Ταξινομήσεις Μαρτίου 2019

Από τον

Μπάμπη Μέντη

9/4/2019

Αν ρωτούσες τον εμπορικό κόσμο πώς πάνε οι δουλειές το πρώτο τρίμηνο του 2019 θα έπαιρνες αντιφατικές απαντήσεις. Συνολικά όμως οι ταξινομήσεις έως και το τέλος του Μαρτίου, μας δείχνουν μια αύξηση της τάξης του 6,8%, καθώς από τα 5.431 δίκυκλα που είχαν ταξινομηθεί πέρσι τέτοια εποχή, φέτος φτάσαμε στα 5.802. Καλή εικόνα έχουν και οι ταξινομήσεις του Μαρτίου αν τις δούμε μεμονωμένα, αφού πέρσι τον Μάρτιο οι ταξινομήσεις δικύκλων άνω των 50cc ήταν 2.296 μονάδες και φέτος αυξήθηκαν στις 2.401 μονάδες, δηλαδή ταξινομήθηκαν 105 περισσότερα δίκυκλα φέτος. Αυτό μας κάνει μια μηνιαία αύξηση της τάξης του 4,6%, που είναι μεν μικρότερη από το 6,8% του τριμήνου και μας ρίχνει λίγο τον μέσω όρο, αλλά δεν παύει να είναι μια αύξηση, οπότε είναι καλοδεχούμενη. Τις επόμενες ημέρες αναμένουμε τα αναλυτικά στοιχεία του Σ.Ε.Α.Α. για να δούμε με περισσότερη λεπτομέρεια πως κινούνται οι εταιρείες και οι κατηγορίες των δικύκλων το πρώτο τρίμηνο του 2019. Θυμίζουμε πως φέτος έχουμε μια… “οργανωμένη” επίθεση των παπιών στα μικρού κυβισμού scooter, αλλά και ορισμένες σημαντικές αφίξεις στην κατηγορία των οικονομικά προσιτών μοτοσυκλετών.

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου…

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)…

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: