Σύγκριση Mega Scooter (Yamaha Tmax DX/SX, BMW C 650 Sport/GT, Suzuki Burgman 650)

Τέρμα γκάζι στα στροφιλίκια της Πορτογαλίας
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/4/2018

Πριν μια εβδομάδα βρεθήκαμε στη Λισαβόνα για την παρουσίαση των νέων σπορ ελαστικών SC2 και SC2 Rain της Bridgestone, που φέρνουν την τεχνολογία των trackday ελαστικών S21 στην κατηγορία των mega scooter. Αναλυτική παρουσίασή τους θα έχουμε φυσικά σε επόμενο τεύχος του ΜΟΤΟ, όμως ταυτόχρονα είχαμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε στους ίδιους δρόμους, με τα ίδια ελαστικά το νέο Tmax DX και SX Sport Edition της Yamaha, το C650 Sport και το C650 GT της BMW και το Burgman 650 της Suzuki. Μιλάμε λοιπόν για τα Mega Scooter που είχαν διαθέσιμα οι άνθρωποι της Bridgestone, την στιγμή που εμείς ήδη - πρώτοι στον κόσμο- έχουμε δοκιμάσει τα ελαστικά στην Ελλάδα, με Kymco AK550: Μία δοκιμή που έρχεται σε λίγο με περισσότερες λεπτομέρειες, φωτογραφίες και video. Ωστόσο στην Λισαβόνα είχαμε μία ευκαιρία παράλληλης σύγκρισης... 

Σαφώς τα scooter ο κόσμος τα αγοράζει για την πρακτικότητά τους και εμείς δεν είχαμε την δυνατότητα να δούμε αυτή την πλευρά τους, όμως κάναμε πολλά χιλιόμετρα μέσα στο κέντρο της πόλης με πυκνή κίνηση και κυρίως ξύσαμε τις ποδιές και τα σταντ τους στα ορεινά στροφιλίκια λίγο έξω από την πρωτεύουσα της Πορτογαλίας. Οπότε είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να πούμε δύο-τρία πράγματα για την συμπεριφορά τους στις στροφές, για όσους από εσάς τους ενδιαφέρει αυτή η πλευρά του χαρακτήρα τους.

Το Tmax είναι γνωστό και δεν χρειάζεται συστάσεις φυσικά. Η έκδοση DX με την ηλεκτρική ζελατίνα, την θερμαινόμενη σέλα, το cruise control και το ρυθμιζόμενο πίσω αμορτισέρ (προφόρτιση ελατηρίου και απόσβεση επαναφοράς) είναι σαφώς το πιο άνετο και ταυτόχρονα το πιο ικανό στις στροφές μέσα στην γκάμα. Η καινούρια έκδοση SX Sport Edition που προστέθηκε μόλις πριν ένα μήνα έχει επιπλέον της βασικής SX, χαμηλή φιμέ ζελατίνα και τελικό εξάτμισης της Akrapovic. Δυστυχώς όμως δεν έχει κάποια άλλη διαφορά στο πλαίσιο ή τις αναρτήσεις, με αποτέλεσμα να είναι απλώς μια αισθητική αναβάθμιση του SX και όχι ουσιαστική. Ακόμα και ο ήχος της εξάτμισης δεν διαφέρει πολύ σε ένταση και χροιά από την νορμάλ. Μας απογοήτευσε η Yamaha με αυτή την ειδική έκδοση, που την περιμέναμε πιο hard core επί της ουσίας και όχι μόνο σε εμφάνιση. Έτσι αν θέλεις να στρίβεις γρήγορα με ένα Tmax, η έκδοση DX εξακολουθεί να είναι η καλύτερη επιλογή μέσα στη γκάμα.

ΕΔΩ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΤΗ ΓΡΗΓΟΡΗ ΟΔΗΓΗΣΗ ΣΕ ΣΤΡΟΦΕΣ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ MEGA SCOOTER ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ - Για κάτι τέτοιο σε επόμενο MOTO...

Το Tmax είναι από τα mega scooter που σου δίνουν αμέσως εμπιστοσύνη να τα οδηγήσεις γρήγορα στις στροφές. Όπλο του είναι φυσικά η hi-end αυτόματη μετάδοση, το καλοζυγισμένο πλαίσιο και ο εύστροφος δικύλινδρος κινητήρας του. Η απόκριση στο γκάζι είναι άριστη, όπως άριστη είναι και η συμπεριφορά της μετάδοσης όταν κλείνεις το γκάζι, όπου έχει απόλυτα γραμμική συμπεριφορά. Ποτέ δεν θα φρενάρει υπερβολικά τον πίσω τροχό και ποτέ δεν θα αμολήσει ξαφνικά τη σύμπλεξη μαζί του.

Στα μειονεκτήματά του βάζουμε τη συμπεριφορά του ABS που είναι μια δεκαετία πίσω σε σύγκριση με τα καινούρια συστήματα.  Μπαίνει πολύ πρόωρα και ο τρόπος επέμβασής του δεν ταιριάζει με την σπορ προσωπικότητα του πλαισίου και του κινητήρα του. Μεγάλη ευθύνη φέρει η ρύθμιση του ABS στο πίσω φρένο και αν δεν το χρησιμοποιείς, φρενάροντας μόνο με το εμπρός, πετυχαίνεις μικρότερες αποστάσεις πέδησης.

Το δεύτερο μειονέκτημα του Tmax δεν έχει σχέση με την σπορ οδήγηση, αλλά με την οδήγηση μέσα στην πόλη. Η δυσκολία να πατήσεις με τα δύο πόδια κάτω αν είσαι κάτω από 1,80μ είναι αδικαιολόγητη, καθώς το ύψος της σέλας δεν είναι υπερβολικό. Η αιτία βρίσκεται στο πλάτος που έχει το εμπρός τμήμα της, που σου ανοίγει πάρα πολύ τα πόδια.

Το BMW C 650 Sport έχει το ίδιο ύψος σέλας και προσφέρει αντίστοιχη άνεση, όμως χάρη στο σχήμα της, μπορεί ο καθένας να πατήσει γερά στο έδαφος με τα δύο πόδια, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει και περισσότερο χώρο για του ψηλούς αναβάτες. Το C 650 Sport ήταν σαφώς τα πιο σωστά σχεδιασμένο mega scooter που οδηγήσαμε εκείνη την ημέρα. Αντιθέτως η έκδοση GT εξακολουθεί να έχει ένα απαράδεκτο εξόγκωμα στην αριστερή πλευρά της ποδιάς, που σε αναγκάζει να οδηγάς με την μισή φτέρνα του ποδιού σου έξω από αυτή! Το C 650 Sport είχε σαφώς την καλύτερη συμπεριφορά στη γρήγορη οδήγηση απ’ όλα. Σωστή θέση οδήγησης, πολύ καλό ABS, σφιχτές αναρτήσεις και γεροδεμένο πλαίσιο. Το Tmax (DX) είναι πιο μαλακό από το BMW (Sport) και δείχνει λιγότερο άμεσο στις αλλαγές κατεύθυνσης ακόμα και από το βαρύ και ογκώδες C 650 GT. Σίγουρα χρειάζεται ένα πιο σφιχτό setting αναρτήσεων για να εκμεταλλευτείς πλήρως τις δυνατότητες του αλουμινένιου πλαισίου και του εύστροφου κινητήρα του στις στροφές.

Επίσης χρειάζεται και μεγαλύτερα περιθώρια κλίσης δεξιά αριστερά, όταν βρεθεί σε δρόμους με υψηλή πρόσφυση και πολλές στροφές. Το C 650 Sport δεν έχει τόσο μεγάλο πρόβλημα και ο κινητήρας του έχει περισσότερη ροπή και δύναμη λόγω παραπάνω κυβικών, όμως η αυτόματη μετάδοση είναι αναχρονιστική σε σύγκριση με του Tmax.

Οι κραδασμοί όταν ανοίγεις το γκάζι είναι παρόν και η σύμπλεξη/αποσύμπλεξη του φυγοκεντρικού δεν έχει καμία σχέση με την προοδευτικότητα του Tmax.

Τα φρένα είχαν εφάμιλλη δύναμη με του Tmax και το ABS είχε σαφώς πιο σπορ και ισορροπημένη συμπεριφορά. Όμως εδώ θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι το C 650 Sport που είχαμε κάνει τεστ στην Ελλάδα πέρσι, είχε θέμα με την δύναμη των εμπρός φρένων. Ίσως ήταν πρόβλημα του συγκεκριμένου scooter, ίσως όμως και να άλλαξαν τύπο στα τακάκια οι Γερμανοί. Πάντως τόσο το C650 GT που είχαμε κάνει τεστ ένα μήνα μετά, όσο και τα C650 Sport που είχαμε στη διάθεσή μας σε αυτή την παρουσίαση, όλα τους είχαν δυνατά και με καλή αίσθηση εμπρός φρένα.  

Α! ξεχάσαμε το Suzuki Burgman 650 ρε παιδιά. Η πικρή αλήθεια είναι ότι όλοι όσοι το οδήγησαν στις ορεινές στροφές ήθελαν να το ξεχάσουν… Το Burgman 650 είναι ξεκάθαρα το Goldwing των mega scooter και η γρήγορη οδήγηση στις στροφές του προκαλεί εμετό.  

Μετά απ’ όλα αυτά, πρέπει να καταλήξουμε κάπου. Ποιο είναι το καλύτερο mega scooter στις στροφές; Θα μπορούσε να ήταν το Tmax Sport Edition αν η Yamaha έδινε βάρος στην αναβάθμιση των αναρτήσεων και του ABS, όμως έχασε αυτή την ευκαιρία. Το BMW C 650 Sport ήταν η επιλογή όλων των δημοσιογράφων εκείνη την ημέρα στους ορεινούς δρόμους της Λισαβόνας, όμως η BMW θα πρέπει να κάνει κάτι με την ποιότητα λειτουργίας της αυτόματης μετάδοσης, που απέχει πάρα πολύ από την κορυφαία του Tmax.

To mega scooter της Yamaha έχει την πιο premium αίσθηση και ειδικά στην έκδοση DX, δεν έχει αντίπαλο σε ότι αφορά θέματα ποιότητας λειτουργίας, υλικών, φινιρίσματος και εξοπλισμού άνεσης.  Όμως για να κρατήσει μαζί και τον τίτλο του πιο sport από τα mega scooter, η Yamaha θα πρέπει να προσπαθήσει λίγο παραπάνω απ’ ότι έκανε με την έκδοση Sport Edition.

 

Νέα Ducati Panigale V4 R: 218 άλογα – 318 τελική! Πιάνει 330 με το πρόγραμμα της εξάτμισης – 16.000 ο κόφτης! Μετακόμισε η νεκρά!

Πρώτη πάνω και μετά δευτέρα!
Νέα Ducati Panigale V4 R: 218 άλογα – 318 τελική! Πιάνει 330 με το πρόγραμμα της εξάτμισης – 16.000 ο κόφτης! Μετακόμισε η νεκρά!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/9/2025

Σχεδιασμένη και έτοιμη για αγώνες Superbike, για να κερδίζει στα εθνικά πρωταθλήματα και να ζει αποκλειστικά στα box μίας πίστας, η νέα Panigale V4 R συνεχίζει επάξια στον δρόμο που χάραξε η προηγούμενη έκδοση, δηλαδή πηγαίνοντας τα πράγματα ένα βήμα πιο κάτω. Μεγάλο, από εκείνα που γίνονται σπαγκάτο!

Εκτός από τα απίστευτα νούμερα με τελική που μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν προνόμιο των μοτοσυκλετών MotoGP, και μην πει κανείς – σας παρακαλούμε λυπηθείτε μας – για την Kawasaki H2R γιατί αυτή ΔΕΝ είναι superbike. Είναι μία άλλη κατηγορία, δική της, όπως έχουμε πει στην δοκιμή – και συγκριτικό που έχουμε κάνει για αυτή και είμαστε και οι μόνοι στην Ελλάδα άλλωστε που την ξέρουμε τόσο καλά. Εκτός από hyperbike, όπως η H2R και άλλες κατασκευές σχεδόν όλες τους βασισμένες στην Hayabusa, ιστορίες για «άνοιγμα όπως μόνο ο Τάδε ξέρει» για παλαιότερα Kawasaki κτλ, σαν μοτοσυκλέτα της κατηγορίας superbike με τα αυστηρά πλαίσια που αυτή έχει, έχουμε τώρα την υψηλότερη τελική.

Η διαφορά με τις υπόλοιπες και συγκεκριμένα με την BMW M1000RR και την Aprilia σε δεύτερο πλάνο, με την M1000RR να έχει την ίδια -αρχική- ιπποδύναμη, είναι πως η Ducati έχει ετοιμάσει ένα ολόκληρο πλάνο για την ομάδα που θέλει να επενδύσει επάνω της με αντίστοιχα πακέτα εξοπλισμού και οδηγίες. Οπότε από τα 218 άλογα στις 15.750 στροφές ανεβαίνει στα 235 με το πρόγραμμα της εξάτμισης και αν βάλεις και το λάδι της Ducati ξεκλειδώνεις ακόμη 3,5 ίππους, όπως δηλαδή ήταν τα πράγματα και στην προηγούμενη έκδοση. Δεν διαφέρει ως προς αυτό, αλλά συνεχίζει την παράδοση, έχοντας δει πως αυτό είναι κάτι που εκτιμάται από τον κόσμο που ασχολείται με τους αγώνες, εκεί δηλαδή που στοχεύει η Panigale V4 R, η βάση για την μοτοσυκλέτα των WSBK.

Ο κινητήρας, γνωστός, Desmosedici Stradale R στα 998 κυβικά, με σφυρήλατο ατσάλινο στρόφαλο, τώρα με μεγαλύτερο βάρος άρα και υψηλότερη αδράνεια. Η Ducati έχει πει πως θέλει την αδράνεια του κινητήρα, θέλει να στρίβεις την μοτοσυκλέτα με το άνοιγμα του γκαζιού, εκμεταλλευόμενος εκείνη την στιγμή αυτό που αρχικά σου εναντιωνόταν πριν την πλαγιάσεις. Το συνολικό ποσό της αδράνειας δεν έχει αλλάξει πολύ προς τα πάνω σαν νούμερο, αν κάποιος μπορούσε να το μετρήσει, η βασική αλλαγή είναι πως μετακόμισε χαμηλότερα ως προς το κέντρο βάρους της μοτοσυκλέτας. Ως συνήθως αυτές είναι εξαιρετικά μικρές αλλαγές που μόνο μέσα στην πίστα έχουν νόημα, αλλά είπαμε, αυτός είναι και ο ρόλος της, ότι πιο σύγχρονο μπορεί να αποκτήσει ένας ιδιώτης ή μία ομάδα σε κάποιο εθνικό πρωτάθλημα για να την ανεβάσει πολύ κοντά στο επίπεδο των WSBK. Στην άυξηση λοιπόν του βάρους του στροφάλου, έρχονται τα χυτά αλουμινένια έμβολα, ελαφρύτερα κατά 5,1% με επίστρωση DLC στο πάνω μέρος και κάτω με δαχτυλίδι απόξεσης.

Βασική αλλαγή είναι η χρήση του DRG (Ducati Racing Gearbox) που ταυτόχρονα έρχεται και με το σύστημα κλειδώματος νεκράς. Αυτό είναι απαραίτητο, δηλαδή πηγαίνει με τον τύπο που αγωνιστικού κιβωτίου ώστε να μην μπορείς να βάλεις νεκρά κατεβάζοντας πριν την στροφή. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος από πριν γιατί η νεκρά είναι τώρα κάτω από την πρώτη και δεν είναι καθόλου δύσκολο, ακόμη και για τον πλέον έμπειρο να συνεχίσει να πιέζει τον λεβιέ.

Με την νεκρά να φεύγει ανάμεσα από την πρώτη και την δευτέρα καθιστά αυτή την αλλαγή ταχύτερη και εξαλείφει την πιθανότητα να μην πάει κάτι καλά στην χρήση του quickshifter. Το κλείδωμα νεκράς, πατέντα της Ducati, τουλάχιστον με τον συγκεκριμένο τρόπο υλοποίησης, δεν σε αφήνει να βάλεις νεκρά αν δεν κάνεις τους ίδιους ακριβώς συνδυασμούς με την μανέτα που κάνουν και στα WSBK!

Νέα Ducati Panigale V4 R: 218 άλογα – 318 τελική! Πιάνει 330 με το πρόγραμμα της εξάτμισης – 16.000 ο κόφτης! Μετακόμισε η νεκρά!

Η νέα V4 R έχει το εμπρός υποπλαίσιο που έχει και η κανονική Panigale V4 με την γενναία μείωση της στρεπτικής ακαμψίας κατά 40%, και συνδυάζεται με το συμμετρικό και εξίσου άκαμπτο νέο ψαλίδι. Ο υπολογισμός έχει γίνει βάση των δυνατοτήτων των διαθέσιμων ελαστικών αυτή την στιγμή, που σημαίνει πως εδώ έχουμε και ακόμη μία παράδοση που συνεχίζει ακάθεκτη: Όσο περισσότερο θα παλαιώνει αυτή η μοτοσυκλέτα τόσο λιγότερο θα συνεργάζεται με τα ελαστικά που θα υπάρχουν απαιτώντας δομικές αλλαγές για να ταιριάξει εκ νέου το ίδιο!

Με την μάστιγα των Euro5+ προδιαγραφών, η Ducati έπρεπε να βρει ορισμένες ευφάνταστες λύσεις για μικρή αλλά καίρια βελτίωση της καύσης. Δεν γινόταν να κάνει και θαύματα σε έναν τέτοιο, ήδη υψηλής απόδοσης κινητήρα, ούτε όμως και χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Μόνο να πετύχει τον στόχο για το συγκεκριμένο εύρος στροφών που οι νέες προδιαγραφές το απαιτούν. Για αυτό τον λόγο άλλαξε την θέση των μπεκ ψεκασμού και το προφίλ των εκκεντροφόρων τόσο για την εισαγωγή, όσο και για την εξαγωγή.

Αυτό αναπόφευκτα έφερε αλλαγή και στην αναπνοή του κινητήρα που άλλαξε από την εισαγωγή έως και το φιλτροκούτι. Μόλις 1,5% έχει αυξηθεί η ροή, αλλά ήταν αρκετή για να επιτευχθεί ο στόχος. Στο μεταξύ ο κόφτης είναι στις 16.000 στροφές για όλες τις σχέσεις εκτός της έκτης που μπορεί να ανέβει στις 16.500 στροφές, ενώ η μέγιστη απόδοση έρχεται λίγο πιο κάτω, καταδεικνύοντας και τα περιθώρια που υπάρχουν σε αυτό τον κινητήρα που έχει δεχτεί υψηλή τεχνογνωσία από τα MotoGP και είναι φτιαγμένος για να μπορεί να αποτελεί την βάση για τα WSBK.

Στις αναρτήσεις έχουμε την κορυφή του αγωνιστικού κόσμου με πιρούνι 43 χιλιοστών, Öhlins NPX25/30 και αμορτισέρ πίσω TTX36, όλα τους ρυθμισμένα για την νέα απόδοση του κινητήρα και με μία τεράστια βιβλιοθήκη εμπειρίας να συνοδεύει τις αναρτήσεις για πλήρη ρύθμιση στις ανάγκες του συγκεκριμένου αναβάτη, σε συγκεκριμένη πίστα.

Νέο είναι και το σταμπιλιζατέρ SD20 επίσης της Öhlins, ενώ ακριβώς για τον λόγο των πολλών ρυθμίσεων που απαιτούνται για να προσωποποιήσεις την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας, μπορείς να ρυθμίσεις την έδραση στο ψαλίδι σε 4 διαφορετικές θέσεις με βήμα δύο χιλιοστών κάθε φορά. Δεν υπάρχει σύγχρονη superbike που να μην προσφέρει τέτοιες αλλαγές ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί από την ομάδα σε κάθε ξεχωριστή πίστα, οπότε αντίστοιχα και εδώ οι ρυθμίσεις όχι μόνο προσφέρονται αλλά έχουν και τριπλάσιο εύρος από την προηγούμενη έκδοση. Για εκείνους που θα συνεχίσουν και με αγωνιστική τηλεμετρία υπάρχει ήδη και η βάση για αναλογική, οριζόντια τοποθέτηση αισθητήρα στο πίσω αμορτισέρ.

Νέα Ducati Panigale V4 R: 218 άλογα – 318 τελική! Πιάνει 330 με το πρόγραμμα της εξάτμισης – 16.000 ο κόφτης! Μετακόμισε η νεκρά!

Στο μεταξύ έχουμε εδώ το γνωστό από παλαιότερα DDL (Ducati Data Logger) που συλλέγει όλες τις πληροφορίες από όλους τους σένσορες της μοτοσυκλέτας και είναι πλέον αναβαθμισμένο στην τελευταία του έκδοση, επιτρέποντας στους μηχανικούς να ρυθμίσουν την μοτοσυκλέτα σε ταχύτατο χρόνο με τον εξοπλισμό που παρέχει -φυσικά έξτρα- η Ducati. Εννοείται πως κάλλιστα μπορεί να το κάνει αυτό και ο αναβάτης από μόνος του, αλλά στο επίπεδο για το οποίο πλέον μιλάμε, είναι δεδομένο πως την εργασία αυτή θα την αναλάβει μηχανικός.

Στα φρένα έχουμε τις νέες δαγκάνες Brembo Hypure με δίσκους 330mm αλλά όπως πάντα είναι το Cornering ABS της Bosch που κάνει την διαφορά. Εδώ αποκλειστικά φτιαγμένο στις ανάγκες του Ducati Corse, με τους δικούς τους αλγόριθμους. Όπως και πριν, η Ducati σε συνεργασία με την Bosch έχει το δικό της Firmware πάνω στο οποίο τρέχουν οι δικοί της αλγόριθμοι και δεν βασίζεται σε ρύθμιση με βάση τους αλγόριθμους της Bosch. Βέβαια κομμάτι αυτού του προγραμματισμού πηγαίνει πίσω στην Bosch και από εκεί σε άλλους κατασκευαστές, ως μέρος της συμφωνίας μεταξύ των Ιταλών της Ducati και των Γερμανών της Bosch. Που σημαίνει πως η εξέλιξη των φρένων στις superbike παραγωγής έχει διαποτιστεί από το DNA της Ducati.

Εκτός από τον πρόσθετο εξοπλισμό που μπορείς να έχεις για να ρυθμίσεις την μοτοσυκλέτα σου, όλα είναι διαθέσιμα και από την οθόνη των 6,9 ιντσών που έχουμε ήδη δει στην Panigale V4 με δύο βασικά πακέτα μενού, το Track και το Road που με βάση τον προσανατολισμό αυτής της μοτοσυκλέτας, μόνο το πρώτο θα πρέπει να χρησιμοποιείται.

Στην ήδη αδιανόητη μοναχικότητά της, ως κάτι απόλυτα εξειδικευμένο, μπορεί κανείς να συνεχίσει να προσθέτει, από ζάντες κάρμπον για να γλιτώσεις ένα γραμμάριο από τις ήδη ελαφριές ζάντες (!) μέχρι πακέτα PRO στα φρένα, αγωνιστικά φαίρινγκ (αυτό είναι και το μόνο σίγουρο) ρυθμιζόμενα μαρπσιέ και ένα σωρό λεπτομέρειες για να κερδίσεις στο εθνικό σου πρωτάθλημα, αφού αυτός είναι και ο στόχος αυτής της μοτοσυκλέτας. Ναι εμείς δεν έχουμε, εθνικό πρωτάθλημα, τουλάχιστον όχι κάποιο που να μπορεί να συντηρήσει τέτοιες μοτοσυκλέτες, αλλά η Ducati Panigale V4 R έτσι και αλλιώς έχει το κοινό της…