Mugello MotoGP

The Italian Job και το θρίλερ συνεχίζεται!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/6/2017

Από το 1973 είχε να νικήσει Ιταλός με ιταλική μοτοσυκλέτα σε ιταλική πίστα.

Το έκανε ο Andrea Dovizioso και μπαίνει δυνατά στη μάχη του πρωταθλήματος!

Ο αγώνας του Mugello είναι από μόνος του ο πιο εντυπωσιακός και γεμάτος ένταση του πρωταθλήματος. Η πίστα είναι εντυπωσιακή, τόσο να την οδηγείς, όσο και να βλέπεις τους αναβάτες από την τηλεόραση να γυρίζουν μέσα σε αυτή. Το Ιταλικό κοινό που βρίσκεται στις κερκίδες είναι το πιο φανατικό που μπορείς να βρεις σε οποιαδήποτε άλλη πίστα και δημιουργούν έντονη και θορυβώδη ατμόσφαιρα.  Μέσα σε όλα αυτά πάντα προστίθενται γεγονότα της επικαιρότητας που αυξάνουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον για αυτόν τον αγώνα. Πριν τον φωτεινό αγώνα η ένταση ήταν στο απόγειό της. Καθώς είχαμε έναν Rossi να είναι τραυματίας, τον πρόσφατο θάνατο του Nicky Hayden να επισκιάζει το σύνηθες πολύχρωμο γιορτινό σκηνικό των GP.

Ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν σβήσουν τα φώτα και ξεκινήσει ο αγώνας είχαμε στην πρώτη θέση τον ταχύτερο αναβάτη και πρωτοπόρο του φετινό πρωταθλήματος κύριο Vinales. Ο οποίος φυσικά ήταν και ο γρηγορότερος την Παρασκευή και το Σάββατο. Δίπλα του ο ValentinoRossi που μέχρι εκείνη τη στιγμή έδειχνε να μην έχει καμία επίπτωση ο τραυματισμός του και το μόνο ερώτημα που είχαμε γι΄αυτόν ήταν αν η μεγάλη διάρκεια του αγώνα παίξει κάποιο ρόλο. Τρίτο στη γραμμή την εκκίνησης είχαμε τον Dovizioso, που όμως είχε χάσει τα πρωινά ελεύθερα δοκιμαστικά της Κυριακής λόγω ενοχλήσεων στο στομάχικαι υπέφερε όλο το προηγούμενο βράδυ! Τέταρτος στην δεύτερη σειρά ήταν ο Pirro που αν δεν ξέρεις ότι μέσα στο Mugello έχει κάνει τους περισσότερους γύρους απ΄όλους θα σου δημιουργούσε έκπληξη. Δίπλα του πέμπτος ο Pedrosa που φέτος είχε κινηθεί σε πολύ ρηχά νερά και δεν περιμέναμε να είναι ταχύτερος από τον Merquez που στήθηκε έκτος, συμπληρώνοντας τη δεύτερη σειρά εκκίνησης. Συνήθως δεν αναφερόμαστε στην τρίτη σειρά εκκίνησης, όμως από εκεί ξεκίνησε ο Petrucci, ο άνθρωπος που γέμισε με την μοτοσυκλέτα του την τηλεοπτική οθόνη από την μέση του αγώνα και έκανε την ζωή του Vinales δύσκολη.

Η εκκίνηση του αγώνα επιφύλαξε μια αναπάντεχη έκπληξη, αφού ο Rossi έκανε φοβερή εκκίνηση και έστριψε πρώτος, όχι όμως τόσο φοβερή όσο του Lorenzo! Ο ισπανός από την έβδομη θέση βρέθηκε στην πρώτη στροφή να είναι στο τρενάκι των πρώτων και από το δεύτερο γύρο και μετά ήταν ο οδηγός του αγώνα, με τον Rossi, τον Vinales και τον Dovizioso πίσω του. Ξεκάθαρα οι μοτοσυκλέτες τις Ducati κατάπιναν τους πάντες για πλάκα στη μεγάλη ευθεία και οι δύο αναβάτες της Yamaha προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την ευελιξία των μοτοσυκλετών τους στις στροφές για να ρεφάρουν τη χασούρα της ευθείας.

Οι πέντε πρώτοι γύροι ήταν στο 1’47’’800 και ο Lorenzo που έχει κερδίσει πέντε φορές εδώ μέσα, τα τελευταία δέκα χρόνια έδειχνε ότι σήμερα θα βούλωνε τα στόματα που λένε ότι δεν μπορεί να πάρει νίκη με την Ducati. Όμως οι αναβάτες πίσω του άρχισαν να κατεβάζουν τα γυρολόγιά  τους και στην μέση του αγώνα ο ρυθμός ήταν κοντά στο 1’47’’100, στέλνοντας τον Lorenzo πίσω στην όγδοη θέση όπου και τελικός τερμάτισε. Με εξαίρεση έναν-δύο γύρους που οδήγησαν τον αγώνα, στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα οι αναβάτες της Yamaha ήταν σάντουϊτς ανάμεσα στο Ducati του Dovi και του Petrucci. Ο Dovizioso όμως οδηγούσε σαν κομπιούτερ και με απίστευτα σταθερό γυρολόγιο, κράτησε σε καλή κατάσταση τα ελαστικά του μέχρι το τέλος του αγώνα, πανηγυρίζοντας μια νίκη γεμάτη ιταλικό ενθουσιασμό και συναίσθημα για τον ίδιο και την ομάδα του.

Επτά γύρους πριν το τέλος ο Rossi έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, αλλά αυτό δεν αρκούσε να τον φέρει σε απόσταση βολής, ούτε να ξεφορτωθεί τον Petrucci. Από εκείνο το σημείο και μετά ο Ιταλός έδειξε σαν να συμβιβάστηκε με την ιδέα τις τέταρτης θέσης. Λογική απόφαση, αφού η Honda του Marquez είχε μείνει πολύ πίσω του και ήταν προφανές ότι ο Vinalies δεν θα του χάριζε βαθμούς. Από την άλλη μεριά, ο ταχύτατος ισπανός αναβάτης της Yamaha δεν το έβαλε ποτέ κάτω και πήρε το ρίσκο να δώσει μάχες σώμα με σώμα με τον Petrucci, ο οποίος βρέθηκε αρκετές φορές μπροστά του, προστατεύοντας κατά κάποιο τρόπο τον Dovi από τον Vinales και φυσικά αναγκάζοντας τον Ισπανό να ταλεπωρεί περισσότερο τα ελαστικά του. Όμως ο Vinales εκτός από ταχύτητα έχει και τεράστιο ενθουσιασμό και κατεβάζοντας διαρκώς τους χρόνους του, ξεμπέρδεψε με τον Petrucci και μείωσε τη διαφορά του από τον Dovi από το 1,2’’ στο 0,780’’. Μάλιστα ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να περάσει την Ducati στο τέλος της ευθείας!

Όμως ο Ιταλός έλεγχε πλέον απόλυτα τον αγώνα, δεν έκανε ούτε ένα λάθος και πήρε μια ιστορική νίκη, αλλά και πολύτιμους βαθμούς που πλέον τον βάζουν μέσα στο κάδρο των διεκδικητών του πρωταθλήματος. Αντιθέτως στο στρατόπεδο της Honda επικρατούσε απόλυτος εκνευρισμός, που έγινε ακόμα μεγαλύτερος όταν έπεσε η καρό σημαία. Ο Merquez ήταν ο μόνος από τους κορυφαίους οδηγούς της Honda που τερμάτισε στην έκτη θέση μετά από μάχες με… τη δορυφορική Ducati του Alvaro Bautista, ο οποίος τερμάτισε πέμπτος! Ο Crutchlow ήταν ταχύτατος στα δοκιμαστικά του Σαββάτου με ελαστικά αγώνα, όμως έπεσε και η δεύτερη μοτοσυκλέτα του δεν είχε καμία σχέση με την πρώτη σε στήσιμο και κινητήρα όπως δήλωσε ο ίδιος. Όχι μόνο αυτό, αλλά και στο τελευταίο γύρο, ο Pedrosa έκανε μια σπάνια για την αγωνιστική προσωπικότητά του βλακεία και πήγε να περάσει από εσωτερική των Βρετανό. Του μπλόκαρε ο εμπρός τροχός και πήρε μαζί του τον Crutchlow, με τον Βρετανό να του λέει κάποια “γαλλικά” στην αμμοπαγίδα! Εξαιρετικά ηλεκτρισμένο το κλίμα και στο box του Marquez, όπου το μεγάλο αφεντικό του HRC βρέθηκε εκεί για να.. τα πούνε.

Πάμε στον επόμενο αγώνα με δύο αναβάτες της Yamaha, έναν της Honda και έναν της Ducati να διεκδικούν το Πρωτάθλημα. Ό,τι καλύτερο δηλαδή!

 

1. Andrea Dovizioso ITA Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 32.126s
2. Maverick Viñales ESP Movistar Yamaha MotoGP (YZR-M1) 41m 33.407s
3. Danilo Petrucci ITA Octo Pramac Racing (Desmosedici GP17) 41m 34.460s
4. Valentino Rossi ITA Movistar Yamaha MotoGP (YZR-M1) 41m 35.811s
5. Alvaro Bautista ESP Pull&Bear Aspar Team (Desmosedici GP16) 41m 37.928s
6. Marc Marquez ESP Repsol Honda Team (RC213V) 41m 38.011s
7. Johann Zarco FRA Monster Yamaha Tech 3 (YZR-M1)* 41m 45.331s
8. Jorge Lorenzo ESP Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 46.519s
9. Michele Pirro ITA Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 47.006s
10. Andrea Iannone ITA Team Suzuki Ecstar (GSX-RR) 41m 47.628s
11. Tito Rabat ESP Estrella Galicia 0,0 Marc VDS (RC213V) 41m 54.130s
12. Scott Redding GBR Octo Pramac Racing (Desmosedici GP16) 41m 57.078s
13. Jonas Folger GER Monster Yamaha Tech 3 (YZR-M1)* 42m 0.286s
14. Hector Barbera ESP Reale Avintia Racing (Desmosedici GP16) 42m 2.802s
15. Jack Miller AUS Estrella Galicia 0,0 Marc VDS (RC213V) 42m 2.905s
16. Karel Abraham CZE Pull&Bear Aspar Team (Desmosedici GP15) 42m 14.432s
17. Sylvain Guintoli FRA Team Suzuki Ecstar (GSX-RR) 42m 18.420s
18. Loris Baz FRA Reale Avintia Racing (Desmosedici GP15) 42m 22.857s
19. Sam Lowes GBR Factory Aprilia Gresini (RS-GP)* 42m 22.866s
20. Bradley Smith GBR Red Bull KTM Factory Racing (RC16) 42m 23.023s
Cal Crutchlow GBR LCR Honda (RC213V) DNF
Dani Pedrosa ESP Repsol Honda Team (RC213V) DNF
Aleix Espargaro ESP Factory Aprilia Gresini (RS-GP) DNF
Pol Espargaro ESP Red Bull KTM Factory Racing (RC16) DNF
 

 

Hervé Poncharal: Ένας μικρός απολογισμός μιας ζωής αφιερωμένης στο MotoGP

Ο ιδρυτής της Tech3 μιλά για την εξέλιξη του MotoGP, την ασφάλεια, τους νέους επενδυτές και το μέλλον του θεσμού
Poncharal
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

3/10/2025

Μετά την ανακοίνωση της εξαγοράς της Red Bull KTM Tech3 από τον Guenther Steiner, ο Hervé Poncharal, ο άνθρωπος που ίδρυσε την ομάδα το 1989, κάνει τον απολογισμό μιας ζωής αφιερωμένης στο MotoGP.

Ο Poncharal υπήρξε από τους σημαντικότερους παράγοντες του paddock. Ιδιοκτήτης και επικεφαλής ομάδας, αλλά και πρόεδρος της IRTA από το 2005 έως το 2025, υπηρέτησε τον θεσμό σε όλα τα επίπεδα. Πριν ιδρύσει την Tech3, ξεκίνησε την πορεία του δίπλα στον Jean-Louis Guillou της Honda Γαλλίας, στη "χρυσή" εποχή των ’70s και ’80s.

Από το 1989, η Tech3 υπήρξε σύμβολο του "rock-and-roll" πνεύματος του MotoGP: ανεξάρτητη ομάδα, με οικογενειακό χαρακτήρα αλλά και σημαντικές επιτυχίες. Στη σέλα της πέρασαν ονόματα όπως οι Kocinski, Jacque, Nakano, Edwards, Toseland, Crutchlow, Dovizioso, Zarco, Bastianini και Viñales. Η πώληση στον Steiner και σε Αμερικανούς επενδυτές σηματοδοτεί όχι μόνο το τέλος μιας εποχής, αλλά και μια νέα σελίδα για το MotoGP.

Από τα ’80s μέχρι σήμερα

"Όταν ξεκινούσαμε, το μόνο που θέλαμε ήταν να ζούμε από το πάθος μας. Δεν είχαμε καν σίγουρη συμμετοχή σε κάθε αγώνα. Ούτε μόνιμα passes, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε νερό στο paddock. Παρ’ όλα αυτά, ζούσαμε το όνειρο", θυμάται ο Poncharal.

Poncharal

Η μάχη για την ασφάλεια

"Η πρώτη μας προτεραιότητα ήταν η ασφάλεια. Πιέσαμε για μεγαλύτερες ζώνες διαφυγής. Θυμάμαι ακόμα τα τραγικά ατυχήματα των Saarinen και Pasolini στη Monza. Τότε μπαίναμε στο Σαββατοκύριακο με τη σκέψη ότι κάποιοι ίσως να μη βγουν ζωντανοί. Σήμερα, η ασφάλεια έχει βελτιωθεί θεαματικά".

Liberty Media και το μέλλον

Με την είσοδο της Liberty Media, ο Poncharal βλέπει ευκαιρίες: "Έχουν τεράστια εμπειρία σε μάρκετινγκ και χορηγίες. Μπορούμε να μάθουμε πολλά. Αλλά το MotoGP και η F1 είναι διαφορετικοί κόσμοι. Το MotoGP είναι ριζωμένο στη μοτοσυκλέτα, η F1 στο αυτοκίνητο. Δεν θέλουμε μόνο ανάπτυξη· θέλουμε να μείνουμε ανταγωνιστικοί".

Poncharal

Το θέαμα του MotoGP

"Οι αγώνες μας είναι πιο συναρπαστικοί από την F1. Υπάρχουν συνεχείς μάχες και προσπεράσεις, βλέπεις το σώμα του αναβάτη να παλεύει στη σέλα – καθαρή αδρεναλίνη. Χρειαζόμαστε όμως περισσότερη δουλειά στο κομμάτι της εικόνας και της κοινωνικής δικτύωσης".

Οι ομάδες σήμερα

Το ενδιαφέρον επενδυτών αυξάνεται: "Όλοι βλέπουν τι πέτυχε η Liberty στη F1 και περιμένουν κάτι ανάλογο. Υπάρχουν φήμες για ενδιαφέρον ακόμη και από οδηγούς όπως οι Hamilton και Verstappen. Αυτό ανεβάζει την αξία των ομάδων".

Οικονομικά και προκλήσεις

"Ένα ανεξάρτητο MotoGP team χρειάζεται περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Τα έξοδα χωρίζονται σε leasing μηχανών (5–7 εκατ.), προσωπικό (4 εκατ. για περίπου 60 άτομα) και αμοιβές αναβατών (περίπου 5 εκατ., ανάλογα με τα συμβόλαια)".

Poncharal

Το DNA του MotoGP

"Οι αναβάτες μας είναι οι μοτοσυκλετιστές-μονομάχοι του 2025. Το πάθος, ο κίνδυνος, η ένταση – είναι μοναδικά. Το MotoGP πρέπει να προσελκύσει νέους fans, χωρίς να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό που έχουμε είναι ένα άθλημα ανθρώπων, γεμάτο ιστορίες και ήρωες. Σήμερα μόνο ο Marc Márquez είναι πραγματικό icon· πρέπει να δημιουργήσουμε κι άλλα".

Ο Poncharal αφήνει πίσω του μια κληρονομιά που άλλαξε το MotoGP: οικογενειακό πνεύμα, μάχη για την ασφάλεια, ανεξαρτησία και πάθος. Με την Tech3 σε νέα χέρια, το μέλλον προμηνύεται συναρπαστικό.