Η BMW και οι Ιάπωνες customizers

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/9/2014

Περισσότερα κλισέ δεν θα μπορούσαν να καταρριφθούν από ένα και μόνο video. Παρακολουθούμε το αποτέλεσμα μιας επιτυχημένης προώθησης της BMW στην Ιαπωνία, που κράτησε τέσσερις περίπου μήνες. Η αντιπροσωπεία εκεί, σε μια προσπάθεια που υποστηρίχθηκε από την μητρική εταιρία, διέθεσε στις αρχές του έτους από ένα RnineT σε τέσσερις γνωστούς customizers. Ο λόγος ήταν να ενισχύσει το προφίλ της εταιρίας στην Ιαπωνία και να επικοινωνήσει τη διαφορά του συγκεκριμένου μοντέλου από τα υπόλοιπα της γκάμας της. Βέβαια για τους Ευρωπαίους, που κάνουμε customize στις Ιαπωνικές μοτοσυκλέτες, πιστεύοντας ότι κρατάμε τα σκήπτρα σε αυτή την πρακτική, και που σπάνια χρησιμοποιούμε ως βάση μια BMW, και μάλιστα καινούρια, το video αυτό καταρρίπτει μια σειρά από στερεότυπα. Είναι ενδιαφέρουσες, καθαρά από οπτική άποψη όλες οι προτάσεις, αλλά χαρακτηρισμοί "μου αρέσει, δε μου αρέσει" είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθούν, αφού το customizing είναι εντελώς προσωπική υπόθεση, που σημαίνει ότι το τι αρέσει στον καθένα έχει δευτερεύουσα σημασία. Το πρωτεύων σε κάθε κριτική, είναι να βλέπει πρώτα αν κάθε μετατροπή έχει γίνει σωστά και λειτουργικά. Από εκεί και πέρα το θέμα καταλήγει στο προσωπικό στιλ και γούστο. Ξεχωρίζουμε όμως το αποτέλεσμα του Go Takamine για το χαρακτήρα του, και το εξαιρετικό φινίρισμα. Στη σελίδα http://www.r9t.jp μπορεί κανείς να δει τα τέσσερα project καθώς και τη δουλειά βήμα-βήμα σε blog-like αναρτήσεις. Οι τέσσερις αυτοί Ιάπωνες ασχολούνται επαγγελματικά με το customizing, ωστόσο παρά την αυτοπεποίθηση που τους χαρίζει η εμπειρία τους, είχαν αρκετό άγχος στο τέλος όταν συνειδητοποίησαν ότι η προβολή της δουλειάς τους ήταν πολύ μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Και η κριτική επίσης, αφού βρέθηκαν να ξεπερνούν τα σύνορα και να ανταποκρίνονται σε κόσμο με τελείως διαφορετική κουλτούρα από τη δική τους. Εξαιρετικές δουλειές, χωρίς να ξεχνάμε βέβαια ότι δεν υπήρχε περιορισμός στο κόστος…

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.