Ελληνικός Μοτοσυκλετισμός συμπαραστέκεται στην Π.Υ.

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/8/2017

Μέλη από πολλές ελληνικές λέσχες μοτοσυκλέτας, V Maniacs, V-STROM Greek Riders, Varadero Club Hellas, BMW Riders Club of Greece, TDM Hellas, ΛΕΜΣ, ΛΕΜΟΤ, κ.α. ενώθηκαν απέναντι στο τεράστιο πρόβλημα των πυρκαγιών και μετάφεραν προμήθειες στους πυροσβέστες και τους εθελοντές που πολεμούσαν τα πύρινα μέτωπα στην Ανατολική Αττική. Η πράξη τους μάλιστα δεν ήταν της μίας ημέρας, ανανεώνοντας το ραντεβού τους και για σήμερα, ωστόσο έπειτα από επικοινωνία με την Πολιτική Προστασία με την οποία ήρθαν σε συνεργασία, ενημερώθηκαν πως οι πυρκαγιές βρίσκονται σε ύφεση και δεν συντρέχουν πλέον οι ίδιοι λόγοι ανησυχίας.

Είχαν προηγηθεί σπαρακτικές αναρτήσεις πυροσβεστών στα social media που ζητούσαν νερό, κολλύρια ματιών και βασικές προμήθειες καθώς πάλευαν μόνοι τους με τις φωτιές και τον καπνό. Ανάμεσα στους πολλούς εθελοντές υπήρχαν αρκετοί μοτοσυκλετιστές από την πρώτη στιγμή, θα ακουστεί στερεοτυπικό αλλά είναι πραγματικότητα η μεγαλύτερη ευαισθησία που διατηρεί ένας μοτοσυκλετιστής απέναντι στην φύση. Τους μεμονωμένους μοτοσυκλετιστές που εθελοντικά βοηθούσαν τους πυροσβέστες, πλαισίωσαν οι Λέσχες κάνοντας ένα κίνημα συμπαράστασης που ξεπέρασε τα λόγια, χαρακτηριστική λοιπόν η φράση των Πυροσβεστών: «είστε οι μόνοι που βοήθησαν έμπρακτα και όχι με ευχολόγια»!

Είναι μία σπάνια φορά που μέλη διαφορετικών Λεσχών έρχονται άμεσα σε επικοινωνία και συνεργασία, αλλά φανερώνει την δύναμη που έχει ο μοτοσυκλετισμός στην Ελλάδα και την κουλτούρα που τον διαπνέει και χάνεται μέσα στην καθημερινότητα.

Συγχαρητήρια στις Λέσχες και τους εθελοντές

φωτογραφίες από εδώ: link

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”