2 Generations’ Ride–Cape 2 Cape: Αποστολή εξετελέσθη!

Χτίζοντας δεσμούς
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

13/5/2019

Ένα ιδιαίτερο ταξίδι με ένα πολύ όμορφο μήνυμα έφτασε στο τέλος του. Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης μαζί με τον γιο του Γιώργο, όχι μόνο ένωσαν δύο από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά ακρωτήρια πάνω σε ένα Honda Africa Twin 1000, αλλά ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο το δέσιμο μεταξύ πατέρα και γιου με μια μοναδική συλλογή κοινών εμπειριών:

"Βάζοντας ρόδα στο Nordkapp, πατέρας και γιος είχαμε ολοκληρώσει με επιτυχία την ζεύξη των δυο ευρωπαϊκών χερσαίων ακρωτηρίων (“Cape 2 Cape”), ενώνοντας –με όχημα την μοτοσυκλέτα μας– τον ελληνικό νότο με το νορβηγικό βορρά. Το λόγο είχε τώρα η επιστροφή ή αλλιώς η μεγάλη κατηφόρα, όπως χαριτολογώντας "βαπτίσαμε" το ταξίδι πίσω στα πάτρια εδάφη.


Το δρομολόγιο της επιστροφής ήταν σαφώς διαφοροποιημένο, μόνο όμως στο κομμάτι της Σκανδιναβίας. Η Σουηδία θα φιλοξενούσε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής (Nordkapp – Alta – Hapamanda – Stockholm – Malmo), ενώ η διαδρομή Travemunde – Venice θα παρέμενε σχεδόν η ίδια.
Ξεκινήσαμε ευδιάθετοι να κατηφορίζουμε, αλλά με πολύ κρύο και χιόνι. Από το Nordkapp ως την Stockholm (1.800 χλμ.) τα "είδαμε όλα"! Ένα κύμα κακοκαιρίας με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (από 3 C έως –6 C ) συνταξίδευε μαζί μας για τέσσερεις μέρες. Λευκά τοπία, παγωμένες ανάσες, κρύες αναμνήσεις


Για δεύτερη φορά στο ταξίδι μας πατήσαμε τον Αρκτικό κύκλο – αυτήν την φορά στην κωμόπολη Juokseng της Σουηδίας. Φτάνοντας στην Στοκχόλμη, ο Γιώργος με αποχαιρέτησε και επέστρεψε αεροπορικώς στην Αθήνα. Όχι λόγω ψύχους, αλλά τα σχολεία άνοιγαν την επόμενη μέρα και θα έπρεπε να επιστρέψει στα θρανία μετά τις πασχαλινές διακοπές. Εγώ, αντίθετα, με συνεπιβάτη πλέον την μοναξιά, συνέχισα το ανιαρό μεροκάματο του δρόμου, οδηγώντας την Honda Africa Twin 1000 ADV πίσω στην Ελλάδα.
Νυχτερινό ατμοπλοϊκό ταξίδι Malmo – Travemunde και αυθημερόν πορεία κατόπιν για Μόναχο (830 χλμ.). Στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας πήρα μια διήμερη ανάσα ξεκούρασης, με ημερήσια ξενάγηση στα ιστορικά-πολιτιστικά μνημεία της πόλης και νυχτερινή κραιπάλη στις θορυβώδεις μπυραρίες της…


Αποχαιρετώντας αξημέρωτα το Μόναχο, κατευθύνθηκα τάχιστα στο κοντινό Salzburg, την γενέτειρα του Μότσαρτ. Ολιγόωρη παραμονή για cafe viennua και χαλαρό σουλάτσο στα πλακόστρωτα σοκάκια της μελωδικότερης αυστριακής πόλης. Και το τελείωμα της ημέρας με βρήκε να απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα στα υδάτινα μονοπάτια της Βενετίας των Δόγηδων. Ήταν ομολογουμένως μια ωραία τρέλα: το πρωί Γερμανία, το μεσημέρι Αυστρία, το απόγευμα Ιταλία!!


Με την επιβίβασή μου στο πλοίο «ΑSTERION ΙΙ» της ANEK LINES, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση του “2 Generations’ Ride–Cape 2 Cape ” . Στο ατμοπλοϊκό ταξίδι Βενετία – Πάτρα, οι άνθρωποι της ANEK LINES φρόντισαν –για ακόμα μια φορά– να μου προσφέρουν μια ποιοτική και ευχάριστη εμπειρία εν πλω, ενώ η διαδρομή Πάτρα – Αθήνα αποτέλεσε τον επίλογο ενός πολύ ιδιαίτερου όσο και συναισθηματικού ταξιδιού. Άντε Γιώργο, και του χρόνου…"

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο photo gallery!

Ταξίδι “Daytona East”: Τουρκία - Λίβανος (Β' Ανταπόκριση)

Η χαμένη γοητεία της Μέσης Ανατολής
7/1/2022

Μετά από ένα -κάθε άλλο παρά αναπαυτικό- 16ωρο ταξίδι στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου, η μαύρη Daytona Maverick έβαλε ρόδα στη Μέση Ανατολή, και συγκεκριμένα στην Τρίπολη του Λιβάνου. Μετά την αποβίβαση από το πλοίο, ακολούθησε η γνωστή αραβική γραφειοκρατική ταλαιπωρία που διήρκησε περίπου μια ώρα και με έκανε φτωχότερο κατά $200 (λιμενικά – εκτελωνιστικά τέλη, βίζα, ασφάλεια μοτοσυκλέτας).

Την τελευταία φορά που ταξίδεψα με μοτοσυκλέτα στον Λίβανο ήταν πριν από περίπου 20 χρόνια. Τότε δεν είχα επισκεφθεί την Τρίπολη και μοιραία μού είχε μείνει απωθημένο. Να λοιπόν που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να περιηγηθώ στη μεγαλύτερη πόλη του Βορείου Λιβάνου –και την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, που αριθμεί περίπου 530.000 κατοίκους.

Προκειμένου να επισκεφθώ το πετρόκτιστο κάστρο και το παραδοσιακό παζάρι της πόλης, κινήθηκα με την μοτοσυκλέτα στους δρόμους της Τρίπολης και μοιραία πήρα το βάπτισμα του πυρός, σ’ ότι αφορά την οδηγική κουλτούρα των απρόβλεπτων Αράβων. Σκέτη τρέλα η κατάσταση, ήταν θέμα επιβίωσης να φτάσω όρθιος στον προορισμός μου! Αναγκαστικά υιοθέτησα τον δικό τους τρόπο οδήγησης και έτσι κινδύνευα λιγότερο πλέον!

Την πιο συναρπαστική ανάμνηση από την Τρίπολη μού την χάρισε το σκεπαστό παζάρι της, εκεί όπου απλωνόταν ένα μεγάλο δίκτυο από στοές (σουκς) γεμάτες βαρυφορτωμένα μαγαζιά. Κομψοτεχνήματα από ασήμι και χαλκό, αρώματα, ποικιλόχρωμα υφάσματα, είδη λαϊκής τέχνης, είδη υπόδησης και ένδυσης, τρόφιμα, γλυκά, φρούτα, και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σας, πωλούνταν στην σκεπαστή αγορά του πολύβουου παζαριού Al Khayyateen Caravanserai.

Ένας παραλιακός αυτοκινητόδρομος που "έτρεχε" ανάμεσα στην Μεσόγειο και την οροσειρά του Λιβάνου, ανέλαβε κατόπιν να με οδηγήσει στην πρωτεύουσα Βηρυτό (80 χλμ. νότια). Πριν από 16 μήνες, η λιβανέζικη πρωτεύουσα ήταν για αρκετές μέρες πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου, εξαιτίας της καταστροφικής έκρηξης που σημειώθηκε στο λιμάνι της (Αύγουστος 2020). Ο τραγικός απολογισμός ήταν 200 νεκροί και υλικές ζημιές $1.7 δις. Αξέχαστη μού έμεινε η εικόνα των δεκάδων μισοκατεστρεμμένων κτιρίων που αντίκρισα στην περιοχή του λιμανιού. Ήταν εικόνες σοκαριστικές, που μαρτυρούσαν την καταστροφή που είχε γίνει.

Η εξαθλιωμένη οικονομία, η κρατική διαφθορά και η πανδημία ευθύνονται για τις συχνές ένοπλες κοινωνικές εξεγέρσεις, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, την ακρίβεια και την εγκληματικότητα που μαστίζουν πλέον τη Βηρυτό. Στην γνωριμία με την λιβανέζικη πρωτεύουσα, η μαύρη Daytona Maverick 500 σταμάτησε στους θαλάσσιους βράχους Pigeons’ Rock, στην μαρίνα Zaytouna Bay, στο τζαμί Muhammad al-Amin και στην πλατεία Place des Martyrs. Δυστυχώς, με θλίψη διαπίστωσα πως το πάλαι ποτέ "Παρίσι της Μέσης Ανατολής" ήταν μια αλλοτινή ανάμνηση…

Κωνσταντίνος Μητσάκης