BMW R1150R 2001 - 2003

Από το

Μαύρο Σκύλο

25/8/2010

Η BMW πάντοτε είχε και έχει στη γκάμα της μοτοσυκλέτες roadster. Εκεί οφείλεται και το R μετά τον κυβισμό στην ονομασία και αυτού του μοντέλου. Μια από αυτές τις απλές στην όψη και με έμφαση στη λειτουργικότητα μοτοσυκλέτες, είναι και η R1150R [blockquote]Ναι...
Για τους θαυμαστές της γερμανικής ποιότητας στην κατασκευή και του κλασικού σχήματος της R
Όχι...
Για αυτούς που δεν διαθέτουν ανάστημα επαρκές για τον πλήρη έλεγχο της ευρύχωρης μοτοσυκλέτας, ή που δεν θέλουν να αποκτήσουν νέες συνήθειες
Γιατί...
Είναι μια μοτοσυκλέτα με διαχρονικό σχήμα, καλοφτιαγμένη και ικανή να ζήσει για πολύ
Τι πρέπει να προσέξετε
Η γενική κατάσταση της μοτοσυκλέτας πρέπει να ελεγχθεί για φθορές ή χτυπήματα. Ιδιαίτερη έμφαση αξίζει να δοθεί στη λειτουργία των φρένων (ABS και EVO) με την οδήγηση της μοτοσυκλέτας, αφού η αποκατάσταση πιθανής βλάβης σε αυτά τα συστήματα έχει ιδιαίτερα υψηλό κόστος. Τα γνήσια αξεσουάρ της BMW ανεβάζουν τις δυνατότητες χρήσης.
14.eps[/blockquote]
Η συγκεκριμένη αντικατέστησε την προηγούμενη R, την 1100, το 2001. Εκτός από τα περισσότερα κυβικά, η μοτοσυκλέτα ήταν ένα πραγματικά νέο μοντέλο. O δικύλινδρος boxer δεν είναι μόνο το σήμα κατατεθέν της R1150R, αλλά αποτελεί κυριολεκτικά τη βάση πάνω στην οποία χτίστηκε αυτή η μοτοσυκλέτα. Η απλή στην όψη R1150R, κρύβει και τεχνολογία και την εναλλακτική άποψη του γερμανού κατασκευαστή. Βασικό χαρακτηριστικό της μοτοσυκλέτας, από αυτά που δεν φανερώνονται στην πρώτη παρατήρηση, αποτελεί η ουσιαστική έλλειψη πλαισίου. Τον ρόλο του έχει αναλάβει ο κινητήρας και το σύνολο της μετάδοσης. Πάνω από αυτόν, ένα ατσάλινο χωροδικτύωμα στο εμπρός μέρος στηρίζει το μπροστινό Telelever και το ίδιο στο πίσω μέρος (στηριζόμενο στο κέλυφος του κιβωτίου) στηρίζει τη σέλλα και το άνω άκρο του αμορτισέρ.
Ο δεύτερος τομέας όπου ξεχωρίζει η R1150R είναι αυτός των φρένων. Η γερμανική εταιρεία ήταν η πρώτη από τους κατασκευαστές μοτοσυκλετών που διέθετε ευρέως στη γκάμα της επιλογές μοντέλων με ABS. Και η R1150R ακολουθούσε αυτή τη τακτική, επιπρόσθετα όμως είχε και υποβοήθηση. Το σύστημα ονομάστηκε EVO και αυτό που κατάφερνε ήταν η μείωση της απαιτούμενης πίεσης από τον αναβάτη στη μανέτα. Ένα 20% της απαιτούμενης πίεσης, προερχόταν από τη συνεργασία της κεντρικής μονάδας διαχείρισης, με τους ηλεκτρικούς κινητήρες της μονάδας υποβοήθησης της πίεσης των φρένων. Το σύστημα είχε και ένα έμμεσο πλεονέκτημα: Κατά τη διάρκεια λειτουργίας του ABS, οι αυξομειώσεις της πίεσης δεν γίνονταν έντονα αντιληπτές από τον αναβάτη.
Άλλο χαρακτηριστικό του EVO ήταν το ότι λειτουργούσε με ρεύμα. Οπότε, με κλειστό διακόπτη τα φρένα δεν έχουν υποβοήθηση, και αν η μοτοσυκλέτα είναι παρκαρισμένη σε κατηφόρα, η μανέτα χρειάζεται μεγάλη πίεση. Τα ηλεκτρονικά συστήματα της μοτοσυκλέτας κάνουν έντονη την παρουσία τους, μόλις γυρίσει το κλειδί του κεντρικού διακόπτη. Οι απαραίτητοι έλεγχοι του ψεκασμού και του συστήματος υποβοήθησης διαρκούν αρκετά δευτερόλεπτα, και αφού ολοκληρωθούν ο κινητήρας μπορεί να ξεκινήσει. Η R1150R είναι μια ευρύχωρη μοτοσυκλέτα με πλατύ ρεζερβουάρ και αντίστοιχο τιμόνι, στο ίδιο πλάτος με αυτό των κυλίνδρων. Όπου περνάει το τιμόνι, περνούν και οι κύλινδροι.
Μπροστά από το ρεζερβουάρ είναι τοποθετημένο ένα ψυγείο λαδιού, οι αεραγωγοί του οποίου εκτός από το να στέλνουν αέρα σε αυτό, τον διώχνουν από το πάνω μέρος των ποδιών του αναβάτη. Τα πόδια χαμηλότερα προστατεύονται από τους… κυλίνδρους, με αποτέλεσμα η γυμνή μοτοσυκλέτα να είναι πολύ άνετη και ευχάριστη μέχρι τα 150 χιλιόμετρα ανά ώρα. Ιδιαίτερη βοήθεια σε αυτόν το τομέα προσφέρει η μικρή διάφανη ζελατίνα που φορά η μοτοσυκλέτα, που ανήκει στον προαιρετικό εξοπλισμό. Ο κινητήρας, αφού περάσει μια ”δύσκολη” περιοχή που διαρκεί μέχρι τις 2.500 στροφές, με την απόκριση στο άνοιγμα και το κλείσιμο του γκαζιού να είναι απότομη, γίνεται βελούδινος και ευχάριστος. Λατρεύει να λειτουργεί στις μεσαίες στροφές, ψιθυρίζοντας. Ο διαμήκης στρόφαλος δίνει ανάλαφρη αίσθηση στη σχετικά βαριά R1150R, κάνοντάς την ιδιαίτερα ευχάριστη και εύκολη στις συνεχείς εναλλαγές κλίσης, όπως γίνεται στις ορεινές διαδρομές.
Η R1150R είναι ευχάριστη σε όλες τις συνθήκες οδήγησης για τις οποίες προορίζεται, από τη πόλη έως το ταξίδι με χαλαρές ταχύτητες. Φτιαγμένη με υψηλά ποιοτικά δεδομένα, δεν επηρεάζεται έντονα από τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει ή τα χρόνια που πέρασαν από την κατασκευή της. Με έντονες τις ιδιαιτερότητες της κατασκευής της, όπως τους διακόπτες με την ιδιότυπη εργονομία και τα χαρακτηριστικά αντιβύθισης του Telelever που απαιτούν εξοικείωση, αναζητά αγοραστές κυρίως στους οπαδούς της γερμανικής εταιρείας. Με σύνηθες χαρακτηριστικό την καλή χρήση από τους κατόχους της, παραμένει για χρόνια σε καλή συνολική κατάσταση, ενώ από εμάς προτείνεται η επιλογή της έκδοσης με το ABS.


ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος: Tετράχρονος, δικύλινδρος επίπεδος, αερόψυκτος με 1EEK και τέσσερις βαλβίδες
Διάμετρος επί διαδρομή (mm): 101x70,5
Κυβικά (cc): 1.130
Σχέση συμπίεσης: 10,3:1
Ανάφλεξη: Ψηφιακή
Τροφοδοσία: Ψεκασμός Bosch
Σύστημα εκκίνησης: Μίζα
Σύστημα εξαγωγής: 2 σε 1
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος Συμπλέκτη: Ξηρός, μονόδισκος
Σχέσεις ταχυτήτων: 6
Τελική Μετάδοση: Άξονας, γρανάζια / 2,82
ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος: Ατσάλινo, με τον κινητήρα ενεργό μέρος του, σωληνωτό
Γωνία κάστερ (o): 26
Ίχνος (mm): 127
Μεταξόνιο (mm): 1.487
Ύψος σέλας (mm): 800
Βάρος κενή / γεμάτη (kg): 223 / 238
Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (L): 20,4 / 5
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός: Telelever με ένα αμορτισέρ
Διάμετρος (mm): 35
Διαδρομή (mm): 120
Ρυθμίσεις: Απόσβεση επαναφοράς
Πίσω: Μονόμπρατσο ψαλίδι, Paralever με ένα αμορτισέρ Kayaba με μοχλικό
Διαδρομή (mm): 135
Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός: Δύο δίσκοι 320 χιλιοστών, δαγκάνες με τέσσερα έμβολα, ABS, EVO
Πίσω: Δίσκος 276mm, δαγκάνα με δυο αντικριστά έμβολα, ABS
ΤΡΟΧΟΙ
Εμπρός
Ελαστικό: 120/70-17
Ζάντα: 3,50x17''
Πίσω
Ελαστικό: 170/60-17
Ζάντα: 5,00 x17''
ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Αναλογικό ταχύμετρο, στροφόμετρο, ρολόι, ενδεικτικές λυχνίες για ρεζέρβα /  ABS / νεκρά / φλας / μπαταρία / μεγάλη σκάλα φώτων / πίεση λαδιού, δείκτης καυσίμου, τοποθέτηση σέλας σε δυο ύψη, πλαϊνό και κεντρικό σταντ
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Ισχύς εργοστασίου (HP/rpm): 85 / 6.750
Ροπή εργοστασίου (kg.m/rpm): 10 / 5.250
ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΙΠΠΟΔΥΝΑΜΗΣ
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 80,4/6.400
Ροπή στον τροχό (kg.m/rpm): 9,9/5.400
Κινητήρας σήμα κατατεθέν. Με απόδοση χωρίς υστερίες και ευχάριστο ήχο. Αραιή η συντήρησή του (λάδια και βαλβίδες κάθε 10.000 χιλιόμετρα), ικανός να διανύσει πολλά - πολλά χιλιόμετρα.
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (L/100km)
Μέση: 8,1
ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (km)
Μέση: 252

Yamaha V-Max 1200 1985-2001

Από το

Μαύρο Σκύλο

26/8/2010

Οι αγώνες dragster ξετρέλαιναν τους Αμερικανούς για χρόνια, από τη δεκαετία του '50. Μέχρι που εμφανίστηκε η V-Max, μια πραγματική muscle bike, όπως καμία άλλη μέχρι τότε, το μακρινό 1985. Σχεδιασμένη αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της αμερικανικής αγοράς, η V-Max όχι μόνο έδειχνε όμορφη, αλλά είχε και τόσο γκάζι, όσο μόνο ένας μυημένος Αμερικανός θα μπορούσε να έχει ονειρευτεί στο δρόμο [blockquote]Ναι
μα γιατί είναι μια V-MAX
για να μην έχετε αντίπαλο στις ευθείες
για το πρεστίζ και μόνο
Όχι
για τη μεγάλη κατανάλωση
για τον ατίθασο χαρακτήρα της στις στροφές
για το μαλακό πλαίσιο
Γιατί
είναι το καταλληλότερο εργαλείο για τους λάτρεις της ευθείας, γιατί είναι μια άριστη βάση για τρελό customizing, γιατί η νέα V-Max σας πέφτει πολύ ακριβή, γιατί μπορείτε να την πουλήσετε ακριβότερα απ' ό,τι την αγοράσατε, γιατί μπορεί σε λίγα ακόμα χρόνια να καταλήξει εξαιρετικά δυσεύρετη
Τι πρέπει να προσέξετε
Όσο πιο πολύπλοκο το μηχάνημα, τόσο μεγαλύτερη και η επιφυλακτικότητα. Και ο κινητήρας του V-Max, είναι μεγάλος, V4 άρα και πολύπλοκος, πολύ δυνατός και αρκετά ακριβός. Εκρηκτικός συνδυασμός για το πορτοφόλι σας! Αν και θα μπορούσατε να στοιχηματίσετε στην αξιοπιστία του κινητήρα της Yamaha, αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι, μια καλή μοτοσυκλέτα με βλάβη στον κινητήρα. Γενικότερα δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα τμήματα ιδιαίτερης καταπόνησης καθώς και σε αυτά της μετάδοσης, όπως στον άξονα, στην καμπάνα του συμπλέκτη, στους δίσκους ("πατινάρισμα"), στα ρουλεμάν του λαιμού του πλαισίου, στο πιρούνι και στα φρένα. Ελέγξτε επίσης πόσο καλά δουλεύει το κιβώτιο ταχυτήτων καθώς και τη λειτουργία της μίζας. Και καλές κόντρες![/blockquote]
Και τι υπήρχε πριν τη V-Max; Λίγα πράγματα... Τρελαμένοι Αμερικανοί πετσόκοβαν και μαστόρευαν τις μοτοσυκλέτες τους, για να μοιάζουν όσο περισσότερο γίνεται σε αγωνιστικές -της εποχής βέβαια, και αμερικάνικων προδιαγραφών. Και αυτός ήταν βέβαια και ο λόγος, που σιγά-σιγά δημιουργήθηκαν -οι τόσο περίεργες για τους περισσότερους- πελώριες γωνίες κάστερ, οι χαμηλές σέλες, τα τεράστια μεταξόνια και τα φαρδιά πίσω λάστιχα. Όλα στον βωμό της ευθείας, του "ενός τετάρτου του μιλίου", της κόντρας και του drag racing. Μια απόδειξη της τάσης εκείνης της εποχής, ήταν και πολλά από τα δημιουργήματα της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας τότε -όχι όμως και της μοτοβιομηχανίας, που όπως πάντα ακολουθεί τις εξελίξεις αρκετά χρόνια μετά. Τη δεκαετία του '60 έγινε η αρχή, με πρώτα δείγματα μερικές μεταλλαγμένες μοτοσυκλέτες chopper. Τίποτα σπουδαίο! Θα περνούσαν ακόμα πολλά χρόνια, μέχρι το 1983, όποτε και η Honda θα έκανε την πρώτη κίνηση με τη Magna V-65 1100, άλλα δύο χρόνια μέχρι το 1985 και την Kawasaki Eliminator 900, και λίγο ακόμα μέχρι τη μοναδική, φανταστική, και ασύλληπτη Yamaha V-Max 1200.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τη V-Max τόσο ποθητή, τόσο ακαταμάχητη; Απλά πράγματα, που όμως μέχρι τότε δεν είχε σκεφτεί κανένας: Η πληθωρική εμφάνιση, και η πληθωρική ιπποδύναμη! Είχε το μεγαλύτερο πίσω ελαστικό της εποχής (150/90-15), που έμοιαζε βγαλμένο από τους αγώνες dragster. Είχε αστραφτερούς, συμπαγείς αλουμινένιους τροχούς, πιο εντυπωσιακούς από οποιασδήποτε άλλης custom μοτοσυκλέτα της εποχής. Είχε "τσοπεράδικα" φτερά τονισμένα με χρώμιο. Στο τιμόνι υπήρχε μόνο ένα χρωμιωμένο ταχύμετρο και τίποτα άλλο. Εκεί που στις άλλες μοτοσυκλέτες υπήρχε το ρεζερβουάρ, η V-Max είχε το φίλτρο αέρα. Είχε τέσσερα αδηφάγα καρμπιρατέρ, τα οποία εσκεμμένα ήταν σε κοινή θέα, και ανάλογα με τα κέφια του αναβάτη, ρούφαγαν χαλαρά όλο το ρεζερβουάρ ακόμα και σε λιγότερα από 150 χιλιόμετρα. Πάνω στο υποτιθέμενο ρεζερβουάρ, υπήρχε ένα λιλιπούτειο στροφόμετρο, λίγα όμορφα λαμπάκια, και η βελόνα ένδειξης της θερμοκρασίας. Αυτά και άλλα πολλά διακοσμητικά, μινιμαλιστικά, χρωμιωμένα, καλλίγραμμα και πανέμορφα μεταλλικά και μη εξαρτήματα, προς τέρψη του άπληστου οφθαλμού και μόνο.
Όσο για το μυαλό, τη δύσκολη δουλειά είχε αναλάβει ένα και μόνο εξάρτημα... Ο κινητήρας, το απίστευτο εκείνο εργοστάσιο ενέργειας και κατανάλωσης, των 1.198 κυβικών εκατοστών και 145 ίππων. Ανατρέχοντας στην ιστορία, συναντάμε τη V-Max σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις: Την πρώτη, "ανοιχτή", full power αμερικάνικη έκδοση των 145 ίππων, τη δεύτερη, "κλειστή", ευρωπαϊκή έκδοση των 104 ίππων (με παρθενική εμφάνιση στη Γαλλία), και μια μεταγενέστερη ευρωπαϊκή έκδοση 97 ίππων, ακόμα πιο "κλειστή" λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών. Ευτυχώς, αργότερα η γρήγορη έφτασε και στην Ευρώπη. Εκτός όμως από τα κολακευτικά σχόλια για την εξωγήινη, τότε, ισχύ της, η V-Max προσέλκυσε αντίστοιχα "κολακευτικά" σχόλια και για τη μέτρια έως κακή οδική συμπεριφορά της.
Λίγο τα αδύναμα φρένα, που στα πρώτα μοντέλα αποτελούνταν από δύο διέμβολες δαγκάνες εμπρός και άλλη μια ίδια πίσω, λίγο το μαλακό πιρούνι (μόλις 40 χιλιοστών τον πρώτο καιρό και αργότερα 43 χιλιοστών), που "έπεφτε" γρήγορα φτάνοντας στο σημείο να τερματίζει ακόμα και σε μικρές λακκούβες με ένα μόνο άτομο, λίγο το πίσω μέρος που με τον μονοκόμματο άξονα - ψαλίδι, τα δύο αμορτισέρ, και το υπερβολικό γκάζι της V-Max, "την άκουγε" άσχημα αδυνατώντας να μείνει στον δρόμο, και βέβαια το σημαντικότερο, το πολύ μαλακό πλαίσιο, για τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα, έκαναν μια γρήγορη βόλτα με τη V-Max, εμπειρία αντίστοιχη με την προσπάθεια ενός καουμπόη να κρατηθεί πάνω σε έναν μαινόμενο ταύρο.
Οι Άγγλοι την παρομοίασαν με την προσπάθεια ξανθιάς μεθυσμένης γραμματέως, να κουβαλήσει ένα βαρύ φωτοτυπικό μηχάνημα, άλλοι με ανεξέλεγκτο ποδήλατο χωρίς φρένα σε κατηφόρα, άλλοι με τρενάκι του τρόμου. Υπερβάλλοντας ή όχι, όλοι οι προηγούμενοι είχαν έναν σκοπό και μόνο: Να περιγράψουν τον τόσο ατίθασο, αλλά και συνάμα μοναδικό χαρακτήρα της V-Max 1200, της πρώτης muscle bike της σύγχρονης ιστορίας των δύο τροχών, με τον πιο γλαφυρό τρόπο. Και μάλλον τα κατάφεραν.



1985: Παρουσιάζεται στην αμερικάνικη αγορά, εφοδιασμένη με το V-Boost, με απόδοση 145 ίππων (και 0-400 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα)
1986: Παρουσιάζεται στη Γαλλία, για λογαριασμό της ευρωπαϊκής αγοράς, χωρίς V-Boost και με 104 ίππους
1990: Λανσάρεται στην ιαπωνική αγορά. Στην Ευρώπη μειώνεται η ισχύς του στους 97 ίππους, λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών
1991: Ο κινητήρας αποκτά νέους εκκεντροφόρους, και μακρύτερη τελική μετάδοση
1993: Αποκτά παχύτερο πιρούνι από τα 40 στα 43 χιλιοστά, και τετραέμβολες δαγκάνες


(στην παρένθεση, τα χαρακτηριστικά της κλειστής έκδοσης του '90)
  
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 
Τύπος:Τετράχρονος, τετρακύλινδρος V70, υγρόψυκτος, 2 ΕΕΚ, 4 Β/Κ
Διάμετρος επί διαδρομή (mm):76x66
Κυβικά (cc):1.198
Σχέση συμπίεσης:10,5:1
Ανάφλεξη:Ψηφιακή Hitachi
Τροφοδοσία:4 καρμπιρατέρ 35mm (30mm)
Σύστημα εκκίνησης:Μίζα
Σύστημα εξαγωγής:4 σε 2
ΜΕΤΑΔΟΣΗ 
Τύπος Συμπλέκτη:Υγρός, πολύδισκος, υδραυλικός
Τελική Μετάδοση:Άξονας, 2,86
ΠΛΑΙΣΙΟ 
Τύπος:Διπλό, κλειστό, σωληνωτό, από ατσάλι
Γωνία κάστερ (o):29
Ίχνος (mm):119
Μεταξόνιο (mm):1.590
Ύψος σέλας (mm):775
Βάρος κενή / γεμάτη (kg):271/-
Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (l):15
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 
Εμπρός:Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm):40
Διαδρομή (mm):140
Ρυθμίσεις:Υποβοήθηση αέρα
Πίσω:Δύο αμορτισέρ
Διαδρομή (mm):100
Ρυθμίσεις:Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ 
Εμπρός:Δύο δίσκοι 298mm με δαγκάνες δύο αντικριστών εμβόλων
Πίσω:Δίσκος 282mm με δαγκάνα δύο εμβόλων
ΤΡΟΧΟΙ 
Εμπρός 
Ελαστικό:110/90-18
Ζάντα:2,15''
Πίσω 
Ελαστικό:150/90-15
Ζάντα:3,5''
ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ 
Αναλογικό στροφόμετρο και κοντέρ, ολικός και μερικός χιλιομετρητής, λυχνίες με ενδείξεις νεκράς / φλας / πίεσης λαδιού / στάθμης καυσίμου / μεγάλης σκάλας φώτων
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ 
Ισχύς εργοστασίου (HP/rpm):145 / 8.500 (97 / 8.500)
Ειδική ισχύς (HP/l):121,03 (81,03)
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ):119 / 8.250 (108,3 / 7.250)
Ροπή στον τροχό (kg.m):11,5 / 6.000 (11,5 / 6.250)
Ορίστε γιατί το V-Max έχει γράψει τόσο λαμπρή ιστορία: Παρατηρείστε τη διαφορά μεταξύ των δύο μοντέλων, που γίνεται αισθητή μετά τις 7.000 στροφές, όπου και το μαγικό V-Boost αρχίζει... δουλειά. Παραδόξως, η κλειστή έκδοση των 97 ίππων, αποδίδει 108,3 ίππους σε χίλιες στροφές λιγότερες. Το εργοστάσιο ωστόσο, ανακοινώνει 97 ίππους στις 8.500.