Πτώση για πάντα αποτυπωμένη

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/12/2017

Ο εθνικός δρόμος 425 στην Νομαρχία Wakayama της Ιαπωνίας, είναι ένας μικρός μοτοσυκλετιστικός παράδεισος. Γεμάτος στροφές, με καλή πρόσφυση, απίθανη Ιαπωνική φύση και εξαιρετικά στενός. Αυτό το τελευταίο είναι διασκεδαστικό, αλλά όχι και ιδανικό και απαιτεί προσοχή σε περίπτωση που διασταυρωθείς με κάποιο αυτοκίνητο. Βέβαια η κίνηση των αυτοκινήτων είναι σπάνια στον μοτοσυκλετιστικό αυτό παράδεισο σύμφωνα με τους Ιάπωνες αναβάτες, και είναι δύσκολο να διασταυρωθείς με κάποιο αυτοκίνητο από τους ελάχιστους κατοίκους των παρακείμενων μικρών χωριών. Για παράδειγμα ένα από τα κοντινά χωριά έχει τον βαρύγδουπο τίτλο του πιο αραιοκατοικημένου της Ιαπωνίας, και παράλληλα διαθέτει την μεγαλύτερη κρεμαστή γέφυρα για πεζούς. Την έφτιαξαν μόνοι τους, πληρώνοντας από την τσέπη τους κοντά 80.000 Ευρώ, ακριβώς για να μην παίρνουν αυτοκίνητο. Οι λίγοι κάτοικοι περπατάνε λοιπόν… αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται να ξεχνιέσαι όταν οδηγείς γρήγορα γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να συναντήσεις κάποιον με αυτοκίνητο, όπως για παράδειγμα το αυτοκίνητο της Google…

Κι αν φρενάρεις τρομαγμένος θα βρεθείς στο χαντάκι με την πτώση σου να καταγράφεται για πάντα και τις στροφές να αποκτούν το όνομά σου στην τεράστια Ιαπωνική μοτοσυκλετιστική κοινότητα… ευτυχώς χωρίς τραυματισμό…

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου…

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)…

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: