BMW F650 GS 2004 - 2008

Από το

Μαύρο Σκύλο

27/8/2010

Το F 650 GS του 2004, ήταν το πιο ολοκληρωμένο και ταυτόχρονα το τελευταίο μονοκύλινδρο GS που θα έβγαινε από τις γραμμές παραγωγής της BMW, προς όφελος της Ευρωπαϊκής αγοράς. Τέσσερα χρόνια αργότερα, θα έδινε τη θέση του σε μια δικύλινδρη μοτοσυκλέτα. Ποιoς το περίμενε; [blockquote]Ναι…
στην κορυφαία άνεση
στη χαμηλή κατανάλωση
στις ταξιδιωτικές ικανότητες
Όχι…
στις ελαστικότητες του πλαισίου
στη μειωμένη αεροδυναμική κάλυψη
στο μεγάλο βάρος
Γιατί…
είναι μοτοσυκλέτα μιας ολόκληρης ζωής
Τι να προσέξετε
To F 650 GS είναι μια αξιόπιστη μοτοσυκλέτα. Ωστόσο, κατά καιρούς, και κυρίως στα παλιότερα μοντέλα, έχουν αναφερθεί μικρά προβληματάκια με τα ηλεκτρικά, αλλά και τα ρουλεμάν του λαιμού. Γενικότερα, τα σημεία προσοχής είναι ίδια με όλων των μοτοσυκλετών. Φροντίστε επίσης, να ακολουθείτε τις αναβαθμίσεις που κατά καιρούς ανακοινώνει η BMW. Και για το τέλος κρατήστε αυτό: "Υπάρχει κόσμος που έχει κάνει τον γύρο του κόσμου καβάλα σε ένα F 650 GS".[/blockquote]
Για περισσότερα από δέκα χρόνια, η σειρά F 650 της BMW, αποτελούσε μια από τις καλύτερες on-off επιλογές του μέσου αναβάτη. Είτε ως η πιο τεχνολογικά προηγμένη, είτε ως μια από τις πιο καλοπουλημένες BMW όλων των εποχών, είτε ως η καλύτερη ελαφριά εκδρομική μοτοσυκλέτα της κατηγορίας της, τόσο το πρώτο F 650 Funduro, όσο και όλα τα υπόλοιπα F 650 GS, έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στη συνείδηση του Έλληνα μοτοσυκλετιστή, με ανεξίτηλο μελάνι.
Η έκδοση F 650 GS που παρουσιάστηκε το 2004, και ήταν και αφορμή και ευκαιρία. Από τη μια η έλευση των προδιαγραφών Euro 3, από την άλλη η ώρα για ανανέωση. Έτσι, εκείνο το νέο F 650 GS, απέκτησε νέα εμφάνιση, με περισσότερες αλλαγές στο μπροστινό μέρος, νέα logo, νέα σχάρα με δυνατότητα απευθείας υποδοχής της βαλίτσας BMW, μικρές αλλαγές στα χειριστήρια και στις μανέτες, και ένα κολπάκι στους πόλους της μπαταρίας, για πιο εύκολη εκκίνηση με καλώδια, "στην κακιά την ώρα"!
Σημαντικότερες αλλαγές όμως ήταν αυτές στον κινητήρα, με την υιοθέτηση ενός δεύτερου μπουζί, του νέου ηλεκτρικού συστήματος αμφίδρομης επικοινωνίας CAN-Bus, και μιας νέας κεντρικής μονάδας ελέγχου, ονόματι BMS-C II. To F 650 GS του 2004, αποτελεί ένα από τα λίγα παραδείγματα όπου ο στενός κλοιός των προδιαγραφών, δεν έφερε την καταστροφή! Ενώ η κατανάλωση μειώθηκε σημαντικά, παράλληλα η ιπποδύναμη αυξήθηκε, με όφελος κάτι παραπάνω από τρεις ίππους.
Στον δρόμο, τα βασικά χαρακτηριστικά του F 650 GS είναι η φιλικότητα και η άνεση. Οι 46 ίπποι του κινητήρα δεν γίνονται αισθητοί, και η απόδοση μέχρι και τις 3.500 στροφές είναι κάθε άλλο παρά εκρηκτική. Σε συνδυασμό μάλιστα με τις δύο μακριές πρώτες σχέσεις, απόρροια της εσκεμμένης προσπάθειας της BMW για τη δημιουργία ενός υπερ-φιλικού πακέτου, ακόμα και στον πιο άπειρο χρήστη, το F 650 GS, πραγματικά δεν δείχνει και τόσο δυνατό.
Όμως, η κρυμμένη δύναμη του μονοκύλινδρου κινητήρα της αυστριακής Rotax, έρχεται μετά τις 4.000. Παντού και πάντα, αν το F 650 GS πρέπει να κινηθεί γρήγορα, οι στροφές του κινητήρα θα πρέπει να είναι πάνω από τις 4.000. Και στην πόλη, και στον επαρχιακό, και βέβαια και στον αυτοκινητόδρομο.
Το ταξίδι, με την ευκαιρία, είναι η πιο οικία έννοια στο F 650 GS. Οι αναρτήσεις του είναι μαλακές, άνετες, αλλά απόλυτα σύμφωνες με το χαρακτήρα της μοτοσυκλέτας. Το ίδιο και η "τουριστική" γεωμετρία (π.χ. μεγάλη κάστερ), αλλά και το σχετικά μεγάλο βάρος. Τα δύο τελευταία όμως, είναι τα χαρακτηριστικά που χαρίζουν στο F 650 GS, όχι μόνο τη μοναδική ικανότητα να ταξιδεύει με τη χάρη μεγαλύτερων μοτοσυκλετών, αλλά και με μια μεγάλη αίσθηση ασφάλειας. Και σχεδόν αναπάντεχα, οι μαλακές αναρτήσεις αποδεικνύονται σύμμαχος στο χώμα -αντίθετα με τη μικρή απόσταση από το έδαφος. Το F 650 GS θα βρει αρκετά εύκολα κάτω, όχι μόνο στο χώμα, αλλά και στην πόλη, ιδιαίτερα με δεύτερο άτομο.
Σε γενικές γραμμές, το F 650 GS του 2004, αποτελεί ένα μικρό σχετικά αισθητικό update του προηγούμενου, συν βέβαια τα νέα δεδομένα στην τροφοδοσία. Διατηρεί στο ακέραιο τα χαρακτηριστικά που χάρισαν την επιτυχία σε όλη τη μονοκύλινδρη σειρά F 650, και οπωσδήποτε αποτελεί μια από τις καλύτερες αναλογίες κόστους/απόδοσης, αφού πλέον μπορείτε να το βρείτε μόνο από δεύτερο χέρι.


ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος: Τετράχρονος, υγρόψυκτος, μονοκύλινδρος, με 2 ΕΕΚ και 4 βαλβίδες
Χωρητικότητα (cc): 652
Σχέση συμπίεσης: 12,7:1
Ανάφλεξη: Ψηφιακή
Τροφοδοσία: Ψεκασμός BM-S CII
Σύστημα εξαγωγής: 2 σε 1 με τριοδικό καταλύτη
Σύστημα λίπανσης: Υγρό κάρτερ
Σύστημα εκκίνησης: Μίζα
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος συμπλέκτη: Υγρός, πολύδισκος, με ντίζα
Πρωτεύουσα μετάδοση / σχέση: Γρανάζια / 1,946 (72/37)
Σχέσεις ταχυτήτων: 1: 2,75 2: 1,75 3: 1,31 4: 1,05 5: 0,88
Τελική μετάδοση / σχέση: Αλυσίδα / 2,938 (47/16)
ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος: Ατσάλινο, ανοιχτό, σωληνωτό, με ατσάλινο ψαλίδι
Βάρος κενή (kg): 176
Ρεζερβουάρ / Ρεζέρβα (l): 17,3 / 4
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός
Τύπος: Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διαδρομή (mm): 170
Διάμετρος (mm): 41
Ρυθμίσεις: Καμία
Πίσω
Τύπος: Ένα αμορτισέρ με μοχλικό
Διαδρομή (mm): 165
Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός: Ένας δίσκος 300 χιλιοστών, δαγκάνα Brembo με δύο έμβολα και γλίστρα
Πίσω: Ένας δίσκος 240 χιλιοστών, δαγκάνα Brembo ένα έμβολο και γλίστρα
ΤΡΟΧΟΙ
Εμπρός
Ζάντα: 2,50x19’’
Ελαστικό: 100/90-19’’
Πίσω
Ζάντα: 3,00x17’’
Ελαστικό: 130/80-17’’
Διάγραμμα
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 46,3 / 7.400
Ροπή στον τροχό (kg.m/rpm): 5,5 / 4.000
Γραμμικότατη απόδοση και μπόλικη ροπή, με περισσότερα από 5 χιλιογραμμόμετρα από τις 3.500 ως τις 6.500 στροφές, που οδηγούν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα: Φιλικό δεν σημαίνει απαραιτήτως και... αδύναμο. Πάντως, η ελαφριά υστέρηση του κινητήρα στις χαμηλές στροφές, δεν γίνεται ορατή στο χαρτί.

Yamaha V-Max 1200 1985-2001

Από το

Μαύρο Σκύλο

26/8/2010

Οι αγώνες dragster ξετρέλαιναν τους Αμερικανούς για χρόνια, από τη δεκαετία του '50. Μέχρι που εμφανίστηκε η V-Max, μια πραγματική muscle bike, όπως καμία άλλη μέχρι τότε, το μακρινό 1985. Σχεδιασμένη αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της αμερικανικής αγοράς, η V-Max όχι μόνο έδειχνε όμορφη, αλλά είχε και τόσο γκάζι, όσο μόνο ένας μυημένος Αμερικανός θα μπορούσε να έχει ονειρευτεί στο δρόμο [blockquote]Ναι
μα γιατί είναι μια V-MAX
για να μην έχετε αντίπαλο στις ευθείες
για το πρεστίζ και μόνο
Όχι
για τη μεγάλη κατανάλωση
για τον ατίθασο χαρακτήρα της στις στροφές
για το μαλακό πλαίσιο
Γιατί
είναι το καταλληλότερο εργαλείο για τους λάτρεις της ευθείας, γιατί είναι μια άριστη βάση για τρελό customizing, γιατί η νέα V-Max σας πέφτει πολύ ακριβή, γιατί μπορείτε να την πουλήσετε ακριβότερα απ' ό,τι την αγοράσατε, γιατί μπορεί σε λίγα ακόμα χρόνια να καταλήξει εξαιρετικά δυσεύρετη
Τι πρέπει να προσέξετε
Όσο πιο πολύπλοκο το μηχάνημα, τόσο μεγαλύτερη και η επιφυλακτικότητα. Και ο κινητήρας του V-Max, είναι μεγάλος, V4 άρα και πολύπλοκος, πολύ δυνατός και αρκετά ακριβός. Εκρηκτικός συνδυασμός για το πορτοφόλι σας! Αν και θα μπορούσατε να στοιχηματίσετε στην αξιοπιστία του κινητήρα της Yamaha, αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι, μια καλή μοτοσυκλέτα με βλάβη στον κινητήρα. Γενικότερα δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα τμήματα ιδιαίτερης καταπόνησης καθώς και σε αυτά της μετάδοσης, όπως στον άξονα, στην καμπάνα του συμπλέκτη, στους δίσκους ("πατινάρισμα"), στα ρουλεμάν του λαιμού του πλαισίου, στο πιρούνι και στα φρένα. Ελέγξτε επίσης πόσο καλά δουλεύει το κιβώτιο ταχυτήτων καθώς και τη λειτουργία της μίζας. Και καλές κόντρες![/blockquote]
Και τι υπήρχε πριν τη V-Max; Λίγα πράγματα... Τρελαμένοι Αμερικανοί πετσόκοβαν και μαστόρευαν τις μοτοσυκλέτες τους, για να μοιάζουν όσο περισσότερο γίνεται σε αγωνιστικές -της εποχής βέβαια, και αμερικάνικων προδιαγραφών. Και αυτός ήταν βέβαια και ο λόγος, που σιγά-σιγά δημιουργήθηκαν -οι τόσο περίεργες για τους περισσότερους- πελώριες γωνίες κάστερ, οι χαμηλές σέλες, τα τεράστια μεταξόνια και τα φαρδιά πίσω λάστιχα. Όλα στον βωμό της ευθείας, του "ενός τετάρτου του μιλίου", της κόντρας και του drag racing. Μια απόδειξη της τάσης εκείνης της εποχής, ήταν και πολλά από τα δημιουργήματα της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας τότε -όχι όμως και της μοτοβιομηχανίας, που όπως πάντα ακολουθεί τις εξελίξεις αρκετά χρόνια μετά. Τη δεκαετία του '60 έγινε η αρχή, με πρώτα δείγματα μερικές μεταλλαγμένες μοτοσυκλέτες chopper. Τίποτα σπουδαίο! Θα περνούσαν ακόμα πολλά χρόνια, μέχρι το 1983, όποτε και η Honda θα έκανε την πρώτη κίνηση με τη Magna V-65 1100, άλλα δύο χρόνια μέχρι το 1985 και την Kawasaki Eliminator 900, και λίγο ακόμα μέχρι τη μοναδική, φανταστική, και ασύλληπτη Yamaha V-Max 1200.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τη V-Max τόσο ποθητή, τόσο ακαταμάχητη; Απλά πράγματα, που όμως μέχρι τότε δεν είχε σκεφτεί κανένας: Η πληθωρική εμφάνιση, και η πληθωρική ιπποδύναμη! Είχε το μεγαλύτερο πίσω ελαστικό της εποχής (150/90-15), που έμοιαζε βγαλμένο από τους αγώνες dragster. Είχε αστραφτερούς, συμπαγείς αλουμινένιους τροχούς, πιο εντυπωσιακούς από οποιασδήποτε άλλης custom μοτοσυκλέτα της εποχής. Είχε "τσοπεράδικα" φτερά τονισμένα με χρώμιο. Στο τιμόνι υπήρχε μόνο ένα χρωμιωμένο ταχύμετρο και τίποτα άλλο. Εκεί που στις άλλες μοτοσυκλέτες υπήρχε το ρεζερβουάρ, η V-Max είχε το φίλτρο αέρα. Είχε τέσσερα αδηφάγα καρμπιρατέρ, τα οποία εσκεμμένα ήταν σε κοινή θέα, και ανάλογα με τα κέφια του αναβάτη, ρούφαγαν χαλαρά όλο το ρεζερβουάρ ακόμα και σε λιγότερα από 150 χιλιόμετρα. Πάνω στο υποτιθέμενο ρεζερβουάρ, υπήρχε ένα λιλιπούτειο στροφόμετρο, λίγα όμορφα λαμπάκια, και η βελόνα ένδειξης της θερμοκρασίας. Αυτά και άλλα πολλά διακοσμητικά, μινιμαλιστικά, χρωμιωμένα, καλλίγραμμα και πανέμορφα μεταλλικά και μη εξαρτήματα, προς τέρψη του άπληστου οφθαλμού και μόνο.
Όσο για το μυαλό, τη δύσκολη δουλειά είχε αναλάβει ένα και μόνο εξάρτημα... Ο κινητήρας, το απίστευτο εκείνο εργοστάσιο ενέργειας και κατανάλωσης, των 1.198 κυβικών εκατοστών και 145 ίππων. Ανατρέχοντας στην ιστορία, συναντάμε τη V-Max σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις: Την πρώτη, "ανοιχτή", full power αμερικάνικη έκδοση των 145 ίππων, τη δεύτερη, "κλειστή", ευρωπαϊκή έκδοση των 104 ίππων (με παρθενική εμφάνιση στη Γαλλία), και μια μεταγενέστερη ευρωπαϊκή έκδοση 97 ίππων, ακόμα πιο "κλειστή" λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών. Ευτυχώς, αργότερα η γρήγορη έφτασε και στην Ευρώπη. Εκτός όμως από τα κολακευτικά σχόλια για την εξωγήινη, τότε, ισχύ της, η V-Max προσέλκυσε αντίστοιχα "κολακευτικά" σχόλια και για τη μέτρια έως κακή οδική συμπεριφορά της.
Λίγο τα αδύναμα φρένα, που στα πρώτα μοντέλα αποτελούνταν από δύο διέμβολες δαγκάνες εμπρός και άλλη μια ίδια πίσω, λίγο το μαλακό πιρούνι (μόλις 40 χιλιοστών τον πρώτο καιρό και αργότερα 43 χιλιοστών), που "έπεφτε" γρήγορα φτάνοντας στο σημείο να τερματίζει ακόμα και σε μικρές λακκούβες με ένα μόνο άτομο, λίγο το πίσω μέρος που με τον μονοκόμματο άξονα - ψαλίδι, τα δύο αμορτισέρ, και το υπερβολικό γκάζι της V-Max, "την άκουγε" άσχημα αδυνατώντας να μείνει στον δρόμο, και βέβαια το σημαντικότερο, το πολύ μαλακό πλαίσιο, για τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα, έκαναν μια γρήγορη βόλτα με τη V-Max, εμπειρία αντίστοιχη με την προσπάθεια ενός καουμπόη να κρατηθεί πάνω σε έναν μαινόμενο ταύρο.
Οι Άγγλοι την παρομοίασαν με την προσπάθεια ξανθιάς μεθυσμένης γραμματέως, να κουβαλήσει ένα βαρύ φωτοτυπικό μηχάνημα, άλλοι με ανεξέλεγκτο ποδήλατο χωρίς φρένα σε κατηφόρα, άλλοι με τρενάκι του τρόμου. Υπερβάλλοντας ή όχι, όλοι οι προηγούμενοι είχαν έναν σκοπό και μόνο: Να περιγράψουν τον τόσο ατίθασο, αλλά και συνάμα μοναδικό χαρακτήρα της V-Max 1200, της πρώτης muscle bike της σύγχρονης ιστορίας των δύο τροχών, με τον πιο γλαφυρό τρόπο. Και μάλλον τα κατάφεραν.



1985: Παρουσιάζεται στην αμερικάνικη αγορά, εφοδιασμένη με το V-Boost, με απόδοση 145 ίππων (και 0-400 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα)
1986: Παρουσιάζεται στη Γαλλία, για λογαριασμό της ευρωπαϊκής αγοράς, χωρίς V-Boost και με 104 ίππους
1990: Λανσάρεται στην ιαπωνική αγορά. Στην Ευρώπη μειώνεται η ισχύς του στους 97 ίππους, λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών
1991: Ο κινητήρας αποκτά νέους εκκεντροφόρους, και μακρύτερη τελική μετάδοση
1993: Αποκτά παχύτερο πιρούνι από τα 40 στα 43 χιλιοστά, και τετραέμβολες δαγκάνες


(στην παρένθεση, τα χαρακτηριστικά της κλειστής έκδοσης του '90)
  
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 
Τύπος:Τετράχρονος, τετρακύλινδρος V70, υγρόψυκτος, 2 ΕΕΚ, 4 Β/Κ
Διάμετρος επί διαδρομή (mm):76x66
Κυβικά (cc):1.198
Σχέση συμπίεσης:10,5:1
Ανάφλεξη:Ψηφιακή Hitachi
Τροφοδοσία:4 καρμπιρατέρ 35mm (30mm)
Σύστημα εκκίνησης:Μίζα
Σύστημα εξαγωγής:4 σε 2
ΜΕΤΑΔΟΣΗ 
Τύπος Συμπλέκτη:Υγρός, πολύδισκος, υδραυλικός
Τελική Μετάδοση:Άξονας, 2,86
ΠΛΑΙΣΙΟ 
Τύπος:Διπλό, κλειστό, σωληνωτό, από ατσάλι
Γωνία κάστερ (o):29
Ίχνος (mm):119
Μεταξόνιο (mm):1.590
Ύψος σέλας (mm):775
Βάρος κενή / γεμάτη (kg):271/-
Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (l):15
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 
Εμπρός:Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm):40
Διαδρομή (mm):140
Ρυθμίσεις:Υποβοήθηση αέρα
Πίσω:Δύο αμορτισέρ
Διαδρομή (mm):100
Ρυθμίσεις:Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ 
Εμπρός:Δύο δίσκοι 298mm με δαγκάνες δύο αντικριστών εμβόλων
Πίσω:Δίσκος 282mm με δαγκάνα δύο εμβόλων
ΤΡΟΧΟΙ 
Εμπρός 
Ελαστικό:110/90-18
Ζάντα:2,15''
Πίσω 
Ελαστικό:150/90-15
Ζάντα:3,5''
ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ 
Αναλογικό στροφόμετρο και κοντέρ, ολικός και μερικός χιλιομετρητής, λυχνίες με ενδείξεις νεκράς / φλας / πίεσης λαδιού / στάθμης καυσίμου / μεγάλης σκάλας φώτων
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ 
Ισχύς εργοστασίου (HP/rpm):145 / 8.500 (97 / 8.500)
Ειδική ισχύς (HP/l):121,03 (81,03)
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ):119 / 8.250 (108,3 / 7.250)
Ροπή στον τροχό (kg.m):11,5 / 6.000 (11,5 / 6.250)
Ορίστε γιατί το V-Max έχει γράψει τόσο λαμπρή ιστορία: Παρατηρείστε τη διαφορά μεταξύ των δύο μοντέλων, που γίνεται αισθητή μετά τις 7.000 στροφές, όπου και το μαγικό V-Boost αρχίζει... δουλειά. Παραδόξως, η κλειστή έκδοση των 97 ίππων, αποδίδει 108,3 ίππους σε χίλιες στροφές λιγότερες. Το εργοστάσιο ωστόσο, ανακοινώνει 97 ίππους στις 8.500.