερικά πρωτότυπα, και η KTM συμφώνησε.

Στις αρχές του 1968 παρέλαβε έξι πρωτότυπα Penton 100cc, τα οποία χρησιμοποίησε σε αγώνες, προσελκύοντας άλλους κορυφαίους αναβάτες. Η ζήτηση ήταν άμεση, με πάνω από 400 μοτοσυκλέτες να πωλούνται την πρώτη χρονιά.

Η συμβολή του John Penton στην επιτυχία της KTM είναι καθοριστική για την πορεία της εταιρείας στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον παγκόσμιο χώρο των αγώνων εκτός δρόμου. Με την ιδέα του για ελαφριές, ευέλικτες και ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες, ο Penton έπεισε την αυστριακή KTM, η ζήτηση ήταν άμεση και τεράστια, έτσι σε λίγο περισσότερο από μια δεκαετία, περισσότερες από 25.000 Penton είχαν πωληθεί στις ΗΠΑ, δημιουργώντας μια σταθερή βάση για την επέκταση και την καθιέρωση της KTM ως κορυφαίου κατασκευαστή off-road μοτοσυκλετών. Η στρατηγική καινοτομία του Penton, σε συνδυασμό με την προώθηση νέων τεχνολογιών και τον εντοπισμό αναγκών των αναβατών, έθεσε τα θεμέλια για την εδραίωση της KTM ως ηγέτη στον χώρο του motocross και του enduro παγκοσμίως.

Ένα ακόμη κεφάλαιο της κληρονομιάς του περιλαμβάνει και βελτίωση της υπόδησής για εκτός δρόμου χρήση, όπου συνεργαζόμενος με την ιταλική Alpinestars για την κατασκευή της Hi-Point μπότας, με ανοξείδωτη περικνημίδα, πρόδρομο της γνώριμης πλέον, ψηλής off road μπότας

Penton Death

.

Για τη συνεισφορά και τις καινοτομίες του στη βιομηχανία μέσω Husqvarna, Penton, Hi-Point και πολλών άλλων, ο John Penton εισήχθη στο AMA Motorcycle Hall of Fame το 1998.