Ταξίδι "Daytona East": Τουρκία-Λίβανος (Γ' Ανταπόκριση)

Στο κρησφύγετο της Χεσμπολάχ
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/1/2022

Μετά την γνωριμία με την σύγχρονη λιβανέζικη πραγματικότητα, ήταν καιρός να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο προκειμένου να θαυμάσω τις αρχαίες μαρτυρίες αυτού του ιστορικού τόπου. Ύψιστο σημείο αναφοράς αποτελεί για τον Λίβανο η αρχαιοελληνική αποικία Ηλιούπολη, γνωστότερη με την αραβική ονομασία Μπάαλμπεκ, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τα σύνορα της Συρίας (80 χλμ. ανατολικά της Βηρυτού).

Μέσα στη κλειστή στενόμακρη κοιλάδα Μπεκάα, η οποία βρίσκεται "εγκλωβισμένη" ανάμεσα στις οροσειρές του Λιβάνου και του Αντιλιβάνου, είχα την τύχη να επισκεφθώ έναν από τους επιβλητικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Μέσης Ανατολής. Εδώ, το λαμπρότερο και πιο εμβληματικό αρχιτεκτόνημα του χώρου ήταν αναμφίβολα ο εντυπωσιακός σε μέγεθος οκτάστυλος ναός του Βάκχου -κτίσμα της ρωμαϊκής εποχής.

Παρεμπιπτόντως, η κοιλάδα Μπεκάα αποτελεί εδώ και δεκαετίες το ορμητήριο της φιλοϊρανικής εξτρεμιστικής οργάνωσης Χεσμπολάχ, πράγμα που μαρτυρούσαν τόσο οι σημαίες της οργάνωσης που ανέμιζαν παντού, όσο και τα δεκάδες ιρανικά πανό που ήταν αναρτημένα στα όρια της κοιλάδας.

Η προσπάθειά μου να επισκεφθώ κατόπιν τον αρχαιολογικό χώρο της Τύρου (85 χλμ. νότια της Βηρυτού) στέφτηκε από πλήρη αποτυχία. Περίπου 40 χλμ. πριν φτάσω στη Τύρο, η κατά νότο πορεία μου με την μαύρη Daytona Maverick 500 σταμάτησε οριστικά, αφού στο μπλόκο ελέγχου που υπήρχε στον οδικό άξονα Βηρυτός-Τύρος, μου διευκρίνισαν πως απαγορεύονται οι μοτοσυκλέτες στο Νότιο Λίβανο. Για μια στιγμή νόμισα πως μου έκαναν πλάκα. Και παρά τις αντιρρήσεις και τις διαμαρτυρίες μου, οι αδιαπραγμάτευτοι Λιβανέζοι στρατιώτες με γύρισαν άρον άρον πίσω στην Βηρυτό.

Μετά από μια βδομάδα παραμονής στον Λίβανο, ήταν καιρός να αποχαιρετήσω τη γη της αρχαίας Φοινίκης και να επιστρέψω ακτοπλοϊκώς πίσω στην Τουρκία. Έτσι, από την λιβανέζικη πρωτεύουσα κατευθύνθηκα στην πόλη Βύβλο, η οποία βρίσκεται στο μέσο της απόστασης μεταξύ Βηρυτού και Τρίπολης. Είχα προγραμματίσει να περάσω εδώ την τελευταία μου νύχτα στον Λίβανο, μιας και ήθελα διακαώς να περπατήσω στα σοκάκια της παραθαλάσσιας Βύβλου, που θεωρείται η παλαιότερη συνεχώς κατοικούμενη πόλη του κόσμου (πιστεύεται ότι πρωτοκατοικήθηκε μεταξύ 8800 και 7500 π. Χ.) και αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Περπατώντας αργόσυρτα στο χώρο του μικρού λιμανιού της Βύβλου, με τα ματιά της φαντασίας βρέθηκα ξαφνικά να ταξιδεύω στους φοινικικούς χρόνους, τότε που η Βύβλος ήταν ένα μεγάλο ναυτιλιακό και εμπορικό κέντρο της Μεσογείου. Συνεπαρμένος έβλεπα τα ξύλινα καράβια των Φοινίκων –φορτωμένα με πάπυρο– να ανοίγουν τα πανιά τους και να αναχωρούν με προορισμό τις αρχαίες πόλεις–λιμάνια της μεσογειακής λεκάνης. Τα συναισθήματα που με πλημμύρισαν; Μόνο συγκίνηση και δέος ένιωσα γι’ αυτό το απρόσμενο ταξίδι πίσω στην αρχαιότητα που μου χάρισε η Βύβλος…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Απολαύστε το gallery με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι του Μητσάκη!

 

Ταξίδι "Amazonas 2021" – Α' Ανταπόκριση

Τροπικό όνειρο
27/9/2021

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης χάραξε για ακόμη μια φορά πορεία για προορισμό ιδιαίτερο και με όχημα… ιδιαίτερο. Τώρα, ξεκίνησε μια επική "βόλτα" στην Βραζιλία, όχι όμως στον τουριστικό παράδεισο που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε στο νου μας όταν ακούμε το όνομα της χώρας (εκτός από τον Πελέ…), αλλά για την καρδιά της ηπειρωτικής Βραζιλίας, στην Αμαζονία. Περιμένουμε τις ανταποκρίσεις του με… εξωτικό ενδιαφέρον και το πρώτο κεφάλαιο από το "ημερολόγιο καταστρώματος" μας δημιουργεί μια μεγάλη προσμονή!

Η τελευταία φορά που ταξίδεψα με μοτοσυκλέτα στην Βραζιλία ήταν το 2012. Τότε είχα περιηγηθεί στα νότια παράλια της χώρας και είχα επισκεφθεί τις διάσημες μεγαλουπόλεις Sao Paulo και Rio de Janeiro. Όμως, στο μυαλό μου πάντοτε υπήρχε έντονη η επιθυμία να πραγματοποιήσω ένα δίτροχο ταξίδι περιπέτειας στο κέντρο της Βραζιλίας, και συγκεκριμένα στον τροπικό κόσμο της Αμαζονίας.

Με σημείο αναφοράς τον Αμαζόνιο ποταμό, ονειρευόμουν να διασχίσω με μοτοσυκλέτα τα απέραντα τροπικά δάση της περιοχής, να επισκεφθώ παραδοσιακούς οικισμούς αυτοχθόνων ιθαγενών, να διαπλεύσω με ποταμόπλοιο τα νερά του Αμαζονίου και να γνωρίσω την χλωρίδα της περιοχής, η οποία αποτελεί τον μεγαλύτερο πνεύμονα πρασίνου του πλανήτη μας.

Στην πραγμάτωση αυτού του ταξιδιωτικού ονείρου, καθοριστική ήταν η συμβολή της "Tagino Adventure Tour", της μεγαλύτερης εταιρείας ενοικιάσεων μοτοσυκλετών στην Βραζιλία, η οποία μού παραχώρησε μια Honda XRE 300 Rally για τις ανάγκες του ταξιδιού "Amazonas 2021". Παρεμπιπτόντως, η "Tagino Adventure Tour" πραγματοποιεί παράλληλα οργανωμένα ταξίδια γνωριμίας και περιπέτειας με ιδιόκτητες μοτοσυκλέτες όχι μόνο στην περιοχή της Αμαζονίας, αλλά σε όλη σχεδόν την Νότια Αμερική (Βραζιλία, Χιλή, Βολιβία, Περού, Αργεντινή, Γουιάνα, κ.τ.λ).
Αεροπορική μετάβαση λοιπόν από την Αθήνα στο χαώδη Sao Paulo και παραλαβή στο χώρο του ξενοδοχείο μιας Honda XRE 300 Rally (μοντέλο 2021 παρακαλώ!), η οποία είχε μόλις 300km στο κοντέρ. Στον Joan Tagino, τον ιδιοκτήτη της "Tagino Adventure Tour", υποσχέθηκα να στρώσω προσεκτικά την μαύρη μοτοσυκλέτα και πως στα 1.000km θα μεριμνούσα ο ίδιος για το πρώτο service, σ’ όποιο εξουσιοδοτούμενο συνεργείο Honda θα συναντούσα στο δρόμο μου – όπως και έγινε τελικά.

Με αφετηρία λοιπόν το Sao Paulo και τελικό προορισμό την πόλη Manaus, την πρωτεύουσα της Αμαζονίας, σχεδίασα μια διαδρομή 5.500 χιλιομέτρων, που έκρυβε όμως αρκετές δυσκολίες και ιδιαιτερότητες, καθώς είχα να αντιμετωπίσω καθοδόν δύσκολους χωματόδρομους, πνιγερή υγρασία, αφόρητη ζέστη, πυκνή τροπική πανίδα και πολύ μοναξιά.

Ιδιαίτερο βάρος έδωσα, ωστόσο, στην προστασία μου από τον κίτρινο πυρετό και την μαλάρια, τροπικές ασθένειες που καραδοκούν στην περιοχή της Αμαζονίας. Συγκεκριμένα, ένα εμβόλιο κίτρινου πυρετού κρίθηκε αναγκαίο πριν την αναχώρησή μου από Ελλάδα, ενώ καθ’ όλη την διάρκεια της παραμονής μου στην τροπική ζώνη (αλλά και για μια βδομάδα αργότερα), θα έπαιρνα σε καθημερινή βάση χάπια μαλάριας (Malarone).

Η πρωτεύουσα Brazilia (1.100km βόρεια του Sao Paulo) ήταν η πρώτη μεγάλη στάση του "Amazonas 2021". Ένας υποτυπώδης αυτοκινητόδρομος –που διέσχιζε ένα τοπίο χαμηλής βλάστησης– ανέλαβε να με οδηγήσει ως εκεί, ενώ το αστικό "αποτύπωμα" της διαδρομής άφησαν οι πόλεις Campina, Uberaba, Uberlandia, Catalao και Valparaiso de Golas. Αργά το απόγευμα της δεύτερης ημέρας –κι αφού είχα διανυκτερεύσει στην πόλη Uberlandia– η βραζιλιάνικη πρωτεύουσα με καλωσόρισε κοντά της…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Δείτε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό στο gallery του άρθρου!