2 Generations’ Ride / Balkan Tour: Στην χώρα του Δράκουλα!

10/7/2020

Με την Βουλγαρία να αποτελεί πια παρελθόν, η μαύρη Yamaha Tracer 900 και οι αναβάτες της “εισέβαλλαν” ειρηνικά στην Ρουμανία. Εδώ, τον ταξιδιωτικό λόγο είχε η επιβλητική οροσειρά των Καρπαθίων (στην γεωγραφική καρδιά της Ρουμανίας), εκεί όπου θα σπαταλούσαμε τον περισσότερο χρόνο μας και θα γράφαμε τα πιο πολλά χιλιόμετρα εντός της χώρας.

Πρωτίστως όμως είχαμε να κάνουμε μια διήμερη στάση και να γνωρίσουμε το Βουκουρέστι. Εκτός από τα ενδιαφέροντα αξιοθέατά της, στην ρουμάνικη πρωτεύουσα επισκεφθούμε επίσης και το κατάστημα της ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ, της επίσημης εισαγωγικής εταιρίας της Yamaha Motors Co. στην Ρουμανία. Ο Νίκος Κοτσαφίτης και η Lavinia Monica ήταν οι άνθρωποι της ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ που καλωσόρισαν τους δυο Έλληνες αναβάτες της Yamaha στον φιλόξενο χώρο τους.

Η Ρουμανία φημίζεται για δυο εκπληκτικές ορεινές διαδρομές, οι οποίες αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες οδικούς ταξιδευτές της Ευρώπης. Συγκεκριμένα, ο Transfagarasan Road (DN-7C) & η Transalpina (DN-67C) ξεδιπλώνονται πάνω στο τραχύ ανάγλυφο των Καρπαθίων και κορυφώνονται στα 2.034 μ. και 2.145 μ. αντίστοιχα. Πρόκειται για δυο δαντελωτές διαδρομές με καθαρά αλπικά χαρακτηριστικά και εικόνες, που δεν αφήνουν κανέναν ταξιδιώτη ασυγκίνητο.

Κατασκευασμένος αρχικά ως ένας στρατιωτικός δρόμος υψίστης σημασίας, ο Transfagarasan Road διασχίζει το ορεινό σύμπλεγμα των Καρπαθίων ενώνοντας τις πόλεις Sibiu και Pitesti, και κατ’ επέκταση τις ιστορικές περιοχές Transylvania και Wallachia. Η διαδρομή του Transfagarasan road ήταν μια σκέτη μαγεία και μας συγκλόνισε, ιδιαίτερα τον Γιώργο.

Κατόπιν, με άτυπη αφετηρία την πόλη Sebes και τερματισμό στην πόλη Novaci, διασχίσαμε την Transalpina, που είναι η ψηλότερη διαδρομή της Ρουμανίας και ταυτόχρονα είναι ο αρχαιότερος δρόμος των Καρπαθίων! Οδηγώντας γρήγορα και με μεγάλη ασφάλεια (χάρη στα all-round ελαστικά της Continental “ContiRoadAttack3”), πατέρας και γιος φτάσαμε στο πέρασμα Urdele Pass (2.145 μ.), εκεί όπου αγγίξαμε κατενθουσιασμένοι την άνυδρη κορυφή της Transalpina.

Ωστόσο, το κερασάκι στην τούρτα των Καρπαθίων ήταν η πόλη Sibiu, στους βόρειους πρόποδες της οροσειράς. Θεμελιωμένη τον 12^ο αιώνα από Γερμανούς εμπόρους, η καλοδιατηρημένη Sibiu διατηρούσε σε μεγάλο βαθμό την αρχιτεκτονική προσωπικότητα των μεσαιωνικών χρόνων και μας πρόσφερε ένα μοναδικό ταξίδι πίσω στον χρόνο...

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_670

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

18/7/2022

Η άμμος στην κλεψύδρα του (μαροκινού) χρόνου τελείωνε σύντομα κι εγώ είχα αρκετές ακόμα ταξιδιωτικές εκκρεμότητες να διευθετήσω στην χώρα της Μαγκρέμπ. Η πόλη Fez, η αρχαία ρωμαϊκή πολιτεία Volubilis και η γαλάζια μεντίνα της Chefchaouen συνιστούσαν τους τελευταίους, ξεχωριστούς κρίκους της μαροκινής «αλυσίδας» του “DAYTONA DAKAR”, της οποίας την άκρη θα άγγιζα στο λιμάνι της Tanger – απείχα περίπου 800 χλμ. από την προβλήτα!

Αποχαιρέτησα λοιπόν τον σαγηνευτικό νότο του Μαρόκου και το άγονο οικοσύστημα της Σαχάρας, σκαρφάλωσα ξανά την τραχιά οροσειρά του Άτλαντα και στρατοπέδευσα αρχικά στην πόλη Fez, στις βόρειες παρυφές της οροσειράς. Σιωπηλή μοναχικότητα και αποπνικτική ζέστη (41 C) συνιστούσαν τις οδικές παραμέτρους της δίτροχης πορείας μου εκείνη την ημέρα, ενώ με την άφιξή μου στην Fez το κοντέρ της απροβλημάτιστης DAYTONA ROCKSTAR 500 κατέγραφε 8.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού.

Η περιήγηση και η γνωριμία με τον παλιό τομέα της πόλης (μεντίνα) είναι μια ανυπέρβλητη εμπειρία την οποία θέλουν να βιώσουν όλοι οι επισκέπτες που καταλύουν στην αγκαλιά της Fez. Περιπλανώμενος μέσα στον οικιστικό λαβύρινθο της μεντίνα, τα ανυπόμονα βήματά μου με οδήγησαν σε ανήλια σοκάκια, στενά αδιέξοδα περάσματα, φθαρμένες από τον χρόνο κατοικίες και σε καλά κρυμμένα τζαμιά, ενώ η αχόρταγη ματιά μου κατέγραψε λαλίστατους μικροπωλητές, επίμονους καταστηματάρχες, επιτήδειους χειρώνακτες, αναρίθμητα ποικιλόχρωμα εμπορεύματα και ένα ετερόκλητο πλήθος απλών ανθρώπων του καθημερινού μόχθου. Στα μικρά πλακόστρωτα σοκάκια της μεσαιωνικής Fez έζησα εκστασιασμένος ένα αυθεντικό αραβικό παραμύθι.

Κι από την αραβική καθημερινότητα, μετάβαση πίσω στην αρχαία ρωμαϊκή εποχή! Ξεχωριστή θέση στα ταξιδιωτικά μου πλάνα κατείχε η ρωμαϊκή πολιτεία Volubilis, τα ερείπια της οποίας δέσποζαν περίπου 80 χλμ. βόρεια της Fez. Εκεί με οδήγησε ένας στενός φιδίσιος δρόμος που ανεβοκατέβαινε με διασκεδαστικό τρόπο ένα ανάγλυφο χαμηλών λόφων.

Απλωμένες σε μεγάλη έκταση, μέσα σ’ ένα φυσικό περιβάλλον μεσογειακής χλωρίδας με αμέτρητες ελιές, εσπεριδοειδή και φραγκοσυκιές, οι εναπομείναντες αρχαιολογικές μαρτυρίες της Volubilis με ταξίδεψαν πολύ πίσω στο χρόνο (2ο και 3ο μ. Χ αιώνα). Η Αψίδα του Θριάμβου, η Βασιλική, το Κυβερνείο, ερείπια κατοικιών και ένας αξιόλογος αριθμός υπέροχων ψηφιδωτών αποτελούσαν τους αρχαιολογικούς θησαυρούς ανεκτίμητης αξίας που διασώθηκαν στην Volubilis χάρη στις ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες, αλλά και στην ανοχή που παραδόξως υπέδειξαν οι Άραβες κατακτητές.

Η τελευταία μου στάση πριν την άφιξη στο λιμάνι της Tanger είχε χρώμα αποκλειστικά γαλάζιο! Ο λόγος φυσικά για την πασίγνωστη πολιτεία Chefchaouen (110 χλμ. νότια της Tanger), εδώ όπου η μεντίνα της συνιστούσε έναν γαλάζιο πίνακα ζωγραφικής φιλοτεχνημένο από το χέρι του εμπνευσμένου λαϊκού καλλιτέχνη. Τι σήμαινε για μένα η Chefchaouen; Όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου σε μια και μόνη πινελιά…