Buell Motorcycles - «Οι Απέθαντοι» #3: Πώς επανέρχεται και τι πιθανότητες έχει

Ανακοινώνουν 10 μοντέλα σε 3 χρόνια
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

20/2/2021

Σε λίγους μήνες ακόμη και θα ήταν ένα καλό πρωταπριλιάτικο αστείο, αλλά τώρα είναι πραγματικότητα, εχθές η Buell ανακοίνωσε την επιστροφή της. Τουλάχιστον στην αγορά των ΗΠΑ. Κι όχι μόνο επιστρέφει αλλά ανακοινώνει πως συνεχίζει τα μοντέλα που έβγαζε ως EBR, εκείνα με τα οποία έχασε την μάχη της αγοράς και ενισχύει την γκάμα της ακόμη περισσότερο, υπολογίζοντας συνολικά σε 10 μοντέλα μέσα σε 3 χρόνια.

Αυτή θα είναι πρακτικά η τρίτη επανεκκίνηση για την εμβληματική μάρκα του Erik Buell ο οποίος βέβαια δεν σταμάτησε ποτέ να κατασκευάζει, από το 1983 που ανεξαρτητοποιήθηκε από την H-D και ξεκίνησε την Buell. Πολύ περιεκτικά και συνοπτικά, δέκα χρόνια αργότερα η Harley εξαγόρασε το μισό μερίδιο του Erik και άλλα πέντε χρόνια αργότερα ανέλαβε πλήρως τον έλεγχο της μάρκας, στηρίζοντάς την μέσα από το δίκτυό της.

Ακριβώς δέκα χρόνια μετά από την τελευταία εξέλιξη ο νέος CEO της Harley Davidson που αναλάμβανε τότε, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης που για δύο χρόνια είχε γονατίσει την αμερικάνικη αγορά (εμείς ακόμη δεν αντιλαμβανόμασταν πως η καταιγίδα έρχεται προς τα εδώ) αποφασίζει ως πρώτο-πρώτο έργο του στην Harley να κόψει την Buell. Ήταν μία κίνηση που είχε κόστος σε δικαιώματα, σε ρήτρες αλλά και στο γόητρο της εταιρείας και ωστόσο προχώρησε με ταχύτατες αποφάσεις. Όταν η H-D τράβηξε την πρίζα της Buell το 2009, σχεδόν 140.000 μοτοσυκλέτες είχαν πουληθεί σε όλο τον κόσμο, από το 1983 όταν πρωτοξεκίνησε.

Αμέσως ο Erik Buell κινητοποιήθηκε για να βρει λύση να συνεχίσει το έργο του, κι όταν είδε πως αυτό δεν ήταν εφικτό με το ίδιο όνομα, ίδρυσε την Erik Buell Racing. Μία νέα εταιρεία που με το όνομα EBR προσέφερε υπηρεσίες υποστήριξης σε αγώνες για το 1125R και το πετυχημένο στις ΗΠΑ 1190 σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις. Η ιστορία της EBR μας ενδιαφέρει, γιατί είναι αυτή που πήρε τώρα τα δικαιώματα των Buell. Δηλαδή μπορεί πλέον να επιστρέψει στο αρχικό της όνομα.

Ωστόσο η EBR έχει εξίσου ταραχώδη ιστορία και στηρίζει τις πλάτες της στην Liquid Asset Partners, έναν οργανισμό που ειδικεύεται στην εξαγορά πτωχευμένων εταιρειών ή εμπορικών σημάτων και την ρευστοποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων ή της εμπορικής τους αξίας.

ένα από τα μοντέλα που στοχεύουν τώρα να βγάλουν στην αγορά:

Άλλωστε η Liquid Asset Partners και στην EBR έτσι μπλέχτηκε αρχικά. Μετά την ίδρυση της δεύτερης αυτής εταιρείας, σύντομα ο Erik Buell συνάντησε οικονομικά προβλήματα και στο νέο του εγχείρημα. Η EBR πτώχευσε με σχεδόν 20 εκατομμύρια δολάρια σε χρέη και η Liquid Asset Partners αγόρασε την προβληματική επιχείρηση. Είναι ενδιαφέρον πως λίγο πριν γίνει αυτό, η ινδική HERO, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής του κόσμου αυτή την στιγμή σε αριθμό μονάδων και σε τρομακτική άνοδο εκείνη την εποχή, είχε μπει στο σχήμα της EBR με στόχο να χτίσει δίκτυο καταστημάτων χρησιμοποιώντας ένα αμερικάνικο επιχειρηματικό όχημα και το σεβασμό που απολαμβάνει ο Erik Buell ξεκινώντας την πορεία της στην αμερικάνικη αγορά.

Οι μοτοσυκλέτες και τα σκούτερ της HERO είναι διαμετρικά αντίθετα από τις μοτοσυκλέτες της EBR και το να προσπαθείς να τις πουλήσεις μέσα στο ίδιο μαγαζί θα έπρεπε να είχαν προβλέψει πως δεν θα δούλευε ποτέ στην πράξη. Είχαν όμως πιστέψει πως θα μπορούσαν να το καταφέρουν. Επί δύο χρόνια προσπαθούσαν να κάνουν ταυτόχρονα δύο διαφορετικά πράγματα, να χτίσουν δίκτυο και παράλληλα να ξεκινήσουν την παραγωγή των EBR σε αμερικάνικο έδαφος με νέα βάση, πράγμα επίσης καταδικασμένο να αποτύχει γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει και τα δύο ταυτόχρονα.

Η Liquid Asset Partners θα είχε έρθει και νωρίτερα στο προσκήνιο αν ένας φιλο-Buell δικαστής, δεν είχε αποφασίσει να δώσει παράταση στην ρευστοποίηση της εταιρείας μήπως και βρεθεί αγοραστής.

Τελικά το 2016 φαίνεται πως θα μπει οριστικό τέλος σε όλα αυτά καθώς ο έλεγχος της EBR, περνά στην Liquid Asset Partners LLC. Παραδόξως όμως ο οργανισμός που βγάζει κέρδος διαλύοντας εταιρείες αποφασίζει να κρατήσει την EBR ανέπαφη, και μαζί της και τα λεφτά της Hero που επίσης παραμένει στο νέο σχήμα. Λίγους μήνες αργότερα αφήνουν τον Erik να κάνει εκείνο που του αρέσει, να φτιάχνει δηλαδή το 1190 και να το πουλά σε λίγους και πιστούς πελάτες, μαζί με ξεχωριστές κατασκευές για αγωνιστική χρήση, όπως μία απίστευτη hill-climb μοτοσυκλέτα.

Για τον πολύ κόσμο όμως και ιδιαίτερα για εμάς εδώ στην νότια Ευρώπη το όνομα της Buell και της EBR μπαίνουν σε λήθαργο από το 2016, μέχρι εχθές δική μας ώρα ή αλλιώς στις 18 Φεβρουαρίου το απόγευμα στις ΗΠΑ. Τότε το σχήμα αυτό που βρίσκεται πίσω από την EBR ανακοινώνει πως έχει τα δικαιώματα της Buell ξανά στα χέρια του, αγορασμένα από την Harley-Davidson και πως ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας που αγαπά πολύ τον Erik Buell θα προσπαθήσει να συνεχίσει το έργο του για να βγάλουν δέκα νέα μοντέλα μέσα σε 3 χρόνια, υπολογίζοντας και το hill-climb μέσα σε αυτά…

Αν προσθέσεις τις πτωχεύσεις και τα άνοιξε-κλείσε της EBR και της Buell, τότε η προσπάθεια αυτή που ξεκίνησε πριν από 38 χρόνια έχει απασχολήσει το κοινό για αλλαγές ιδιοκτησίας σχεδόν τις ίδιες φορές με τις διαφορετικές σειρές μοντέλων που έχει βγάλει. Το πρόβλημα είναι πως και αυτή την φορά οι εξαγγελίες προηγούνται του έργου. Εμείς στην Ελλάδα ξέρουμε πως αυτό είναι ένα μεγάλο καμπανάκι για κάτι που μάλλον δεν θα γίνει. Θέλουμε να βλέπουμε τις εξαγγελίες μετά το έργο και όχι πριν και ιδιαίτερα στην περίπτωση αυτού του ονόματος οι εξαγγελίες που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια είναι πάρα πολλές χωρίς να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Από την άλλη η Liquid Asset Partners κρατά μία πενταετία στα χέρια της την EBR και έχει παλέψει άλλα δύο να την αποκτήσει ενώ η Hero παραμένει επίσης μέτοχος. Προφανώς αυτοί οι δύο κάτι βλέπουν πως μπορούν να καταφέρουν σε όλο αυτό και σίγουρα έχουν και τους πόρους να το στηρίξουν.

Η Hero δεν έχει καθίσει άπραγη όλα αυτά τα χρόνια στην Αμερική, καθώς σε πολλές χώρες από τον ισημερινό και κάτω έχει απλώσει τα πλοκάμια της και μάλιστα με τρόπο που δείχνει πως θα έχουν λαμπρό μέλλον. Οι Ινδοί είναι επίμονοι και ξέρουν πως ο κόπος να αναστήσεις ένα όνομα είναι σε κάθε περίπτωση μικρότερος από το να κάνεις ένα νέο να γίνει γνωστό. Ίδιο έργο και με την Norton. Ξεκινήσαμε με εξαγγελίες και παχιά λόγια μετά την νέα νεκρανάσταση, ήρθαν απανωτές πτωχεύσεις και τώρα νέος κύκλος μετά την εξαγορά από την ινδική TVS. Κι εκτός από πείσμα, οι Ινδοί έχουν και μία μεγάλη ρευστότητα από μία αγορά μοτοσυκλέτας που έχει προσπεράσει εδώ και χρόνια την Κίνα και πουλά πάνω από 20.000.000 καινούρια δίκυκλα.

σχέδια για μία νέα Adventure μοτοσυκλέτα με 185 ίππους

Η Buell λοιπόν ξανά μαζί μας. Χωρίς τον Erik Buell και σε κεντρικό ρόλο έναν τεχνοκράτη και με νέα υποστήριξη πλέον αλλά και ένα παρελθόν που καθιστά δύσκολο να εμπιστευτείς πως θα υπάρξει μέλλον μακρύ και αδιατάραχτο. Ιδιαίτερα όταν στόχος είναι να ξεκινήσουν με μοντέλα που ήδη απέτυχαν μία φορά στην δική τους αγορά, εντός έδρας δηλαδή. Σίγουρα οι συγκυρίες δεν βοήθησαν τότε και προφανώς σε αυτό το διαφορετικό “timing” όπως το λένε οι ίδιοι, στοχεύουν τώρα. Αμερικάνικα superbike λοιπόν ξανά στους δρόμους, μαζί με ένα θηριώδες Adventure στα πρότυπα του Ulysses και παράξενο όπως και το Adventure της H-D με ανακοινωμένη ιπποδύναμη στα 185 άλογα (!) από τον ίδιο, γνωστό κινητήρα του 1190 που ο Erik έχει φάει τα χρόνια του να τον εξελίσσει διαφορετικά.

Η MV Agusta που επίσης είχε η H-D και έδωσε στους Ρώσους την ίδια εποχή που αποφάσισε να τραβήξει την πρίζα από την Buell, τα καταφέρνει τώρα μία χαρά και ετοιμάζεται να μπει και στην αγορά μικρών και προσιτών μοτοσυκλετών μέσα από συνεργασίες με τρία, ναι τρία διαφορετικά κινέζικα εργοστάσια! Πουλά τεχνογνωσία και design κάτι που οι Ιταλοί έχουν σε περίσσια, την ίδια στιγμή που συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, με μοτοσυκλέτες κοσμήματα όπως το Rush που κατά αποκλειστικότητα οδηγεί το ΜΟΤΟ στο τεύχος που είναι τώρα στα περίπτερα. Διόλου άσχημα δηλαδή στην μετά H-D εποχή. Ίσως το ίδιο να γίνει και με την Buell παρά το μαρτυρικό παρελθόν της. Θα είναι δύσκολο να κερδίσει την αγορά στις ΗΠΑ βέβαια, καθώς η αγορά της μοτοσυκλέτας εκεί έχει χτυπηθεί από εγκέλαδο και οι μετασεισμοί συνεχίζονται. Είναι όλα ρευστά και οι παραδοσιακές κατηγορίες μοτοσυκλετών αλλάζουν, όπως αλλάζει και ο μοτοσυκλετισμός στις ΗΠΑ γενικά. Η Buell έχει δύσκολο έργο μπροστά της και για ακόμη μία φορά, ο χρόνος είναι εκείνος που θα δείξει τι τελικά θα συμβεί…

 

Kawasaki Z1100 – Έρχεται με τον μεγαλύτερο 4κύλινδρο των SX/Versys

Αναμένεται το 2026 ως το κορυφαίο naked από το Akashi – Μαζί και τρεις νέες ρετρό Ζ900
Kawasaki Z1100 νέο μοντέλο 2026
Από το

motomag

7/5/2025

Τον περασμένο Αύγουστο, η Kawasaki αναβάθμιζε τη Versys 1000 σε Versys 1100 και όλα έδειχναν ότι θα ακολουθούσαν και μοντέλα Ninja 1100 και Z1100. Πράγματι, η Versys 1100 και η Ninja 1100SX ανακοινώθηκαν το φθινόπωρο αλλά η Z1100 δεν ήρθε. 

Αντίθετα, η Kawasaki αναβάθμισε τη Z900 με νέο σχεδιασμό, ηλεκτρονικό γκάζι και μονάδα μέτρησης αδράνειας έξι αξόνων (IMU). Σημαντικές προσθήκες μεν, αλλά όχι αυτό που περίμεναν οι φίλοι της εταιρείας από το Akashi και γενικότερα των μεγάλων naked. Τελικά, απλά χρειαζόταν λίγη υπομονή, καθώς πλέον φαίνεται πως η Kawasaki Z1100 έρχεται το 2026.

Η επιβεβαίωση προέρχεται από μια νέα καταχώρηση στο California Air Resources Board (CARB), για την πιστοποίηση μοντέλων με τον τετρακύλινδρο εν σειρά κινητήρα των 1.099 κ.εκ. της Kawasaki. Μαζί με τις Ninja 1100SX, Ninja 1100SX SE και Versys 1100 SE, η καταχώρηση περιλαμβάνει και έναν νέο κωδικό μοντέλου, τον ZR1100HT.

Όταν η Kawasaki υποβάλλει πιστοποιητικά στην CARB ή την Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας των ΗΠΑ (EPA), συνήθως αναγράφει την εμπορική ονομασία για υπάρχοντα μοντέλα, αλλά χρησιμοποιεί κωδικούς μοντέλων για νέα ή ανανεωμένα μοντέλα. Το "T" υποδεικνύει το έτος μοντέλου 2025 (σύμφωνα με τα βιομηχανικά πρότυπα), αλλά το "ZR1100H" είναι νέος κωδικός. Γνωρίζουμε πως οι κωδικοί ZR χρησιμοποιούνται για τα γυμνά μοντέλα Z, επομένως μάλλον αναφέρεται σε μια νέα Z1100.

Η πιστοποίηση της CARB δεν αποκαλύπτει άλλες λεπτομέρειες, πέρα από το ότι μοιράζεται τον ίδιο κινητήρα με τις Versys και Ninja 1100. Στη Versys 1100, ο κινητήρας αποδίδει 133 ίππους στις 9.000 σ.α.λ. και 11,4 kgm ροπής στις 7.600 σ.α.λ., ενώ στη Ninja 1100SX η απόδοση φτάνει τους 134 ίππους και 11,5 kgm. Η Z1100 λογικά θα πλησιάζει περισσότερο τα νούμερα της Ninja παρά της Versys, με τους Ιάπωνες να διατηρούν διακριτές αποστάσεις από τα κορυφαία γυμνά του ευρωπαϊκού ανταγωνισμού, ενώ η απόδοση βρίσκεται χαμηλότερα και από εκείνη του νέου Honda CB1000 Hornet.

Από μερίδα κόσμου υπάρχει παράπονο σχετικά με τις Ninja και Versys 1100, καθώς η Kawasaki δεν προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές πέρα από τη σημαντική βελτίωση του κινητήρα τους αναφορικά με την απόδοση. Η Z1100, όμως είναι μια εντελώς νέα προσθήκη στη σειρά Z. Η τελευταία γυμνή Kawasaki ατμοσφαιρικής τροφοδοσίας άνω των 1.000 κ.εκ. ήταν η Z1000 του 2021 και για να βρει κανείς Z1100, πρέπει να γυρίσει πίσω στις Zephyr 1100 και ZRX1100.

Παρά την έλευση της Z1100, οι πιστοποιήσεις της CARB επιβεβαιώνουν ότι η Z900 θα συνεχίσει την εμπορική της πορεία και το 2026. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς όπως γνωρίζουμε από την περασμένη EICMA έλαβε πρόσφατα σειρά αναβαθμίσεων για το 2025. Ενδιαφέρον είναι όμως πως στην ίδια καταχώρηση περιλαμβάνονται και τρεις νέοι κωδικοί μοντέλων: ZR902AT, ZR902BT και ZR902ET.

Αν και δεν είναι σαφές, πιθανολογείται αυτοί οι τρεις κωδικοί να αφορούν τις retro εκδόσεις Z900RS, Z900RS SE και Z900RS Cafe. Αναμένεται τα νέα αυτά μοντέλα, να αποκτήσουν IMU και ηλεκτρονικό έλεγχο γκαζιού, όπως η απλή Z900.

Προς το παρόν δεν υπάρχουν πληροφορίες σε σχέση με το πότε θα γίνουν οι επίσημες ανακοινώσεις και παρουσιάσεις. Πέρσι, για τη Versys 1100 και τη Ninja 1100SX, χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι το φθινόπωρο οπότε κάτι αντίστοιχο περιμένουμε φέτος για τη Z1100 και τις ανανεωμένες εκδόσεις Z900RS.