Yamaha Robotics: Φτιάχνουν πλακέτες ηλεκτρονικών και για άλλους! Είδαμε το νέο SCARA!

Η Yamaha προμηθευτής τεχνολογίας στην γενική βιομηχανία!
Yamaha Robotics: Φτιάχνουν πλακέτες ηλεκτρονικών και για άλλους! Είδαμε το νέο SCARA!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

28/8/2025

Μέσα στο καλοκαίρι και συγκεκριμένα τον Ιούλιο 2025, η Yamaha Motor Robotics Holdings άλλαξε καθεστώς και μετατράπηκε σε Yamaha Robotics Co, σχηματίζοντας μία ενιαία εταιρεία με την ενσωμάτωση διαφορετικών μικρότερων που ήλεγχε έως τώρα.

Είναι μία σημαντική αλλαγή για ένα κομμάτι της Yamaha που παραμένει άγνωστο στο ευρύ κοινό. Το γεγονός πως η Yamaha ηγείται στον χώρο της μουσικής κι ακόμη περισσότερο στα πιάνα, είναι κάτι που το γνωρίζουν οι μοτοσυκλετιστές, όπως γνωρίζουν και οι μουσικοί ότι η Yamaha βγάζει και μοτοσυκλέτες.

Εκείνο που είναι άγνωστο όμως, είναι πως κατασκευάζουν μηχανήματα για εκτύπωση ηλεκτρονικών κυκλωμάτων και μικρο-επεξεργαστών, καθώς και ρομποτικούς βραχίονες που έχουν εφαρμογή σε πληθώρα κατηγοριών της βιομηχανίας.

Για παράδειγμα τα γνωστά σε μουσικούς αλλά και μοτοσυκλετιστές, μικρόφωνα της Rode φτιάχνονται όλα τους με τα ειδικά μηχανήματα της Yamaha, ενώ τα βασικότερο για εμάς, είναι πως οι περισσότερες από τις πλακέτες στις μοτοσυκλέτες Yamaha, επίσης γράφουν Yamaha γιατί κατασκευάζονται από την ίδια με μηχανήματα όμως που έχει κατασκευάσει και η ίδια. Άλλο πράγμα να φτιάχνεις εντός του εργοστασίου μοτοσυκλετών και τις πλακέτες ηλεκτρονικών και διαφορετικό να έχεις ένα εργοστάσιο ηλεκτρονικών που φτιάχνει και τις δικές σου πλακέτες.

Yamaha Robotics: Φτιάχνουν πλακέτες ηλεκτρονικών και για άλλους! Είδαμε το νέο SCARA!
Δύο από τους μηχανικούς της Yamaha Robotis εξηγούν την δουλειά των SMT δίπλα στο SCARPA YK500TW

Η πλακέτα για την οθόνη στα δημοφιλή Yamaha Tenere είναι μία τέτοια περίπτωση. Έχει κατασκευαστεί με Z:LEX έναν εκτυπωτή-συναρμολογητή PCB (SMT – Surface Mount Technology) που έχει την ικανότητα να διαχειριστεί έως και 95.000 εξαρτήματα ανά ώρα.

Παρότι αυτή η μονάδα μέτρησης της ταχύτητας δεν εκφράζει την ταχύτητα παραγωγής που μετριέται με βάση το πόσα εξαρτήματα τοποθετούνται τελικά πάνω στην πλακέτα μέσα σε μία ώρα και είναι ένα μικρότερο νούμερο, στην πράξη οι SMT μηχανές της Yamaha είναι τόσο εξελιγμένες που θα τις βρει κανείς σε μία σειρά από άλλα εργοστάσια, όπως της Rode για παράδειγμα.

Yamaha Robotics: Φτιάχνουν πλακέτες ηλεκτρονικών και για άλλους! Είδαμε το νέο SCARA!
Η ναυαρχίδα των νέων SMT της YAMAHΑ με διπλή κεφαλή - Οι περισσότερες από τις πλακέτες των Yamaha μοτοσυκλετών βγαίνουν από εδώ

Συνήθως τα εργοστάσια κατασκευής μοτοσυκλετών βασίζονται σε εξωτερικούς προμηθευτές για τα περισσότερα από τα εξαρτήματα και απλά συναρμολογούν το μοντέλο, ενώ ιδιαίτερα για τα ηλεκτρονικά κανείς δεν μπαίνει στην διαδικασία να φτιάξει τις δικές τους πλακέτες, πόσο μάλλον τα δικά του μηχανήματα εκτύπωσης πλακετών.

Yamaha Robotics: Φτιάχνουν πλακέτες ηλεκτρονικών και για άλλους! Είδαμε το νέο SCARA!
Η Yamaha έχει έτοιμα σχέδια για έναν κατασκευαστή ηλεκτρονικών με ολοκληρωμένη λύση Surface Mount Technology (SMT) και Factory Automation (FA)

Η Yamaha δεν έφτασε σε αυτό το σημείο τυχαία. Η πρώτη της επένδυση στον τομέα αυτό πηγαίνει πίσω στο 1984 όταν σε επίσκεψη στις ΗΠΑ των στελεχών της τότε, είδε πως το μέλλον βρίσκεται στα ηλεκτρονικά και εκείνος που θα έχει τεχνολογία για την δημιουργία τους θα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση απέναντι σε εκείνον που απλά τα προμηθεύεται. Παρότι υπάρχουν πολλά ορόσημα για την Yamaha στον τομέα των ηλεκτρονικών στην πρώιμη εποχή τους, την δεκαετία του ΄90 για εμένα ξεχωρίζουν δύο ημερομηνίες. Το επόμενο μεγάλο βήμα έρχεται το 2009 όταν κατασκευάζει τον πιο γρήγορο συναρμολογητή του κόσμου και ανοίγει την πόρτα των επαφών με τους μεγαλύτερους κατασκευαστές ηλεκτρονικών.

Yamaha Robotics: Φτιάχνουν πλακέτες ηλεκτρονικών και για άλλους! Είδαμε το νέο SCARA!
Η πλακέτα κάτω από την οθόνη, είναι κατασκευή της Yamaha από μηχάνημα (SMT) της Yamaha!

Το επόμενο είναι το 2015, ακριβώς μία δεκαετία πριν, όταν ενώνει τις δυνάμεις της με το αντίστοιχο τμήμα της Hitachi και σκαρφαλώνει στην κορυφή του κόσμου, συγκεκριμένα για τις μηχανές SMT.

Περίπου εκείνη την περίοδο τελειοποιεί για τους ρομποτικούς της βραχίονες. Είδαμε από κοντά την αναβαθμισμένη έκδοση του SCARPA σε διάταξη τροχιάς και πήραμε μία γεύση από το πόσο γρήγορα μπορεί να κινηθεί.

Yamaha Robotics: Φτιάχνουν πλακέτες ηλεκτρονικών και για άλλους! Είδαμε το νέο SCARA!
Η ταχύτητα κίνησης και η ακρίβεια του βραχίωνα SCARA κάνουν τον κόσμο της βιομηχανίας να στρέφει το βλέμμα στην Yamaha

Η Yamaha έχει τουλάχιστον 12 χρόνια εμπειρίας στους ρομποτικούς βραχίονες ακριβείας και στα ρομπότ τροχιάς είχε πολλές πρωτιές. Εξωτερικά αυτό που είδαμε δεν έχει αλλάξει τουλάχιστον για μία πενταετία αλλά το νέο μοντέλο έχει μία απίστευτη ταχύτητα ενώ εγγυάται ακρίβεια σε επίπεδο μικρόμετρου.

Ξεκινήσαμε από ακρίβεια λίγο κάτω από χιλιοστό ανάμεσα σε μία χιλιάδα κύκλων και φτάσαμε να έχει πλέον το SCARPA τέσσερις φορές μεγαλύτερη ταχύτητα με ακρίβεια μικρόμετρου σε βάθος χιλιάδων κύκλων.

Είναι τόσο σημαντική η βελτίωση που μία σειρά από γραμμές παραγωγής ανά τον κόσμο έχουν φρακάρει τις παραγγελίες στην Yamaha Robotics για την έκδοση του SCARPA που είδαμε από κοντά και εκπροσωπεί το άλλο μισό της Yamaha Robotics, εκείνο των αυτοματισμών για διάφορες γραμμές παραγωγής.

Οι βραχίονες τροχιάς έχουν -τώρα στην νέα έκδοση του μοντέλου YK500TW- καλύτερη ακρίβεια από τον κλασικό βραχίονα που επίσης παράγει η Yamaha Robotics. Το μεγαλύτερο κέρδος είναι ο περιορισμός εμβαδού καθώς οι βραχίονες τροχιάς δεν χρειάζονται χώρο στο πλάι της γραμμής παραγωγής αλλά βρίσκονται από πάνω καταλαμβάνοντας λιγότερο ζωτικό χώρο.

Yamaha Robotics: Φτιάχνουν πλακέτες ηλεκτρονικών και για άλλους! Είδαμε το νέο SCARA!
Σε συνέδρια τεχνολογίας το λογότυπο της Yamaha λάμπει για ανθρώπους που ενδεχομένως δεν έχουν σχέση ούτε με μοτοσυκλέτες, ούτε με σκάφη αναψυχής και Jetski ούτε και με τη μουσική

Στο πλαίσιο του εορτασμού για τα 70 χρόνια Yamaha, πήραμε μία μικρή γεύση από το τι μπορεί να κάνει αυτή η πλευρά του Ιαπωνικού Ομίλου που παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό.

Παρόλο που υπάρχουν διάφορα κέντρα ανά τον κόσμο, η καρδιά της Yamaha Motor Robotics, παραμένει στο Hamamatsu. Γνωστό σε εμάς για τις μοτοσυκλέτες, το Hamamatsu είναι επίσης η πατρίδα της τηλεόρασης καθώς τελειοποιήθηκε από την Hamamatsu Photonics η αρχική ιδέα της CRT τεχνολογίας που πρώτος ανέπτυξε ο Γερμανός Karl Ferdinand Braun και στην συνέχεια εξελίχθηκε στις ΗΠΑ την δεκαετία του ’20-’30. Η εξέλιξη που έγινε στο Hamamatsu αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι που έφερε την ώθηση που χρειαζόταν.

Υπάρχει λοιπόν μία κοιτίδα τεχνολογίας στην ευρύτερη περιοχή που δικαιολογεί την ενασχόληση της Yamaha από νωρίς στα ηλεκτρονικά, όταν δεν ήταν τόσο ευρεία η χρήση τους στις μοτοσυκλέτες.

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”