Είδαμε από κοντά: Το πέτρινο Harley που κυκλοφορεί κανονικά!

Κι από ευελιξία; Βράχος σκέτος!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/10/2018

Πρόκειται για μία custom που δεν βλέπεις συχνά, και που προσφέρεται για μία σειρά από πολλά, πάρα πολλά ευφυολογήματα, καθώς οδεύει διαμετρικά αντίθετα από όλα όσα πρεσβεύει η μηχανική των μοτοσυκλετών. Κι άλλο βάρος, περισσότερο βάρος, κιλά πολλά ακόμα και στις… ζάντες! Ταυτόχρονα όμως έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε με πιο τρόπο ξεπέρασε όλες τις προκλήσεις ο αξιότιμος μηχανικός Chris Zernia που θέλησε να έχει μία λειτουργική μοτοσυκλέτα έτοιμη να κάνει τηλεοπτική καριέρα σε μία σουρεαλιστική εκδοχή των Flintstones. Διότι ναι, αυτό το Harley Davidson κυκλοφορεί κανονικά, αν και κάπως επικίνδυνα, σε κάθε περίπτωση πάντως με τον ίδιο κίνδυνο που είχε και η πρώτη του δημιουργία το πέτρινο Honda CX500!

Ναι, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Zernia φτιάχνει μία πέτρινη μοτοσυκλέτα, καθώς πέρσι είχε κερδίσει τα φώτα της δημοσιότητας με ένα Honda CX500! Τότε ήταν που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του πως το επόμενο –πέτρινο- μηχανάκι, θα ήταν ένα Harley και πως σε κάθε περίπτωση θα είχε μπροστινό φρένο που στο προηγούμενο δεν είχε τοποθετήσει. «είναι ένα λάθος που δεν θα ξανά κάνω» δήλωνε το 2017 ο Zernia σε συνεντεύξεις που τον καλούσαν τη μία μετά την άλλη, μόλις δημοσίευσε φωτογραφίες από το πέτρινο Honda CX500. Κι όπως κάθε μεγάλη δήλωση που ξεκινά με το «εγώ ποτέ» αυτό ακριβώς επανάλαβε και στο Harley, δεν έβαλε εμπρός φρένο..


Πέτυχα τον Zernia στην Intermot 2018 πριν λίγες ημέρες, όπου εκείνος και η μοτοσυκλέτα του ήταν καλεσμένοι του γερμανικού περιοδικού «Motorrad», σε μία ειδική προθήκη μαζί με άλλες υπερβολικές custom φτιαγμένες πρώτα για να τραβούν το μάτι και σίγουρα όχι για να κυκλοφορούν καθημερινά. Μοτοσυκλέτες όπως ο “Red Byron” ή η μεγαλύτερη λειτουργική το «γκανμπους» όπως το προφέρουν…

Κι όμως το πέτρινο Harley ήταν εκείνη η μοτοσυκλέτα που ανάμεσα στις υπόλοιπες κυκλοφορούσε στο δρόμο με την μεγαλύτερη άνεση!

Από πέρσι με το Honda CX500 αλλά και τώρα, με το Harley που έχει ακόμη περισσότερο πέτρα επάνω του, όλος ο κόσμος ρωτά τις ίδιες ερωτήσεις στα social media και λίγο πολύ έχουν τις ίδιες απορίες μετά από την νούμερο ένα που εξακολουθεί να είναι φυσικά το «γιατί». Το οποίο κανονικά είναι και το μόνο που δεν χρειάζεται απάντηση. Το customizing ξεκινά πρώτα ως απόλαυση της διαδικασίας, κι από εκεί και πέρα μπορεί να γίνεται για ένα σωρό λόγους, από οικονομία έναντι μίας καινούριας μοτοσυκλέτας ενώ κυκλοφορείς με κάτι τελείως ξεχωριστό, έως και για την τέχνη την ίδια ή για να παντρέψεις δύο σου αγάπες όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Κι αυτό γιατί ο Chris δουλεύει στον τομέα της λιθοδομίας και πολύ κοντά στο σπίτι του είναι ένα τεράστιο λατομείο Βασάλτη.

Αυτό απαντά και στα επόμενα πιο κοινά ερωτήματα, αν δηλαδή το Harley αυτό είναι τσιμέντο και μάλιστα με κακό μίγμα γιατί έχει αρκετούς πόρους ή αν είναι απλά κάποια πολυουρεθάνη εμποτισμένη με μία σωρεία από υλικά που μπορούν να την κάνουν πλήρως αδιάβροχη στην βενζίνη και εξαιρετικά σκληρή. Όμως όχι, πρόκειται απλά για κάτι πολύ διαφορετικό, είναι Βασάλτης, ηφαιστιογενές πέτρωμα με μεγάλη αντοχή στην μηχανική πίεση και αρκετά εύκολη κατεργασία, παρόλο που έχει σημαντικό βάρος. Εξαιτίας της προέλευσής του ο Βασάλτης έχει τεράστια ποικιλία, μπορεί λοιπόν να περιέχει και ορυκτά που οξειδώνονται πολύ εύκολα και που σίγουρα θα έδιναν μία τελείως διαφορετική μορφή στις μοτοσυκλέτες του Zernia μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Ωστόσο η συγκεκριμένη περιοχή της Γερμανίας εξορύσσει Βασάλτη αρκετά καλής ποιότητας για την δουλειά που το θέλει ο Chris.

Όλα τα διαφορετικά κομμάτια της μοτοσυκλέτας τα σκάλισε από έναν ογκόλιθο μεγέθους 1,5 τόνου με το ρεζερβουάρ να είχε, όπως και το πρώτο που έφτιαξε, την μικρότερη δουλειά. Χωρά μόλις 2.3 λίτρα καυσίμου που ο V2 1.100 του ’87 ρουφά μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρα για να επιταχύνει την βαριά μοτοσυκλέτα. Συνολικά ζυγίζει 260 κιλά που είναι μία τεράστια επιτυχία, αν σκεφτεί κανείς πως το CX500 που είχε φτιάξει πρώτο ζύγιζε 355 κιλά και είχε λιγότερη πέτρα!

Τότε είχε σπάσει έναν κινητήρα, είχε ενισχύσει το πλαίσιο και τελικώς δυσκολεύτηκε αρκετά μέχρι να καταφέρει να έχει ένα λειτουργικό αποτέλεσμα. Τώρα όμως, οπλισμένος με την εμπειρία που είχε από πριν, αλλά και με την διασημότητα που απόλαυσε από το Honda, έσπευσαν πολλοί να τον βοηθήσουν. Κι έτσι ενώ ο ίδιος δεν δούλευε το αλουμίνιο τώρα όλες οι ενισχύσεις του πλαισίου, το ψαλίδι, κι ένα σωρό άλλα εξαρτήματα και μηχανικά μέρη, είναι φτιαγμένα στο χέρι από αλουμίνιο.

η πρώτη του πέτρινη μοτοσυκλέτα... Honda CX500

Η ξεραμένη λάβα, ο Βασάλτης, είναι σίγουρα αυτό που τραβά το μάτι και που δεν πρόκειται ποτέ να σε αφήσει να δεις όλα τα παραπάνω. Η σέλα δεν έχει καμία ενίσχυση για τα μαλακά μέρη, αλλά δεν την χρειάζεσαι κιόλας καθώς το θηρίο δεν πρόκειται να σε πάει μακριά με σχεδόν δύο λίτρα ωφέλιμης χωρητικότητας, πριν αρχίσει να κάνει διακοπές και να σβήσει. Πάντως συγκριτικά με το Honda CX500 που είχε κάνει και μικρά ταξίδια μαζί του, η νέα σέλα που έφτιαξε είναι εξίσου άνετη και ας μην της φαίνεται. Όπως επίσης άνετο είναι και το πέτρινο κράνος, το οποίο δεν έχει καμία έννοια χρήσης πέρα από της φωτογράφισης.

Η «Μαύρη Πέτρα» όπως λέγεται η μοτοσυκλέτα, έχει απίστευτο θόρυβο, εκκωφαντικό, και κραδασμούς που σου τινάζουν ακόμη και την πιτυρίδα από τα μαλλιά.. Αν ήταν τσιμέντο, λέει ο Chris, -και μάλιστα με αυτή την εμφάνιση- θα είχε ανοίξει ρωγμές στην πρώτη βόλτα αλλά ο Βασάλτης αυτός αντέχει. Σχηματίστηκε πριν από 330.000 χρόνια και η περιοχή παραμένει ενεργή, όμως είναι το θέμα των προσμίξεων εκείνο που βοηθά την περίπτωσή του κι αυτό δεν θα πρέπει να του το αμφισβητήσουμε από την στιγμή που μια ζωή αυτό ακριβώς κάνει, με αυτό ακριβώς ασχολείται…

Ο 50χρονος Zernia θα ξεκινούσε αμέσως μετά την Intermot την κατασκευή ενός side car, από Βασάλτη φυσικά –τι άλλο- ώστε να συντροφεύσει την «Μαύρη Πέτρα» πριν επιστρέψει στα Honda. Αποδεικνύεται για εκείνον πως αυτή η ασχολία θα είναι ένα πάρεργο που δεν θα σταματήσει εύκολα.

 

Ετικέτες

Honda CRF250 Rally: Δοκιμή αναγνώστριας του ΜΟΤΟ

Η γνώμη του κοινού…
30/5/2019

Παραχωρήσαμε ένα Honda CRF250 Rally σε μία αναγνώστρια μας και φίλη του περιοδικού, με την υποχρέωση να κάνει χιλιόμετρα σε άσφαλτο και χώμα και να μας περιγράψει με δύο λόγια, την εμπειρία της. Προφανέστατα ενθουσιασμένη με το CRF, από τις φωτογραφίες ακόμη, η Νεφέλη Κ. μας μετέφερε για αυτή την εμπειρία, ένα κείμενο γεμάτο συναίσθημα:

 

Να οδηγείτε και να ερωτεύεστε!

της Νεφέλης Κ. φωτό: της ιδίας

…όπως ακριβώς έγινε με το Honda CRF250 Rally που για λίγες μέρες οδήγησα σε άσφαλτο και χώμα. Μόνο που εγώ ερωτεύτηκα δυο φορές. Τη μια με το που το αντίκρισα από κοντά και την άλλη με το που το γνώρισα λίγο καλύτερα. 

Η συγκεκριμένη έκδοση του CRF αισθητικά σε γοητεύει, αφού διατηρεί rally δυναμισμό και αναλογίες. Αρχικά το βλέμμα πέφτει στους ασύμμετρους εμπρόσθιους Led προβολείς, στις χούφτες και τη ζελατίνα που προσφέρει ικανοποιητική προστασία από τον αέρα. Η συνολική της εμφάνιση σε προδιαθέτει για εξερεύνηση, ενώ ο κυβισμός της είναι το τελευταίο που μαντεύεις, κάτι το οποίο δε χρειάζεται να σε απασχολεί, μιας και ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στις απαιτήσεις ενός νέου αναβάτη που επιθυμεί να κάνει τα πρώτα του βήματα εκτός δρόμου και να ανακαλύψει νέο όριο αποστάσεων. Πρόκειται για μια εξαιρετικά ευκολοδήγητη μοτοσυκλέτα, ελαφριά και με χαμηλή κατανάλωση που σου επιτρέπει να κινηθείς εντός πόλης, με άνεση και ευελιξία. Βέβαια εκεί που τελειώνει η άσφαλτος, αρχίζει η περιπέτεια, κι εδώ έρχεται η πρόκληση για τους λιγότερο έμπειρους στο χώμα. Πάντα στην αρχή θα υποβόσκει η αμφιβολία, όμως το CRF250 Rally διατίθεται να τη σκεπάσει με το πέπλο της αυτοπεποίθησης. Δεν αναφέρομαι σε δεδομένα. Αριθμοί και σύμβολα, δε με ξεδιψάνε. Αναφέρομαι στη μετάβαση από το παλιό στο καινούριο και στο κενό που κρύβεται ενδιάμεσα. Στο βήμα που δείλιαζες να κάνεις, γιατί στεκόσουν στο πώς ξεκίνησες και πού θέλεις να φτάσεις. Το Rally θα σε βοηθήσει να προσανατολιστείς ως αναβάτης και να ξεκαθαρίσεις –αν όχι να επιβεβαιώσεις- τη ροπή που έχεις εσύ προς το Enduro. Με τη διαδρομή των αναρτήσεων θα πας γρήγορα στο χώμα, και φυσικά μην ξεχάσεις να απενεργοποιήσεις το ABS γιατί θα μάθεις να driftάρεις και θα σ’ αρέσει. Μα πάνω απ’ όλα, θα σου προσφέρει στιγμές απόλαυσης.

Ανοίγεις το γκάζι και αφήνεις τη στιγμή να ξεγλιστρήσει μέσα από τα δάχτυλά σου. Την παρακολουθείς να επιπλέει σαν ένα σύννεφο αναμνήσεων, μπερδεμένη στο θόρυβο της εξάτμισης. Μια σύντομη στιγμή που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Όπως ο φόβος όταν φεύγει, κι έρχεται ο ενθουσιασμός. Με τη γραμμική απόδοση του κινητήρα να σε ξελασκάρει χωρίς να σε τρομάζει, φτάνεις στο πιο ψηλό σημείο του λόφου και η θέα σε ανταμείβει. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή –από εκείνες τις βαθυστόχαστες φευγαλέες στιγμές- παρατηρείς τη μοτοσυκλέτα αφημένη στην άκρη. Επίμονα την κοιτάς κι έχεις στα χείλη, ένα κρυφό χαμόγελο. Και φαντάζεσαι γενιές γενεών ανθρώπων που χρειάστηκε για να κατασκευαστεί αυτή η μοτοσυκλέτα, τα χρόνια δεκαετιών μέσα από πειραματισμούς παλαιότερων μοντέλων και βελτιώσεις που χρειάστηκαν για να τη φέρει σε σένα αυτή τη στιγμή. Τα στάδια εξέλιξης που επέτρεψαν σε δύο στοιχεία, αυτά του κινητήρα και των δύο τροχών, να συνδυαστούν μεταξύ τους. Αλλά μην σκέφτεσαι τέτοια πράγματα για πολύ ώρα, γιατί η στιγμή θα σηκωθεί και θα φύγει. Ωστόσο, ενώ η στιγμή είναι εδώ, μη διστάσεις. Πες τους ότι κανένας δρόμος δεν ανήκει σε κανέναν, αλλά ότι όλοι χρειάζεται να πάρουν κάποιον, μερικές φορές. Πες τους ότι τίποτα δεν διαρκεί για πάντα, αλλά αυτό το “για πάντα” είναι μόνο μια συλλογή στιγμών, τόσο πυκνή σε αριθμούς που είναι εύκολο για τα δέντρα να γίνουν δάσος.

Φορτώνεις τις σκέψεις σου και παίρνεις το δρόμο της επιστροφής. Μονοπάτια που διασταυρώνονται και άλλα που βγάζουν αλλού. Η αίσθηση πάνω στη σέλα του CRF250 Rally δεν είναι εύκολο να εκφραστεί με Λόγο. Μόνο «πλάγια» μπορώ να το επιχειρήσω. Εξάλλου, τις σκέψεις δεν μπορείς να τις τιθασεύσεις, παίρνουν το δρόμο που έχουν ανάγκη…

 

Ετικέτες