Panamerican Crossing 2014: Mexico – Η.Π.Α.

19/8/2014

Στις τέσσερεις μέρες που έμεινα στην μεξικάνικη πρωτεύουσα έτρεχα σαν τρελός να τα προλάβω όλα. Σέρβις στην μαύρη ΚΤΜ, ξενάγηση στα ιστορικά αξιοθέατα της πόλης (καθεδρικό ναό, προεδρικό μέγαρο, πλατεία Plaza Garibaldi, Εθνικό-Ιστορικό Μουσείο, πυραμίδες Teotihuacan, κ.τ.λ.), να συντάξω την ανταπόκριση στο ΜΟΤΟ και να επανασχεδιάσω τη μετέπειτα διαδρομή μου.
Ναι, είχα αποφασίσει μετά το Μεξικό να αλλάξω την ρότα του "Panamerican Crossing". Κανονικά, με την είσοδό μου στις Η.Π.Α. θα κατευθυνόμουν ανατολικά στην Νέα Υόρκη. Όμως, στο αρρωστημένο μου μυαλό είχε σφηνωθεί μια τρελή ιδέα: να πάω στην Νέα Υόρκη μέσω… Αλάσκας! Και αυτό τελικά ξεκίνησα να κάνω. Μέχρι εδώ είχα κάνει 13.000 χιλιόμετρα και τώρα θα έπρεπε να κάνω ακόμα 13.700! Η απόλυτη χιλιομετρική διαστροφή…
Στις Η.Π.Α, έξι πολιτείες (Texas, New Mexico, Arizona, Utah, Wyoming, Montana) με καλωσόρισαν στα εδάφη τους, ενώ καθοριστικό ρόλο στην σχεδίαση της διαδρομής έπαιξε ο αυτοκινητόδρομος Route 66 (ή αλλιώς "Mother Road"), ο πιο διάσημος ίσως δρόμος του κόσμου. Ήθελα οπωσδήποτε να κυλήσω τους τροχούς της μοτοσυκλέτας μου πάνω στον θρυλικό δρόμο της Αμερικής και να ζήσω λίγο από την μαγεία της διαδρομής και να νιώσω την αξεπέραστη αίσθηση ελευθερίας που προσφέρει η απεραντοσύνη του αμερικανικού τοπίου και οι ατέρμονες ασφάλτινες ευθείες του "Route 66".

Τον ιστορικό δρόμο των Η.Π.Α. τον συνάντησα στην πόλη Amarillo του Texas και ταξιδέψαμε μαζί για περίπου 950 χιλιόμετρα δυτικά. Η διαδρομή ήταν αρκετά τουριστική, δεν παρουσίαζε ιδιαίτερες οδικές δυσκολίες και σε όλο το μήκος της υπήρχαν ικανοποιητικές υποδομές για ύπνο και φαγητό.
Για να απαθανατίσω τα γνωστότερα αξιοθέατα της διαδρομής του Route 66, επιβεβλημένες ήταν οι στάσεις στις πόλεις Amarillo (επίσκεψη στο φημισμένο Steakhouse "The Big Texan Steak Ranch" και στο αγρόκτημα με τις "φυτεμένες" Κάντιλακ “Cadillac Ranch”), όπως και στις κωμοπόλεις Williams, Ash Fork, Selligman, Hackberry και Kingman της πολιτείας Arizona.
Σκοπός μου όμως δεν ήταν να διατρέξω όλον τον Route 66, αλλά να πάω στην Αλάσκα. Έτσι, στην Αριζόνα αποχαιρέτησα τον Route 66 και στράφηκα βόρεια προς τα καναδέζικα σύνορα. Στη πορεία μου προς τον Καναδά, δεν μπορούσα φυσικά να μην σταματήσω στην πόλη-συνώνυμο του τζόγου και της χλιδής, το αξεπέραστο Λας Βέγκας.
Τελευταία στάση στην πόλη Salt Lake City, την πρωτεύουσα της πολιτείας Utah. Και με το κοντέρ της ΚΤΜ να έχει καταγράψει περίπου 3.250 χιλιόμετρα στο έδαφος των Η.Π.Α., βρέθηκα μπροστά στην συνοριακή πόρτα του Καναδά, την χώρα-διάδρομο για την μυθική Αλάσκα…

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

14/7/2025

Η μοτοσυκλέτα που κρυβόταν μέσα στο εργοστασιακό κιβώτιο της ιταλικής εταιρείας, είναι μία Ducati 996 SPS του 1999 που παρέμεινε εκεί για 26 ολόκληρα χρόνια. Η μοτοσυκλέτα έχει γράψει μόλις δύο χιλιόμετρα και συνοδεύεται από τα πρωτότυπα έγγραφα και αξεσουάρ, ενώ διατίθεται προς πώληση από το Tombolo της Ιταλίας

Η Ducati 996 που παρουσιάστηκε το 1999 ως εξέλιξη της 916 και ήταν σχεδιασμένη από τον μεγάλο Massimo Tamburini. Η 996 SPS (Sport Production Special) είναι η ειδική ομολογκαρισμένη έκδοση για τα WSBK που σε σχέση με την 996, απέδιδε 12 παραπάνω ίππους (124 έναντι 112), διέθετε μπιέλες τιτανίου, ελαφρύτερο στρόφαλο, μεγαλύτερες βαλβίδες, ανάρτηση Ohlins και τροχούς Marchesini.

Η συγκεκριμένη Ducati 996 SPS είχε αποκτηθεί από έναν Σουηδό συλλέκτη και παρέμεινε αχρησιμοποίητη στο εργοστασιακό της κιβώτιο, πριν αγοραστεί από έναν Ιταλό έμπορο που την έχει “βγάλει στο σφυρί”. Να σημειωθεί πως ο τυχερός που θα την αγοράσει θα πρέπει πρώτα να ελέγξει τους τοπικούς νόμους αν θέλει να την χρησιμοποιήσει σε δημόσιο δρόμο. Για οποίον επιθυμεί να αποκτήσει ή να ρίξει μία ματιά στην Ιταλίδα καλλονή, η προσφορά που έχει γίνει αυτή τη στιγμή είναι στα 20.996 ευρώ και σας παραθέτουμε το link της αγγελίας εδώ.

Ας δούμε όμως μερικά στοιχεία για την Ducati 996:

Σχεδιάστηκε από τον Massimo Tamburini
Η βασική έκδοση της 996 απέδιδε περίπου 112 ίππους και χρησιμοποιούσε αναρτήσεις Showa εμπρός και πίσω, φρένα Brembo και τον γνωστό ξηρό συμπλέκτη Ducati με το χαρακτηριστικό κροτάλισμα
Υπήρχαν εκδόσεις Biposto (διθέσια) και Monoposto (μονοθέσια), μαζί με την υψηλότερων προδιαγραφών 996S και την ομολογκαρισμένη αγωνιστική 996 SPS
Η 996 SPS κατασκευάστηκε σε περιορισμένο αριθμό κομματιών με αυξημένη ισχύ, μπιέλες τιτανίου, ελαφρύτερο στρόφαλο, μεγαλύτερες βαλβίδες ανάρτηση Ohlins, τροχούς Marchesini για μειωμένο βάρος, κομμάτια από ανθρακονήματα και ένα σύστημα εξάτμισης Termignoni
Το 2001, η Ducati κυκλοφόρησε την 996R με τον νέο κινητήρα 998cc Testastretta που απέδιδε πάνω από 135 ίππους
Η εποχή των Ducati 916-996 εδραίωσε περαιτέρω τη φήμη της Ducati ως κορυφαίου κατασκευαστή superbike που κέρδισε πολλά πρωταθλήματα. Η 916 κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike τέσσερις φορές (1994, 1995, 1996, 1998), η 996 SPS πέτυχε άλλη μια νίκη το 1999 και η 996R πρόσθεσε ένα ακόμη τρόπαιο πρωταθλήματος το 2001.