Nordkapp 2017 – Από την αρχή στα δύσκολα!

Μαγική πρώτη μέρα για τον Γιώργο Πυρπασόπουλο!

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

27/6/2017

Η παρέα των σαράντα ετερόκλητων αναβατών, διένυσαν χθες την δεύτερη μέρα του Nordkapp 2017 και την πρώτη οδηγική, κάνοντας μία είσοδο κατευθείαν στα βαθιά! Στολίστηκαν με χιονόπτωση, ομίχλη, βροχή και κρύο, μερικές φορές αυτά τα δύο σε διαστήματα τόσο κοντινά μεταξύ τους, όσο η άλλη έξοδος του τούνελ! Είναι αλήθεια πως τα τούνελ προσφέρουν μία ανάπαυλα από την μανία του καιρού, ιδιαίτερα όταν έχουν έξι χιλιόμετρα μήκος, όπως το μεγαλύτερο από αυτά που πέρασαν και εντυπωσίασε τον Γιώργο Πυρπασόπουλο, που μπορούσε να το συγκρίνει μονάχα με το δικό μας, ολοκαίνουριο, στις σήραγγες των Τεμπών!

Μιλώντας αργά χθες το βράδυ με τον Γιώργο, η πρώτη ερώτηση ήταν σχετικά με την υγεία του, καθώς είχε φύγει από την Ελλάδα χωρίς να έχει ξεπεράσει μία ίωση που τον ταλαιπωρούσε και οδηγώντας μέσα από τους πάγους και σε θερμοκρασίες των 2 και 3 βαθμών, τα πράγματα σίγουρα δεν ήταν ιδανικά. Σύμφωνα όμως με τον Γιώργο, ήταν τόσο αποσβολωμένος με το τοπίο, το τόσο διαφορετικό από κάθε τι άλλο που έχει δει - και τις απίστευτες λεπτομέρειες, που είχε ξεχάσει τα πάντα! Οδηγώντας σε δρόμους με άψογη πρόσφυση, παρόλο που ήταν βρεγμένοι, με χιόνια που ακόμα δεν είχαν λιώσει, ο Γιώργος δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα περισσότερο πέρα από την μαγεία του σκανδιναβικού τοπίου, ξεχνώντας κάθε ενοχλητική λεπτομέρεια, μένοντας αφοσιωμένος στην παρατήρηση του τοπίου.

Τα πάντα γεννούσαν σχόλια, κάθε στροφή και μία νέα μικρή ιστορία, με την αναπόφευκτη σύγκριση με τα ελληνικά δεδομένα να είναι έντονη αυτή την πρώτη μέρα! Σε χωράφια κάθετα, όπως και εδώ σε εμάς, που σκαρφαλώνουν πλαγιές και μικρές κορυφές, το γκαζόν ήταν κομμένο και τα πάντα τακτοποιημένα. Σε μία άκρη της γης που η πρασινάδα μεγαλώνει με γοργούς ρυθμούς και το έδαφος στεγνώνει μονάχα για λίγο. Πεντακάθαροι δρόμοι σε άψογη κατάσταση που μπορεί να μαρτυρούν την ευημερία και τον πλούτο της χώρας, που είναι από τις πλέον παραγωγικές σε φυσικούς πόρους, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει και τον βαθμό οργάνωσης.

Χθες ο Γιώργος με τους υπόλοιπους συνταξιδιώτες του έκανε 500 χιλιόμετρα, και βρήκε χρόνο στις στάσεις για φωτογράφιση και στα σημεία μεταφοράς με φέρι μποτ, ανάμεσα στα φιόρδ, να γνωρίσει αρκετούς από τους υπόλοιπους. Εκτός από τον Τούρκο συνταξιδιώτη, έχει αρχίσει ήδη να κάνει τις πρώτες φιλίες, ενώ είχε και αρκετό χρόνο με τον Paulo Goncalves, τον βετεράνο Πορτογάλο αγνωνιζόμενο του Dakar και σχεδόν όλων των μεγάλων Rally. Ο Paulo έκανε ένα μικρό διάλλειμα από το πρόγραμμα προετοιμασίες του και τις υπόλοιπες ασχολίες στην ομάδα της Honda και οδήγησε με τις υπόλοιπες Africa Twin δοκιμάζοντας και το DCT σε συνθήκες ταξιδιού, που δεν είχε ξανά την ευκαιρία. Ο Γ. Πυρπασόπουλος μας μετέφερε τον παρακάτω διάλογο που ήταν η αρχή της γνωριμίας τους:

Paulo: Ξέρεις εμείς, Έλληνες και Πορτογάλοι, έχουμε πολλά κοινά στοιχεία
Γιώργος Πυρπ: Εννοείς, εκτός από την Τρόικα;
Paulo: (γελώντας δυνατά) Βασικά αυτό θα έλεγα
Γιώργος Πυρπ: Και μετά είναι και οι φωτιές στα δάση (αναφερόμενος στην πρόσφατη τραγωδία στην Πορτογαλία)

Από τον χρόνο που πέρασαν μαζί ο Πυρπασόπουλος εντυπωσιάστηκε από την φιλική συμπεριφορά του Paulo Goncalves και έβγαλε το συμπέρασμα πως πρόκειται για άνθρωπο με μεγάλη υπομονή. Αφού όπως μου είπε στο τηλέφωνο: «Δεν ξέρω πώς αντέχει και πάει μαζί μας, όταν σε μερικά κομμάτια του δρόμου κινούμαστε απλά με 80km/h!» - «Φαντάσου λοιπόν ότι το παρατσούκλι του είναι Speedy, οπότε ναι. Είναι άνθρωπος με υπομονή, τον ψυχογράφησες τέλεια!»

Την πρώτη μέρα κάλυψαν 500Km επαρχιακού δρόμου, χωρισμένοι σε τρία γκρουπ, καθώς η νομοθεσία στην χώρα, όπως και σε όλες τις σκανδιναβικές και τις περισσότερες χώρες της Δ. Ευρώπης, απαγορεύει την κίνηση στο δρόμο για γκρουπ που ξεπερνούν τις 15 μοτοσυκλέτες. Ακολουθώντας τον πλοηγό, ο Πυρπασόπουλος είχε όλο τον χρόνο να αφοσιωθεί στην παρατήρηση κι έτσι χθες το βράδυ εξέφρασε την ανησυχία –αστειευόμενος- πως σήμερα που θα είναι πιο αυτόνομοι, οδηγώντας μόνοι τους εκτός γκρουπ, θα έχει πρόβλημα αυτοσυγκέντρωσης με την πλοήγηση. Παράλληλα είναι κι ένας από τους ελάχιστους στο γκρουπ χωρίς θερμαινόμενα γκριπ, κι αυτό –στις συγκεκριμένες συνθήκες πάντα- προσθέτει ένα μικρό λιθαράκι όταν μιλάμε για ολοήμερη οδήγηση σε συνθήκες ελληνικού χειμώνα!

Οι προγνώσεις δεν δείχνουν να καλυτερεύουν για σήμερα, την στιγμή που θα οδηγήσουν παραλιακά, σε έναν δρόμο που βρέχεται κυριολεκτικά από τον παγωμένο ωκεανό, αν και περιμένουμε από τώρα το σχόλιο του Πυρπασόπουλο στο τέλος της ημέρας: «ήταν τόσο όμορφα που ξεχάστηκα!»

Χθες η μέρα τους άφησε σε ένα μικρό ξενοδοχείο. Ισχύει ένας μικρός κανόνας εδώ, που λέει ότι μπορείς να βγάλεις ένα μικρό συμπέρασμα για έναν λαό, αν βλέπεις τα μπάνια του σε ένα ξενοδοχείο μεσαίας κατηγορίας. Και το πρώτο πράγμα που δεσπόζει στο μπάνιο, είναι σταθερό, ευμέγεθες ανοιχτήρι για μπύρες!

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Αφιερώματα

Custom special: DMOL Airforce!

Φόρος τιμής στον Giovanni Ravelli

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

19/1/2018

Η ιστορία αυτού του Moto Guzzi LeMans Mk II του 1982, είναι μία σκέτη περιπέτεια. Αφού στούκαρε με φορτηγό, έμεινε να σαπίζει στον ήλιο και την βροχή της ιταλικής εξοχής, για σχεδόν δύο δεκαετίες. Ξεθάφτηκε, κυριολεκτικά, φορτώθηκε για να ταξιδέψει μέχρι το Λονδίνο και γλιτώνοντας άλλο ένα στουκάρισμα, έφτασε στο γκαράζ όπου λύθηκε πλήρως, πέρασε από λεπτομερές καθάρισμα με ατμό κι αποκάλυψε ότι πέρα από κάθε προσδοκία ο κινητήρας του ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, αντέχοντας μία ζωή έκθεσης στις καιρικές συνθήκες.

Οι DMOL (Death Machines of London) αποφάσισαν ότι αυτό το Moto Guzzi έπρεπε να γίνει μία custom μοτοσυκλέτα που να αποτελεί φόρο τιμής στον Giovanni Ravelli, συνιδρυτή της φίρμας. Ο Ravelli ήταν μία χαρισματική προσωπικότητα, που ενέπνευσε το σήμα της ιστορικής μάρκας η οποία προϋπήρχε του Β’ΠΠ, σε αντίθεση με αρκετές από μάρκες που ξεπήδησαν αμέσως μετά, εξαιτίας της ανέχειας που ακολούθησε την λήξη του. Πρόκειται λοιπόν για μία ιταλική μάρκα που βασίστηκε στο πάθος αντί για την ανάγκη κι ο Ravelli είχε παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτό.

Όταν ιδρύθηκε στις 15 Μαρτίου του 1921 η Moto Guzzi από τους κεφαλαιούχους Emanuele-Vittorio και Giorgio Parodi με τον Carlo Cuzzi, σύντροφοι στην Ιταλική στρατιωτική αεροπορία, ο κοινός τους φίλος Ravelli, μετρούσε ήδη δύο χρόνια νεκρός. Κι όμως, ένας από τους καλύτερους πιλότους του Α’ΠΠ με το παρατσούκλι “The Italian Devil” στους αγώνες που έπαιρνε μέρος, ταχύτατος σε ξηρά κι αέρα, ήταν ο άνθρωπος που ενέπνευσε το όραμα της δημιουργίας μίας νέας μάρκας στους δύο φίλους του. Όταν σκοτώθηκε σε ατύχημα δοκιμαστικής πτήσης, οι δυο τους συνέχισαν το όραμά του και το λογότυπο της Moto Guzzi δημιουργήθηκε στην μνήμη του κι ως ένδειξη τιμής προς την αεροπορία.

Με λίγα λόγια οι αιθέρες και η Moto Guzzi ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες εκείνη την εποχή, ενώ το πνεύμα του Giovanni Ravelli συνέχισε να ακολουθεί για πολλά χρόνια τα πρώτα βήματα της μάρκας, καθώς τα πλαίσια φτιάχνονταν με βάση την κληρονομιά που άφησε πίσω του.

Οι DMOL λοιπόν δεν θα μπορούσαν να δώσουν καλύτερο όνομα από το «AIRFORCE» στο εμπνευσμένο αυτό μοντέλο που κατασκεύασαν, κρατώντας και το πλαίσιο, επίσης σε μία ένδειξη τιμής προς τον Ravelli, με την ευρύτερη έννοια πως ήταν το μυαλό πίσω από τα πλαίσια στα πρώτα βήματα της φίρμας. Πρακτικά η στάση τους ήταν, πως από την στιγμή που το Mk II LeMans έστριβε, δεν χρειαζόταν να το πειράξουν και πολύ. Επίσης είχαν σκοπό να το παρουσιάσουν στην επέτειο των γενεθλίων του, στις 14 Ιανουαρίου δηλαδή, αν κι αρχικά δούλεψαν με περιθώριο ακριβώς 112 ημερών εργασίας, για να το προωθήσουν στην μεγάλη έκθεση custom της Αγγλίας.

Το φαίρινγκ και το ρεζερβουάρ είναι αλουμινένια, σφυρήλατα στο χέρι, πράγμα που σημαίνει πως υπάρχει πολύ δουλειά αλλά όχι βέβαια στο επίπεδο που έχουν επιδείξει οι δικοί μας εδώ, στην DNA Filters -παρόλο που δεν είναι «καστομάδες»- ούτε φυσικά με τόσο εξιδεικευμένα εργαλεία κι αψεγάδιαστο αποτέλεσμα, ωστόσο κρύβει απίστευτη δουλειά και πρέπει να τους αναγνωριστεί.

Χρησιμοποίησαν την παλιά καλή τεχνική, όπου σε ένα ξύλινο ομοίωμα το μέταλλο χτυπιέται με το χέρι, αφήνοντας μία σειρά από ατέλειες που κανονικά στοκάρονται και βάφονται. Εδώ όμως τρίφτηκαν κι αφέθηκαν εκτεθειμένες στο μάτι, άλλο ένα σημείο που θυμίζει λίγο τα μαχητικά της εποχής του Giovanni…

Αυτό που κλέβει την παράσταση σε αυτή την μοτοσυκλέτα, είναι πως οι DMOL μελέτησαν την ιστορία του Giovanni, τις μοτοσυκλέτες που έτρεχε και την κληρονομιά που άφησε με τον πρόωρο θάνατό του, ξεκινώντας κάθε εξάρτημα με το ερώτημα «τι θα έκανε εκείνος…»

Πρόκειται λοιπόν για μία Moto Guzzi που μοιάζει στο υποθετικό παρελθόν της, κατά το οποίο ο Giovanni ζούσε στην ίδρυσή της!

Οι DMOL έφτιαξαν την τροφοδοσία από την αρχή, επανασχεδιάζοντας μία πιο λιτή εισαγωγή αέρα, τοποθέτησαν καρπυρατέρ 36 χιλιοστών Dell’Orto που ξεκάθαρα φαίνεται που επενέβησαν... Από το πλαίσιο κόπηκαν σύνδεσμοι και βάσεις που πλέον δεν χρειάζονταν πουθενά και ο λαιμός άλλαξε με την κάστερ να αυξάνεται κατά 3 μοίρες, στις 30 ενώ ελαφρώς μάκρυνε και το ψαλίδι που προέρχεται από ένα Moto Guzzi California και το θυμίζει αμυδρά. Το California έχει δύο αμορτισέρ, οπότε η μετατροπή στο «Airforce» ήταν εκτεταμένη, όπως και τα κέντρα των τροχών που επίσης προέρχονται από τον ίδιο δότη, και τοποθετήθηκαν σε αλουμινένιες ζάντες. Όλα αυτά αναδεικνύονται οπτικά με το «Airforce Γκρι» που το έβαψαν και τα ελαστικά με όψη εποχής. Τα φρένα είναι της Brembo και οι τριακοσάριδες δίσκοι χειροποίητοι με το πιρούνι να ανήκει σε Aprilia RS250 ρυθμισμένο για το νέο βάρος που πρέπει να σηκώσει.

Όλα τα περιφερειακά είναι επίσης χειροποίητα, τα γκριπ, οι μανέτες, τα μαρσπιέ.. Μπροστά ο προβολέας είναι Xenon και πίσω LED ενώ, έτσι για πλάκα, το immobiliser μπήκε σε ένα στερεοφωνικό καρφί, κι έτσι το να την βάζεις μπροστά, είναι σαν να βισματώνεις κιθάρα. Το όργανο είναι έξυπνα φτιαγμένο, με ένα οικιακό dimmable LED κι έναν επίσης οικιακό οδηγό, που συνδέθηκαν με τρόπο ώστε η φωτεινή ένδειξη να αποτυπώνει την ταχύτητα. Η σέλα είναι ραμμένη στο χέρι, κι ακολουθεί το ρεζερβουάρ δημιουργώντας μία έξυπνη συνέχεια. Αρχικά σχεδιασμένη για την έκθεση Bike Shed τον περασμένο Μάιο, το AIRFORCE δεν είχε φτάσει στο αποτέλεσμα που ήθελαν, τελειοποιώντας το για την επέτειο των γενεθλίων του Giovanni...