Nordkapp 2017 – 6η μέρα «Το Malangen»!

Εκεί που «φυτρώνει» το Β. Σέλας!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/7/2017

Κάτι πρωτοποριακό έγινε στην χθεσινή διαδρομή για τις 40 Africa Twin, δεν πήραν ούτε ένα φέριμποτ! Ξεκίνησαν από την κατασκήνωση που είχαν στήσει στο Lofoten, στην άκρη του μεγαλύτερου από τα νησιά του Moskenes, του πιο γραφικού νομού της Νορβηγίας.

Τα σχεδόν 500 χιλιόμετρα που κάλυψαν εχθές μέχρι το Malagen, ξεκίνησαν σε μια ηλιόλουστη μέρα με όλους τους συμμετέχοντες ξεκούραστους, έχοντας απολαύσει έναν μαγικό ύπνο, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Πυρπασόπουλος, που έπρεπε να πείσει την εαυτό του να κοιμηθεί. Η μέρα που δεν φεύγει ποτέ, με τον ήλιο που δύει μέχρι το σημείο να αγγίξει την θάλασσα κι έπειτα ξεκινά να μεσουρανεί ξανά, παίζει παιχνίδια με το μυαλό των ταξιδευτών. «Είχαμε στήσει εκείνη την τεράστια φωτιά, ακούγαμε τα βιολιά και το φολκλορικά τραγούδια πίνοντας μπύρες, σε ένα ατέλειωτο ηλιοβασίλεμα που κρατούσε ώρες αντί για λεπτά. Πως το αφήνεις αυτό να πας για ύπνο;».

Είναι μία εύλογη απορία και η λύση όπως μας περιέγραψε, είναι απλά να το πάρεις απόφαση. Ξεκινώντας λοιπόν το πρωί του Σαββάτου με τον ήλιο ήδη ψηλά, χρειάστηκε να ανοίξουν οι αεραγωγοί στο μπουφάν για πρώτη φορά. Η θερμοκρασία ήταν στους 23ο Κελσίου, κάτι απίστευτο για την περιοχή και πραγματικά σπάνιο. Οι κάτοικοι δεν βλέπουν με καλό μάτι τις υψηλές αυτές θερμοκρασίες. Όχι λόγω συνήθειας, τους αρέσει και ο ήλιος και η ηλιοθεραπεία, αλλά αντιλαμβάνονται πλήρως την επέκταση  και τις συνέπειες των μικρών αλλαγών στο κλίμα τους. Ο παγετώνας που επισκέφτηκε ο Γιώργος τις προηγούμενες μέρες, είναι ένας από τους λίγους που έχουν απομείνει στην Νορβηγία και σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη θα έχει εξαφανιστεί μέσα στην επόμενη δεκαετία. Το πρόβλημα για τους κατοίκους είναι πιο πρακτικό από το να χάσουν τον παγετώνα που έβλεπαν από την αρχή της ζωής τους… Είναι όλοι τους ψαράδες που έχουν χτίσει τα σπίτια και τα χωριά τους κυριολεκτικά ένα βήμα από την θάλασσα, πολλοί φυλάσσουν τις βάρκες τους σε προφυλαγμένα κιόσκια σαν σε γκαράζ, με πρόσβαση απευθείας στο σπίτι. Βλέπουν λοιπόν την κλιματική αλλαγή με διαφορετικό μάτι, από τους υπόλοιπους, αντιλαμβανόμενοι πως είναι ένα πρόβλημα που θα τους απασχολήσει άμεσα. Είναι συνηθισμένοι σε αυτή την θερμοκρασία, αλλά όχι με την συχνότητα που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.

Για τους ταξιδιώτες η θερμοκρασία των εικοσιτριών βαθμών Κελσίου είναι όμως ευπρόσδεκτη και φυσικά δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη, όταν στην αρχή του ταξιδιού πάγωναν τα χέρια στο τιμόνι, βρέχονταν και έβλεπαν το χιόνι να πέφτει στον δρόμο.. Μέσα στον Αρκτικό Κύκλο όμως ζούνε μία μικρή Άνοιξη! Ο Γιώργος περιγράφει μία κατάσταση όπου πλέον όλοι οι συμμετέχοντες είναι μία πραγματική παρέα σαν να γνωρίζονται χρόνια, με πειράγματα αστεία που βγάζουν νόημα μονάχα στους ίδιους και δεν εξηγούνται, κι έχουν δημιουργηθεί διάφορα πηγαδάκια. Ο Γιώργος με τον Τούρκο αναβάτη Enduro και αγωνιζόμενο, Ümit Salkim είναι ένα από αυτά τα πηγαδάκια, σε μία φίλια που θα παραμείνει μετά το τέλος του Nordkapp 2017, όπως λένε και οι δύο.

Μέχρι στιγμής έχουν διανύσει σχεδόν 3.000 χιλιόμετρα χωρίς κανένα πρόβλημα για οποιαδήποτε από τις σαράντα Africa Twin, και με εξαίρεση ένα ατύχημα στην αρχή του ταξιδιού, δεν έχει υπάρξει κάποιο συμβάν. Μία από τις κοπέλες παρατηρώντας το τοπίο δεν φρενάρισε εγκαίρως. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για να της αφαιρεθεί ένα αιμάτωμα και δεν υπήρξε κάτι σοβαρότερο.

Όλοι οι συμμετέχοντες δίνουν μεγάλη προσοχή στα ραντάρ της τροχαίας και στην τήρηση των ορίων ταχύτητας, όμως στους δρόμους που πλέον κινούνται, έρημοι από κίνηση και με εξαιρετική άσφαλτο, δεν είναι πρόβλημα να ανοίξει κανείς το γκάζι λίγο παραπάνω. Ο Kevin Benavides που μέχρι εχθές ήταν μαζί τους, έδωσε πρώτος το παράδειγμα, φτάνοντας στις προκαθορισμένες στάσεις με τεράστια διαφορά κάθε φορά! Ο Πυρπασόπουλος γνωρίζει έτσι τον δεύτερο αναβάτη των παγκόσμιων Rally και αρχίζει να βλέπει με άλλο μάτι την ενασχόλησή του με την μοτοσυκλέτα:

«Δεν έχω υπάρξει πιο άνετος πάνω σε μηχανή, από αυτό που ζω τώρα με την Africa Twin! Κάνουμε τόσα χιλιόμετρα κάθε μέρα και την επόμενη ανεβαίνω με μεγαλύτερη ανυπομονησία! Η σέλα είναι εξαιρετική, δεν υπήρξε μέρα που να κουράστηκα, η προστασία από τον αέρα είναι άψογη και νιώθω μεγάλη ευκολία στο χειρισμό της, ότι ελιγμό κι αν χρειάστηκε να κάνω!».

Φτάνοντας στο Malangen, το καλύτερο σημείο της Ευρώπης για να παρακολουθήσεις το Β. Σέλας, όχι βέβαια αυτή την εποχή του χρόνου που δεν νυχτώνει, τους περίμενε άλλη μία μεγάλη μέρα, αντί για νύχτα. Αυτή την στιγμή ξεκινάνε για Alta, την τελευταία στάστη πριν το Nordkapp! Περιμένουμε λοιπόν φωτογραφίες από το φημισμένο πέρασμα Birtavarre στο ομώνυμο χωριό των μεταλλωρύχων, για το οποίο οι θρύλοι με trolls είναι όσοι και οι κάτοικοι!

  

 

Διαβάστε επίσης:

Εκκίνηση

Μέρα 1η

Μέρα 2η

Μέρα 3η

Μέρα 4η

Μέρα 5η

 

Marco Simoncelli: 8 πράγματα για τον φοβερό 58!

8 χρόνια από τον τραγικό θάνατό του
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2019

Σαν σήμερα, 23 Οκτωβρίου, πριν από οκτώ χρόνια, έφυγε από την ζωή ο Marco Simoncelli ένας από τους πιο ταλαντούχους αναβάτες, κουβαλώντας στην πλάτη την προφητεία πως θα είναι ο επόμενος εκλεκτός, εκείνος που δεν θα μπορεί κανείς να παλέψει μαζί του και να νικήσει. Μία προφητεία που δεν καταφέραμε να την δούμε να επαληθεύεται. Τουλάχιστον εγώ σε αυτή την προφητεία πίστευα και του το είχα πει όταν τον συνάντησα, αφού πρώτα μαλώσαμε βέβαια.

Και μαλώσαμε γιατί «οκ», μας περνούσε όλους στην πίστα, δεν χρειαζόταν όμως να το κάνει τόσο εύκολα, έτσι του είχα πει και γέλασε λέγοντας πως είναι αδύνατο να αντισταθεί. Κι ένας από τους λόγους που δεν οδηγούσε πλέον στον δρόμο ήταν αυτός, η επικινδυνότητα. Όχι τόσο του αστάθμητου παράγοντα που φέρνουν οι υπόλοιποι οδηγοί, αλλά της αστάθειας που είχαν τα επίπεδα της αδρεναλίνης του, όπως σχολιάσαμε τότε. Άδειαζε πολύ γρήγορα και ήθελε εξίσου γρήγορα να την αναπληρώσει, οπότε δεν θα κρατιόταν σε καμία περίπτωση, όπως ακριβώς συνέβαινε και με τα ποδήλατα όταν έβγαινε σε δημόσιο δρόμο. Πήγαινε πιο γρήγορα με το ποδήλατο από τα υπόλοιπα οχήματα κάνοντας προπόνηση, προσπερνούσε και μοτοσυκλέτες…

Τα έλεγε όλα αυτά χαριτολογώντας αλλά όχι με καμάρι, ή με συγκεκαλλυμένη μαγκιά που εύκολα ξεχωρίζει και ξενίζει τον συνομιλητή σου. Όχι, ο Marco δεν θα ξεχώριζε τόσο πολύ, δεν θα ήταν τόσο αγαπητός στον κόσμο πριν ακόμη καταφέρει να ανέβει στο βάθρο σε έναν αγώνα στα MotoGP, αν δεν είχε χαρισματική προσωπικότητα και ευγενική ψυχή.

Τον συνάντησα ενώ είχε ήδη γίνει πρωταθλητής στα δυόμιση, και είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του αγώνα για την σεζόν 2009, έχοντας ήδη μία εγκατάλειψη. Εκείνη την χρονιά θα είχε άλλες τρεις και παρόλο αυτά θα ήταν τρίτος στο πρωτάθλημα, ενώ αργότερα θα έκανε και έναν αγώνα στο WSBK στην Imola. Ένα αγώνα και ήδη είχε βαλθεί να αποτρελάνει τον Max Biaggi με μία παράτολμη προσπέραση και ας ήταν ομόσταυλοι και ας έτρεχε ο Simoncelli ως “wildcart” χωρίς να τον νοιάζει το πρωτάθλημα. Τον ένοιαζαν όμως οι νίκες. Μιλώντας με τον πατέρα του που ήταν πάντα κοντά του, επίσης με την ίδια ποιότητα χαρακτήρα, χωρίς να επεμβαίνει, χωρίς να εμποδίζει τον νεαρό Marco να εκφραστεί, η μετάβαση στα MotoGP ήταν σίγουρη από τότε, αρχές του 2009, αλλά όχι ακόμη ανακοινώσιμη. Περίπου τρεις μήνες αργότερα, τον Ιούλιο, θα ανακοίνωνε πως είχε συμφωνία για να ανέβει στα MotoGP.

Η πρώτη του χρονιά δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο γιατί στις δοκιμές είχε σημειώσει σφοδρές πτώσεις, με μία από αυτές να διαλύει το κράνος και να τον στέλνει για εξετάσεις.

Σπασμένο κράνος βλέπεις σπάνια στα MotoGP, την επόμενη φορά που θα συνέβαινε, δυστυχώς θα ήταν και μοιραία για τον Simoncelli. Παρά την άσχημη αρχή της πρώτης σεζόν στα GP, είχε μαζέψει 125 πόντους στο πρωτάθλημα και βρισκόταν εντός δεκάδας, μόνο άσχημα δεν το λες, ενώ κανονικά θα είχε ανέβει και στο βάθρο, όταν παλεύοντας με τον Dovizioso τους χώρισαν μονάχα έξι δέκατα…

Dovizioso και Simoncelli, αυτοί οι δύο δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά, κουβαλώντας παιδική έχθρα και κόντρα.

 

Την μοιραία σεζόν, το 2011, ο Marco θα έτρεχε τελικά με εργοστασιακή Honda και την βεβαιότητα σχεδόν όλων, πως θα ανακάτευε την τράπουλα στην βαθμολογία του πρωταθλήματος. Εξακολουθούσε όμως να έχει ατυχίες όλη την χρονιά και όταν έφτασε τελικά στην Μαλαισία, στην πίστα της Sepang που την προηγούμενη χρονιά είχε σπάσει εκεί το κράνος του, θα έχανε την ζωή του με αρχαιοελληνικού μεγέθους τραγωδία, τρεις αναβάτες, τρεις φίλοι και εκτός πίστας, με τον νεότερο να χάνει την ζωή του… 20.000 κόσμου θα πήγαινε στην κηδεία του να τον αποχαιρετήσει, και το νούμερο 58 θα αποσυρόταν από τους αγώνες για να είναι για πάντα δικό του.

Από όλα τα, πολλά, επιτεύγματά του καθώς κέρδιζε αγώνες με minimoto από επτά ετών, ας δούμε 8 πράγματα που είπε τότε, στην συζήτησή μας το 2009, περιμένοντας να κάνει το μεγάλο βήμα στα MotoGP, έχοντας το ήδη βέβαιο, 8 πράγματα για τα 8 χρόνια που δεν είναι μαζί μας.

  • Με τον εμπρός με πιάνει λύσσα, ακόμη κι αν του έχουν βγάλει μπλε σημαία. Είναι αδύνατο να συγκρατηθώ και θέλω να προσπεράσω, ακόμη κι αν σε αυτό οφείλονται πολλά από τα λάθη μου
  • Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να θέλω να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου εκτός από το να τρέχω αγώνες με μοτοσυκλέτα. Έχω βρει την ισορροπία στην ζωή μου με αυτό που κάνω
  • Ούτε μία φορά δεν μου είπε η κοπέλα μου (μετέπειτα αρραβωνιαστικιά – και χήρα) να της κάνω βόλτα, έχω σταματήσει να οδηγώ εκτός πίστας, με πιάνει μία ανάγκη να πάω γρήγορα, δεν πας ποτέ αρκετά γρήγορα στο δρόμο και τζάμπα το ρίσκο
  • Το μόνο πράγμα που με φοβίζει είναι ένας τραυματισμός που θα με κρατάει στο box να βλέπω τον αγώνα από την οθόνη
  • Φυσικά και μαθαίνω κάθε φορά που μπαίνω να οδηγήσω, ακόμη και σήμερα που οδηγούσα μαζί σας και ήσασταν πολύ πιο αργοί από εμένα (γελάει πειραχτικά)
  • Αν βρεθώ στην ίδια πίστα με τον Valentino σίγουρα θα προσπαθήσω να τον περάσω, κι αν το κάνω θα τον αγκαλιάσω μετά και θα του ζητήσω συγνώμη. Με είχε βοηθήσει πολύ στην αρχή (στα 250) είμαστε φίλοι, καλοί φίλοι
  • Μου αρέσει να προσπερνάω από την εξωτερική, δείχνει πως είσαι καλύτερος, είναι η πιο δύσκολη προσπέραση, είναι μία κατάκτηση
  • Στο μέλλον ναι θέλω να βρεθώ στα MotoGP, ονειρεύομαι τον τίτλο από την πρώτη στιγμή…

Ετικέτες