Πήρανε κρυφά την παρατημένη μοτοσυκλέτα του και την επέστρεψαν μήνες μετά – καινούρια!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

5/6/2016

Να κλαπεί η μοτοσυκλέτα σου για να επιστρέψει – σαν καινούρια; Μιλάμε για την καλύτερη μοτοσυκλετιστική έκπληξη!

 

Οι μοτοσυκλέτες είναι ίσως τα μόνα οχήματα που μπορεί να έχουν ψυχή, με την έννοια ότι κουβαλούν αναμνήσεις, σημάδια από περιπέτειες, μπλέκονται με την εικόνα σου απέναντι στους άλλους ανθρώπους και γίνονται στοιχείο της προσωπικότητάς σου. Σπάνια κρίνεσαι από το αυτοκίνητο που οδηγείς, πάντα όμως είσαι ο άνθρωπος της μοτοσυκλέτας σου. Και το πιο μαγικό απ’ όλα, είναι ότι ακόμα κι αν σταματήσεις να την καβαλάς, για τον οποιοδήποτε λόγο, η εικόνα αυτή παραμένει. Τις περισσότερες φορές, αυτός είναι και ο λόγος που την κρατάς όσο τα χρόνια περνούν, παροπλισμένη και σκονισμένη, απλά και μόνο για να μπορείς να της ρίξεις μία κλεφτή ματιά, και σε δευτερόλεπτα να ξυπνήσεις την μνήμη σου. Το μικρό αγχολυτικό σου. Εξίσου μαγικό όμως, ότι όλα αυτά τα παιχνίδια του μυαλού γίνονται ακόμα κι όταν κρατάς την μοτοσυκλέτα σου σκεπασμένη - πολλές φορές με πράγματα ριγμένα επάνω - κι αρκεί μία ματιά σε εκείνη την στοίβα στο βάθος, για να ξεκινήσουν οι στροφές του μυαλού και να ξυπνήσουν οι αναμνήσεις.

 

Σε μία τέτοια κατάσταση ακριβώς, βρισκόταν και το XL500R της ιστορίας αυτής, αφημένο να κάθεται σε μία αποθήκη, χωρίς όμως ποτέ να είναι νοερά παρατημένο. Ο Αναστάσιος Σταθουλόπουλος είχε φορτώσει επάνω του μία ζωή με αναμνήσεις για να το αφήσει να φύγει, να το χαρίσει ή ακόμα χειρότερα να το πετάξει. Ο γιος του ο Νίκος το ήξερε πολύ καλά αυτό κι έτσι όταν γνωρίστηκε με τον Κώστα Μπελόκα - τον άνθρωπο που μας διηγήθηκε την ιστορία και ασχολήθηκε με την μοτοσυκλέτα - δεν ενέδωσε στην πρόταση να του το δώσει. Είναι γιατί αντιλήφθηκε πως η μοτοσυκλέτα αυτή αποτελεί πλέον οικογενειακό κειμήλιο, από την στιγμή που ο πατέρας του είχε να θυμάται αμέτρητες βόλτες στη σέλα της, ταξίδια ακόμα και στο εξωτερικό, μέχρι σε μία καλοκαιρινή βόλτα να κάνει πρόταση γάμου στην μητέρα του. Σε όλα τα παραπάνω, το XL500R ήταν μέρος της εικόνας και αναπόφευκτα την ανάμνησης, άρρηκτα συνδεδεμένο με το παρελθόν. Από την επικοινωνία με τον Κώστα, από όπου πήραμε όλες τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες, φάνηκε ότι είναι άνθρωπος που αναγνωρίζει αυτές τις αξίες, και έτσι δεν είναι καθόλου περίεργη η εξέλιξη: Αποφάσισε με τον Νίκο ν’ ανακατασκευάσουν την μοτοσυκλέτα, κρυφά από τον ιδιοκτήτη της και να του την παρουσιάσουν όταν θα είναι πλήρως έτοιμη! Εκείνη την στιγμή, έμπαινε σε εφαρμογή, στην Μεγαλόπολη Αρκαδίας, μία μεγάλη - μοτοσυκλετιστική έκπληξη.

 

Τι θα γινόταν όμως αν την αναζητούσε όλους αυτούς του μήνες; Το σενάριο το σκέφτηκαν και μπήκε σε εφαρμογή, θα του έλεγαν ότι κλάπηκε, κάποιος θα την πήρε για παλιοσίδερα και θα τον άφηναν να στεναχωρηθεί. Αυτό μπορούσε να εξελιχθεί καλύτερα και για τον σκοπό τους, να γίνει δηλαδή ακόμα μεγαλύτερη η έκπληξη όταν – σαν καινούρια πλέον, θα την έβλεπε μπροστά του!

 

Πράγματι, το XL500R εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνος, χωρίς κανείς να μάθει το παραμικρό, και ο Κώστας έπιασε δουλειά κατευθείαν στο ερασιτεχνικό εργαστήριό του. Ξέρετε η δουλειά της ανακατασκευής, όταν κάποιος την κάνει από χόμπι, δεν πληρώνεται με τίποτα, γιατί αν άρχιζες να υπολογίζεις εργατοώρες, θα χαρακτηριζόταν δέκα φορές ασύμφορη ενώ δεν μπορείς να μετρήσεις πόσα πρέπει να επιστρέψει ο μάστορας για την χαρά που πήρε από την διαδικασία... Αυτή την έννοια έχει το χόμπι!

 

Το XL500R είχε παραμείνει εκτεθειμένο στον ήλιο και στον καιρό για δεκαετίες, και πέρα από όλα τα προβλήματα με την εμφάνισή του, υπήρχε και πρόβλημα στον συμπλέκτη. Ωστόσο την απόφαση την είχαν πάρει ήδη… Ήθελαν το XL500R να είναι έτοιμο μέχρι τις αρχές Μαΐου που ο ιδιοκτήτης του είχε γενέθλια. Αυτό τους άφηνε με σχεδόν τρεις μήνες περιθώριο για να ολοκληρώσουν την επαναφορά του XL στη ζωή, ξεκινώντας από την επίπονη διαδικασία, της ανεύρεσης των ανταλλακτικών.

 

 

 

Ωστόσο η αναζήτηση αποδείχτηκε πολύ πιο εύκολη από αυτό που περίμεναν, ενώ συνωμοτικά ολοκλήρωναν την διαδικασία. Στο κόλπο μπήκε και η σύζυγος, παρακολουθώντας video από την προετοιμασία και το φως στην άκρη του τούνελ δεν άργησε να φανεί: Το XL500R πήρε μπροστά για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες!

 

Το επόμενο εγχείρημα ήταν να προετοιμάσουν την έκπληξη. Το σχέδιο ήταν να συγκεντρωθούν σε μία ταβέρνα για τα γενέθλια και στο τέλος που θα άνοιγε τα δώρα να έβρισκε το κλειδί για την μοτοσυκλέτα που θα τον περίμενε έξω καλυμμένη. Μονάχα που όταν ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας έμαθε την ιστορία, επέμενε να βάλει το XL500R μέσα στο μαγαζί, να το καλύψει με τραπεζομάντηλα και να το βάλουν για πρώτη φορά μπροστά, εκεί: μέσα στα τραπέζια!

 

Οικογένεια και ερασιτέχνης μηχανικός πέτυχαν απόλυτα το σκοπό τους, ο πατήρ Σταθουλοπουλος δεν είχε καμία ιδέα για όλα όσα τον περίμεναν και δεν είχε ποτέ φανταστεί ότι θα έβλεπε το XL500R ξανά μπροστά του. Την έκπληξη την πέτυχαν και με το παραπάνω! Η μοτοσυκλέτα που είχε συμπληρώσει 34 χρόνια ζωής, ήταν και πάλι καινούρια, έχοντας μάλιστα διατηρήσει και τις αλλαγές που ο ίδιος της είχε κάνει, όπως η τελείως διαφορετική σέλα…

 

Το XL500R δεν κρύβει κάποια υπερ - προσπάθεια ανακατασκευής, δεν είναι η ακριβή και σπάνια μοτοσυκλέτα που πλέον αποτελεί αξιοζήλευτη περιουσία, έχει όμως τεράστια αξία για τους ανθρώπους που ασχολήθηκαν μαζί της και η ιστορία της δεύτερης φάσης της ζωής του, είναι απόλυτα ξεχωριστή! Από τον μηχανικό που ασχολήθηκε, τον υιό που αναγνώρισε την αξία της και στο τέλος την έκπληξη, αυτό το XL έγινε πλέον μοναδικό…

 

 

 

Δείτε τα βήματα της ανατακατασκευής από τον Κώστα Μπελόκα:

 

Ετικέτες

Είδαμε από κοντά: Το πέτρινο Harley που κυκλοφορεί κανονικά!

Κι από ευελιξία; Βράχος σκέτος!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/10/2018

Πρόκειται για μία custom που δεν βλέπεις συχνά, και που προσφέρεται για μία σειρά από πολλά, πάρα πολλά ευφυολογήματα, καθώς οδεύει διαμετρικά αντίθετα από όλα όσα πρεσβεύει η μηχανική των μοτοσυκλετών. Κι άλλο βάρος, περισσότερο βάρος, κιλά πολλά ακόμα και στις… ζάντες! Ταυτόχρονα όμως έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε με πιο τρόπο ξεπέρασε όλες τις προκλήσεις ο αξιότιμος μηχανικός Chris Zernia που θέλησε να έχει μία λειτουργική μοτοσυκλέτα έτοιμη να κάνει τηλεοπτική καριέρα σε μία σουρεαλιστική εκδοχή των Flintstones. Διότι ναι, αυτό το Harley Davidson κυκλοφορεί κανονικά, αν και κάπως επικίνδυνα, σε κάθε περίπτωση πάντως με τον ίδιο κίνδυνο που είχε και η πρώτη του δημιουργία το πέτρινο Honda CX500!

Ναι, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Zernia φτιάχνει μία πέτρινη μοτοσυκλέτα, καθώς πέρσι είχε κερδίσει τα φώτα της δημοσιότητας με ένα Honda CX500! Τότε ήταν που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του πως το επόμενο –πέτρινο- μηχανάκι, θα ήταν ένα Harley και πως σε κάθε περίπτωση θα είχε μπροστινό φρένο που στο προηγούμενο δεν είχε τοποθετήσει. «είναι ένα λάθος που δεν θα ξανά κάνω» δήλωνε το 2017 ο Zernia σε συνεντεύξεις που τον καλούσαν τη μία μετά την άλλη, μόλις δημοσίευσε φωτογραφίες από το πέτρινο Honda CX500. Κι όπως κάθε μεγάλη δήλωση που ξεκινά με το «εγώ ποτέ» αυτό ακριβώς επανάλαβε και στο Harley, δεν έβαλε εμπρός φρένο..


Πέτυχα τον Zernia στην Intermot 2018 πριν λίγες ημέρες, όπου εκείνος και η μοτοσυκλέτα του ήταν καλεσμένοι του γερμανικού περιοδικού «Motorrad», σε μία ειδική προθήκη μαζί με άλλες υπερβολικές custom φτιαγμένες πρώτα για να τραβούν το μάτι και σίγουρα όχι για να κυκλοφορούν καθημερινά. Μοτοσυκλέτες όπως ο “Red Byron” ή η μεγαλύτερη λειτουργική το «γκανμπους» όπως το προφέρουν…

Κι όμως το πέτρινο Harley ήταν εκείνη η μοτοσυκλέτα που ανάμεσα στις υπόλοιπες κυκλοφορούσε στο δρόμο με την μεγαλύτερη άνεση!

Από πέρσι με το Honda CX500 αλλά και τώρα, με το Harley που έχει ακόμη περισσότερο πέτρα επάνω του, όλος ο κόσμος ρωτά τις ίδιες ερωτήσεις στα social media και λίγο πολύ έχουν τις ίδιες απορίες μετά από την νούμερο ένα που εξακολουθεί να είναι φυσικά το «γιατί». Το οποίο κανονικά είναι και το μόνο που δεν χρειάζεται απάντηση. Το customizing ξεκινά πρώτα ως απόλαυση της διαδικασίας, κι από εκεί και πέρα μπορεί να γίνεται για ένα σωρό λόγους, από οικονομία έναντι μίας καινούριας μοτοσυκλέτας ενώ κυκλοφορείς με κάτι τελείως ξεχωριστό, έως και για την τέχνη την ίδια ή για να παντρέψεις δύο σου αγάπες όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Κι αυτό γιατί ο Chris δουλεύει στον τομέα της λιθοδομίας και πολύ κοντά στο σπίτι του είναι ένα τεράστιο λατομείο Βασάλτη.

Αυτό απαντά και στα επόμενα πιο κοινά ερωτήματα, αν δηλαδή το Harley αυτό είναι τσιμέντο και μάλιστα με κακό μίγμα γιατί έχει αρκετούς πόρους ή αν είναι απλά κάποια πολυουρεθάνη εμποτισμένη με μία σωρεία από υλικά που μπορούν να την κάνουν πλήρως αδιάβροχη στην βενζίνη και εξαιρετικά σκληρή. Όμως όχι, πρόκειται απλά για κάτι πολύ διαφορετικό, είναι Βασάλτης, ηφαιστιογενές πέτρωμα με μεγάλη αντοχή στην μηχανική πίεση και αρκετά εύκολη κατεργασία, παρόλο που έχει σημαντικό βάρος. Εξαιτίας της προέλευσής του ο Βασάλτης έχει τεράστια ποικιλία, μπορεί λοιπόν να περιέχει και ορυκτά που οξειδώνονται πολύ εύκολα και που σίγουρα θα έδιναν μία τελείως διαφορετική μορφή στις μοτοσυκλέτες του Zernia μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Ωστόσο η συγκεκριμένη περιοχή της Γερμανίας εξορύσσει Βασάλτη αρκετά καλής ποιότητας για την δουλειά που το θέλει ο Chris.

Όλα τα διαφορετικά κομμάτια της μοτοσυκλέτας τα σκάλισε από έναν ογκόλιθο μεγέθους 1,5 τόνου με το ρεζερβουάρ να είχε, όπως και το πρώτο που έφτιαξε, την μικρότερη δουλειά. Χωρά μόλις 2.3 λίτρα καυσίμου που ο V2 1.100 του ’87 ρουφά μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρα για να επιταχύνει την βαριά μοτοσυκλέτα. Συνολικά ζυγίζει 260 κιλά που είναι μία τεράστια επιτυχία, αν σκεφτεί κανείς πως το CX500 που είχε φτιάξει πρώτο ζύγιζε 355 κιλά και είχε λιγότερη πέτρα!

Τότε είχε σπάσει έναν κινητήρα, είχε ενισχύσει το πλαίσιο και τελικώς δυσκολεύτηκε αρκετά μέχρι να καταφέρει να έχει ένα λειτουργικό αποτέλεσμα. Τώρα όμως, οπλισμένος με την εμπειρία που είχε από πριν, αλλά και με την διασημότητα που απόλαυσε από το Honda, έσπευσαν πολλοί να τον βοηθήσουν. Κι έτσι ενώ ο ίδιος δεν δούλευε το αλουμίνιο τώρα όλες οι ενισχύσεις του πλαισίου, το ψαλίδι, κι ένα σωρό άλλα εξαρτήματα και μηχανικά μέρη, είναι φτιαγμένα στο χέρι από αλουμίνιο.

η πρώτη του πέτρινη μοτοσυκλέτα... Honda CX500

Η ξεραμένη λάβα, ο Βασάλτης, είναι σίγουρα αυτό που τραβά το μάτι και που δεν πρόκειται ποτέ να σε αφήσει να δεις όλα τα παραπάνω. Η σέλα δεν έχει καμία ενίσχυση για τα μαλακά μέρη, αλλά δεν την χρειάζεσαι κιόλας καθώς το θηρίο δεν πρόκειται να σε πάει μακριά με σχεδόν δύο λίτρα ωφέλιμης χωρητικότητας, πριν αρχίσει να κάνει διακοπές και να σβήσει. Πάντως συγκριτικά με το Honda CX500 που είχε κάνει και μικρά ταξίδια μαζί του, η νέα σέλα που έφτιαξε είναι εξίσου άνετη και ας μην της φαίνεται. Όπως επίσης άνετο είναι και το πέτρινο κράνος, το οποίο δεν έχει καμία έννοια χρήσης πέρα από της φωτογράφισης.

Η «Μαύρη Πέτρα» όπως λέγεται η μοτοσυκλέτα, έχει απίστευτο θόρυβο, εκκωφαντικό, και κραδασμούς που σου τινάζουν ακόμη και την πιτυρίδα από τα μαλλιά.. Αν ήταν τσιμέντο, λέει ο Chris, -και μάλιστα με αυτή την εμφάνιση- θα είχε ανοίξει ρωγμές στην πρώτη βόλτα αλλά ο Βασάλτης αυτός αντέχει. Σχηματίστηκε πριν από 330.000 χρόνια και η περιοχή παραμένει ενεργή, όμως είναι το θέμα των προσμίξεων εκείνο που βοηθά την περίπτωσή του κι αυτό δεν θα πρέπει να του το αμφισβητήσουμε από την στιγμή που μια ζωή αυτό ακριβώς κάνει, με αυτό ακριβώς ασχολείται…

Ο 50χρονος Zernia θα ξεκινούσε αμέσως μετά την Intermot την κατασκευή ενός side car, από Βασάλτη φυσικά –τι άλλο- ώστε να συντροφεύσει την «Μαύρη Πέτρα» πριν επιστρέψει στα Honda. Αποδεικνύεται για εκείνον πως αυτή η ασχολία θα είναι ένα πάρεργο που δεν θα σταματήσει εύκολα.

 

Ετικέτες