Kawasaki ZX7-RR αχρησιμοποίητο σε τιμή H2R!

Δεν έχει μπει ποτέ μπροστά
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/2/2021

Ένα από τα τελευταία Kawasaki ZX7-RR που κατασκευάστηκαν ποτέ, χωρίς να έχει μπει ποτέ μπροστά και συντηρημένο σε εξαιρετική κατάσταση, ανασύρθηκε από ιδιωτική συλλογή και βγήκε μπροστά στον φωτογραφικό φακό, βγαίνοντας σε δημοπρασία. Μαζί του κι άλλες εξωτικές μοτοσυκλέτες, όπως μία επίσης ολοκαίνουρια superleggera, ωστόσο το συγκεκριμένο ZX7-RR κλέβει την παράσταση. Δεν βλέπεις συχνά μία τέτοια μοτοσυκλέτα στην κατάσταση που είχε όταν έφυγε από την γραμμή παραγωγής, πριν από 25 χρόνια!

Στην Αγγλία, όπου και βρίσκεται το συγκεκριμένο ZX7-RR, υπάρχουν συνολικά 50 τέτοιες μοτοσυκλέτες αλλά μονάχα αυτό εικάζεται πως παραμένει σε τέτοια κατάσταση, ώστε να δικαιολογεί τα σχεδόν 45.000 Ευρώ που ζητά για να αλλάξει χέρια. Φθηνότερο από H2R δηλαδή...

Η έκδοση αυτή που ήταν φτιαγμένη για να ομολογκαριστεί η αγωνιστική μοτοσυκλέτα είχε αρκετές διαφορές που ξεκινούσαν από τις αναρτήσεις και τα φρένα και τελείωναν στο πλαίσιο και το υποπλαίσιο το οποίο ήταν και διαφορετικό. Όπως διαφορετικά ήταν και τα καρμπιρατέρ, ο στρόφαλος και το κιβώτιο. Από πλευράς διαφορών με την απλή έκδοση δικαιολογούσε το πρόσθετο R στο όνομα, τώρα έρχεται να δικαιολογήσει και την τιμή πώλησης, ώστε να καταλήξει σε μία νέα συλλογή, παραμένοντας -το πιθανότερο- για πάντα αχρησιμοποίητη, ένας θεματοφύλακας της εποχής:

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”