Ταξίδι "DAYTONA DAKAR": Αθήνα-Ιταλία-Μαρόκο (Α' Ανταπόκριση)

Το “DAYTONA DAKAR” (ATHENS – DAKAR – ATHENS) ξεκίνησε!
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

30/6/2022
Με σημείο αναφοράς τις γεωγραφικές συντεταγμένες της Δυτικής Αφρικής, τον Τροπικό του Καρκίνου, τους αμμόλοφους της Σαχάρας και τα θαλασσινά τοπία του Ατλαντικού Ωκεανού, αποφάσισα να πραγματοποιήσω ένα παιδικό μου όνειρο που άκουε στην λέξη «DAKAR»! Δεν το κρύβω, αυτή η λέξη μ’ είχε …στοιχειώσει από μικρό παιδί. Να λοιπόν που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ταξιδέψω με προορισμό την πρωτεύουσα της Σενεγάλης Dakar, τον αλλοτινό τερματισμό του διασημότερου ράλυ στον κόσμο, προκειμένου να «τρέξω» κι εγώ στο δικό μου rally Dakar.
 
Το “DAYTONA DAKAR” (ATHENS – DAKAR – ATHENS) ήταν μια δυναμική περιπέτεια δρόμου 7.500 χλμ. που θα διέτρεχε 4 χώρες (Ιταλία, Μαρόκο, Μαυριτανία, Σενεγάλη), ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι της αφρικάνικης διαδρομής θα διέσχιζε την έρημο Σαχάρα! Ωστόσο, το όχημα περιπέτειας που επέλεξα ήταν μια ανατρεπτική πρόταση για ένα τόσο ιδιαίτερο ταξίδι. Όχι, δεν ήταν μια μεγάλη on-off μοτοσυκλέτα, αλλά ένα μαύρο Scrambler DAYTONA ROCKSTAR 500 (ευγενική χορηγία της ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε.). Γιατί και οι γυμνές μοτοσυκλέτες ταξιδεύουν - και μάλιστα αρκετά μακριά.
Στην Ιταλία όπου αποβιβάστηκα (Ancona), δυο υπήρξαν τα σημεία ενδιαφέροντος που με απασχόλησαν: το μικροσκοπικό κρατίδιο της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου (San Marino) που δεσπόζει στην κορφή του ξερόλοφου Titano και η πόλη-λιμάνι της Genoa, η γενέτειρα του Χριστόφορου Κολόμβου. Από τον 4ο π. Χ. αιώνα, η Γένοβα είναι μια πόλη που συνδέεται στενά με το εμπόριο και την ναυτιλία, ενώ δεν είναι τυχαίο που –ακόμα και σήμερα- είναι το πιο σημαντικό της Ιταλίας.
 
Κι από το λιμάνι της Genoa συνέχισα κατόπιν ακτοπλοϊκώς με προορισμό την πόλη-λιμάνι Tangier του Μαρόκο. Ιταλία – Μαρόκο: μόλις 55 ώρες μακριά, πλέοντας τα γαλάζια νερά της Μεσογείου.
Παραδόξως, στο τελωνείο της Tangier δεν καθυστέρησα πολύ για τις γραφειοκρατικές διαδικασίες - μόλις μισή ώρα έμεινα στο χώρο του λιμανιού. Αμέσως μετά, η μαύρη DAYTONA ROCKSTAR 500 και ο ανυπόμονος αναβάτης της, ξεχυθήκαμε με ενθουσιασμό στους δρόμους του Μαρόκου. Η δίτροχη εισβολή μου στον δυτικότερο ακρογωνιαίο λίθο του Ισλάμ ήταν πλέον μια απτή πραγματικότητα.
 
Στο Μαρόκο είχα να διατρέξω περί τα 2.200 χλμ. ως τα σύνορα της Μαυριτανίας. Σχεδόν στο σύνολό της, η μαροκινή διαδρομή του “DAYTONA DAKAR” θα ακολουθούσε την ακτογραμμή του Ατλαντικού Ωκεανού, ενώ η πρώτη προγραμματισμένη στάση στην μαροκινή γη έγινε τελικά στην πρωτεύουσα Rabat.
Το Μαυσωλείο του Μohammed V, ο παρακείμενος επιβλητικός ορθογώνιος μιναρές Hassan (11ου μ.Χ αιώνα) και η πολύβουη μεντίνα (παλαιά πόλη) με το πολύχρωμο παζάρι της, δέχτηκαν την επίσκεψη μου sτην διάρκεια της παρουσίας μου στην αυτοκρατορική πόλη της Rabat.   
 
Κείμενο, Φωτογραφίες: Κ. Μητσάκης

“Δρόμος ειρήνης 2018”: Ρωσία

Στη χώρα του Μουντιάλ!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

3/7/2018


Αναμφισβήτητα, το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της χρονιάς είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου (Mundial 2018) που διοργανώνεται στην Ρωσία. Εκατοντάδες χιλιάδες ποδοσφαιρόφιλοι απ’ όλο τον κόσμο έχουν κατακλύσει αυτήν την περίοδο την Ρωσία, για να ζήσουν την μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που όλοι με ρωτούσαν αν ήρθα στην Ρωσία να δω από κοντά το Μουντιάλ. Η ίδια ερώτηση στα σύνορα, στα ξενοδοχεία, στα εστιατόρια, παντού…
Όχι αγαπητοί σύντροφοι… Στην απέραντη Ρωσία ήρθα με την μικρή μοτοσυκλέτα μου για να ζήσω μια μεγάλη περιπέτεια δρόμου ως το μακρινό Βλαδιβοστόκ και όχι για να προσκυνήσω την στρογγυλή θεά!

Με αφετηρία τα ουκρανο-ρωσικά σύνορα, η διαδρομή της μαύρης Honda CRF 250 Rally μέσα στα όρια της Ευρωπαϊκής Ρωσίας είχε μήκος 1.800 χλμ. Οι πόλεις Kursk, Saratov, Samara και Ufa θα φρόντιζαν να με κοιμίσουν στα αστικά τους όρια, ενώ απώτατος προορισμός μου στην ρώσικη επικράτεια οι πρόποδες των Ουραλίων. Η υπέρβαση του ορεινού όγκου των Ουραλίων θα με οδηγούσε κατόπιν σε άλλη γεωγραφική διάσταση, σ’ αυτήν της Σιβηρίας, και ταυτόχρονα θα άλλαζα ήπειρο, βάζοντας ρόδα στην Ασία.
Για πέντε μέρες "βασανιζόμουν" από την ανία των απέραντων ρωσικών πεδιάδων (που συντρόφευαν όλα τα χιλιόμετρα της διαδρομής), την απόκοσμη γαλήνη της τοπικής φύσης και την αυξημένη κίνηση των οχημάτων. Μοναδικό αντίδοτο καθοδόν αποτελούσαν οι πάμπολλοι μικροί αγροτικοί οικισμοί με τις ταπεινές ξύλινες κατοικίες που παρεμβάλλονταν στην διαδρομή και ξεχώριζαν για τον διάκοσμό τους από σκαλιστό ξύλο και ζωηρόχρωμα παραθυρόφυλλα. Ήταν μια εικόνα γοητευτική, που με υποχρέωνε συχνά να σταματώ και να την απαθανατίζω φωτογραφικά.


Όσον αφορά τους ντόπιους, αν και στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν μιλούσαν αγγλικά, δεν δίσταζαν να με προσεγγίσουν για να μάθουν σχετικά με την παρουσία μου. Πρόθυμοι και ευγενικοί, όποτε ζήτησα βοήθεια σε θέματα καθημερινότητας δεν αρνήθηκαν να με εξυπηρετήσουν. Μάλιστα, υπήρξαν περιπτώσεις που σε χωριά της διαδρομής μού άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους και με ξενάγησαν στα ενδότερα. Και κάθε φορά που η Εθνική Ρωσία νικούσε, η βότκα έρρεε άφθονη και τα κεράσματα έδιναν και έπαιρναν…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

 

Ετικέτες