MotoGP IRTA TEST Sepang

Τα πρώτα συμπεράσματα
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

3/2/2017

Οι πρώτες επίσημες δοκιμές των MotoGP για το 2017 στην πίστα της Sepang αποτελούν πλέον παρελθόν και ήδη τα πρώτα –σχετικά- ασφαλή συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν. Φέτος, η χρονιά έχει πολλές αλλαγές και νέα δεδομένα σε όλα τα επίπεδα, από τις μεταγραφές των αναβατών (με αυτή του Jorge Lorenzo στην Ducati από τη Yamaha να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον), ως τους νέους κανονισμούς (απαγόρευση των αεροδυναμικών φτερών) την είσοδο της ΚΤΜ και την μεγαλύτερη επένδυση από πλευράς Aprilia.

Οι συνθήκες κατά τη διάρκεια του τριημέρου στην Μαλαισία σίγουρα δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ιδανικές, καθώς η μεσημεριανή βροχή που διέκοπτε τις δοκιμές ήταν κάτι σαν δεδομένο, και από την άλλη οι υψηλές θερμοκρασίες ήταν εξαντλητικές για τις ομάδες, αλλά ακόμη κι έτσι οι κατάφεραν να συγκεντρώσουν αρκετά δεδομένα και οι αναβάτες να εξοικειωθούν με τις μοτοσυκλέτες τους, προσφέροντας σε μας τη δυνατότητα να σχηματίσουμε μια άποψη για το πού βρίσκονται και τι θα πρέπει να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον (στις δεύτερες επίσημες δοκιμές δηλαδή που θα γίνουν σε λιγότερο από δύο εβδομάδες στην πίστα του Phillip island).

 

 

Movistar Yamaha: Με το καλημέρα κορυφή

Ο Maverick Vinales πάνω στη σέλα του εργοστασιακού Μ1 είναι το σημαντικότερο νέο δεδομένο για την ομάδα της Movistar Yamaha. Ο Ισπανός είχε ήδη δείξει δείγματα γραφής πάνω στο θεωρητικά υποδεέστερο Suzuki GSX-RR, ενώ από την πρώτη του επαφή με την μοτοσυκλέτα της Yamaha στην Valencia τον περασμένο Νοέμβριο, έκανε τους αντιπάλους του να ιδρώσουν, πετυχαίνοντας τον καλύτερο χρόνο. Το ίδιο έκανε και στη Μαλαισία, καθώς την τρίτη και τελευταία μέρα έγραψε τον πρώτο χρόνο συνολικά των δοκιμών, ενώ ο team mate του, Valentino Rossi, ήταν έκτος στην κατάταξη, με διαφορά όμως μικρότερη των τριών δεκάτων του δευτερολέπτου. Το ότι ο Vinales θα χρειαζόταν σχεδόν μηδενικό χρόνο προσαρμογής πάνω στο Μ1 ήταν εν μέρει αναμενόμενο, αλλά η αμεσότητα με την  οποία έφερε αποτελέσματα, ήταν υπεράνω των προσδοκιών.

Ήδη πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για τον επόμενο παγκόσμιο πρωταθλητή και ενδεχομένως να μην έχουν άδικο… Ένα σημαντικό στοιχείο είναι και η σχέση του με τον Rossi, καθώς οι δυο τους δείχνουν μέχρι στιγμής να ταυτίζονται απόλυτα σε επίπεδο συνεργασίας, κάτι που ίσως δείχνει ότι ο γιατρός έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι έρχεται η διάδοχη κατάσταση και πλέον θέλει να παίξει τον ρόλο του μέντορα. Εξ ου άλλωστε και οι δηλώσεις για κοινή εξέλιξη της μοτοσυκλέτας και για το άψογο, φιλικό κλίμα μεταξύ τους, αλλά από την άλλη μιλάμε για τον Rossi, τον "δολοφόνο" με το αγγελικό χαμόγελο που σε ό,τι έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό είναι αμείλικτος, ενώ κατά δήλωση του ιδίου φέτος θα κάνει ό,τι μπορεί για να κατακτήσει το δέκατο παγκόσμιο τίτλο του. Η στάση του είναι ένας γρίφος που θα διαλευκανθεί μετά τον τερματισμό του πρώτου αγώνα στο Qatar στις 26 Μαρτίου.
Από εκεί και πέρα, τα δεδομένα για την μοτοσυκλέτα είναι ένα καινούργιο πλαίσιο που φαίνεται ότι κερδίζει στις προτιμήσεις των δύο αναβατών, ενώ θετικές είναι και οι εντυπώσεις από τα καινούργια ελαστικά της Michelin.

 

 

Ducati Team: Με βοήθεια από το παρελθόν

Σαφώς οι κόκκινες μοτοσυκλέτες τράβηξαν τα περισσότερα βλέμματα λόγω της παρουσίας του Lorenzo στην ομάδα της Ducati, αλλά δεν ήταν αυτή η μοναδική αιτία. Η παρουσία του Stoner, ή μάλλον η απόδοσή του, ήταν ένας εξίσου εντυπωσιακός παράγοντας που έφερε την Ducati στο προσκήνιο. Ο Αυστραλός οδήγησε τις δύο από τις τρεις μέρες (την πρώτη και την τρίτη) καταφέρνοντας μάλιστα την πρώτη μέρα να γράψει τον ταχύτερο χρόνο από τους 27 αναβάτες που συμμετείχαν!
Από την άλλη, ο Lorenzo δεν έκανε το ίδιο καλό ξεκίνημα με τις δοκιμές της Valencia, κάνοντας λόγο για κατανόηση της μοτοσυκλέτας και όχι για προσαρμογή του οδηγικού του στιλ. Μάλιστα, κατά δήλωσή του, ήταν έκπληκτος με το αρνητικό αποτέλεσμα, αφού περίμενε κάτι καλύτερο. Μέχρι το πέρας των δοκιμών, ο Ισπανός κατάφερε να σημειώσει σημαντική βελτίωση και να μπει στην δεκάδα των ταχύτερων αναβατών, αλλά η συνέχεια προβλέπεται δύσκολη.

Ο Lorenzo είναι ένας αναβάτης που έχει συνηθίσει να οδηγεί με ροή, ενώ το Desmosedici απαιτεί ιδιαίτερο χειρισμό, ειδικά στις εισόδους των στροφών και στα φρένα, κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το μάθει. Το ερώτημα είναι πόσο χρόνο θα πάρει αυτή η διαδικασία, αν και σύμφωνα με τον Rossi, ο Lorenzo θα είναι έτοιμος στον πρώτο αγώνα του Qatar να παλέψει για τη νίκη. Πάντως, αυτό που φάνηκε είναι ότι οι μοτοσυκλέτες της Ducati ήταν αυτές που επηρεάστηκαν περισσότερο απ' όλες από την κατάργηση των αεροδυναμικών φτερών, ενώ περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι τελικά η μορφή της μοτοσυκλέτας στον πρώτο αγώνα της σεζόν, αφού όπως δήλωσε ο Dall'Igna τότε θα έχει πάρει το Desmosedici την οριστική του μορφή.

 

 

Repsol Honda: Προς αναζήτηση ρυθμίσεων

Αυτοί που έφυγαν από την Μαλαισία με τον σαφώς περισσότερο προβληματισμό, είναι οι άνθρωποι από την ομάδα της Repsol Honda. Ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής Marc Marquez και ο Dani Pedrosa δυσκολεύτηκαν αρκετά τις πρώτες μέρες να βρουν το ιδανικό στήσιμο για τα RC213V, ενώ ο δυσκολότερος παράγοντας σ' αυτή τη φάση της εξέλιξης ήταν η συνεργασία των ηλεκτρονικών με την απόδοση του κινητήρα. Την τελευταία μέρα, οι δύο αναβάτες της Honda κατάφεραν να βρουν μια καλή βάση, κάτι που αποτυπώθηκε και στους χρόνους τους με τον Marquez να τερματίζει στην δεύτερη θέση και τον Pedrosa στην τέταρτη, αλλά η διαφορά που μας είχε συνηθίσει ο Marquez δεν συνέβη ποτέ.

Η ομάδα επικεντρώθηκε αυτές τις τρεις μέρες στην τελευταία έκδοση του big bang κινητήρα, στις αλλαγές του πλαισίου και στα ελαστικά της Michelin και το κύριο μέλημα ήταν η διατήρηση ενός υψηλού, συνεχόμενου ρυθμού κι όχι απλώς ένας γρήγορος γύρος, όπως αυτός που έφερε τον Ισπανό στην δεύτερη θέση. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ο Marquez δεν επιβεβαίωσε ούτε τις προσδοκίες των αντιπάλων του, όπως αυτές του Rossi ο οποίος δήλωσε πως "δεν θα ήταν παράξενο αν ο Marquez έβαζε ένα καινούργιο ζευγάρι ελαστικά κι έριχνε στον καθένα από μισό δευτερόλεπτο και πάνω", καθώς ακόμη και με τα καινούργια λάστιχα ο παγκόσμιος πρωταθλητής έμεινε πίσω από τον νεοφώτιστο στην Yamaha Vinales.

 

 

Suzuki Ecstar: Με φόρα!

Η ομάδα της Suzuki, με την πολύ σημαντική προσθήκη του Andrea Iannone, επικεντρώθηκε κυρίως στην διατήρηση υψηλού ρυθμού, με τον Iannone μάλιστα να πετυχαίνει τον δεύτερο καλύτερο χρόνο συνολικά, ενώ και ο Rins κατάφερε να βελτιώσει την επίδοσή του, αν και ήταν τελικά εκτός της πρώτης δεκάδας. Η μοτοσυκλέτα με την οποία θα συμμετέχουν στο φετινό πρωτάθλημα οι δύο αναβάτες δεν είναι ολοκληρωτικά ανανεωμένη, αλλά βελτιωμένη στα σημεία που εντόπισαν οι μηχανικοί της ομάδας ότι χρειάζεται βελτίωση από την περσινή σεζόν.

Στις δοκιμές που θα ακολουθήσουν, στο Phillip Island και στο Qatar, θα δοκιμάσουν περαιτέρω νέα πράγματα, αν και σε ό,τι αφορά τον κινητήρα οι Iannone και Rins δεν βρήκαν κάποιο ψεγάδι. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο συνδυασμός του GSX-RR και του Ιταλού θα επισκεφθεί αρκετές φορές το βάθρο την χρονιά που διανύουμε.

 

 

Red Bull ΚΤΜ: Ακατάπαυστη δουλειά

Οι πρώτες επίσημες δοκιμές για τους τρεις αναβάτες της καινούργιας ομάδας των MotoGP (των δύο εργοστασιακών Bradley Smith και Pol Espargaro και του αναβάτη εξέλιξης Mika Kallio) της Red Bull KTM, δεν ήταν αυτές που έκαναν το ποδαρικό για την καινούργια χρονιά, αφού η ομάδα ήταν στην Sepang ήδη εκεί για ιδιωτικές δοκιμές του RC16.
Η γενική αίσθηση με την οποία έφυγε η ομάδα από τη Μαλαισία ήταν ιδιαίτερα θετική, έχοντας πετύχει τους στόχους τους –κατά δήλωση των ανθρώπων της Red Bull KTM και του Bradley Smith, από τα 12 νέα πράγματα που δοκίμασαν τα 11 ήταν επιτυχημένα- παρά την πτώση από lowsiding που είχε ο Espargaro στην Κ2 την τελευταία μέρα. Η αλήθεια είναι ότι βάσει αποτελεσμάτων η ΚΤΜ ήταν αρκετά πίσω, όχι μόνο από τους εργοστασιακούς αναβάτες, αλλά και από πολλούς δορυφορικούς και αναβάτες εξέλιξης.

Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή έχει να κάνει με το ότι η ομάδα ξεκινά από μηδενική βάση και με ανύπαρκτα δεδομένα από το παρελθόν, έχοντας να καλύψει πολύ έδαφος στον συγκεκριμένο τομέα σε σύγκριση με τους υπόλοιπους. Ακόμη κι έτσι όμως, σε μια πίστα που οι χρόνοι είναι στα δύο λεπτά ο γύρος, η απόσταση των 1,970 και 2,138 δευτερολέπτων για τους Smith και Espargaro αντίστοιχα, είναι μια θετική ένδειξη για αρχή. Μάλιστα, οι διαφορές αυτές είναι στα ίδια περίπου επίπεδα με τις διαφορές που είχε η Suzuki όταν επέστρεψε στα MotoGP το 2015, και αυτό έχει ιδιαίτερο βάρος αν αναλογιστούμε τα μεγάθη των δύο εργοστασίων, αλλά και την πρωτύτερη εμπειρία των Ιαπώνων, ενώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι ο Bradley Smith προέρχεται από μια μακρά περίοδο ανάρρωσης λόγω τραυματισμού.

 

 

Factory Aprilia Gresini: Στόχος επετεύχθη

Στην Μαλαισία, η Aprilia παρουσίασε για πρώτη φορά το RS-GP του 2017 με αναβάτη τον Aleix Espargaro, ενώ ο έτερος αναβάτης της ομάδας, ο Sam Lowes έκανε τις δοκιμές με την περσινή έκδοση της μοτοσυκλέτας. Τα πρώτα αυτά δείγματα ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά, με το Ισπανό πετυχαίνει χρόνο μόλις εφτά δέκατα πιο αργό από τον χρόνο του Vinales την τελευταία μέρα, ενώ είναι εντυπωσιακός και ο αριθμός των γύρων που συμπλήρωσαν οι δύο αναβάτες με 125 και 140 αντίστοιχα.


Η καινούργια έκδοση της μοτοσυκλέτας της Aprilia άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στον Epsargaro, ο οποίος είχε ένα πλήρες πακέτο δοκιμών σχεδιασμένο, που περιελάμβανε από ελαστικά μέχρι στρατηγικές εκκίνησης. Ο Lowes, όντας ένας από τους rookies της φετινής χρονιάς, δούλεψε πολύ στον τομέα της εξοικείωσης με την παλιότερη έκδοση, η οποία όμως έχει αρκετές μηχανολογικές διαφορές σε σχέση με την μοτοσυκλέτα που έτρεχε την περσινή σεζόν ο Stefan Bradl. Με δεδομένο ότι η βελτίωσή του σε χρόνο ήταν πάνω από δύο δευτερόλεπτα κατά τη διάρκεια των τριών ημερών, ο Lowes δείχνει να διαθέτει αρκετές προοπτικές για να κατακτήσει τον τίτλο του rookie της χρονιάς.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”