Nordkapp 2017 – 6η μέρα «Το Malangen»!

Εκεί που «φυτρώνει» το Β. Σέλας!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/7/2017

Κάτι πρωτοποριακό έγινε στην χθεσινή διαδρομή για τις 40 Africa Twin, δεν πήραν ούτε ένα φέριμποτ! Ξεκίνησαν από την κατασκήνωση που είχαν στήσει στο Lofoten, στην άκρη του μεγαλύτερου από τα νησιά του Moskenes, του πιο γραφικού νομού της Νορβηγίας.

Τα σχεδόν 500 χιλιόμετρα που κάλυψαν εχθές μέχρι το Malagen, ξεκίνησαν σε μια ηλιόλουστη μέρα με όλους τους συμμετέχοντες ξεκούραστους, έχοντας απολαύσει έναν μαγικό ύπνο, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Πυρπασόπουλος, που έπρεπε να πείσει την εαυτό του να κοιμηθεί. Η μέρα που δεν φεύγει ποτέ, με τον ήλιο που δύει μέχρι το σημείο να αγγίξει την θάλασσα κι έπειτα ξεκινά να μεσουρανεί ξανά, παίζει παιχνίδια με το μυαλό των ταξιδευτών. «Είχαμε στήσει εκείνη την τεράστια φωτιά, ακούγαμε τα βιολιά και το φολκλορικά τραγούδια πίνοντας μπύρες, σε ένα ατέλειωτο ηλιοβασίλεμα που κρατούσε ώρες αντί για λεπτά. Πως το αφήνεις αυτό να πας για ύπνο;».

Είναι μία εύλογη απορία και η λύση όπως μας περιέγραψε, είναι απλά να το πάρεις απόφαση. Ξεκινώντας λοιπόν το πρωί του Σαββάτου με τον ήλιο ήδη ψηλά, χρειάστηκε να ανοίξουν οι αεραγωγοί στο μπουφάν για πρώτη φορά. Η θερμοκρασία ήταν στους 23ο Κελσίου, κάτι απίστευτο για την περιοχή και πραγματικά σπάνιο. Οι κάτοικοι δεν βλέπουν με καλό μάτι τις υψηλές αυτές θερμοκρασίες. Όχι λόγω συνήθειας, τους αρέσει και ο ήλιος και η ηλιοθεραπεία, αλλά αντιλαμβάνονται πλήρως την επέκταση  και τις συνέπειες των μικρών αλλαγών στο κλίμα τους. Ο παγετώνας που επισκέφτηκε ο Γιώργος τις προηγούμενες μέρες, είναι ένας από τους λίγους που έχουν απομείνει στην Νορβηγία και σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη θα έχει εξαφανιστεί μέσα στην επόμενη δεκαετία. Το πρόβλημα για τους κατοίκους είναι πιο πρακτικό από το να χάσουν τον παγετώνα που έβλεπαν από την αρχή της ζωής τους… Είναι όλοι τους ψαράδες που έχουν χτίσει τα σπίτια και τα χωριά τους κυριολεκτικά ένα βήμα από την θάλασσα, πολλοί φυλάσσουν τις βάρκες τους σε προφυλαγμένα κιόσκια σαν σε γκαράζ, με πρόσβαση απευθείας στο σπίτι. Βλέπουν λοιπόν την κλιματική αλλαγή με διαφορετικό μάτι, από τους υπόλοιπους, αντιλαμβανόμενοι πως είναι ένα πρόβλημα που θα τους απασχολήσει άμεσα. Είναι συνηθισμένοι σε αυτή την θερμοκρασία, αλλά όχι με την συχνότητα που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.

Για τους ταξιδιώτες η θερμοκρασία των εικοσιτριών βαθμών Κελσίου είναι όμως ευπρόσδεκτη και φυσικά δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη, όταν στην αρχή του ταξιδιού πάγωναν τα χέρια στο τιμόνι, βρέχονταν και έβλεπαν το χιόνι να πέφτει στον δρόμο.. Μέσα στον Αρκτικό Κύκλο όμως ζούνε μία μικρή Άνοιξη! Ο Γιώργος περιγράφει μία κατάσταση όπου πλέον όλοι οι συμμετέχοντες είναι μία πραγματική παρέα σαν να γνωρίζονται χρόνια, με πειράγματα αστεία που βγάζουν νόημα μονάχα στους ίδιους και δεν εξηγούνται, κι έχουν δημιουργηθεί διάφορα πηγαδάκια. Ο Γιώργος με τον Τούρκο αναβάτη Enduro και αγωνιζόμενο, Ümit Salkim είναι ένα από αυτά τα πηγαδάκια, σε μία φίλια που θα παραμείνει μετά το τέλος του Nordkapp 2017, όπως λένε και οι δύο.

Μέχρι στιγμής έχουν διανύσει σχεδόν 3.000 χιλιόμετρα χωρίς κανένα πρόβλημα για οποιαδήποτε από τις σαράντα Africa Twin, και με εξαίρεση ένα ατύχημα στην αρχή του ταξιδιού, δεν έχει υπάρξει κάποιο συμβάν. Μία από τις κοπέλες παρατηρώντας το τοπίο δεν φρενάρισε εγκαίρως. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για να της αφαιρεθεί ένα αιμάτωμα και δεν υπήρξε κάτι σοβαρότερο.

Όλοι οι συμμετέχοντες δίνουν μεγάλη προσοχή στα ραντάρ της τροχαίας και στην τήρηση των ορίων ταχύτητας, όμως στους δρόμους που πλέον κινούνται, έρημοι από κίνηση και με εξαιρετική άσφαλτο, δεν είναι πρόβλημα να ανοίξει κανείς το γκάζι λίγο παραπάνω. Ο Kevin Benavides που μέχρι εχθές ήταν μαζί τους, έδωσε πρώτος το παράδειγμα, φτάνοντας στις προκαθορισμένες στάσεις με τεράστια διαφορά κάθε φορά! Ο Πυρπασόπουλος γνωρίζει έτσι τον δεύτερο αναβάτη των παγκόσμιων Rally και αρχίζει να βλέπει με άλλο μάτι την ενασχόλησή του με την μοτοσυκλέτα:

«Δεν έχω υπάρξει πιο άνετος πάνω σε μηχανή, από αυτό που ζω τώρα με την Africa Twin! Κάνουμε τόσα χιλιόμετρα κάθε μέρα και την επόμενη ανεβαίνω με μεγαλύτερη ανυπομονησία! Η σέλα είναι εξαιρετική, δεν υπήρξε μέρα που να κουράστηκα, η προστασία από τον αέρα είναι άψογη και νιώθω μεγάλη ευκολία στο χειρισμό της, ότι ελιγμό κι αν χρειάστηκε να κάνω!».

Φτάνοντας στο Malangen, το καλύτερο σημείο της Ευρώπης για να παρακολουθήσεις το Β. Σέλας, όχι βέβαια αυτή την εποχή του χρόνου που δεν νυχτώνει, τους περίμενε άλλη μία μεγάλη μέρα, αντί για νύχτα. Αυτή την στιγμή ξεκινάνε για Alta, την τελευταία στάστη πριν το Nordkapp! Περιμένουμε λοιπόν φωτογραφίες από το φημισμένο πέρασμα Birtavarre στο ομώνυμο χωριό των μεταλλωρύχων, για το οποίο οι θρύλοι με trolls είναι όσοι και οι κάτοικοι!

  

 

Διαβάστε επίσης:

Εκκίνηση

Μέρα 1η

Μέρα 2η

Μέρα 3η

Μέρα 4η

Μέρα 5η

 

Honda NSR 500

Το απόλυτο αγωνιστικό
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

4/9/2017

 

Μία πρόσφατη βόλτα για λόγους συντήρησης που πραγματοποίησαν οι μηχανικοί της Honda, σε ένα από τα NSR500 που διατηρούν σε άψογη κατάσταση και καταγράφηκε στην κάμερα, μας θύμισε την απόλυτη αυτή αγωνιστική…

Ακόμη και σήμερα, την εποχή των MotoGP, των 250+ ίππων, των 340+km/h τελικών ταχυτήτων, των απόλυτων χρόνων και των εξωπραγματικών επιδόσεων, είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν ότι οι τελευταίες πραγματικές αγωνιστικές μοτοσυκλέτες, ήταν τα δίχρονα 500 των GP. Εκείνα τα ατίθασα, υστερικά και ιδιαιτέρως δύστροπα δίχρονα τετρακύλινδρα, που χάρισαν μοναδικό θέαμα και αγώνες που έχουν μείνει στην ιστορία.

Κατά γενική ομολογία, το δυνατότερο, το πιο διαχρονικό και το πιο ασυμβίβαστο στην ιστορία των Grand Prix, ήταν το NSR500 της Honda, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1984 ως ο επιτυχημένος διάδοχος του τρικύλινδρου V NS500. Το NSR500 ήταν ένα τετρακύλινδρο V και αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για την Honda για 18 ολόκληρα χρόνια, ώσπου άλλαξαν οι κανονισμοί που απαγόρεψαν τις δίχρονες μοτοσυκλέτες ξεκινώντας την απόλυτη κυριαρχία των τετράχρονων MotoGP.

 

Η απόδοση του κινητήρα ήταν κοντά στους 200 ίππους στις 13.500 και η περιεχόμενη γωνία των κυλίνδρων ήταν στις 112 μοίρες (εκεί κατέληξαν από την έκδοση του 1987 κι έπειτα), ένα ασυνήθιστο νούμερο για V κινητήρες. Ο στρόφαλος ήταν crossplane (αυτό ίσχυε από το 1992 κι έπειτα), ενώ ο ακριβής κυβισμός ήταν 499 κυβικά εκατοστά με διαστάσεις 54x54,5mm. Σε συνδυασμό με το εκπληκτικό αλουμινένιο περιμετρικό πλαίσιο της Honda, το NSR έγινε σχεδόν αμέσως ο απόλυτος κυρίαρχος στα GP κερδίζοντας 10 παγκόσμιους τίτλους, εκ των οποίων οι έξι (1994-1999) ήταν σερί, με πέντε από αυτούς να ανήκουν στον θρύλο των GP Mick Doohan. Ο Αυστραλός, παραμένει μέχρι και σήμερα ο μοναδικός αναβάτης στην ιστορία του σπορ που έχει κερδίσει πέντε τίτλους στην σειρά.

Συνολικά, η μοτοσυκλέτα μάζεψε περισσότερες από 100 νίκες και το 2001, με αναβάτη τον Valentino Rossi πέτυχε το ορόσημο των 500 νικών της Honda στα GP από το 1961, ενώ η επόμενη σεζόν, το 2002, ήταν η τελευταία θητεία του δίχρονου NSR, το οποίο αγωνίστηκε κόντρα στα πρωτοεμφανιζόμενα –τότε- τετράχρονα MotoGP.

 

Εμείς, είμασταν μάλιστα από  τους ελάχιστους τυχερούς δημοσιογράφους που είχαν καταφέρει να οδηγήσουν το NSR του Mick Doohan (1996) και του Valentino Rossi (2001) σε δύο μεγάλες αποκλειστικότητες για τα ελληνικά δεδομένα.