Ταξίδι “Amazonas 2021” – B' Ανταπόκριση

Στο βασίλειο της Αμαζονίας
4/10/2021

Του Κωνσταντίνου Μητσάκη

 

Η αποστειρωμένη Brazilia σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε βραζιλιάνικο αστικό κέντρο! Τριγυρνώντας με την μαύρη Honda XRE 300 RALLY στους δρόμους της διοικητικής πρωτεύουσας της Βραζιλίας αντίκρισα με σκεπτικισμό μια πόλη τετραγωνισμένη, βγαλμένη κυριολεκτικά από αρχιτεκτονική μακέτα.

Ήταν μια αναμενόμενη άλλωστε εικόνα, αφού η Brazilia σχεδιάστηκε και ανεγέρθηκε από τους αρχιτέκτονες Lucio Costa και Oscar Niemeyer μέσα σε μόλις 41 μήνες (1956–1960). Έκτοτε, η κυβερνητική “καρδιά” της χώρας κτυπά δυνατά στην Brazilia, η οποία μού συστήθηκε μέσα από τα κυριότερα αξιοθέατα–μνημεία της: την προεδρική κατοικία Planalto Palace, τον Καθεδρικό ναό, το Εθνικό Κοινοβούλιο, το Υπουργείο Εξωτερικών και το ναό Dom Bosco Sanctuary.

Η Brazilia ήταν το τελευταίο μεγάλο αστικό κέντρο της διαδρομής. Στα επόμενα 2.450 χλμ. που χώριζαν την βραζιλιάνικη πρωτεύουσα από την παραποτάμια Santarem (πόλη κτισμένη στις όχθες του Αμαζονίου ποταμού), θα συναντούσα μόνο μικρές πολιτείες και αναρίθμητους γραφικούς οικισμούς. Χρειάστηκα πέντε ημέρες πολύωρης οδήγησης μέχρι να φτάσω στην Santarem και να ανταμώσω τον υδάτινο γίγαντα της Νότιας Αμερικής, ενώ το ταλαίπωρο κορμί μου ανέλαβαν να “κοιμίσουν” οι πόλεις Gurupi, Araguaina, Maraba, Altamira και Ruropolis.

Περίπου 1.000 χλμ. βόρεια της Brazilia, η τροπική βλάστηση ξεκίνησε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο τοπικό οικοσύστημα, η ζέστη και η υγρασία σκαρφάλωναν όλο και πιο ψηλά, η κατάσταση του οδικού άξονα άρχισε να προβληματίζει σοβαρά τις αναρτήσεις της Honda XRE 300 RALLY και οι χωματόδρομοι εμφανίζονται όλο και συχνότερα κάτω από τις ρόδες της μοτοσυκλέτας. Βρισκόμουν πλέον στα γεωγραφικά όρια της Αμαζονίας.

Δυο πράγματα με προβλημάτισαν καθοδόν για την Santarem. Το πρώτο σχετιζόταν με την εκτεταμένη αποψίλωση των τροπικών δασών που αντίκριζα σε όλο το μήκος της διαδρομής. Ήταν ένα θλιβερό θέαμα που αποτελούσε την αδιάψευστη απόδειξη της τεράστιας οικολογικής καταστροφής που επιχειρείται –χρόνια τώρα– στην ευρύτερη περιοχή της Αμαζονίας.

Το δεύτερο είχε να κάνει με τους δυσκολοδιάβατους χωματόδρομους και τα πυκνά σύννεφα σκόνης που κλήθηκα να αντιμετωπίσω, οδηγώντας πάνω στον οδικό άξονα BR 230 /Transamazonica. Ειδικά στην χωμάτινη διαδρομή Altamira – Ruropolis, ήταν σαν να ταξίδευα σ’ ένα απέραντο βασίλειο κόκκινης σκόνης. Κάθε βράδυ, κάτω από τη ντουζιέρα του ξενοδοχείου, ξέπλενα από πάνω μου όλη την σκόνη της Αμαζονίας!

Ήταν το 1661 όταν οι αποικιοκράτες Πορτογάλοι έβαλαν το θεμέλιο λίθο της Santarem. Τριάμισι αιώνες μετά, η παραποτάμια πολιτεία της Αμαζονίας στεγάζει περίπου 300.000 κατοίκους κι έχει εξελιχθεί σ’ ένα από τα σημαντικότερα αστικά κέντρα του Αμαζονίου ποταμού.

Στην ατμοσφαιρική Santarem, αφού ξαπόστασα για λίγο δίπλα στις καταπράσινες όχθες του Αμαζονίου, συνέχισα κατόπιν το δίτροχο ταξίδι μου μέσω της πλωτής οδού. Με οδικό άξονα τον Αμαζόνιο ποταμό και μέσον μεταφοράς ένα ταχύπλοο σκάφος, έβαλα πλώρη για την παραποτάμια Manaus, την πρωτεύουσα της Αμαζονίας.

Δείτε το gallery με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι!

Ποιές παραλίες! 5η συνεχόμενη μέρα μποτιλιάρισμα στο Transfagarasan [VIDEO]

Ασφυκτικές οι συνθήκες- Μεγάλες καθυστερήσεις και ταλαιπωρία για 5η συνεχόμενη ημέρα στο ορεινό πέρασμα
Tranfagarasan Traffic
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

7/8/2025

Σε μια από τις πιο μαγευτικές και απαιτητικές ορεινές διαδρομές της Ευρώπης, που το ΜΟΤΟ έχει διασχίσει δυο φορες στο πλαίσιο του MEGA TEST On-OFF με τελευταία φορά το 2023, παρουσιάζεται τώρα ασυνήθιστη κυκλοφοριακή συμφόρηση που εγείρει δυσκολίες!

Ανάμεσα στις ομιχλώδεις κορυφές των Καρπαθίων, εκεί όπου ο δρόμος μοιάζει να αψηφά τη βαρύτητα, βρίσκεται το Transfagarasan, μια από τις πιο εμβληματικές ορεινές διαδρομές στον κόσμο. Χτισμένο στη δεκαετία του 1970 με εντολή του Νicolae Ceausescu, το δεύτερο ψηλότερο ορεινό πέρασμα της Ρουμανίας (πίσω από την Transalpina), διανοίχθηκε με βαρύ τίμημα ανθρώπινων ζωών και τεράστιων οικονομικών πόρων.

Η διαδρομή εκτείνεται για περίπου 90 χιλιόμετρα και διασχίζει τις επιβλητικές κορυφές των βουνών Fagaras, συνδέοντας την ιστορική Τρανσυλβανία με τη Βλαχία. Το Transfagarasan είναι γεμάτο ελικοειδείς φουρκέτες, απότομες στροφές και τούνελ σκαλισμένα μέσα σε κάθετους βράχους. Στο υψηλότερο σημείο του, στα 2.042 μέτρα υψόμετρο, βρίσκεται η αλπική λίμνη Balea  ένα παγωμένο στολίδι που καθρεφτίζει τον ουρανό και κόβει την ανάσα.

Tranfagarasan Traffic

Ο δρόμος αυτός δεν σχεδιάστηκε αρχικά για τουρισμό ή για την απόλαυση της οδήγησης. Ήταν ένα στρατηγικό έργο, μια επίδειξη ισχύος μέσα στην καρδιά των Καρπαθίων, που σήμερα έχει μετατραπεί σε προσκύνημα για μοτοσυκλετιστές και όχι μόνο από όλο τον κόσμο.

Η καλύτερη εποχή για να ταξιδέψει κανείς στον Transfagarasan είναι μεταξύ τέλους Ιουνίου και αρχών Οκτωβρίου. Τον υπόλοιπο χρόνο, η διαδρομή είναι καλυμμένη με χιόνι και παραμένει κλειστή. Οι κοντινότερες πόλεις για διαμονή είναι το Sibiu και το Curtea de Arges, με την πρώτη να προσφέρει μια γοητευτική μεσαιωνική ατμόσφαιρα.

Tranfagarasan Traffic

Η συνεχώς αυξανόμενη δημοφιλία της διαδρομής όμως έχει δημιουργήσει υψηλή τουριστική προσέλευση, γεγονός που σε συνδυασμό με την στενή χάραξη και αλλεπάλληλες φουρκέτες έχει δημιουργήσει, όχι για πρώτη φορά, κυκλοφοριακή συμφόρηση!

Κάθε χρόνο παρατηρείται αυξημένη προσέλευση έως και κυκλοφοριακή συμφόρηση, τώρα όμως τα πράγματα σύμφωνα με τους ντόπιους έχουν ξεπεράσει προηγούμενες χρονιές.

Συγκεκριμένα φέτος η διαδρομή ήταν μποτιλιαρισμένη για 5 συνεχόμενες ημέρες, καθιστώντας δύσκολη της πρόσβαση επαγγελματιών άμεσης ανάγκης σε περιστατικό που έχει προκύψει όπως φαίνεται σε βίντεο που ακολουθεί, προβληματίζοντας για την βιωσιμότητα της τουριστικής υπερανάπτυξης των παρακείμενων περιοχών, ειδικά στο στενό χρονικό παράθυρο που ο δρόμος παραμένει ανοιχτός.

Video file

Η Ρουμανία έχει καλύτερα ορεινά περάσματα για μοτοσυκλέτες, ενώ και η Τρανσαλπίνα είναι μαγική όταν προσφέρεται για γρήγορη οδήγηση. Αλλά αν τελικά κάποιος δρόμος στον κόσμο αξίζει τον τίτλο του κορυφαίου, τότε αυτός ο δρόμος που ξεκινά από τα δάση της Τρανσυλβανίας και σκαρφαλώνει ως τον ουρανό, έχει όλα τα φόντα να τον διεκδικήσει, απλά ίσως όχι όσο είναι μποτιλιαρισμένος.

Το πέρασμα προς το παρόν δείχνει να έχει αποσυμφoρηθεί, αλλά σε κάθε περίπτωση, μπορείτε να ενημερώνεστε άμεσα για την κατάσταση στη διαδρομή και μέσω της Live Cam που βρίσκεται στον σταθμό τελεφερίκ στην λίμνη Balea και εποπτεύει τον αλπικό δρόμο.