Misano – Όταν το μικροσκόπιο υπερτονίζει τους χαρακτήρες

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/9/2016

Δεν χρειάζεται πολύ προσπάθεια στις μέρες μας για να σου βγει το όνομα και να αποκτήσεις οποιαδήποτε μορφή φήμης. Μία απλή διαφωνία μπροστά στις κάμερες και αμέσως είσαι στο μικροσκόπιο, με τον κόσμο να ερμηνεύει την παραμικρή σου γκριμάτσα. Τα πράγματα στην μοτοσυκλέτα είναι αμέτρητες φορές πιο πολιτισμένα από το ποδόσφαιρο -για παράδειγμα- κι έτσι δεν χρειάζονται μπουνιές και κλωτσιές. Αρκεί μία γκριμάτσα ή μία διαφωνία για να πυροδοτήσει ολόκληρο θέμα, ακόμα και για τους χαρακτήρες των αναβατών.

Στην χθεσινή συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα, ο Lorenzo κατηγόρησε τον Rossi για επιθετική προσπέραση και πήγε κι ένα βήμα παρακάτω, λέγοντας ότι αυτό είναι το στιλ του Rossi. Ο Rossi δεν του απάντησε στον ίδιο τόνο, τον προέτρεψε να δει το στιγμιότυπο από τις κάμερες και του υπενθύμισε ότι δεν ξέφυγε από αυτό που κάνουν όλοι στους αγώνες, ακόμα και ο ίδιος ο Lorenzo. Αμέσως μετά συμφώνησαν ότι διαφωνούν και το πράγμα θα είχε μείνει εκεί, αν ήμασταν σε μία άλλη εποχή. Με την ταχύτητα διάδοσης της γνώμης στην εποχή μας, μία απλή διαφωνία που δεν έχει καμία επίπτωση στο ίδιο το πρωτάθλημα, κατέληξε να πάρει μεγαλύτερη συνέχεια. Αν ο κόσμος ασχολούταν με το ίδιο πάθος, για κάθε επεισόδιο με κανονικό χυδαίο βρίσιμο -και όχι διαφωνία χωρίς να υψώνονται φωνές- για τους πολιτικούς που βλέπει στην τηλεόραση, θα είχαμε τώρα μία τελείως διαφορετική κοινωνία. Ούτε στην Ισπανία, ούτε στην Ιταλία διαφέρουν όμως από εμάς, κι έτσι δόθηκε συνέχεια:

Άρχισαν οι ερωτήσεις στους αναβάτες κι έτσι εκείνοι αναγκάστηκαν να το προχωρήσουν. Ο Lorenzo είπε πως ο Rossi δεν έχει καλή ανατροφή και διακόπτει τους άλλους, ενώ μάλιστα του έχει γίνει συνήθεια και θα έπρεπε να τους αφήνει να ολοκληρώνουν… Ο Rossi κάλεσε τον κόσμο να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα: «Δεν θα επιτρέψω στον Lorenzo να πει ότι δεν κάνω καθαρές προσπεράσεις, γιατί αυτό δεν είναι δίκαιο. Είμαι όσο επιθετικός είναι κι αυτός».

Σε μία άλλη εποχή δεν θα είχε δοθεί συνέχεια γιατί κανείς δεν θα είχε ασχοληθεί τόσο, αλλά είπαμε στις μέρες μας υπάρχει το μικροσκόπιο, και κάτω από αυτό το πρίσμα ο χαρακτήρας των αναβατών εκτίθεται... κυρίως του Lorenzo. Αν επέλεγε να μην απαντήσει με αυτό τον τρόπο, το όλο θέμα θα είχε ξεχαστεί, αλλά κατηγορώντας τον Rossi για κακή ανατροφή, ρίχνει λάδι σε μία φωτιά που τον καίει ήδη. Είναι αλήθεια ότι ο Rossi μπορεί με ένα απλό γελάκι να διακόψει τον συνομιλητή του, αλλά δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις για αυτό το πράγμα, το αντίθετο μάλιστα. Αν σε μία συνέντευξη με στολές και πετσέτες, λίγο μετά από έναν κουραστικό αγώνα, μπορεί να κλέψει την παράσταση σκάζοντας ένα ελαφρύ γέλιο, τότε απλά σημαίνει ότι έχει ήδη την προσοχή όλων, ακόμα και του Lorenzo, οπότε θα πρέπει να του αποδώσεις τα εύσημα. Και κάτι ακόμα, την μισή επικοινωνιακή ικανότητα του Rossi να είχε ο Lorenzo, θα μπορούσε να είχε εκμεταλλευτεί την αρνητική φήμη που σιγά – σιγά τον ακολουθεί όλο και περισσότερο και θα μπορούσε να παίξει ένα άλλο ρόλο, όπως αυτό του κακού παιδίου των MotoGP. Θα ήταν πολύ πιο κερδισμένος από το να έχει τον ρόλο του γκρινιάρη!

Η προσπέραση που βλέπετε παρακάτω, θεωρήθηκε από τον Lorenzo επιθετική και με μεγάλο κίνδυνο να πέσουν και οι δύο ή τουλάχιστον εκείνος, αν δεν είχε αντιδράσει σηκώνοντας την μοτοσυκλέτα. Μονάχα που με όποιο τρόπο κι αν δει κανείς την προσπέραση αυτή, απαλλαγμένος από κάθε συμπάθεια προς συγκεκριμένο αναβάτη, δεν γίνεται να την χαρακτηρίσεις αποκλειστικά επιθετική.

Ο Marquez, όταν ρώτησαν την γνώμη του για την διαφωνία που έχει ξεσπάσει, απάντησε ότι η κίνηση του Rossi ήταν οριακή, αλλά καθ’ όλα νόμιμη. Βέβαια ερμηνεύοντας τον ίδιο, αν η κίνηση αυτή του Rossi ήταν το όριο, τότε ο ίδιος τσαλαπάτησε κάθε όριο, όταν κυριολεκτικά πάτησε τον Vinales, όπως φαίνεται ξεκάθαρα:

 

Βλέποντας μάλιστα τις υπόλοιπες προσπεράσεις σύμφωνα με «το όριο του Marquez», τότε ο Pedrosa ποδοπάτησε τα όρια, τόσο όταν προσπέρασε τον ίδιο τον Marquez, όσο και στην προσπέραση του Rossi:

 

Στην προσπέραση για την οποία γίνεται ο λόγος, ο Lorenzo πήρε μία γραμμή με αρκετά αργό turning point, σαν να είναι μόνος του στην πίστα και να μην τον καταδιώκει κάποιος από την εκκίνηση του αγώνα! Ήταν δική του επιλογή, για να κάνει καλύτερο χρόνο. Ο Rossi το εκμεταλλεύτηκε και πήρε τελείως διαφορετική γραμμή και κατάφερε να κρατηθεί μέσα εκεί, χωρίς να την ανοίξει πάνω στον Lorenzo. Αν δεν είχε καταφέρει να κρατήσει την γραμμή του και έβγαζε τον Lorenzo εκτός, τότε και μόνο, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για λάθος του Rossi. Τώρα όμως μπορούμε απλά να θαυμάσουμε την διαφορετική προσέγγισή του στην στροφή, όπως ακριβώς θέλουμε να βλέπουμε στα MotoGP!

Στο τέλος είναι η αντίδραση του κόσμου, που επηρεάζει τους αναβάτες, με τον ίδιο τρόπο που επηρεάζεται από τις γνώμες, οποιοσδήποτε κι αν εκτίθεται. Εξηγώ: Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε κι άλλο ένα περιστατικό, που αν και ήταν πολύ καλύτερο για να γίνει θέμα, δεν έτυχε της ίδιας προσοχής. Ο Rossi έκανε μία άσεμνη χειρονομία και τσατίστηκε με τον A. Espargaro θεωρώντας ότι τον έκλεισε χαλώντας του τον χρόνο στις δοκιμές. Αργότερα είπε μάλιστα ότι ο Espargaro τον έβρισε, όταν του ζήτησε τον λόγο που του έκλεισε την γραμμή, τονίζοντας μάλιστα ότι δεν είναι η πρώτη φορά. Ο A. Espargaro αποκάλυψε μάλιστα ότι δέχτηκε επίσκεψη από τον αγωνοδίκη, που παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε ενόχληση του ρυθμού του Rossi και προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα. Ο A. Espargaro δεν απασχολεί αυτή την στιγμή τον κόσμο και η χειρονομία του Rossi ξεχάστηκε. Αν στην θέση του A. Espargaro ήταν ο Lorenzo, ή αν την χειρονομία την έκανε άλλος οδηγός προς τον Rossi, τότε κι αυτό θα ήταν ένα θέμα που θα είχε φουντώσει συζητήσεις…

 

Ως ένα βαθμό είναι φυσιολογικά όλα αυτά. Καταρχήν μιλάμε για αγώνες μοτοσυκλέτας, και οι αγώνες μοτοσυκλέτας θα πρέπει πάντα να επιτρέπουν έναν μικρότερο βαθμό καθωσπρεπισμού, όπως ακριβώς και το ίδιο το μέσο που αντιπροσωπεύουν… δεν πιστεύω ότι αυτό χρειάζεται ανάλυση. Πάνω στην αδρεναλίνη του αγώνα, τέτοιες αντιδράσεις θα πρέπει να συγχωρούνται, αλλά να συγχωρούνται από όλους το ίδιο, όσους οπαδούς κι αν έχουν...

 

 

Ετικέτες

Βιογραφία Marc Marquez: «Στα 12 ήμουν τόσο μικροκαμωμένος που χρειάστηκαν οριακές πατέντες στη μοτοσυκλέτα»

«Η μητέρα μου ξεσκόνιζε τους γιατρούς για την ανάπτυξή μου»
Βιογραφία Marc Marquez: «Στα 12 ήμουν τόσο μικροκαμωμένος που χρειάστηκαν οριακές πατέντες στη μοτοσυκλέτα»
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/12/2025

Διαβάζοντας την βιογραφία του Marc Marquez, ανακαλύπτει κανείς μικρά σημεία με μεγάλη όμως σημασία, τόσο για το χτίσιμο ενός πρωταθλητή από πολύ νωρίς, όσο και για την νοοτροπία μίας ολόκληρης χώρας, κυρίως όμως για την προσήλωση της οικογένειας αποκλειστικά στους αγώνες και στην βελτίωση του μικρού αθλητή. Ο Marc εξιστορεί:

Είναι δεύτερη χρονιά στο τοπικό, ιδιαίτερα σημαντικό πρωτάθλημα της Κατανολονίας και είναι μόλις 12 ετών, αγωνιζόμενος στα 125 με την Honda RS125R. Την προηγούμενη χρονιά είχε ανέβει από τα 50 κυβικά στα 125 όπου νικητής ήταν τότε ο Pol Espargaro. Ο Marc τερμάτισε δεύτερος στην πρώτη του χρονιά με την RS125!

Σημειώστε εδώ πως ένα τοπικό πρωτάθλημα έβγαζε σε κάθε φουρνιά αναβάτες για το παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Την δεύτερη χρονιά του στο GP της Καταλονίας έχει ήδη την στόφα του πρωταθλητή, αλλά η μοτοσυκλέτα είναι το μεγάλο του πρόβλημα. Στην εκκίνηση δεν πατά κάτω παρά μόνο όταν κάθεται στραβά με το ένα πόδι, πράγμα που το δυσκολεύει και έτσι δεν γίνεται να φεύγει κάθε φορά πρώτος.

Η ομάδα του είχε ήδη προσθέσει βάρος στην μοτοσυκλέτα και δέρμα στην φόρμα του για να έχουν το ελάχιστο που απαιτείται όμως από πλευράς εργονομίας δεν είχαν καταφέρει πολλά.

Τότε ήταν που μπήκαν στην διαδικασία να κοντύνουν το μήκος του ρεζερβουάρ κατά 15 ολόκληρους πόντους, για να μπορεί να φτάσει τα κλιπόν ο Marc και να μην δυσκολεύεται στην οδήγησή του.

Τότε ήταν που τον απελευθέρωσαν κιόλας.

Δεν κέρδισε απλά το τοπικό Πρωτάθλημα Ταχύτητας Καταλονίας στην κατηγορία των 125 κυβικών το 2005, αλλά κατατρόπωσε τους υπόλοιπους καθώς σε ορισμένους αγώνες κέρδιζε με 20 δευτερόλεπτα διαφοράς!

Τερμάτιζε μισή πίστα εμπρός από τους υπόλοιπους που είχαν όλοι τους, μοτοσυκλέτες με την ίδια ιπποδύναμη!

Παράλληλα η μητέρα του είχε πάρει σβάρνα τους γιατρούς υποβάλλοντας τον Marc Marquez σε κάθε γνωστή ιατρική εξέταση της εποχής εκείνης ψάχνοντας τρόπους να τον κάνει να ψηλώσει περισσότερο. Δεν τα κατάφερε, έκανε όμως τον δικό της αγώνα.

Εκείνη η χρονιά που κόντυναν το ρεζερβουάρ της μοτοσυκλέτας ενώ της είχαν προσθέσει βάρος, απελευθερώνοντας τον Marc, ο μικρός αθλητής εκτός από πρωταθλητής Καταλονίας στα 125 κυβικά της Ταχύτητας, πήρε και τον τίτλο στο Supermotard στην κατηγορία των 85 κυβικών.

Ο άνθρωπος που έκοψε τα 15 εκατοστά, ήταν ο Emilio Alzamora, που λίγα χρόνια πριν ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στα 125 και απόδειξη ότι δάσκαλοι μπορούν να γίνουν λίγοι, όχι όλοι και δεν εξαρτάται η καριέρα τους ως δάσκαλοι από το τι πώς οδηγούν οι ίδιοι.

Την επόμενη χρονιά, μόλις στα 13, ο Marc Marquez πήρε ξανά το πρωτάθλημα της Καταλονίας και ήταν έτοιμος για το Ισπανικό Πρωτάθλημα CEV, τον προθάλαμο για τα MotoGP. Εκείνη την χρονιά τερμάτισε 8ος και ήταν ο νεότερος αναβάτης.

Το πρόβλημα των κιλών παρέμενε.

Από την ηλικία των 11 ετών ο Marc Marquez ήταν μόλις 29 κιλά σταθερά!
Για αυτό και η μητέρα του είχε γυρίσει όλους τους γιατρούς της Ισπανίας ψάχνοντας εκείνον που θα βοηθούσε τον γιό της να κερδίσει βάρος!

Στο CEV ο Alzamora έπρεπε να βρει τρόπο να προσθέσει 21 κιλά έρμα στην μοτοσυκλέτα με τρόπου που θα διατηρεί την ευελιξία της!

Μόλις 15 ετών, μπαίνει στα MotoGP με τον Alzamora να πιέζει για να μην περιμένει μέχρι τα 16…

Ετικέτες