Ο γιος του Mackenzie έγινε “youtuber” για να μαζέψει λεφτά

Από τον

Μπάμπη Μέντη

2/12/2020

Χορός εκατομμύριων και μάνατζερ να διαπραγματεύονται σκληρά αστρονομικούς μισθούς και ποσοστά, με τους αναβάτες να μένουν σε βίλες και να κυκλοφορούν με κότερα και supercar. Αυτή είναι η εικόνα που βγάζουν προς τα έξω τα παγκόσμια πρωταθλήματα των MotoGP και των Superbike, μόνο που η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και αφορά το πολύ 30-40 αναβάτες σε όλο τον κόσμο. Ακόμα και αυτοί, οι μετρημένοι στα δάκτυλα superstar των αγώνων μοτοσυκλέτας, δεν έφτασαν εκεί τυχαία και κυρίως δεν έφτασαν εκεί… τσάμπα.

Το πόσο δύσκολο είναι να βρεις λεφτά για να συμμετέχεις σε ένα πρωτάθλημα, ακόμα κι αν είναι το βρετανικό BSB, το περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο ο Taylor Mackenzie, γιος του πασίγνωστου βρετανού αναβάτη Niall Mackenzie. Παρά το ισχυρό οικογενειακό όνομα, ο Taylor Mackenzie δεν κατάφερε να βρει χορηγούς για την επόμενη χρονιά, οπότε δεν έχει και τα απαιτούμενα χρήματα για να βρει μια θέση σε κάποια ομάδα του BSB στην κατηγορία των Superbike. Ένας λόγος είναι η πολύ κακή αγωνιστική χρονιά που είχε φέτος λόγω του τραυματισμού του στο πόδι, αλλά και η οικονομική δυσπραγία που δημιούργησε η πανδημία, με αποτέλεσμα πολλοί χορηγοί να μειώσουν τους πόρους ή να φύγουν από τους αγώνες.

Έτσι αντί να κάθεται και να κλαίει την μοίρα του και την “άτιμη κενωνία”, που “άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει”, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα κανάλι στο You Tube παρουσιάζοντας όλη την πορεία και την προσπάθειά του να βρει οικονομικούς πόρους αλλά και να προετοιμαστεί σωματικά για το επόμενο πρωτάθλημα. Ουσιαστικά σκέφτηκε να δημοσιοποιήσει την καθημερινότητα ενός αναβάτη αγώνων και μέσα από τα views, τις διαφημίσεις και τα παράπλευρα έσοδα του You Tube, να μπορέσει να μαζέψει τα χρήματα που απαιτούνται για την συμμετοχή του στην κατηγορία Supersport του BSB. Στο πρώτο video που ανέβασε στο You Tube εξηγεί αναλυτικά γιατί και πως το σκέφτηκε, αλλά ταυτόχρονα μας δίνει μια πολύ καλή εικόνα της πραγματικότητας του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

21/7/2025

Η Ελλάδα επιβάλει μία από τις υψηλότερες φορολογίες στα οχήματα με υψηλό ΦΠΑ και με πρόσθετο φόρο για τον οποίο κάποια στιγμή θα κληθεί να πληρώσει πρόστιμο από την ΕΕ.

Προς το παρόν έχουμε δύο μήνες προθεσμία για να γλιτώσουμε ένα άλλο πρόστιμο καθώς μαζί με Βέλγιο, Ρουμανία και Ισπανία, δεν έχουμε ενσωματώσει δύο βασικές οδηγίες, την 2022/542 και την 2020/285 που αφορούν τους συντελεστές ΦΠΑ.

Η προθεσμία για την ενσωμάτωση της 2022/542 έληξε στην αλλαγή του νέου έτους, οπότε είμαστε ήδη 7 μήνες εκπρόθεσμοι. Με την οδηγία αυτή επιτρέπεται στα κράτη-μέλη να έχουν μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ σε ορισμένα αγαθά και μάλιστα ακόμη και μηδενικούς σε ορισμένα βασικά αγαθά, όπως τρόφιμα, νερό και φάρμακα.

Στην ίδια κατηγορία με τα φάρμακα που η ΕΕ επιτρέπει τον μηδενικό ΦΠΑ, ανήκουν και προστατευτικά μέσα όπως οι μάσκες και τεχνηέντως -σκέφτεται κανείς- πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί το 0% και στα κράνη. Ωστόσο κάτι τέτοιο φαίνεται πως δεν είναι εφικτό. Θα ήταν αν η Ελλάδα είχε επιβάλλει μηδενικό ΦΠΑ το 1990-1991 όταν φωνάζαμε πως θα χαθεί η ευκαιρία.

Πώς το ξέραμε αυτό; Διότι τότε ξεκινούσε η εναρμόνιση σε ενιαίο πλαίσιο για τον ΦΠΑ στα κράτη μέλη όπου καθένας θα όριζε το ακριβές ύψος των συντελεστών, όχι όμως των μηδενικών ή των μειωμένων.

Για αυτό και πρόσφατα όταν η Πολιτεία θέλησε τελικά να μειώσει τον ΦΠΑ στα κράνη τον πήγε στο 13%, όπως ισχύει τώρα αντί του 24% και δεν κατέβηκε πιο κάτω.

Αντιθέτως η Αγγλία, όσο ακόμη βρισκόταν στην ΕΕ, ήταν η μοναδική χώρα που είχε μηδενικό ΦΠΑ στα κράνη καθώς είχε επιβάλει την εξαίρεση από παλιά, πριν την ένωση. Οι όροι τότε ήταν πιο ελαστικοί και όριζαν πως θα διατηρηθούν οι εξαιρέσεις κάθε κράτους. Τώρα προφανώς η Αγγλία μπορεί να επιβάλλει οποιονδήποτε ΦΠΑ θέλει στην αγορά του κράνους και φυσικά συνεχίζει να είναι μηδενικός, όπως ήταν πάντα.

Χάθηκε λοιπόν τότε μία μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα, ακριβώς όπως εξηγούσε τότε πως θα γίνει. Για αυτό και κάθε φορά διαβάζουμε με πικρία τα σχόλια που ζητούν την κατάργηση του ΦΠΑ στα κράνη, γιατί είναι κάτι που κλείδωσε αρχές της δεκαετίας του ’90.

Τώρα υπάρχει μία νέα ευκαιρία ωστόσο, για μείωση του ΦΠΑ στα βασικά αγαθά, ακόμη και στον μηδενισμό τους.

Εξίσου σημαντικό το γεγονός πως οι μικρές επιχειρήσεις θα πρέπει να απαλλαγούν από την υποχρέωση επιβολής ΦΠΑ, σύμφωνα με την ΕΕ. Δεν έχει εφαρμοστεί στην Ελλάδα, προφανώς γιατί η Πολιτεία φοβάται πως την επόμενη ημέρα θα κατακερματιστούν πολλές επιχειρήσεις σε μικρότερες που θα έχουν κύκλο εργασιών στο όριο της απαλλαγής καταβολής ΦΠΑ.

Παράλληλα, είμαστε και εκπρόθεσμοι, σαν χώρα, στην προθεσμία σύνδεσης με το δίκτυο ProDriveNet ώστε όλες οι χώρες να μπορούν άμεσα να ελέγξουν τα στοιχεία κάθε επαγγελματία οδηγού, είτε μεταφέρει εμπορεύματα, είτε επιβάτες.

Η βασικότερη όμως προθεσμία που έχει λήξει, είναι σχετική με το ύψος των συντελεστών ΦΠΑ και δίνει την ευκαιρία στη χώρα να βάλει μηδενικό ΦΠΑ σε επτά (7) κατηγορίες. Αυτή την στιγμή ο ΦΠΑ είναι μηδενικός σε ελάχιστες περιπτώσεις και όχι σε βασικά αγαθά, όπως πλέον μπορεί να κάνει η χώρα, αλλά καθυστερεί.

Θα ήταν ευχής έργο να μπορέσει να εντάξει τα κράνη μοτοσυκλετών σε μία από αυτές τις κατηγορίες, ώστε να διορθώσει την χαμένη ευκαιρία του 1990. Η πάγια απάντηση του Υπουργείου σε ερώτηση του ΜΟΤΟ, την οποία επαναλαμβάνουμε κάθε φορά που αλλάζει ο Υπουργός, είναι πως ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ να έχουν μηδενικό ΦΠΑ στα κράνη, αλλά δεν μπορούν εξαιτίας της ΕΕ.

Για αυτό στην Ελλάδα εφαρμόζεται το μικρότερο δυνατό που θα μπορούσαν χωρίς να μπαίνουν σε ειδικές διαδικασίες και αυτό θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο του 12%, οπότε και καθιερώθηκε στο 13% τον Ιανουάριο του 2020.

Αν τώρα μηδενίσει ο ΦΠΑ σε τρόφιμα, νερό και φάρμακα και απαλλαγούν οι μικρές επιχειρήσεις από την καταβολή του, θα τολμούσαμε να πούμε πως δεν πειράζει αν το ΦΠΑ στα κράνη μείνει στο 13% γιατί το μηνιαίο κέρδος στο εισόδημα θα είναι πολλαπλάσιο. Μόνο να μην δούμε να μπαίνει πρόσθετη φορολογία στα οχήματα για να επέλθει η ισορροπία στα έσοδα του κράτους, καθώς επιβάλλουμε ήδη από τις υψηλότερες στην Ευρώπη, μαζί με χώρες που βρίσκονται στο άνω άκρο των ατομικών εισοδημάτων.