Ταξίδι "Volga Route": Από τη Μόσχα στο Nordkapp (Ε' Ανταπόκριση)

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/9/2022

Δυο μέρες έμεινα στη Μόσχα. Τι πρόλαβα να δω στο μητροπολιτικό κέντρο της Ρωσίας μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα; Καταρχήν έσπευσα στο Κρεμλίνο, που αποτελεί το επίκεντρο όχι μόνο της Μόσχας, αλλά ολόκληρης της Ρωσίας και αντιπροσωπεύει ένα από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά συμπλέγματα στον κόσμο.

Χάρη σε μια ριζική αναγέννηση, η Μόσχα των Ρομανόφ, του Τολστόι και των μπαλέτων Μπολσόι έχει μεταμορφωθεί σε μια από τις πιο πολύμορφες και δυναμικές πρωτεύουσες του κόσμου. Αστραφτεροί ουρανοξύστες και κτίρια υψηλής αισθητικής αρχιτεκτονικής, ορθόδοξες εκκλησίες, εντυπωσιακά εμπορικά κέντρα, επώνυμοι οίκοι μόδας και κοσμοπολίτικα εστιατόρια συνυπήρχαν πλέον με τα κλασικά-διαχρονικά αξιοθέατα της ρωσικής πρωτεύουσας.

Στην Μόσχα έπρεπε να αποφασίσω με ποιο τρόπο θα δραπέτευα από την Ρωσία. Λόγω του πολέμου, οι Βαλτικές χώρες είχαν κλείσει τα σύνορα τους με την Ρωσία, η λύση της Λευκορωσίας ήταν ανέφικτη, ενώ με κανένα τρόπο δεν ήθελα να γυρίσω πίσω στην Γεωργία. Η συνοριακή διαφυγή μου από την Ρωσία ήταν τελικά εφικτή μόνο μέσω Φιλανδίας ή Νορβηγίας.

Πάντοτε ήθελα να βάλω ρόδα στην Murmansk, την πόλη-λιμάνι της ρώσικης Αρκτικής, που βρίσκεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και συνορεύει με την Φιλανδία και τη Νορβηγία. Μήπως είχε έρθει τελικά το πλήρωμα του χρόνου να εκπληρώσω αυτό τον πολυπόθητο ταξιδιωτικό μου στόχο; Η απόφαση, παραδόξως, πάρθηκε αμέσως: Moscow–Murmansk (1.890 χλμ.) και μετά απόδραση στη Νορβηγία! Και το κερασάκι στην τούρτα; Πορεία μετά για το κοντινό Nordkapp! Σκέτη τρέλα το τελικό δρομολόγιο: Moscow–Murmansk–Nordkapp (2.645 χλμ.)! Πάμε λοιπόν στον ρώσικο βορρά…

Δυο μέρες αφότου αποχαιρέτισα την Μόσχα, αντίκριζα τα πρώτα σπίτια της Murmansk – καθοδόν είχα «πατήσει» και την νοητή γραμμή του Αρκτικού κύκλου. Η Murmansk, που ιδρύθηκε το 1915 (στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου) είναι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ρώσικης Αρκτικής. Σε καμία πάντως περίπτωση η πόλη-λιμάνι της Βόρειας Ρωσίας δεν μπορεί να συγκριθεί σε αστική ομορφιά και αξιοθέατα με τις υπόλοιπες ρώσικες πόλεις που είχα επισκεφθεί όλες τις προηγούμενες μέρες. Απλά, ξενέρωσα…

Τα σύνορα της Νορβηγίας (Kirkenes) με περίμεναν περίπου 225 χλμ. δυτικά της Murmansk. Αφού σφράγισα το διαβατήριο και αποχαιρέτησα την Ρωσία, πέρασα Νορβηγία και ξεκίνησα την τρελή επέλασή μου προς το Βόρειο Ακρωτήριο, που με καρτερούσε μόλις 530 χλμ. μακριά από την συνοριακή γραμμή. Τόσο απείχα από το όνειρο, από την εμβληματική υδρόγειο σφαίρα του Nordkapp.

Αργά το ίδιο απόγευμα, σαφώς κατάκοπος αλλά τρελά ευτυχισμένος, αντίκρισα το εμβληματικό μνημείο του Nordkapp. Ήταν η τρίτη φορά μέσα στα τελευταία 4 χρόνια που έφτανα εδώ στην βόρεια εσχατιά της Ευρώπης και «προσκυνούσα» στο Nordkapp: το 2018 είχα έρθει με τον γιό μου Γιώργο (στη σέλα μιας HONDA AFRICA TWIN CRF 1000) και το 2021 μ’ ένα scooter SYM HD 300!

Με αφετηρία την υδρόγειο σφαίρα του Nordkapp, μοτοσυκλέτα και αναβάτης ξεκινήσαμε κατόπιν την μεγάλη επιστροφή στην Ελλάδα. Ο Αρκτικός κύκλος της Φιλανδίας στην πόλη Rovaniemi (750 χλμ. νότια του Nordkapp) ήταν σειρά του -μετά τον Αρκτικό κύκλο της Ρωσίας- να πατηθεί από τους τροχούς της πράσινης BMW F 850 GS. Και η μεγάλη κατηφόρα συνεχίζεται…

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

19/9/2022

Όταν τα ξέφρενα πανηγύρια της άφιξης στη βόρεια εσχατιά της Ευρώπης κόπασαν και έσβησαν τα φώτα της «παράστασης», μοιραία ξεκίνησε η –ψυχολογική και ρεαλιστική– διαδικασία της επιστροφής από το Nordkapp στα πάτρια εδάφη.

Νορβηγία, Φιλανδία, Σουηδία, Γερμανία, Αυστρία και Ιταλία ήταν οι χώρες που με καρτερούσαν καθοδόν. Λίγες οι μέρες που διέθετα, πολλά τα χιλιόμετρα που είχα να διανύσω. Αποχαιρέτησα με ανάμεικτα συναισθήματα την υδρόγειο σφαίρα, πάτησα μίζα, έβαλα το κεφάλι κάτω και όρμηξα ακάθεκτος για τον μακρινό νότο.

Η μοναδική στάση που έκανα στην Φιλανδία πραγματοποιήθηκε στην πόλη Rovaniemi (λόγω Αρκτικού Κύκλου). Στη συνέχεια, τα 1.640 χλμ. της Σουηδίας (Haparanda–Umea–Sundsvall–Stockholm–Malmo–Trelleborg) βγήκαν σε μόλις 2 μέρες, παρά τις άστατες καιρικές συνθήκες που συνάντησα, ενώ το νυκτερινό ακτοπλοικό δρομολόγιο Trelleborg–Rostok σηματοδότησε το τέλος της οδικής αποστολής μου στην Σκανδιναβία.

Αν και ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχός μου, εντούτοις κατάφερα να επισκεφθώ δυο προορισμούς που διακαώς ήθελα να γνωρίσω. Στη Γερμανία –κοντά στην πόλη Regensburg της Βαυαρίας– προσέγγισα την Βαλχάλα (Walhalla). Πρόκειται για ένα πιστό αντίγραφο του Παρθενώνα, κτισμένο δίπλα στον Δούναβη από τον βασιλιά Λουδοβίκο Α΄ στις αρχές του 19^ου αιώνα. Στο εσωτερικό της πλούσια διακοσμημένης Βαλχάλα υπήρχαν συγκεντρωμένες οι προτομές όλων των επιφανών ηρώων της γερμανικής Ιστορίας.

Μετά τη Γερμανία, στάση για καφέ στην Αυστρία, και συγκεκριμένα στο Seefeld, το διάσημο τουριστικό θέρετρο των Αυστριακών Άλπεων που τόσο λατρεύω. Κοσμοπολιτισμός και υπέροχη αλπική φύση σε υψόμετρο 1.207 μ., στην καρδιά του Τιρόλο. Ένας λαμπερός προορισμός που πάντα επισκέπτομαι όταν βρίσκομαι στην περιοχή των Αυστριακών Άλπεων.

Και τέλος, η Ιταλία. Η πράσινη BMW F 850 GS κύλησε τους τροχούς της πάνω στην διαδρομή Brennero–Verona–Bologna–Ancona (590 χλμ.), ενώ το Ελληνικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο του Ρίμινι αποτελούσε τον δεύτερο προορισμό που έμελλε να επισκεφθώ. Στα νότια προάστια του Ρίμινι, στον λιτά διαμορφωμένο χώρο του Ελληνικού Στρατιωτικού Κοιμητηρίου, απέτισα έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους 116 Έλληνες μαχητές της 3ης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας, που σκοτώθηκαν το 1944 στη μάχη του Ρίμινι.

Ακτοπλοϊκή επιστροφή στην Ελλάδα (Ancona-Patra) και τίτλοι τέλους για το υδάτινο οδοιπορικό “VOLGA ROUTE”, που με ξενάγησε στις –λιγότερες γνωστές– γειτονιές της ρώσικης επικράτειας. Ο Βόλγας, ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ευρώπης, αποτέλεσε την έμπνευση αυτού του εναλλακτικού ταξιδιού και μού πρόσφερε την βιωματική εμπειρία της γνωριμίας μιας Ρωσίας πέρα από τα καθιερωμένα τουριστικά κλισέ. Η αλήθεια είναι πως το “VOLGA ROUTE”πραγματοποιήθηκε σε μια όντως δύσκολη χρονική περίοδο. Ελπίζω και εύχομαι, την επόμενη φορά που θα βρεθώ στην περιοχή, στον ουρανό να πετούν μόνο τα λευκά περιστέρια της ειρήνης, και όχι πολεμικά αεροσκάφη και πύραυλοι…