RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος Α - Από τον Κωνσταντίνο Μητσάκη

Ταξίδι στην Κέντρική Ευρώπη με BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

7/10/2022

Η (ταξιδιωτική) ζωή μου έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. Εκεί που ταξιδεύω με μια μοτοσυκλέτα 250cc, βρίσκομαι πάνω σε μια 1000αρα on-off και συνεχίζω κατόπιν μ’ ένα παπί 125cc! Από τα ψηλά στα χαμηλά και τούμπα ανάποδα!

Ποτέ όμως δεν είχα βρεθεί στην σέλα μιας υπερ–μοτοσυκλέτας (σε κυβικά), όπως την εμβληματική cruiser BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION. Με νοσταλγική σχεδίαση περασμένων εποχών, αυστηρή τήρηση της παράδοσης BMW, μοντέρνα τεχνολογία, κτηνώδη ροπή, μεγάλη ζελατίνα, όπισθεν, 16αρη μπροστινό τροχό, μαλακές βαλίτσες και με τον μεγαλύτερο boxer κινητήρα στον κόσμο (1.802 cc), η BMW R 18 CLASSIC με «προσκάλεσε» να βιώσουμε μαζί στην Κεντρική & Δυτική Ευρώπη (Ιταλία, Ελβετία, Λίχτενσταιν, Γερμανία, Γαλλία) την ιδιαίτερη περιπέτεια δρόμου “RIDE THE CLASSIC WAY”.

Πριν όμως ξεκινήσει η ταξιδιωτική συμβίωσή μου με την BMW R 18 CLASSIC, χρειάστηκε να την “στρώσω”, αφού η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μού παραχωρήθηκε από την BMW MOTORRAD HELLAS με μηδέν χιλιόμετρα. Όλα έγιναν γρήγορα: στρώσιμο 1000 χιλιομέτρων σε μόλις 2 ημέρες, πραγματοποίηση πρώτου service, αναχώρηση για Πάτρα και ακτοπλοϊκή μετάβαση στην Ιταλία (Ancona), με αρχικό προορισμό την διάσημη λίμνη Como.

Η συμβίωσή μου με την BMW R 18 Classic άρχισε με μια διήμερη περιπλάνηση στον ειδυλλιακό κόσμο της ιταλικής λίμνης. Η τρίτη μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας βρίσκεται σε απόσταση μόλις 45 χλμ. από το κοσμοπολίτικο Μιλάνο και αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς των εκπροσώπων του διεθνούς jet set.

Ήδη από τους ρωμαϊκούς χρόνους, η λίμνη Κόμο ήταν ένα αγαπημένο καταφύγιο επωνύμων. Ο Λατίνος ποιητής Βιργίλιος την ανέφερε συχνά, ο Ρωμαίος στρατηγός Πλίνιος είχε δύο βίλες στις όχθες της, ενώ αργότερα, τον 7ο μ.Χ. αιώνα, η βασιλική οικογένεια των Λομβαρδών δραπέτευε εδώ, αναζητώντας την ηρεμία και τη γαλήνη. Σταδιακά, από τον 16ο αιώνα κι έπειτα, όλοι οι αριστοκράτες και οι γαλαζοαίματοι της Ευρώπης άρχισαν να χτίζουν δίπλα στη λίμνη επιβλητικές επαύλεις, πολλές από τις οποίες καθρεπτίζονται μέχρι σήμερα στα γαλάζια νερά της.

Αφού ξεναγήθηκα στην πόλη Como, την άτυπη πρωτεύουσα της ομώνυμης λίμνης, ξεκίνησα κατόπιν τον περίπλου της γαλάζιας λίμνης – αρχικά περιηγήθηκα στη δυτική πλευρά και ύστερα στην αριστερή πλευρά της. Η οδήγηση περιμετρικά της λίμνης απαιτoύσε πάντως ιδιαίτερη προσοχή. Ο στενός οδικός άξονας με τις διαδοχικές στροφές, οι γρήγοροι Ιταλοί οδηγοί, αλλά και η εκπληκτική θέα (που μου αποσπούσε την προσοχή από τον δρόμο), αποτελούσαν τις κυριότερες «παγίδες» της παραλίμνιας μαγευτικής διαδρομής της Como, που λογίζεται ως μια από τις ωραιότερες παραλίμνιες διαδρομές στην Ευρώπη.

Οι κοσμοπολίτικες κωμοπόλεις Argegno, Tremezzo και Menaggio αποτελούσαν τα αστραφτερά «διαμάντια» της δυτικής πλευράς, ενώ στην ανατολική πλευρά της λίμνης Como πρωταγωνιστούσε η παραλίμνια Βellagio, που για πολλούς θεωρείται η ομορφότερη ευρωπαική πόλη. Με αριστοκρατική φινέτσα περασμένων εποχών, η Bellagio αιχμαλώτισε τις αισθήσεις μου με την εκλεπτυσμένη ομορφιά και την ρομαντική ατμόσφαιρά της. Και φυσικά, δεν παρέλειψα να πραγματοποιήσω ένα σύντομο ακτοπλοϊκό ταξίδι με την BMW R 18 Classic στα νερά της λίμνης Como, στη διαδρομή Βellagio– Menaggio.

Επόμενος προορισμός του “RIDE THE CLASSIC WAY” οι κοντινές Ελβετικές Άλπεις, και συγκεκριμένα το μικροσκοπικό πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν.

"Trans – Asian 2017"

Ταϊλάνδη-Μαλαισία-Ινδονησία
21/8/2017

Στόχος επετεύχθη!

 Η ξελογιάστρα Ταϊλάνδη αποτέλεσε τον επόμενο σταθμό του "TransAsian 2017". Πρόκειται για έναν προορισμό που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς πρωταγωνιστεί τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη. Η έκτη κατά σειρά χώρα του διηπειρωτικού οδοιπορικού με καλωσόρισε στην τροπική της αγκαλιά με άψογους δρόμους, άριστες ανέσεις και εξυπηρετήσεις, υποδειγματικές υποδομές και καλοσυνάτους ανθρώπους.

Δύο φορές στο παρελθόν (1995, 2009) έχω "αλώσει" μοτοσυκλετιστικά την Ταϊλάνδη, ρολάροντας σε όλη σχεδόν την χώρα. Αυτήν την φορά δεν μπήκα στον πειρασμό να επισκεφθώ την κοσμοπολίτικη Bangkok, αλλά προτίμησα να περιηγηθώ στην επαρχία, θέλοντας να περάσω πέντε ήρεμες και χαλαρές μέρες, όπως και τελικά έκανα. Εξαίσιοι βουδιστικοί ναοί, μικροί αγροτικοί οικισμοί και πυκνή τροπική βλάστηση ομόρφυναν τα μέρη που επισκέφθηκα, ενώ για την λευκή Africa Twin, τα 1.700 χιλιόμετρα ήταν ο συνολικός απολογισμός χιλιομέτρων που "έτρεξε" στους δρόμους της Ταϊλάνδης.

Και μετά την Ταϊλάνδη, η Μαλαισία… Εδώ η οδική αποστολή μου ήταν η πιο σύντομη και εύκολη που είχα σε όλο το διηπειρωτικό ταξίδι. Μόλις 160 χιλιόμετρα χρειάστηκε να διανύσω από τα σύνορα ως την πόλη λιμάνι Georgetown (την πρωτεύουσα του νησιού Penang). Οδηγώντας πάνω στην Penang Bridge, την μεγαλύτερη γέφυρα της Μαλαισίας (13,5 χλμ.), άφησα πίσω μου το ηπειρωτικό κομμάτι της χώρας και βρέθηκα πάνω σ’ ένα μικρό νησί-κόσμημα, γνωστό κι ως "Μαργαριτάρι της Μαλαισίας".

Σταυροδρόμι θρησκειών και πολιτισμών, το νησί Penang είναι ένα από τα δυνατά τουριστικά χαρτιά της χώρας. Κινέζοι, Ινδοί, Μαλαίσιοι συνυπήρχαν αρμονικά στο Penang, ενώ οι βουδιστικοί ναοί, τα τζαμιά και οι ινδουιστικοί ναοί που αντίκριζα παντού μαρτυρούσαν το στοιχείο της ανεξιθρησκίας που επικρατούσε.

Όμως, δεν ήταν μόνο τα τουριστικά θέλγητρα του νησιού που με έφεραν ως εδώ. Από το λιμάνι της Georgetown, ένα μικρό πλοίο θα μετέφερε την μοτοσυκλέτα μου στην απέναντι ακτή της Ινδονησίας (λιμάνι Belawan της Σουμάτρα), ενώ εγώ θα ακολούθησα την ίδια πορεία αεροπορικώς (στην κοντινή πόλη Medan). Το ταξίδι στην ηπειρωτική Ασία είχε πλέον τελειώσει και σειρά έπαιρνε η Ινδονησία, ο τελευταίος προορισμός του "Trans – Asian 2017".

Έχοντας καταγεγραμμένα στο κοντέρ της λευκής Africa Twin περί τα 14.340 χιλιόμετρα από την αρχή του ταξιδιού, βρέθηκα στο λιμάνι Belawan της Σουμάτρα για να εκτελωνίσω την μοτοσυκλέτα και να την ετοιμάσω για τα τελευταία 2.000 χιλιόμετρα του "Trans – Asian 2017", αυτά που με χώριζαν από την Τζακάρτα, την πρωτεύουσα της Ινδονησίας.

Διασχίζοντας ένα εκπληκτικό τροπικό σκηνικό, η διαδρομή μου στο νησί της Σουμάτρα θα περνούσε από τις πόλεις Tebing Tinggi, Pekanbaru, Jambi, Palembang και Bandar Lampug, ενώ στο λιμάνι Bakauheni, ένα επιβατικό πλοίο θα με μετέφερε κατόπιν στο λιμάνι Merak, στην δυτική άκρη του νησιού Ιάβα –από εδώ, η Τζακάρτα απείχε μόλις 110 χλμ.

Μπορεί η υπολειπόμενη απόσταση να μην ήταν σχετικά μεγάλη, όμως, η κατάσταση που αντιμετώπισα στους δρόμους της Σουμάτρα ήταν τέτοια, που χρειάστηκα πέντε ολόκληρες μέρες εξοντωτικής οδήγησης μέχρι να διαβώ τις πύλες της ινδονησιακής πρωτεύουσας. Μια λωρίδα ανά κατεύθυνση, αμέτρητα λεωφορεία και φορτηγά, προσπεράσεις κυριολεκτικά στον πόντο και απίστευτη ρύπανση από τα καυσαέρια των οχημάτων. Σκέτη κόλαση…

Και τελικά, μετά από 57 μέρες ταξιδιού στους απρόβλεπτους δρόμους της πολυπολιτισμικής Ασίας, ευτύχισα να ξεδιπλώσω την ελληνική σημαία στην Τζακάρτα, σηματοδοτώντας έτσι την ολοκλήρωση ενός ακόμα δίτροχου εγχειρήματος. Άλλος ένας μακρινός ταξιδιωτικός στόχος είχε επιτευχθεί…

Χρέη οικοδεσπότη και ξεναγού μου στην Τζακάρτα έκανε ο Παναγιώτης Πεντεφράγκος, ένας συνάδελφος μοτοσυκλετιστής και νυν μετανάστης της πρόσφατης ελληνικής οικονομικής κρίσης, που τα τελευταία 6 χρόνια δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στην Ινδονησία. Έχοντας ιδρύσει μια βιοτεχνία παραδοσιακών γαλακτοκομικών προϊόντων στην Τζακάρτα, ο Παναγιώτης παρασκευάζει το ελληνικό γιαούρτι “KALIMERA, με τ’ οποίο έχει μπει δυναμικά στην αγορά της Ινδονησίας.

Στις μέρες που βρέθηκα στην ινδονησιακή πρωτεύουσα, έτρεχα να τακτοποιήσω τα "θέλω" και τα "πρέπει" μου. Γνωριμία με τα κυριότερα αξιοθέατα της Τζακάρτα, δείπνο με τους ανθρώπους της Honda Ινδονησίας, παράδοση της Africa Twin για το ταξίδι της επιστροφής στην Ελλάδα, συναντήσεις με στελέχη της Ινδονησιακής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλέτας…

Ο επίλογος του "Trans – Asian 2017" γράφτηκε σ’ ένα γουστόζικο μπαράκι στο κέντρο της Τζακάρτας, παρέα με τον Παναγιώτη. Τελευταίες ώρες στην ινδονησιακή πρωτεύουσα, με δυνατή μουσική, μπύρες και ευχάριστη διάθεση. Και όταν, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, το μαγαζί κατέβασε ρολά, αποχαιρέτησα τον Παναγιώτη και έφυγα κατευθείαν για το αεροδρόμιο – επιστροφή στην μίζερη ελληνική πραγματικότητα…

Κων/νος Μητσάκης