FIM: Εγκαίνια για το Μουσείο Αγωνιστικών Μοτοσυκλετών της - Στην Ελβετία

Στις παλιές εγκαταστάσεις της FIM βρήκε στέγη η αγωνιστική ιστορία της μοτοσυκλέτας - Παρόντες νέοι και παλιοί Παγκόσμιοι Πρωταθλητές

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

8/12/2025

Με παρουσία ιστορικών προσωπικοτήτων και Παγκόσμιων Πρωταθλητών από τον χώρο της μοτοσυκλέτας εγκαινίασε η FIM το νέο Racing Motorcycle Museum (RMM) στη Mies της Ελβετίας, δημιουργώντας έναν μόνιμο χώρο αφιερωμένο στην ιστορία και την εξέλιξη των αγώνων μοτοσυκλέτας.

Τα εγκαίνια έγινα υπό την παρουσία στελεχών της τοπικής αυτοδιοίκησης, μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της FIM, προσκεκλημένων εκπροσώπων των εθνικών ομοσπονδιών, Παγκόσμιων Πρωταθλητών του 2025 και της ευρύτερης οικογένειας της FIM.

Το νέο μουσείο στεγάζεται στο κτίριο που μέχρι πρόσφατα βρισκόταν η έδρα της FIM, στη μικρή Ελβετική κοινότητα Mies, και φιλοδοξεί να αποτελέσει το σημείο αναφοράς για την πορεία και κληρονομιά των αγώνων μοτοσυκλέτας, από την εποχή των πρωτοπόρων έως και σήμερα.

Μετά την επίσημα εγκαίνια, ο πρόεδρος της FIM, Jorge Viegas και ο αθλητικός διευθυντής, Fabio Muner, κάλεσαν στη σκηνή τέσσερις θρυλικές μορφές του αθλήματος: τον 15 φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή Ταχύτητας Giacomo Agostini, τον 4 φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή Motocross Harry Everts, τον Trial & Road Racing Legend Sammy Miller και τον Carmelo Ezpeleta, CEO της Dorna. Οι ανωτέρω αποτέλεσαν και τους πρώτους επίσημα εισαχθέντες στο νέο FIM Hall of Fame.

Κάθε τιμώμενος έλαβε ένα ειδικής έκδοσης ρολόι, προτού αφήσει το αποτύπωμα της παλάμης του για μία μοναδική σύνθεση σε μοτίβο καρό σημαίας που θα κοσμεί τον κήπο του RMM.

Ανάμεσα στα εκθέματα που φιλοξενούνται στο μουσείο δεσπόζουν οι μοτοσυκλέτες των Πρωταθλητών του 2025: Marc Márquez (FIM MotoGP), Toprak Razgatlioglu (WSBK), Toni Bou (TrialGP), Daniel Sanders (Rally-Raid), Josep Garcia (EnduroGP), Bartosz Zmarzlik (Speedway GP) και Romain Febvre (MXGP).

Το RMM όμως αφηγείται όλη την ιστορία των αγώνων, παρουσιάζοντας εμβληματικές μοτοσυκλέτες κειμήλια από κάθε κατηγορία, μεταξύ των οποίων:

η AJS Porcupine με την οποία ο Leslie Graham κατέκτησε το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα Grand Prix το 1949
η θρυλική εξακύλινδρη Honda RC166, 250 κυβικών του 1967, του Mike Hailwood
η Yamaha YZR-M1 του Valentino Rossi από το 2004
η Kawasaki ZX-10R του Jonathan Rea του 2016
η Honda RC213V του Marc Márquez από το 2018
η Yamaha YZ450F του Stefan Everts (2006)
η Beta Zero prototype του Jordi Tarres (1989)
η Zaeta DT450RS του Francesco Cecchini (2019)
η BMW R80 G/S του Hubert Auriol από το Dakar του 1981
η GASGAS EC350F του Andrea Verona (2024)
η Yamaha YZF-R7 της Team Europe από τα πρώτα FIM Intercontinental Games του 2025.

Μετά το τέλος των εγκαινίων, οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του 2025 φωτογραφήθηκαν στην είσοδο του μουσείου, πριν από την τελετή βράβευσης FIM Awards 2025 στο συνεδριακό κέντρο SwissTech στη Λοζάνη.

Ο Πρόεδρος της FIM, Jorge Viegas, υπογράμμισε τη σημασία της δημιουργίας μιας μόνιμης στέγης για την ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας, τονίζοντας πως το νέο μουσείο αποτελεί “έναν ανεκτίμητο εκπαιδευτικό θησαυρό για τις μελλοντικές γενιές”.

Ο Δήμαρχος της Mies, Pierre-Alain Schmidt, χαρακτήρισε το RMM “κεφάλαιο τοπικής υπερηφάνειας και διεθνούς εμβέλειας”, επισημαίνοντας τη συμβολή της FIM στην εξέλιξη της μοτοσυκλέτας και στην ενίσχυση της ασφάλειας.

Τέλος, ο Fabio Muner ανέφερε πως το έργο ολοκληρώθηκε σε ιδιαίτερα στενό χρονικό πλαίσιο, με στόχο να αποτελέσει όχι ένα απλό μουσείο, αλλά μια ολοκληρωμένη εκπαιδευτική διαδρομή μέσα από την τεχνολογική εξέλιξη και την ιστορία των αγώνων.

Ετικέτες

fim

Racing Motorcycle Museum

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.