Οδοιπορικό στον Εύξεινο Πόντο: Στον προορισμό των Αργοναυτών

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/7/2016

Τα παρευξείνια παράλια της Τουρκίας, από την πόλη Σαμψούντα ως την Τραπεζούντα, ήταν η επόμενη διαδρομή του ταξιδιού μου με το Honda Supra-Χ. Στην Σαμψούντα, την αρχαία Αμισός, δεν υπήρχαν εναπομείνασες μαρτυρίες από την μακραίωνη παρουσία του ελληνικού-ποντιακού στοιχείου. Όλα είχαν χαθεί στην λήθη του χρόνου και κάτω από το τσιμέντο των άχαρων πολυκατοικιών. Και να σκεφτεί κανείς πως κάποτε στην Σαμψούντα υπήρχε μια αρκετά δραστήρια ελληνική κοινότητα που μετρούσε πάνω από 6.000 άτομα.

Καθοδόν για την Τραπεζούντα (320 χλμ. ανατολικά), όσα παραθαλάσσια αστικά κέντρα προσπέρασα, είχαν όλες καταγωγή από τις αποικίες που ίδρυσαν εδώ στον Πόντο οι αρχαίοι Έλληνες. Πρόκειται για πόλεις όπως η Giresun/Κερασούντα, η Ordu/ Κοτύωρα, η Tirebolu/Τρίπολη, αλλά και η Trabzon/Τραπεζούντα.

Αντίθετα απ’ ότι στην Σαμψούντα, στην Τραπεζούντα το ακούραστο Supra είχε πολλούς προορισμούς να επισκεφθεί. Την αυτοκρατορική εκκλησία της Αγίας Σοφίας, την έπαυλη του Καραγιάννη (νυν βίλα Ατατούρκ), πολλά νεοκλασικά κτίρια εύπορων Ελλήνων αστών της πόλης (της εποχής των αρχών του 20ου αιώνα) και φυσικά το διάσημο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά (48 χιλιόμετρα νότια της πόλης), που βρίσκεται κτισμένο από τον 4ο μ. Χ αιώνα σε μια καταπληκτική ορεινή δασώδη περιοχή. Δυστυχώς, η μονή ήταν κλειστή για συντήρηση των εγκαταστάσεών της κι έτσι έμεινα να θαυμάζω απ’ έξω το μοναστικό συγκρότημα του Πόντου.

Από τις πιο όμορφες και αξέχαστες στιγμές που είχα στην Τραπεζούντα ήταν η συνάντησή μου στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας μ’ ένα γκρουπ Ελλήνων επισκεπτών-προσκυνητών. Με ποντιακή καταγωγή οι περισσότεροι, ήταν εμφανώς συγκινημένοι και ενθουσιασμένοι που μπόρεσαν να έρθουν στην ένδοξη γη των προγόνων τους, εκπληρώνοντας έτσι ένα από τα πιο τολμηρά όνειρά τους. Το ίδιο βράδυ περάσαμε υπέροχα σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο της παλαιάς πόλης, ανταλλάσσοντας εμπειρίες και εικόνες από την εμπειρίας μας στην γη του Πόντου.

Μόλις 180 χιλιόμετρα ανατολικά της Τραπεζούντας ορθώνονταν τα σύνορα της Γεωργίας. Πλέον στο κοντέρ του μικρού Honda ήταν καταγεγραμμένα τα πρώτα 1.920 χλμ. του οδοιπορικού. Συνοπτικές συνοριακές διαδικασίας και μετά από μόλις 16 χιλιόμετρα το παπί έφτασε στην πόλη Batumi, που αποτέλεσε και προορισμός των Αργοναυτών (τότε λεγόταν Βαθύς Λιμήν). Τι είχα να κάνω εδώ; Διήμερη ξεκούραση και ξενάγηση στα αξιοθέατα της πόλης, που είναι το μεγαλύτερο παραθαλάσσιο κέντρο της χώρας…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

2/7/2025

Με το ταξίδι να συνεχίζεται στον Καναδά, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ολοκλήρωσε το σκέλος από το Winnipeg έως το Dawson Creek, διασχίζοντας τέσσερις καναδικές πολιτείες στη σέλα του SYM ADXTG 400.

Σε αυτό το σκέλος ο Μητσάκης βίωσε ατελείωτες ευθείες αλλά και συγκινητικές συναντήσεις με Έλληνες της διασποράς και στη σέλα του SYM ADXTG 400 ετοιμάζεται πλέον για το θρυλικό Alaska Highway, με την Αλάσκα να αποτελεί τον επόμενο σταθμό του ταξιδιού του στη Β. Αμερική. Δείτε φωτογραφίες από το ταξίδι του.

SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης - Καναδάς

Ας δούμε όμως τι έχει να μας πει ο ίδιος ο Μητσάκης στη δεύτερη ανταπόκριση του:

“Στην πόλη Winnipeg, για τρεις μέρες «χάθηκα» μέσα σε μια τεράστια αγκαλιά αγαπημένων συγγενών και φίλων – η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνος ήταν η οικοδεσπότης μου. Τραπεζώματα με ελληνικές γεύσεις, ατελείωτες συζητήσεις για τα δρώμενα στην πατρίδα, επισκέψεις στις εγκαταστάσεις της ελληνικής κοινότητας και στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Δημητρίου, συναντήσεις με Έλληνες της τοπικής παροικίας. Παντού συνάντησα Ελλάδα κι αυτό με συγκίνησε ιδιαίτερα…

Ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επιστροφή, αποχαιρέτησα την Αθανασία και αναχώρησα με την πυξίδα να δείχνει δυτικά. Τις επόμενες μέρες, οδηγώντας στη διαδρομή Winnipeg-Regina-Edmonton-Dawson Creek (2.000 χλμ.), το SYM ADXTG 400 διέσχισε απροβλημάτιστα 4 καναδικές πολιτείες (Manitoba, Saskatchewan, Alberta, British Columbia). Όμως, με την ασφάλτινη λωρίδα του οδικού άξονα Trans-Canada να έχει την μορφή μιας ατελείωτης ευθείας, εγώ έφτασα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης εξαιτίας των απέραντων επίπεδων εκτάσεων που θώπευε η απελπισμένη ματιά μου…

Δύο υπήρξαν, ωστόσο, οι δυνατές αναμνήσεις που βίωσα στη διάρκεια της συγκεκριμένης διαδρομής: η επίσκεψή μου στο κατάστημα της MIKEL COFFEE που λειτουργεί εδώ και 5 χρόνια στην πόλη Regina του κεντρικού Καναδά (πρόσφατα άνοιξε και δεύτερο κατάστημα στην πόλη), όπως και το δείπνο που απόλαυσα με το αξιολάτρευτο ζεύγος Ντούλια (Γιώργος & Λίζα) στην κατοικία τους στη Regina…

Η λύτρωση στο μαρτύριο των βασανιστικών ευθειών ήρθε με την άφιξή μου στην κωμόπολη Dawson Creek. Εδώ άφηνα πίσω μου τις μονότονες πεδιάδες και ξεκινούσα την πορεία μου πάνω στον φημισμένο οδικό άξονα ALASKA HIGHWAY. Με αφετηρία την Dawson Creek, ο ALASKA HIGHWAY θα με οδηγούσε μετά από 2.400 χλμ. στην καρδιά της Αλάσκας, έχοντας διασχίσει τα Βραχώδη όρη. Πάμε λοιπόν Αλάσκα…”