Aprilia ETV1000 Caponord 2001-2007

Από το

Μαύρο Σκύλο

26/8/2010

Το Βόρειο Σέλας έχει κάνει την εμφάνισή του στον ελληνικό ουρανό μόλις τέσσερις φορές, τα τελευταία διακόσια πενήντα χρόνια. Στατιστικά είναι μάταιο να περιμένετε να δείτε πάνω από το σπίτι σας αυτό το μοναδικό θέαμα, αλλά στο Βόρειο Ακρωτήρι οι πιθανότητες αυξάνονται κατακόρυφα. Η ιδανικότερη μοτοσυκλέτα για τέτοιου είδους αναζητήσεις, είναι αυτή που το φωνάζει με το όνομα της: Capo (Ακρωτήρι) Nord (Βόρειο)... [blockquote]Ναι
Για τα περιθώρια κλίσης
για την άνεση αναβάτη και συνεπιβάτη
Για τον πληθωρικό χαρακτήρα του
Όχι
Στην περιορισμένη δυνατότητα κίνησης εκτός δρόμου
Στα μικρά αλλά πολλά ηλεκτρικά προβλήματα
Γιατί
Τρέφει και συντηρεί τα όνειρα φυγής και εξερεύνησης, έτοιμη ανά πάσα στιγμή για δέκα ή για δέκα χιλιάδες χιλιόμετρα
Τι πρέπει να προσέξετε
Ελέγξτε για τυχόν σφάλματα ενώνοντας τα δύο φις κάτω από τη σέλα και πατώντας τα δύο μπουτόν στον πίνακα οργάνων. Αν υπάρχει σφάλμα θα αναγραφεί ο κωδικός του στην οθόνη. Σε μοντέλα πριν το 2004, ρωτήστε αν έχουν αντικατασταθεί οι πλαστικοί σύνδεσμοι του συστήματος τροφοδοσίας βενζίνης. Τέλος, ρίξτε μια ματιά στην τρόμπα του συμπλέκτη για τυχόν διαρροές, καθώς αυτό ήταν ένα συχνό πρόβλημα ανεξαρτήτως χρονολογίας.[/blockquote]
Οι Ιταλοί ήθελαν μια μοτοσυκλέτα που να σε ταξιδεύει όσο πιο μακριά γίνεται -και για να προϊδεάσουν τους υποψήφιους αναβάτες, της έδωσαν το όνομα του βορειότερου άκρου της Ευρώπης. Όσο μακρύτερα δηλαδή μπορείς να φτάσεις οδικώς. Στη Νορβηγία, η άσφαλτος τελειώνει ακριβώς εκεί που αρχίζει το υδάτινο στοιχείο, ανεβάζοντάς σε όσο πιο βόρεια μπορείς να ταξιδέψεις, χωρίς να χρειαστεί να πατήσεις καθόλου χώμα. Άλλωστε, αυτό το τελευταίο δεν το συμπαθεί ιδιαίτερα, το μεγάλο οn-off της Aprilia, που αρέσκεται να κυλά τους τροχούς του σε συμπαγές οδόστρωμα.
Κατά τη διάρκεια των δοκιμών μας στο περιοδικό όλα αυτά τα χρόνια, το Caponord συμμετείχε σε δύο Mega Test και έχει διανύσει πολλά “χωμάτινα” έως και κακοτράχαλα χιλιόμετρα, ακολουθώντας από κοντά πιο “off” μοτοσυκλέτες. Δεν θα κοντοσταθεί στη θέα ενός χωματόδρομου, και τα 215 κιλά του θα μπορέσουν να κρατηθούν ακόμα και από αναβάτες μικρότερου αναστήματος. Ωστόσο δεν είναι τόσο διασκεδαστική στο χώμα, όσο άλλες ανταγωνίστριες της. Τελικά, εσείς είναι που θα προτιμάτε απόλυτα ασφάλτινους προορισμούς, μόλις βρεθείτε στην άνετη σέλα και ξεκινήσετε για την πρώτη γρήγορη βόλτα.
Τα περιθώρια κλίσης και το κράτημα που θα γνωρίσετε, θα σας κάνουν να ξεχάσετε ότι οδηγείτε οn-off -και αν αυτή είναι η πρώτη σας επαφή με την κατηγορία, τότε θα έχετε ένα πολύ υψηλό πρότυπο για τις μετέπειτα συγκρίσεις σας. Η συνταγή δεν “έδεσε” τυχαία τόσο καλά. Η Aprilia προίκισε το Caponord με ένα αλουμινένιο περιμετρικό πλαίσιο με supersport καταβολές, μοναδικό για την κατηγορία, και ανώτερο από οτιδήποτε κυκλοφορούσε το 2001 που πρωτοπαρουσιάστηκε. Η ιδιαιτερότητα του πλαισίου με τις πολλές γωνίες, επέτρεψε τη χαμηλή τοποθέτηση του κινητήρα, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε έναν καλά προστατευόμενο χώρο για τα πόδια του αναβάτη.
Με τον κινητήρα μέσα στο πλαίσιο και τοποθετημένο χαμηλά, το κέντρο βάρους βρίσκεται στην ιδανική θέση για γρήγορες αλλαγές κλίσης. Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που το Caponord μπορεί να ξύσει με ασφάλεια τα μαρσπιέ του στην ελληνική άσφαλτο. Την ακαμψία που παρουσιάζει το πλαίσιο στη γρήγορη οδήγηση, αντιμετωπίζοντας τις μεγάλες δυνάμεις που ασκούνται σε τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες, καταφέρνουν να διαχειριστούν και οι αναρτήσεις. Το αλουμινένιο ψαλίδι, εκτός από το ότι δείχνει ακόμα σύγχρονο, φέρει σε πέρας την αποστολή του με αξιώσεις, και το πενήντα  χιλιοστών πιρούνι της Marzocchi είναι αρκετά μεγάλο ώστε να μην προδώσει το υπόλοιπο σύνολο.
Τα ταξίδια για αυτή τη μοτοσυκλέτα είναι η εκπλήρωση του λόγου ύπαρξής της, καθώς σκοπός της είναι να προσφέρει τη μέγιστη άνεση στον αναβάτη και τον συνεπιβάτη, με τη μείζονα ενεργητική ασφάλεια. Χώροι που παραμένουν από τους μεγαλύτερους της κατηγορίας, εργονομικά τοποθετημένα χειριστήρια και χειρολαβές και επαρκέστατα φρένα, σημαίνουν πως η μόνη σας έγνοια είναι να επιλέξετε τον προορισμό, και όχι το πώς θα φτάσετε εκεί ή το πώς θα πείσετε τον συνεπιβάτη να ακολουθήσει. Μέσα στην πόλη θα είναι πιο άνετη από οποιαδήποτε αποκλειστικά τουριστική μοτοσυκλέτα, αλλά οι μανούβρες με μικρή ταχύτητα θέλουν εξοικείωση και γυμνασμένους τετρακέφαλους. Ο όγκος του προκαλεί μόνο οπτικά, γιατί στην πραγματικότητα μόλις το γκάζι ανοίξει λίγο, η άρτια κατανομή μαζών και η σωστή γεωμετρία, θα κάνουν τις μανούβρες ανάμεσα στα αυτοκίνητα τρομακτικές μόνο γι’ αυτούς που το κοιτούν από μακριά.
Από αισθητική πλευρά, το γεγονός ότι δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο, βοηθά ώστε να κρυφτεί η ηλικία του και να δείχνει σύγχρονο. Οι πολλές γωνίες και η απουσία καμπυλών, του προσδίδουν έναν επιβλητικό χαρακτήρα και είναι υπεύθυνες για την οπτική ψευδαίσθηση του όγκου. Αυτό που δυστυχώς δεν αποτελεί ψευδαίσθηση, είναι τα διάφορα ηλεκτρικά μικροπροβλήματα που αντιμετώπισε, ακόμα και έπειτα από την προσθήκη του ABS και τις αλλαγές που αυτή έφερε. Στατιστικά, από ηλεκτρολογικής απόψεως, ο ανορθωτής ήταν η αχίλλειος πτέρνα του -αλλά το νεότερο ανταλλακτικό αποδείχτηκε αξιόπιστο.
Για να έχετε μια πρώτη εντύπωση για τα ηλεκτρικά του ETV που σκοπεύετε να αγοράσετε, ενώστε μεταξύ τους τα δύο φις που υπάρχουν κάτω από τη σέλα, και αφού γυρίσετε το κλειδί στη θέση ON, πατήστε ταυτόχρονα τα δύο μπουτόν του πίνακα οργάνων. Στην οθόνη θα αναγραφεί, αν υπάρχει, ο κωδικός λάθους και με μια γρήγορη αναφορά στο εγχειρίδιο χρήσης, θα μάθετε αμέσως ποιο είναι το πρόβλημα. Πέρα από τα ηλεκτρολογικά, τα πρώτα Caponord υπέφεραν από τους πλαστικούς συνδέσμους του συστήματος τροφοδοσίας βενζίνης. Μέσα στο 2003 και για όλα τα μοντέλα από τότε, οι σύνδεσμοι αυτοί έχουν αντικατασταθεί με μεταλλικούς. Εκτός από το ότι είναι γρήγορη η αντικατάσταση, η ιδιαίτερα χαμηλή τιμή τους καθιστά οικονομικά συμφέρουσα ακόμα και την προληπτική αλλαγή τους. Προσοχή επίσης θα πρέπει να δοθεί στην τρόμπα του υδραυλικού συμπλέκτη και στα ρουλεμάν τροχού -δύο σημεία που καλό θα ήταν να εξετάσετε διεξοδικά.
Ο δικύλινδρος τετραβάλβιδος κινητήρας δεν παρουσίασε κανένα κατασκευαστικό πρόβλημα, και η ποιότητα κατασκευής ήταν πάντα πάνω από τον μέσο όρο. Ωστόσο, τα λίγα αυτά προβλήματα επισκίασαν τη λάμψη του Caponord, καθώς η δυσχερής οικονομικά θέση της Aprilia εκείνη την εποχή, δημιουργούσε σημαντικές καθυστερήσεις όχι μόνο στην παράδοση των ανταλλακτικών αλλά και των ίδιων των μοτοσυκλετών. Αυτό είναι ένα γεγονός που ανήκει πλέον στην ιστορία και ίσως μπορεί να εξηγήσει τις χαμηλές πωλήσεις μιας από τις καλύτερες οn-οff που σχεδιάστηκαν.


ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος: Δικύλινδρος V60ο, τετράχρονος, με 2 ΕΕΚ και 4 βαλβίδες
Χωρητικότητα (cc): 997,6
Σχέση συμπίεσης: 10,4:1
Ανάφλεξη: Ψηφιακή
Τροφοδοσία: Ψεκασμός
Σύστημα εξαγωγής: 2 σε 1 σε 2
Σύστημα λίπανσης: Ξηρό κάρτερ
Σύστημα εκκίνησης: Μίζα
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος συμπλέκτη: Υγρός, πολύδισκος
Πρωτεύουσα μετάδοση / σχέση: Γρανάζια / 1,935
Σχέσεις ταχυτήτων: 1: 2,500 2: 1,750 3: 1,370 4: 1,090 5: 0,960 6: 0,850
Τελική μετάδοση / σχέση: Αλυσίδα / 2,647
ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος: Περιμετρικό, με δύο δοκούς αλουμινίου μεταβλητού προφίλ
Βάρος κενή (kg): 215
Ρεζερβουάρ / Ρεζέρβα (l): 25 / 5
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός
Τύπος: Τηλεσκοπικό πιρούνι Marzocchi
Διάμετρος (mm): 50
Ρυθμίσεις: Καμία
Πίσω
Τύπος: Ένα αμορτισέρ με μοχλικό και Aprilia Progressive System
Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός: Δύο δίσκοι 300 χιλιοστών, με δαγκάνες δύο εμβόλων (ABS)
Πίσω: Δίσκος 270 χιλιοστών, με δαγκάνα δύο εμβόλων
ΤΡΟΧΟΙ
Εμπρός
Ελαστικό: 110/80-19
Πίσω
Ελαστικό: 150/70-17
Διάγραμμα
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 90,8 / 8.300
Ροπή στον τροχό (kg.m/rpm): 8,5 / 6.500
Απόδοση που σε απόλυτα νούμερα κινείται στα ανώτερα όρια του ανταγωνισμού, αλλά ο τρόπος που καταλήγει στον δρόμο υπολείπεται νεύρου. Μέχρι τις 4.000 στροφές υπάρχει αρκετή δύναμη για εκτός νομιμότητας παιχνίδια, αλλά από εκεί και μέχρι τις 6.000 υπάρχει μια μικρή απροθυμία, που εξαφανίζεται 500 στροφές αργότερα, αποδίδοντας απότομα τη μέγιστη ροπή.

Kawasaki Z1000 - 2003

Από το

Μαύρο Σκύλο

30/1/2012

Η εμφάνιση της Ζ1000 από την Kawasaki τάραξε πραγματικά τα νερά των naked αφού ήταν ουσιαστικά η πρώτη προσπάθεια ιαπωνικού εργοστασίου στην αναπτυσσόμενη κατηγορία των streetfighter [blockquote]Ναι...
-στην εντυπωσιακή εμφάνιση
-στην ευκολία οδήγησης
-στον δυνατό και φιλικό κινητήρα
-στη θέση οδήγησης
-στο πορτοκαλί χρώμα!

Όχι...
-στα μικροσκοπικά όργανα
-στην έλλειψη άνεσης του συνεπιβάτη
-στην τραχιά λειτουργία του κινητήρα
-στην μέτρια ποιότητα βαφής

Γιατί...
Είναι το μοναδικό ιαπωνικό streetfighter και είναι πανέμορφο, τόσο απλά.ς

Τι πρέπει να προσέξετε
Το μόνο που πρέπει να προσέξετε είναι o προηγούμενος ιδιοκτήτης. Ο τρόπος χρήσης επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση της Ζ1000, ιδιαίτερα την εξωτερική εμφάνιση, όπου η μέτρια ποιότητα βαφής κάνει τα σκούρα χρώματα να παρουσιάζουν πρόωρη γήρανση. Μηχανικά δεν παρουσιάζεται κάποια μορφή επιδημίας και όλες οι φθορές είναι άμεσα εξαρτώμενες από τον πρότερο βίο της. Γενικά ο κινητήρας είναι θορυβώδης και ευαίσθητος στην ποσότητα και ποιότητα λαδιού. Ζητήστε το βιβλίο συντήρησης και βεβαιωθείτε ότι αυτή γινόταν τακτικά. Τσεκάρετε τα αναλώσιμα (φρένα, λάστιχα, ρουλεμάν λαιμού/τροχών, αλυσίδα) για να δείτε πόσο σκληρά έχει οδηγηθεί η μοτοσυκλέτα, αλλά και για να υπολογίσετε το κόστος αντικατάστασής τους στην τελική τιμή. Επίσης πολλές Ζ1000 είναι φορτωμένες με αξεσουάρ γνήσια και μη. Τα γνήσια ήταν αρκετά ακριβά και καλής ποιότητας.[/blockquote]
Η Ζ1000 από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε στις εκθέσεις, έκανε φανερό ότι θα έχει μεγάλη εμπορική επιτυχία. Πράγματι, ο μερακλίδικος σχεδιασμός της, με τις προσεγμένες λεπτομέρειες όπως οι τέσσερις εξατμίσεις, τα έντονα χρώματα και ο δυνατός κινητήρας της ZX-9R, ταρακούνησαν τα νερά. Όταν όλα τα υπόλοιπα ιαπωνικά εργοστάσια είχαν να προσφέρουν μόνο ρετρό γυμνά για ηλικιωμένους, η Kawasaki μιλούσε στην καρδιά της νεολαίας. Παρόλα αυτά, η δυναμική εμφάνιση και οι επιδόσεις δεν έκαναν την Ζ1000 περιθωριακή, όπως είναι οι ευρωπαϊκές streetfighter. Το πλαίσιο, οι αναρτήσεις, τα φρένα και η εργονομία ακολουθούν τη γνωστή ιαπωνική φιλοσοφία, που θέλει τις γυμνές μοτοσυκλέτες φιλικές και εύκολες στην καθημερινή χρήση. Η άνεση για τον αναβάτη είναι καλή και δεν αφήνει τις λακκούβες να ταλαιπωρούν άσκοπα το σώμα του. Η θέση οδήγησης επίσης θα βολέψει όλα τα αναστήματα και βοηθάει στον έλεγχο της μοτοσυκλέτας, είτε πρόκειται για απλές μετακινήσεις μέσα στην πόλη, είτε ακόμα και για σπορ οδήγηση. Αντίθετα, ο συνεπιβάτης δε θα είναι το ίδιο ευχαριστημένος από την υπερυψωμένη σέλα του, όμως στα streetfighter η άνεση του συνεπιβάτη πάντα ήταν προβληματική.
Παραπάνω από ικανοποιητικές είναι και οι επιδόσεις του κινητήρα. Ο υπερκυβισμένος κινητήρας της ZX-9R αποδίδει 127 ίππους στις 10.000 σ.α.λ. εκ των οποίων οι 125 φτάνουν στον πίσω τροχό κάνοντας την Ζ1000 πραγματικά γρήγορη. Τραχύς στη λειτουργία του και αρκετά θορυβώδης, πρόσθετε την απαραίτητη αγριάδα, που τον έκανε να ξεχωρίζει σε σχέση με τα βελούδινα αλλά ήπιας απόδοσης τετρακύλινδρα του ανταγωνισμού. Στις στροφές, η μοτοσυκλέτα ήταν αναπάντεχα καλή για τα μέχρι τότε δεδομένα των ιαπωνικών naked, όμως δε μπορούσε να συγκριθεί απευθείας με τα ευρωπαϊκά streetfighter. Χάρη στη φιλική συμπεριφορά του πλαισίου και την προσεγμένη εργονομία, ο αναβάτης της Ζ1000 μπορούσε να στρίψει πραγματικά γρήγορα, ενώ ο πρόθυμος κινητήρας βοηθούσε στη στρωτή οδήγηση, χωρίς να απαιτούνται ηρωισμοί για να ακολουθήσει ακόμα και γνήσιες σπορ μοτοσυκλέτες.
Το να ζεις καθημερινά με μια Ζ1000 είναι ευχάριστο και γιατί όχι, διασκεδαστικό. Ελάχιστα πράγματα θα αμαυρώσουν τη σχέση σας, όπως τα μικροσκοπικά ψηφιακά όργανα που δε διαβάζονται, η μάλλον μέτρια ποιότητα βαφής των πλαστικών που στα σκούρα χρώματα χαράζεται εύκολα και θολώνει και ίσως η άνεση του συνεπιβάτη που θα δυσκολευτεί να σας ακολουθήσει σε ταξίδια εκτός πόλης.
Τα μηχανικά μέρη παρουσιάζουν τη γνωστή αντοχή των ιαπωνικών μοτοσυκλετών και το μόνο που χρειάζεται να προσέξετε είναι να έχει γίνει η τακτική συντήρηση, καθώς σε βάρβαρα χέρια παρουσιάζονται πρόωρες φθορές στα ρουλεμάν του λαιμού (από σούζες), στους δίσκους των φρένων, στην αλυσίδα, ενώ αυξημένη μπορεί να παρουσιαστεί και η κατανάλωση λαδιού. Η γενική εικόνα πάντως των περισσότερων μεταχειρισμένων στην αγορά είναι παραπάνω από καλή και δε θα δυσκολευτείτε να βρείτε ένα καλό δείγμα.  

ΔΥΝΑΜΟΜΕΤΡΗΣΗ

Ίσως η μόνη περίπτωση ιαπωνικής μοτοσυκλέτας που η ιπποδύναμη του εργοστασίου επαληθεύεται στο δυναμόμετρο. Από τα 127 εργοστασιακά άλογα τα 125 πάνε στον πίσω τροχό, κάνοντας την Ζ1000 μία από τις ισχυρότερες τετρακύλινδρες naked


ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Κινητήρας Τετράχρονος, τετρακύλινδρος εν σειρά, με 2ΕΕΚ και 4 Β/Κ
Διάμετρος Χ Διαδρομή 77,2 Χ 50,9
Χωρητικότητα(cc) 953
Σχέση συμπίεσης 11.2:1
Ανάφλεξη Ηλεκτρονική
Τροφοδοσία Ψεκασμός Keihin 4X38mm
Σύστημα λίπανσης Υγρό κάρτερ
Σύστημα εκκίνησης Μίζα


ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος Ατσάλινο περιμετρικό
Ύψος σέλας (mm) 820
Βάρος κενή (kg) 198
Ρεζερβουάρ (lt) 18


ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός
Τύπος Ανεστραμμένο πιρούνι
Διαδρομή (mm) 120
Διάμετρος (mm) 41
Ρυθμίσεις Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
Πίσω
Τύπος Μοχλισμού με μονό αμορτισέρ
Διαδρομή (mm) 138
Ρυθμίσεις Προφόρτιση ελατηρίου και απόσβεση επαναφοράς


ΦΡΕΝΑ
Εμπρός Δύο δίσκοι 300mm, με δαγκάνες 4 εμβόλων
Πίσω Δίσκος 220mm με δαγκάνα ενός εμβόλου


ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Ισχύς εργοστασίου (ΗΡ/rpm) 127/10.000
Ροπή εργοστασίου (kg.m/rpm) 9,7/8.000
Ισχύς στον τροχό(ΗΡ) 125/10.300
Ροπή στον τροχό(kg.m) 9,7/8.000