Siberia – Road of bones (A' ανταπόκριση)

19/8/2019

Από καιρό ήθελα να κάνω ένα ταξίδι στις ανατολικές εσχατιές (Far East) της Σιβηρίας. Αν και έχω βρεθεί τρεις φορές στην συγκεκριμένη περιοχή (1996, 2007, 2018) ταξιδεύοντας για το Vladivostok, ήθελα ωστόσο να πραγματοποιήσω μια πιο επισταμένη εξερεύνηση της Ανατολικής Σιβηρίας.
Έτσι, μην αντέχοντας να οδηγήσω για τέταρτη φορά στον Υπερσιβηρικό προκειμένου να φτάσω ως εκεί, αποφάσισα να στείλω ατμοπλοϊκώς στο Vladivostok την προσωπική μου BMW F-650 κι εγώ να μεταβώ κατόπιν αεροπορικώς – όπως και τελικά έγινε.
Αφού πέρασα έναν εκτελωνιστικό-γραφειοκρατικό Γολγοθά στο λιμάνι του Vladivostok, κατάφερα να παραλάβω την γαλανόλευκή μοτοσυκλέτα μου και να ξεκινήσω το δίτροχο οδοιπορικό μου στο Far East της Σιβηρίας, που σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου άγγιζε τα 6.000 χλμ.

Στο ταξιδιωτικό πλάνο που είχα καταστρώσει, υπήρχαν επισκέψεις γνωριμίας στις πόλεις Khabarovsk, Belogorsk, Blagoveshchensk, Yukutsk και Magadan, ενώ συμπεριλαμβανόταν και η οδήγηση σε χωματόδρομους, που το μήκος τους ξεπερνούσε τα 2.000 χιλιόμετρα. Αποχαιρετώντας το Vladivostok, ξεκίνησα να οδηγώ πάνω στον Υπερσιβηρικό με αρχικό προορισμό την πόλη Khabarovsk, (740 χλμ. βορειοδυτικά). Η πόλη Khabarovsk θεμελιώθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στις όχθες του ποταμού Amur, ο οποίος αποτελεί την συνοριακή γραμμή ανάμεσα στην Ρωσία και την Κίνα. Ήταν μια πανέμορφη παραποτάμια πόλη, με αρχιτεκτονική κομψότητα και όμορφες γωνιές, που δικαίως κέρδισε άλλον ένα θαυμαστή. Αντίθετα, η πόλη Belogorsk ήταν ένα άχρωμο και αδιάφορο αστικό κέντρο, που γρήγορα έσβησα από τα κύτταρα της μνήμης μου.

Στην προσπάθειά μου να οδηγήσω κατόπιν βόρεια του Υπερσιβηρικού, πάνω στον οδικό άξονα Lena Hwy με προορισμό τις πόλεις Yukutsk και Magadan, είχα δυο πτώσεις στον χωμάτινο άξονα (περίπου 300 χιλιόμετρα νότια της πόλης Yukutsk). Ένα άσχημα κτυπημένο πόδι δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω την πορεία μου πιο βόρεια, με αποτέλεσμα να επιστρέψω ξανά στον Υπερσιβηρικό και να στραφώ προς την πόλη Blagoveshchensk.

Την περίοδο που ήμουν στην Σιβηρία, εκτός από τις καταστροφικές πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν, εκτεταμένες πλημμύρες σάρωσαν την περιοχή του Far East. Τα δυσάρεστα αποτελέσματα των σφοδρών βροχοπτώσεων ήταν ορατά στα χωριά της παραποτάμιας περιοχής του Amur, καθώς πολλά ήταν πλημμυρισμένα.

Το κοινό στοιχείο των πόλεων Khabarovsk και Blagoveshchensk είναι ο ποταμός Amur. Και τα δυο αστικά κέντρα της Ανατολικής Σιβηρίας είναι κτισμένα στις όχθες του συνοριακού ποταμού και θωπεύουν από απόσταση αναπνοής την Κίνα…
Κωνσταντίνος Μητσάκης

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/7/2022

Εντάξει λοιπόν, ευτύχησα να τερματίσω στο Dakar! Τώρα όμως είχα την επιστροφή για Ελλάδα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν φυσικά τα πρώτα 1100 χλμ., ως τα σύνορα του Μαρόκου. Τα μπρος πίσω και πάμε!

Η διαδρομή μέσα στην Σενεγάλη κύλησε δίχως απρόοπτα ή προβλήματα. Σε αντίθεση με την Μαυριτανία που -από το πρώτο ως το τελευταίο χιλιόμετρο- έβριζα θεούς και δαιμόνους. Στα σύνορα ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα από τους τελωνιακούς, οι οποίοι μου απόσπασαν εκβιαστικά 150 Ευρώ για να μου ολοκληρώσουν τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις εισόδου.

Στην πρωτεύουσα Nouakchott, παραλίγο να παίξω ξύλο με τους ντόπιους στο μοναδικό πρατήριο της πρωτεύουσας που διέθετε βενζίνη -καμία διάθεση εξυπηρέτησης ή διευκόλυνσης απέναντι στον ξένο οδοιπόρο. Αναγκάστηκα τελικά να απευθυνθώ στη μαύρη αγορά, γεμίζοντας το ντεπόζιτο της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 σε διπλάσια τιμή (2,6 Ευρώ/λτ).

Τέλος, στα σύνορα Μαυριτανίας–Μαρόκου, ο φρουρός στην συνοριακή μπάρα μού πήρε το διαβατήριο και το έδωσε αυθαίρετα σ’ έναν δικό του διεκπεραιωτή. Άλλος μεγάλος καυγάς και εκνευρισμός για να πάρω πίσω το διαβατήριο και να κάνω μόνος μου τις γραφειοκρατικές διαδικασίες εξόδου από την χώρα. Αι σιχτίρ…

Και τώρα Μαρόκο, χαλαρά! Στα πρώτα 1.450 χλμ., από τα σύνορα ως την πόλη Agadir, η διαδρομή που ακολούθησα ήταν η ίδια που είχα κάνει (δίπλα στο απέραντο γαλάζιο του Ατλαντικού). Από την Agadir συνέχισα την παράκτια πορεία μου μέχρι την κοντινή πόλη Essaouira (169 χλμ.), ενώ στη συνέχεια στράφηκα νοτιοανατολικά, στην ενδοχώρα του Μαρόκου. Εδώ με καρτερούσε η έρημο Σαχάρα.

Η πρώτη στάση έγινε στη κοκκινωπή Marrakech, μια πόλη με πλούσια, μακραίωνη πολιτιστική παράδοση και ιστορία, που εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει μια μοναδική και απαράμιλλη εμπειρία ζωής για τον επισκέπτη που θα την τιμήσει με την παρουσία του. Η κεντρική πλατεία Djemma el Fna, το τζαμί Koutoubia, το παλάτια el–Badi και οι ανθοστόλιστοι κήποι Menara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, ενώ στους παρακείμενους σκεπαστούς δρομίσκους βόρεια της Djemma el Fna, απλώνονταν τα δαιδαλώδη όρια της αραβικής αγοράς (σουκς), που συνιστούσε μια διαδρομή στο χρόνο και μια εικαστική αναζήτηση με χρώμα και όνειρο αφρο–αραβικό.

Για να ταξιδέψω κατόπιν στην τοποθεσία Ait Ben Haddou (190 χλμ. νότια της Marrakech), διέσχισα την οροσειρά του Άτλαντα. Μια υπέροχη ορεινή διαδρομή «ανέβασε» στα ύψη την αδρεναλίνη μου και την μαύρη μοτοσυκλέτα στο ορεινό πέρασμα Col du Tichka (2.260).

Ο λόγος που ήθελα να βρεθώ στην Ait Ben Haddou ήταν η επιθυμία μου να δω το ομώνυμο κασμπάχ (κάστρο), το πιο φημισμένο και αντιπροσωπευτικό του Μαρόκου. Και πραγματικά, η μετάβασή μου στα όρια του συγκεκριμένου κασμπάχ, μού αποκάλυψε έναν ιδιότυπο παραμυθένιο οικισμό της ερήμου που παρέπεμπε σε κάστρο βιβλικών χρόνων. Ήταν μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική μαρτυρία μέσα στην αγκαλιά της ερήμου, που έχει αποτελέσει το κινηματογραφικό σκηνικό για πολλές ταινίες.

Τον επίλογο της περιπλάνησης μου στην μαροκινό νότο «έγραψε» η φιδίσια διαδρομή του φαραγγιού Dades (150 χλμ. ανατολικά της πόλης Ouarzazate), που κατά γενική ομολογία είναι ένας από τους θεαματικούς δρόμους της χώρας.