Tue Mantoni: αλλαγή ηγεσίας

Από το

Μαύρο Σκύλο

18/1/2011

Η Triumph είναι μια από τις λίγες εταιρείες -στις δυτικές αγορές, μόνο με τη BMW συγκρίνεται- που έχει κρατήσει σταθερή την παραγωγή της στην περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης. Αυτή παραμένει κοντά στο επίπεδο των 48.000 μοτοσυκλετών που έφθασε το 2008, από τα δυο εργοστάσιά της στη Βρετανία και τα τρία στην Ταϊλάνδη. Αυτό επέτρεψε στον βρετανό κατασκευαστή να κερδίσει μερίδιο αγοράς στις 30 χώρες όπου πωλούνται οι μοτοσυκλέτες της φθάνοντας στο 4,7% των πωλήσεων το 2010 - σε παγκόσμιο επίπεδο σε μοτοσυκλέτες πάνω από 500 κυβικά - από το 3,4% του 2009 και να στοχεύει σε μερίδιο 5,5% για το 2011.
Η επιτυχία αυτή οφείλεται και στην αύξηση του φάσματος των μοντέλων της, που το 2007 περιλάμβανε δεκατρία, αυξήθηκαν σε δέκα έξι το 2010, ενώ το 2011 έφθασε τις είκοσι διαφορετικές μοτοσυκλέτες στην γκάμα της, και σχεδιάζεται και περαιτέρω επέκταση σε νέες κατηγορίες που προς το παρόν δεν διαθέτουν οι έμποροί της. Ο product manager, Simon Warburton, ο άνθρωπος που έχει επιφορτιστεί με την επίβλεψη αυτής της ανάπτυξης μοντέλων, αναφέρει ότι το δυναμικό των 165 μηχανικών που απασχολούνται σήμερα στο R&D στο εργοστάσιο του Hinckley (επί συνόλου 600 εργαζομένων εκεί), πρόκειται να ενισχυθούν με άλλους δέκα εξειδικευμένους τεχνικούς, που θα συμβάλουν σε αυτή την επέκταση.
Ωστόσο, η καριέρα ενός από τα άτομα που ήταν υπεύθυνα για αυτό το επίτευγμα έχει πλέον τελειώσει, αφού ο μέχρι τώρα διευθύνων σύμβουλος της Triumph Tue Mantoni, επέστρεψε στη γενέτειρά του, τη Δανία, τον Δεκέμβριο του 2010 για προσωπικούς λόγους. Αυτό ήρθε οκτώ χρόνια μετά την πρώτη του επαφή με την Triumph, όταν ο 28 ετών τότε, ήταν επικεφαλής της ομάδας συμβούλων διαχείρισης McKinsey, από την οποία ο ιδιοκτήτης John Bloor ζητούσε να διερευνήσει τους τρόπους για την αναζωογόνηση της εταιρείας μετά την πυρκαγιά που κατέστρεψε το εργοστάσιο της Triumph τον Μάρτιο του 2002. Στον Mantoni άρεσε τόσο πολύ αυτό που είδε και άρχισε να εργάζεται αποκλειστικά για την Triumph, αρχικά σαν διευθυντής πωλήσεων και marketing και σύντομα έγινε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας. Τώρα συνεχίζεται η επαφή του με την εταιρεία ως μη εκτελεστικός διευθυντής του διοικητικού συμβουλίου της Triumph, αλλά από την 1η Ιανουαρίου ο διευθύνων σύμβουλος της Triumph είναι ο Nick Bloor, ο νεώτερος από τους δύο γιους του ιδιοκτήτη της. Ο Bloor Junior ξεκίνησε με την Triumph το 1998 ως μηχανικός σχεδιασμού μετά την αποφοίτησή του από το κοντινό Loughborough University. Εργάστηκε σε διαφορετικούς τομείς της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού, της κατασκευής, τον έλεγχο της παραγωγής, των πωλήσεων και marketing (όπου υπηρέτησε για πέντε χρόνια ως διευθυντής εξαγωγών), και πιο πρόσφατα, με τη συνολική ευθύνη για το τμήμα πωλήσεων της Triumph. Έτσι έχει ένα καλό υπόβαθρο, σε μια εταιρεία που εξακολουθεί να είναι ιδιωτική και να ανήκει εξ ολοκλήρου στην οικογένεια Bloor, και θα προσπαθήσουν να την διατηρήσουν σε ανάπτυξη με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και ο προκάτοχός του, με την πρόσθετη πρόκληση της δυσχερούς οικονομικής συγκυρίας.

Suzuki: 40 χρόνια Suzuki GSX-R - Ειδική έκθεση στο Singen [Φωτογραφίες]

Σπάνιες μοτοσυκλέτες έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν οι επισκέπτες της έκθεσης
Suzuki
Από τον

Παύλο Καρατζά

6/8/2025

Το 2025 η Suzuki GSX-R γιορτάζει τα 40ά της γενέθλια και στο MAC Museum Art & Cars στο Singen της Γερμανίας πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή μια έκθεση, όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει ξεχωριστά μοντέλα της σειράς GSX-R και όχι μόνο.

Η έκθεση θα διαρκέσει από την 1η Αυγούστου έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2025 και εκθέτονται πολλά μοντέλα GSX-R της ιαπωνικής εταιρείας, μεταξύ των οποίων και μερικά που συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike και σε εθνικούς αγώνες σημειώνοντας πολλές επιτυχίες με τους αναβάτες τους.

Οι σπάνιες μοτοσυκλέτες διατέθηκαν από τον οπαδό των Superbike Klaus Max Kiefer. Η συλλογή του θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες και πιο καλά οργανωμένες του είδους της. Ο Kiefer ξεκίνησε τη συλλογή του με μια Suzuki GSX-R750R XR-51, την οποία ο Ernst Gschwender οδήγησε το 1985 και το 1986 στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Superbike και η μοτοσυκλέτα θα είναι στην έκθεση.

Στην έκθεση μπορείτε να δείτε και την έκδοση δρόμου της θρυλικής 750. Η μοτοσυκλέτα παρουσιάστηκε στην IFMA στην Κολωνία το 1984. Σήμερα θεωρείται η “μητέρα” όλων των Superbikes. Με 100 ίππους και βάρος χωρίς υγρά μόλις 176 κιλά, ήταν τότε ασυναγώνιστη.

Μέρος της έκθεσης είναι και το αυθεντικό μοντέλο Corona-Alstare της Suzuki GSX-R750 από το 2000. Αυτή η μοτοσυκλέτα κατασκευάστηκε στο Βέλγιο για την Γερμανίδα αναβάτρια Katja Poensgen. Η Poensgen κατέκτησε το ADAC Junior Cup το 1995 και το Supermono Cup το 1998, σε ένα ολοκληρωτικά ανδροκρατούμενο σπορ.

Το 2005, ο Troy Corser κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike πάνω στη σέλα μιας GSX-R1000, αυτός είναι και ο μοναδικός τίτλος της Ιαπωνικής εταιρείας στην μεγάλη κατηγορία. Η μοτοσυκλέτα αυτή είναι επίσης μέρος της έκθεσης στο MAC Museum Art & Cars.

Επιπλέον, οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν την μοναδική ευκαιρία να δουν την σπάνια GSX-R1000 K6 με σχεδιασμό Corona Alstare. Με την ευκαιρία της νίκης του Troy Corser στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike το 2005, η Suzuki Γερμανίας έθεσε σε πώληση μια ειδική σειρά μόλις 20 μοτοσυκλετών – όλες με ατομική αρίθμηση και με την εμφάνιση της μοτοσυκλέτας του παγκόσμιου πρωταθλητή.

Οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν στην ειδική έκθεση στο Singen και μερικές μοτοσυκλέτες άλλων εταιριών. Μεταξύ αυτών, δύο MV Agusta 750S F4 2000 - 2004, μια Benelli Tornado Tre (2006), μια BMW S1000RR K46 (2009) και την BMW S1000RR του Troy Corser από τη σεζόν Superbike 2011. Ο Αυστραλός έσπασε το χέρι του εκείνη τη χρονιά και τερμάτισε την καριέρα του στο τέλος της σεζόν. Για τον αποχαιρετισμό του, μία μοναδική μοτοσυκλέτα βάφτηκε στα χρώματα των κροκόδειλων για τον τελευταίο του αγώνα Superbike στην Αυστραλία. Ο Klaus Max Kiefer δήλωσε: “ Η AlphaRacing με υποστήριξε με τη σπάνια μοτοσυκλέτα και ποτέ δημόσια εκτεθειμένη Krokodil S1000RR του Troy Corser – ένα μοναδικό κομμάτι ”.