Nordkapp 2017 – Στην γη της Λαπωνίας

Άλτα - ο σταθμός πριν το άκρο
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

3/7/2017

Οι σαράντα Africa Twin ταξίδεψαν εχθές μέχρι την Άλτα, τον τελευταίο μεγάλο σταθμό πριν το Nordkapp, στην γη της «Λαπωνίας». Ένα όνομα που χρησιμοποιείται σπάνια από τους Νορβηγούς και κατά κόρο από τους Σουηδούς και Φιλανδούς και προσδιορίζει μία περιοχή που εκτείνεται μέχρι μέσα στην Ρωσία. Παλιότερα εκεί κατοικούσαν οι αυτόχθονες Σαάμι, πιο ευρέως γνωστοί με το αγγλικό όνομα – Λάπωνες. Ένας αρχαίος νομαδικός λαός, ο βορειότερος της Ευρώπης, που ασχολούταν με το ψάρεμα και την κτηνοτροφία και οι παραδόσεις του, όπως και κομμάτι της γλώσσας τους, παραμένουν ζωντανά μέσα από την διασπορά που κατοικεί στις Σκανδιναβικές χώρες.

Στην Άλτα υπάρχουν μερικές από τις καλύτερα διατηρημένες τοιχογραφίες που χρονολογούνται χίλια πεντακόσια χρόνια προ Χριστού και είναι βέβαιο πως δεν έχουν βρεθεί όλες, καθώς ανακαλύπτονται συνεχώς νέες! Οι περιοχές της Άλτα προσφέρονται για εξερεύνηση λοιπόν, και είναι αυτό ακριβώς που έκανε ο Πυρπασόπουλος και αρκετοί άλλοι, εγκαταλείποντας την άσφαλτο κι ανεβαίνοντας τα βουνά από χώμα, επιβλέποντας από ψηλά τα Νορβηγικά φιόρδ!

Το σκληρό Νορβηγικό χώμα, και οι χωματόδρομοι που συντηρούνται συχνά, δεν προσφέρουν κάποιο μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Οι Africa Twin έχουν ελαστικά που είναι προσανατολισμένα κυρίως για άσφαλτο και οτιδήποτε με λάσπη ή χαλίκι και πέτρες θα ήταν άθλος. Ωστόσο αυτό ακριβώς υπήρχε κατά διαστήματα στον χωματόδρομο, κάνοντας τους περισσότερους που δεν είχαν μεγάλη εμπειρία με την εκτός δρόμου οδήγηση, να κατεβάζουν πόδια κάτω και να γουρλώνουν τα μάτια μέσα από το κράνος… ωστόσο στο τέλος και αυτό το χωμάτινο κομμάτι ήταν μία ευχάριστη εμπειρία για όλους, χωρίς να τους δυσκολέψει ιδιαίτερα ή να φέρει καθυστερήσεις εκτός προγράμματος.

Το μεσημέρι η στάση έγινε πάνω από το χωριό Birtavarre, που όπως και τα περισσότερα χωριά της περιοχής πρόκειται για λίγα σπίτια που κανονικά προσπερνάς, χωρίς να αντιληφθείς πως αποτελούν χωριό με όνομα. Το χωριό βρίσκεται στις εκβολές ενός ποταμού μέσα σε ένα φιόρδ, που ο αυτοκινητόδρομος Ε6 το κυκλώνει, σε μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που κάποιο μικρό φέριμποτ δεν προσφέρει εναλλακτική παράκαμψη. Στο Birtavarre κυριαρχούν οι μύθοι και ενσαρκώνονται πολλές από τις θεότητες της νορβηγικής μυθολογίας, καθώς έχει διάφορα ορυχεία και κάθε ένα από αυτά αμέτρητες ιστορίες για trolls και νάνους…

Επιστρέφοντας πίσω στον Ε6, τον δρόμο που ακολουθεί κανείς για το Nordkapp και βασική αρτηρία του Νορβηγικού Βορρά, η παρέα συνέχισε μέχρι την Άλτα καλύπτοντας 400 χιλιόμετρα, παίζοντας παράλληλα και στο χώμα. Η Άλτα είναι ο πιο συνηθισμένος σταθμός πριν την εξόρμηση στο Nordkapp, καθώς από εκεί και πάνω υπάρχουν μικροί οικισμοί, ορισμένοι με ξενώνες, που δεν έχουν όμως το μέγεθος που χρειάζεται μία μεγάλη παρέα όπως αυτή των σαράντα Africa Twin! Σήμερα το βράδυ, για εμάς εδώ, ο Γιώργος και η υπόλοιπη παρέα θα πατούν στο Nordkapp!

 

 

Διαβάστε επίσης:

Εκκίνηση

Μέρα 1η

Μέρα 2η

Μέρα 3η

Μέρα 4η

Μέρα 5η

Μέρα 6η

Nordkapp 2017 – Αυθεντικό τοπίο Βορρά!

Μία επική μέρα!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

29/6/2017

Οι σαράντα Africa Twin λούστηκαν εχθές με ήλιο, έστω και λίγο, έστω και με το κρύο να παραμένει τσουχτερό. Από τις εναλλαγές τοπίου της πρώτης μέρας, στον Δρόμο του Ατλαντικού την δεύτερη, εχθές –τρίτη μέρα οδήγησης- άρχισαν να πλησιάζουν την οριοθετημένη γραμμή που αλλάζει το τοπίο με πυκνά δάση, ηλιόλουστα ξέφωτα και διάσπαρτα Νορβηγικά σπίτια. Φτιαγμένα για να ξεχωρίζουν μέσα στην φύση, τα σπίτια των Νορβηγών που διακόπτουν την χρωματική παλέτα του σκληρού τοπίου, αποτελούν από μόνα τους ένα αξιοθέατο που με την πολυχρωμία του δεν γίνεται ποτέ μονότονο!

 

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος χαρακτήρισε την χθεσινή μέρα –απλά- επική, καταφέρνοντας να ξεπεράσει την πρώτη αλλά και την δεύτερη! Η αρχή του ταξιδιού είναι πάντα αντιμετωπίζεται με ένα δέος, όσο αντικρύζεις ένα καινούριο μέρος τελείως διαφορετικό από όλα όσα έχεις δει στο παρελθόν. Πόσο μάλιστα όταν πρέπει να αντιμετωπίσεις ομίχλη με χιόνι στην μία άκρη ενός τούνελ και αέρα με βροχή στην άλλη! Η δεύτερη μέρα περιλάμβανε πολύ.. θάλασσα: Με τρεις βόλτες σε φέριμποτ, και στην μέση της ημέρας την διάσχιση του Δρόμου του Ατλαντικού, εύκολα μπορούσε να ξεχωρίσει από το δέος της πρώτης. Ωστόσο η τρίτη μέρα είχε το ξεχωριστό στοιχείο του ήλιου, και υποψιάζομαι πως είναι ένας από τους λόγους που ο Πυρπασόπουλος ήταν τόσο ευδιάθετος. Πρώτη μέρα που θα ένιωθε τα δάχτυλα των χεριών του, πρώτη μέρα που δεν θα μούλιαζε στην σέλα, αν και ο ήλιος στο Βορρά μπορεί εύκολα να σε κάψει μέσα από την ζελατίνα του κράνους όταν είσαι όλη την μέρα στον δρόμο και η ζελατίνα διάφανη… ακριβώς δηλαδή όπως έγινε και με τον Γιώργο!

 

 

Χθες λοιπόν αναχώρησαν στις 08:00 το πρωί και γρήγορα έκαναν την πρώτη τους στάση για να ανέβουν στο μοναδικό φέριμποτ που θα χρησιμοποιούσαν για την ημέρα, μία διαδρομή 25 λεπτών ανάμεσα σε κάθετα πρασινισμένα βράχια, λίγο έξω από το Trondheim. Αμέσως πήραν την βορινή κατεύθυνση, αφήνοντας την διαδρομή που βρέχεται από τον ωκεανό προχωρώντας ψηλότερα μέσα από την πυκνή φύση. Το στοιχείο του νερού όμως ήταν και πάλι κυρίαρχο. Εκατοντάδες λίμνες που καθρεφτίζουν τις αμέτρητες κορυφές των βουνών, μία ευκαιρία για καινούριο πίνακα ζωγραφικής, πίσω από κάθε στροφή! Σύμφωνα με τον Γιώργο δεν είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθείς γιατί ξεπήδησαν οι μύθοι για τα troll, τους νάνους, τις σπηλιές και όλα τα υπέροχα πλάσματα και τοπία, περιγράφονται στην ευρύτατη σκανδιναβική μυθολογία. Απλά μπορείς να φανταστείς το ίδιο τοπίο, ντυμένο στα λευκά και καλυμμένο με ένα παχύ στρώμα σκοταδιού που κρατάει μήνες…

 

Ο δρόμος δεν είναι ποτέ ενιαίος, είτε θα διακόπτεται από κάποιο πορθμείο και θα αναγκάζεσαι να ανέβεις σε φέριμποτ για να συνεχίσεις, είτε θα περνάς τούνελ και γέφυρες. Και τα τούνελ εκμεταλλεύονται το σκληρό πέτρωμα αποτελώντας κανονικές τρύπες στο βουνό, χωρίς να χρειάζεται τοίχωμα. Ευκολότερη η κατασκευής τους συγκριτικά με τα δικά μας τούνελ, στενότερα αφού εξυπηρετούν λίγη κίνηση, αλλά αμέτρητα σε πλήθος. Σε έναν αραιοκατοικημένο τόπο όπως η Νορβηγία, είναι εύκολο να σταματήσεις στη μέση ενός τούνελ, να σβήσεις την Africa και απλά να χαρείς την ηρεμία που σου προσφέρει η μόνωση χιλιάδων τόνων βράχων…

Η ημέρα εχθές έκλεισε μετά από 470 χιλιόμετρα φτάνοντας στο Bronnoysund το οποίο έχει μία παράξενη προφορά από τους ντόπιους που φορώντας κράνος μπορεί να το ακούσεις και σαν τελείως διαφορετικό όνομα. Σήμερα θα επιστρέψουν στη διαδρομή που αντικρύζει συνέχεια τον Βόρειο Ατλαντικό και φυσικά θα ανεβοκατεβαίνουν σε φέριμποτ, μέχρι να φτάσουν ακόμα πιο βόρεια που το τοπίο αλλάζει και πάλι!

 

"ζωντανή" η μυθολογία και διάσπαρτη εκατέρωθεν του δρόμου, αποτελεί αξιοθέατο για όλους τους τουρίστες - με τους οποίους ο Πυρπασόπουλος γίνεται αμέσως φίλος...