MotoGP: Γιατί έσπασαν το ρεκόρ στην Sepang!

Στην τελική ευθεία για το Qatar
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

12/2/2019

Στο τριήμερο των επίσημων δοκιμών στη Sepang, οι ομάδες και οι αναβάτες μας έδειξαν για πρώτη φορά την δουλειά που έκαναν το χειμώνα για να προετοιμαστούν για το πρωτάθλημα του 2019 που ξεκινά στις 10 Μαρτίου στο Qatar. Στην ίδια πίστα θα γίνουν σε λίγες ημέρες και οι τελευταίες επίσημες δοκιμές πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, όπου οι ομάδες θα παρουσιάσουν την τελική μορφή των μοτοσυκλετών τους. Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς, μετά τις δοκιμές του Qatar δεν επιτρέπονται μεγάλες αλλαγές στους τομείς της αεροδυναμικής και των μηχανικών μερών. Έτσι, ενώ πέρσι είδαμε τις ομάδες (κυρίως την Ducati) να χρησιμοποιούν εντελώς διαφορετικά φαίρινγκ κατά την διάρκεια του πρωταθλήματος, φέτος θα επιτρέπονται μόνο μικρές αλλαγές που θα αφορούν κυρίως την προσθήκη ή αφαίρεση μερικών φτερών στο φαίρινγκ, αλλά όχι τον πλήρη επανασχεδιασμό του. Γι' αυτό το λόγο οι δοκιμές στη Sepang απέκτησαν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα για τους μηχανικούς και τους αναβάτες και δεν ήταν καθόλου τυχαίο που οι ομάδες είχαν φέρει μαζί τους έναν πολύ μεγάλο αριθμό νέων εξαρτημάτων για δοκιμή.

Το εντυπωσιακό ρεκόρ

Το πρώτο πράγμα που θα εντυπωσιάσει όποιον δεν παρακολούθησε όλη την διάρκεια των τριήμερων δοκιμών, είναι σίγουρα οι εξαιρετικά χαμηλοί χρόνοι που πέτυχαν οι αναβάτες την τρίτη ημέρα, όπου τέσσερεις από αυτούς έσπασαν το ρεκόρ της πίστας! Εν μέρει, το επίτευγμα αυτό οφείλεται στα νέα ελαστικά που έφερε μαζί της η Michelin. Σύμφωνα με την γαλλική εταιρεία, στη Sepang είχαν δύο νέα ελαστικά με μεσαία και σκληρή γόμα, τα οποία χρησιμοποιούσαν μια νέα τεχνολογία μίξης των υλικών. Αυτή η τεχνολογία είχε αναπτυχθεί στο τέλος της περσινής χρονιάς για την soft γόμα που χρησιμοποιούν οι αναβάτες για τα χρονομετρημένα δοκιμαστικά. Πλέον όλη η διαθέσιμη γκάμα ελαστικών της Michelin για το 2019 θα χρησιμοποιεί αυτή την νέα τεχνολογία.

Σε ό,τι αφορά το ρεκόρ πίστας που έσπασε η Ducati GP19 του Danilo Petrucci γράφοντας  ένα εντυπωσιακό 1:58.239, αλλά και η Ducati GP18 (μοντέλο του 2018) της δορυφορικής Pramac του Bagnaia (1:58.302) και η άλλη Ducati GP19 της Pramac του Miller (1:58.366) και φυσικά η Ducati GP19 του Dovi, υπάρχει λογική εξήγηση. Η εξήγηση αυτή έχει να κάνει με το γεγονός, πως το προηγούμενο ρεκόρ το είχε ο Jorge Lorenzo το 2018, πάλι κατά την διάρκεια των αντίστοιχων δοκιμών του περσινού πρωταθλήματος, φυσικά με την Ducati GP18 και ήταν 1:58.830. Προφανώς η διαφορά των έξι δέκατων του δευτερολέπτου είναι τεράστια για το επίπεδο των MotoGP, όμως η χρήση των νέας τεχνολογίας ελαστικών αρκεί για να την δικαιολογήσει. Άλλωστε βλέπουμε πως σχεδόν τον ίδιο χρόνο με τον Pertucci έκανε και ο rookie της Pramac με την περσινή μοτοσυκλέτα του Dovi ή του Lorenzo αν προτιμάτε. Επίσης, καλό θα ήταν να λάβουμε υπόψη μας, πως και ο Vinales βρέθηκε πολύ κοντά να σπάσει το ρεκόρ της πίστας την δεύτερη ημέρα των δοκιμών συμπληρώνοντας τον γύρο σε 1:58.897.

Είναι βέβαιο πως τα νέα ελαστικά της Michelin θα ανακατέψουν την τράπουλα στους πρώτους αγώνες του πρωταθλήματος. Πιθανότατα όμως να γίνουν η αιτία αποπροσανατολισμού των μηχανικών και των αναβατών σε αυτή την κρίσιμη περίοδο των δοκιμών. Το λέμε αυτό, διότι τώρα θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις και η βελτίωση των επιδόσεων λόγω των καλύτερων ελαστικών ίσως κρύψουν κάποια προβλήματα που έχουν οι ίδιες οι μοτοσυκλέτες. Μην ξεχνάμε πως οι δοκιμές γίνονται σε δύο μόνο πίστες, με αρκετά υψηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος και δεν είναι ενδεικτικές για όλες τις πίστες του υπόλοιπου πρωταθλήματος. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Vinales και της Yamaha.

 

Yamaha: Εντυπωσιακός ο Ισπανός, σκεπτικός ο Ιταλός

Όλοι οι θεατές θέλουν να δουν το 2019 τη Yamaha να είναι δυνατή σε όλες τις πίστες του πρωταθλήματος. Είτε πρόκειται για φανατικούς οπαδούς που βλέπουν τα MotoGP μόνο για τον Rossi, είτε πρόκειται για περιστασιακούς φιλάθλους, ο έντονος ανταγωνισμός σε κάθε αγώνα έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τη μάχη ανάμεσα σε δύο μόνο αναβάτες ή δύο μόνο εταιρείες. Στη Sepang ο Vinales έκανε αισθητή την παρουσία του και ήταν ο αναβάτης που αποτέλεσε το σημείο αναφοράς για τους υπόλοιπους. Οι χρόνοι του όταν έκανε προσομοίωση αγώνα ήταν κορυφαίοι, ειδικά τις μεσημεριανές ώρες που γίνεται και ο αγώνας. Διότι τα ρεκόρ από τους αναβάτες της Ducati έγιναν το πρωί που είχε δροσιά και το κράτημα της πίστας ήταν το καλύτερο δυνατό. Ο Vinales δούλεψε πάρα πολύ στους τομείς που αφορούν τον αγώνα και έκατσε για πολλούς γύρους πίσω από τη μοτοσυκλέτα του Rossi για να δει τη συμπεριφορά των ελαστικών και της μοτοσυκλέτας όταν δέχονται τη θερμότητα μιας άλλης μοτοσυκλέτας. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Ισπανό, η νέα M1 απέκτησε ξανά την κορυφαία αίσθηση που είχε στις στροφές και δεν φθείρει τόσο γρήγορα τα ελαστικά της. Όμως ακόμα χρειάζεται ομαλότερη παροχή δύναμης, καθώς τα γλιστρήματα του πίσω τροχού στις εξόδους των στροφών προκαλούν την επέμβαση των ηλεκτρονικών, επηρεάζοντας αρνητικά τις επιταχύνσεις. Λιγότερη επέμβαση των ηλεκτρονικών σημαίνει και περισσότερη φθορά των ελαστικών, οπότε η ρύθμισή τους θα πρέπει να γίνει σωστά και να ταιριάζει άριστα με την πρόσφυση της πίστας και των ελαστικών. Καθώς η επιλογή του κινητήρα έχει ήδη γίνει από τους δύο αναβάτες της Yamaha, τα ελαστικά της Michelin και η ρύθμιση των ηλεκτρονικών είναι το μόνο πεδίο δράσης για την ομάδα. Βλέπουμε δηλαδή πως η συμπεριφορά των νέων ελαστικών της Michelin θα παίξει σημαντικό ρόλο για την απόδοση των μοτοσυκλετών της Yamaha. Αν τα ελαστικά δείξουν σε όλες τις πίστες του πρωταθλήματος πως έχουν βελτιωθεί στον τομέα της αντοχής, όπως έδειξαν στη Sepang, τότε η ομάδα της Yamaha θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Όμως αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδειχτεί στην πράξη και δικαιολογεί την φράση “Semi-happy” που ξεστόμισε ο Rossi, όταν του ζήτησαν να περιγράψει την τελική εικόνα που έχει μετά τις δοκιμές. Ο Ιταλός γνωρίζει πως η Ducati και η Honda έχουν κάνει μεγάλα βήματα προόδου για το 2019 στον τομέα των πλαισίων και με δεδομένο τους ανώτερους κινητήρες που είχαν ήδη από το 2018, καταλαβαίνει πως η Yamaha θα πρέπει να κάνει άλματα για να τους φτάσει φέτος.

 

Honda: Ιατρική γνωμάτευση

Στα box της παγκόσμιας Πρωταθλήτριας του 2018, τα σημαντικότερα νέα έρχονται από τους… γιατρούς!  Οι τρεις κορυφαίοι αναβάτες της Honda βρίσκονται ακόμα στο στάδιο ανάρρωσης, αφήνοντας μεγάλα ερωτηματικά για την απόδοσή τους στους πρώτους αγώνες του πρωταθλήματος. Ο Marc Marquez δεν κατάφερε να κάνει προσομοίωση αγώνα και δεν οδήγησε ούτε για ένα γύρο κοντά στο όριο των δυνατοτήτων της μοτοσυκλέτας του και φυσικά των ικανοτήτων του. Οπότε η δήλωση του Dovizioso, πως “κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει η Honda σε ρυθμούς αγώνα” απεικονίζει την πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή όμως, η συνολική εμφάνιση του Marquez αυτές τις τρεις ημέρες στην Sepang πρέπει να δημιούργησε ένα μικρό αίσθημα τρόμου στους αντιπάλους του. Αν ο Ισπανός κατάφερε να είναι ταχύτερος όλων την πρώτη ημέρα και να πετύχει χρόνους κοντά στον Rossi και τον Rins την τρίτη ημέρα, οδηγώντας με το ένα χέρι, τότε τι θα κάνει όταν γίνει εντελώς καλά; Ο επίσης τραυματίας Cal Crutchlow ήταν μια θέση πίσω από τον Vinales την τελευταία ημέρα.

Κι όποιος βγάζει έξω από τον λογαριασμό τον Jorge Lorenzo, μάλλον θα κάνει λάθος. Ο Lorenzo έχει ελάχιστες πιθανότητες να πάρει το πρωτάθλημα φέτος και θα χάσει πολλούς βαθμούς έως τη μέση της χρονιάς λόγω του τραυματισμού του, όμως πιστεύουμε πως θα κάνει δύσκολη την ζωή των πρωτοπόρων της βαθμολογίας στο τέλος. Λογικά σκεπτόμενη, η Honda θα κοιτάξει να χάσει όσους λιγότερους βαθμούς μπορεί στους πρώτους αγώνες του πρωταθλήματος. Έτσι κι αλλιώς ο βραδινός αγώνας του Qatar συνήθως πάει στα χέρια της Ducati.  Όμως κάτι μας λέει πως πολύ πριν φτάσουμε στη μέση του πρωταθλήματος η Honda θα έχει ξανά τον ρόλο του πρωταγωνιστή.

 

Ducati: Έτοιμοι να αρπάξουν την ευκαιρία

Φέτος οι Ιταλοί έχουν μια μοναδική ευκαιρία να ελέγξουν την ροή του πρωταθλήματος, όπως είχε κάνει πέρσι ο Marquez. Αν χάσουν το πρωτάθλημα θα είναι από δικά τους λάθη και μόνο. Σε αυτές τις τρεις μέρες δοκιμών στη Sepang μας έδειξαν πως δεν σκοπεύουν να κάνουν χατίρια σε κανέναν. Το δίδυμο Dovi-Petrucci δούλεψε σκληρά για να… πάρει το πρωτάθλημα ο Dovi! Όλες οι δοκιμές με προσομοίωση αγώνα είχαν το ίδιο σενάριο. Όλα τα ρίσκα δοκιμής στο όριο των νέων εξαρτημάτων ήταν δουλειά του Petrucci. Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί στην εργοστασιακή ομάδα της Ducati ήταν η δήλωση του Petrucci όταν τον ρώτησαν αν δοκίμασε το νέο πλαίσιο: “Όχι. Το δοκίμασε ο Dovi και μου είπε πως δεν του άρεσε, οπότε δεν το δοκίμασα.” Σαν να μας λέει δηλαδή πως αν κάτι δεν αρέσει στον Dovi, το θέμα κλείνει εκεί.

Από τη μεριά τους, οι μηχανικοί της Ducati είχαν φέρει τα περισσότερα καινούρια “παιχνίδια” από κάθε άλλη ομάδα, δείγμα της δουλειάς που είχαν κάνει όλο το χειμώνα. Ψαλίδια και πιρούνια carbon, νέο φαίρινγκ με πολλά φτερά, μυστήριος ρυθμιστής στην τιμονόπλακα με ντίζα που πήγαινε στην ουρά και πολλά άλλα μικρότερα εξαρτήματα που είχαμε ξαναδεί στα προηγούμενα δοκιμαστικά της Jerez, όπως η πλευστή κόντρα του πίσω φρένου. Πόσα από αυτά θα δούμε στο Qatar είναι άγνωστο, όμως το νέο φαίρινγκ είναι σίγουρο πως θα επανεμφανιστεί καθώς ο Petrucci έπεσε μόλις τέσσερεις στροφές μετά τα πιτς, όπως έπεσε και ο Miller όταν το δοκίμαζε.

 

Suzuki: Νεανικό πνεύμα

Προφανώς ο Alex Rins δεν είναι rookie πλέον, όμως η Suzuki έχει χωρίς αμφιβολία την πιο νεανική ομάδα από τις υπόλοιπες εργοστασιακές. Οι μοτοσυκλέτες της έδειξαν δείγματα προόδου στη Sepang και το πολύ καλό τελείωμα της περσινής χρονιάς κρατάει την αισιοδοξία ψηλά. Όμως στη Suzuki δεν λείπουν οι καλές εμφανίσεις, αλλά οι νίκες. Η μοτοσυκλέτα της πρέπει να μπορεί να πετύχει μια pole position και φυσικά να επιβάλει το ρυθμό του αγώνα από τον πρώτο γύρο και όχι απλώς να τον ακολουθεί. Πλησιάζουν σε αυτόν το στόχο αλλά δεν έφτασαν ακόμα σε αυτό το σημείο στη Sepang.

 

KTM, Aprilia και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις

Το 2019 φαίνεται πως θα είναι άλλη μια χρονιά προσαρμογής των εργοστασιακών ομάδων της KTM και της Aprilia στις απαιτήσεις που έχουν τα MotoGP. Η αυστριακή εταιρεία έχει σαφώς περισσότερα χρήματα για να επενδύσει στην εξέλιξη της μοτοσυκλέτας της και αυτό φάνηκε στις δοκιμές της Sepang, όπου σύμφωνα με τον Pol Espargaro η KTM έκανε απίστευτη πρόοδο σε ό,τι αφορά τον ρυθμό του αγώνα. Αν συνυπολογίσουμε πως ο Johan Zarco ήταν για πρώτη φορά πιο γρήγορος από τον Espargaro, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τα θετικά βήματα που έγιναν στην πορτοκαλί μοτοσυκλέτα. Το μόνο που λείπει στην ΚΤΜ είναι ο ένας γρήγορος γύρος για μια καλή pole position.

Από την άλλη μεριά, η Aprilia φαίνεται πως βγήκε από την εσωστρέφεια και η καινούρια ομάδα βγάζει μια φρεσκάδα. Τα πήγε πολύ καλά στη Sepang και σύμφωνα με τον Aleix Espargaro η μοτοσυκλέτα του 2019 είναι μια εξέλιξη του μοντέλου του 2017, ενώ ακόμα δεν έχει καταλάβει γιατί είχαν φτιάξει εκείνη την τόσο κακή μοτοσυκλέτα του 2018. Η νέα Aprilia έχει πολύ καλό πλαίσιο, όμως οι αναβάτες της ιταλικής εταιρείας είναι ξεκάθαροι πως τους λείπει η δύναμη από τον κινητήρα.

Στις δορυφορικές ομάδες είναι σαφές πως μόνο ο Bagnaia και ο Morbidelli έχουν ελπίδες να δουν τον εαυτό τους στην οθόνη της τηλεόρασης. Οι δύο ιταλοί αναβάτες είναι ως γνωστόν “παιδιά του Rossi” και αμφότεροι έχουν καλές ομάδες και καλές μοτοσυκλέτες. Ανάμεσα στους δύο το πλεονέκτημα το έχει ο Bagnaia, όχι μόνο γιατί θα οδηγάει την μοτοσυκλέτα που πέρσι διεκδίκησε το πρωτάθλημα από τον Marquez, αλλά και γιατί έχει απευθείας συμβόλαιο με την Ducati και όχι με την Pramac. Είναι δηλαδή εργοστασιακός αναβάτης και θα έχει την αντίστοιχη προσοχή.

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”