Η πανίδα της Αυστραλίας και ειδικά τα ζώα που ζουν στο νησί του Phillip Island προσπαθούν με αυτοθυσία να τερματίσουν την αγωνιστική καριέρα του Andrea Iannone. Το 2015, όταν βρισκόταν στην Ducati και έδινε τον “καλύτερο εαυτό του” για να επικρατήσει έναντι του συνονόματου Andrea Dovisiozo, ένας γλάρος του είχε στήσει ενέδρα στην πίστα και του “επιτέθηκε” στο πρόσωπο την ώρα που ήταν πρώτος στον αγώνα.
Τα γρήγορα αντανακλαστικά του Ιταλού, τον βοήθησαν να σκήψει το κεφάλι και με μια κουτουλιά με το κράνος να γεμίζει πούπουλα την πίστα και να στείλει στον άλλο κόσμο τον – παραλίγο – “δολοφόνο” του. Τέσσερα χρόνια μετά, άλλη μια αποτυχημένη απόπειρα “δολοφονίας” του Iannone από το ζωικό βασίλειο του αυστραλέζικου νησιού έγινε κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δοκιμαστικών της Παρασκευής. Αυτή τη φορά ένα μικρό καγκουρό διέσχισε την πίστα, ελπίζοντας πως θα αιφνιδιάσει τον Iannone και… θα φανεί ως ατύχημα.
Πέρα από την πλάκα όμως, το θέμα με το καγκουρό είναι πολύ πιο σοβαρό σε σχέση με τον γλάρο του 2015. Διότι με τα πουλιά που πετάνε πάνω από την πίστα δεν μπορεί η οργάνωση να κάνει κάτι. Ούτε δίχτυ που θα καλύπτει όλη την έκταση της πίστας μπορεί να βάλει, ούτε κανόνια αεράμυνας. Όμως το καγκουρό είναι πολύ μεγάλο ζώο (έστω κι αν αυτό εδώ είναι μωρό) και οποιαδήποτε σύγκρουση μαζί του είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό στον αναβάτη. Επίσης εδώ μιλάμε για μια απλή και ασφαλή περίφραξη της πίστας, σε μια ανεπτυγμένη οικονομικά χώρα και όχι για κάποια ασιατική πίστα ή της Νοτίου Αφρικής, όπου μπαίνουν μέσα φίδια, σαύρες και ποντίκια.
Νομίζουμε πως σε αυτή την περίπτωση, η Dorna θα πρέπει να τραβήξει μερικά αυτιά και κυρίως τα δικά της. Ευτυχώς το γεγονός αυτό προκάλεσε στον Iannone μόνο μια μικρή ταχυκαρδία και τίποτα περισσότερο.
Ένα ταξίδι 76 χρόνων με ήρωες, θρύλους και αξέχαστες στιγμές
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
5/8/2025
Το επόμενο Σαββατοκύριακο η κορυφαία κατηγορία των Grand Prix γιορτάζει τον 1000ό αγώνα της στο Red Bull Ring, χίλιοι αγώνες σε 76 χρόνια δράσης, ηρώων, κακών, θριάμβων και τραγωδιών
Τρεισήμισι δεκαετίες γεμάτες από αληθινούς θρύλους όπως οι Duke, Surtees, Hailwood, Agostini, Rainey, Doohan, Rossi και Marquez. Χίλια Grand Prix που ταξίδεψαν τον κόσμο σε θρυλικές πίστες: Assen, Phillip Island, Isle of Man, Sachsenring, Indianapolis, Buriram, Buddh και Losail. Ένα Πρωτάθλημα που έσπρωξε την τεχνολογική καινοτομία στα άκρα και ακόμα παραπέρα.
Από την αρχή…
Ο πρώτοςαγώνας της κατηγορίας MotoGP διεξήχθη στον θρυλικό TT Mountain Circuit στο Isle of Man, στις 17 Ιουνίου 1949. Στον επτά γύρων, 425 χλμ. μαραθώνιο κέρδισε ο Harold Daniell με εργοστασιακή Norton.
Χρειάστηκαν 13 χρόνια για να φτάσουμε στον 100ό αγώνα, το 1962 στο Sachsenring, με νικητή τον Mike Hailwood και την MV Agusta. Δέκα χρόνια νωρίτερα, στη Monza, ο Les Graham χάριζε στην MV Agusta την πρώτη της νίκη. Το 1953, ο Fergus Anderson έγινε ο γηραιότεροςνικητής στην ιστορία, κερδίζοντας στα 44 του με Moto Guzzi στο Montjuic Park.
Το 1957, ο Bob McIntyre κατέγραψε τον μεγαλύτερο σε διάρκεια αγώνα στα 76 χρόνια του θεσμού: 3 ώρες, 2 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα για 8 γύρους στην διαδρομή των 60,27 χλμ. του Isle of Man.
Από τα 200 στα 400 Grand Prix
Ο 200όςαγώνας έγινε στο Assen με νικητή τον Giacomo Agostini. Λίγο πριν, ο Jim Redman έφερε τη Honda στην κορυφή για πρώτηφορά στο Hockenheim, ενώ ο Godfrey Nash κατέκτησε την τελευταίανίκημονοκύλινδρης μοτοσυκλέτας στο Opatija το 1969. Το 1971, ο Jack Findlay χάρισε στη Suzuki την πρώτηνίκηδίχρονου κινητήρα.
Ο Barry Sheene γιόρτασε τον 300όαγώνα το 1981 στο Anderstorp – τελευταία του νίκη και μοναδική με Yamaha. Το 1973, ο Jarno Saarinen κέρδισε τον πρώτο αγώνα με τετράκυλινδροδίχρονο, όμως χάθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα στο Monza.
Το 1976, στο Nürburgring, ο Agostini πήρε την τελευταίανίκη του, που ήταν και η τελευταία για τετράχρονημηχανή στην κατηγορία μέχρι την εποχή MotoGP.
Το 1977, ο Sheene σημείωσε την υψηλότερη μέση ταχύτητα όλων των εποχών: 217,37 χλμ/ώρα στο Spa. Το 1989, στον 400όαγώνα, ο Eddie Lawson νίκησε στο Le Mans.
Η σύγχρονη εποχή
Η μισήχιλιάδααγώνων ήρθε με τον Mick Doohan νικητή στο Imola, ενώ το 2002, ο Valentino Rossi κέρδισε στον πρώτο αγώνα όπου οι τετράχρονοι 990 κ.εκ. έτρεξαν μαζί με τους δίχρονους.
Ο 600ός αγώνας πήγε στον Sete Gibernau μετά απο τρομερή μάχη με τον Rossi στο Le Mans, ενώ λίγο αργότερα ο Capirossi έφερε την πρώτηνίκηDucati στο MotoGP. Το 2004, ο Rossi έγινε ο μόνος που κέρδισε διαδοχικά σε δύο διαφορετικές μάρκες (Honda και Yamaha).
Το 2007 ήρθαν τα 800 κ.εκ., με τον Stoner και την Ducati κυρίαρχους. Το 2008, το Qatar έγινε ο πρώτοςνυχτερινόςαγώνας στην ιστορία. Ο Jorge Lorenzo πήρε τον 700ό αγώνα στο Motegi (2009), ενώ το 2013 ο Marc Marquez έγινε ο νεότεροςνικητής όλων των εποχών.
Από το 800 στο 1000
O Jorge Lorenzo κέρδισε και τον 800όαγώνα με απόλυτη κυριαρχία. Το 2016 μπήκαν τα ενιαία ECU και τα ελαστικά της Michelin. Ο Cal Crutchlow έγινε ο πρώτοςΒρετανός νικητής μετά από 35 χρόνια. Ο Rossi πήρε την τελευταία του νίκη το 2017, ενώ το 2020 η KTM πανηγύρισε τις πρώτες της νίκες με Binder και Oliveira που κέρδισε εντός έδρας για τον Αυστριακό κατασκευαστή στο Red Bull Ring τον 900ό αγώνα, όντας μέχρι σήμερα ο μοναδικόςΠορτογάλος με νίκηστην μεγάλη κατηγορία.
Το 2021 στο Qatar, οι Quartararo και Zarco έκαναν το πρώτογαλλικό 1-2. Το 2022, ο Aleix Espargaró έφερε την πρώτηνίκηAprilia και ο Rins κέρδισε στον πιο κοντινό τερματισμό στην ιστορία (0,884’’ για 7 αναβάτες).
Το 2024, ο Viñales έγινε ο πρώτος που νίκησε με τρεις διαφορετικές μάρκες στην εποχή MotoGP. Ο Marc Marquez κέρδισε ξανά μετά από 1043 μέρες, αυτή τη φορά με Ducati. Λίγο αργότερα, οι αδελφοί Marquez έγραψαν ιστορία με το πρώτο 1-2 σε αδέρφούς. Στο Le Mans, ο Zarco χάρισε στη Γαλλία την πρώτη της νίκη εντός έδρας μετά από 71 χρόνια.
Και τώρα… το μέλλον
Βαθιά ανάσα και ετοιμαστείτε για τους επόμενους 1000 αγώνες. Ο κόσμος θα αλλάξει δραματικά, αλλά το σίγουρο είναι ένα, ο αγώνας θα είναι πάντα αγώνας.
