Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

28/6/2017

Καταλήγοντας στην βόρεια πλευρά της Νορβηγίας και κινούμενοι πλέον παράλληλα με τον ωκεανό, οι σαράντα Africa Twin που την πρώτη μέρα ταξίδευαν μαζί σε τρία διαδοχικά γκρουπ, έσπασαν σε μονάδες για να απολαύσουν την διαδρομή! Ήταν η ημέρα που θα περνούσαν από τον Δρόμο του Ατλαντικού, την διαδρομή των σχεδόν οκτώ χιλιομέτρων που έχει ψηφιστεί ως η ομορφότερη ταξιδιωτική διαδρομή και είναι σχεδόν βέβαιο πως θα έχετε πέσει σε τουλάχιστον μία από τις φωτογραφίες της.

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος μας ενημέρωσε στο τέλος της ημέρας, πως μπορεί η συνολική διαδρομή να μην είχε την εναλλαγή τοπίου που συνάντησε την πρώτη μέρα οδήγησης, αλλά η θέα του Δρόμου του Ατλαντικού και η οδήγηση στις στενές λωρίδες του, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι σερφάρεις τα κύματα με Africa Twin, έτσι όπως ανεβοκατεβαίνουν από νησίδα σε νησίδα, με καμπυλωτές γέφυρες, ήταν ικανή να ισοφαρίσει το δέος της πρώτης μέρας!

Το ζήτημα ήταν πως η κακοκαιρία συνεχίστηκε και σήμερα. Βέβαια με την έννοια κακοκαιρία περιγράφουμε τον καιρό σύμφωνα με τα δικά μας δεδομένα, καθώς για τους υπόλοιπους κατοίκους είναι μία συνηθισμένη ημέρα του Ιουνίου, που ο ήλιος θα παρέμεινε ορατός για σχεδόν είκοσι ώρες. Είναι αδύνατο να μην σε επηρεάσει αυτή η τόσο μεγάλη διάρκεια της ημέρας, αν και σαφώς λιγότερο από το να ταξίδευες τον χειμώνα που θα.. λουζόσουν στον σκοτάδι!

Ο Γιώργος και η πλειοψηφία των υπόλοιπων συμμετεχόντων βρέθηκαν στον Δρόμο του Ατλαντικού συναντώντας εκεί την τύχη. Η κακοκαιρία θα τους έδινε ένα μικρό παράθυρο, ώστε να διασχίσουν την διαδρομή απολαμβάνοντας την θάλασσα τόσο δεξιά, όσο και αριστερά! Ενώνοντας τις μικρές νησίδες, ο Δρόμος του Ατλαντικού «κόβει» τον Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό που στο χάρτη διαβρώνει την ξηρά κατά μήκος ολόκληρης της Νορβηγίας και εισχωρεί δημιουργώντας αναρίθμητα μικρές νησίδες και αμέτρητα φιόρδ. Σχεδιάστηκε αποκλειστικά με γνώμονα να αποτελεί τουριστική ατραξιόν και να εκμεταλλευτεί το ανάγλυφο της περιοχής ως μία από τις πιο γραφικές διαδρομές της Νορβηγίας. Για αυτό και αρχικά η σκέψη ήταν να γίνει σιδηροδρομική γραμμή, καθώς η κατασκευή του θα συνδύαζε μεταφορά του ντόπιου πληθυσμού αλλά και κυρίως τουριστών. Επικράτησε –ευτυχώς- η ιδέα του δρόμου, αλλά η κατασκευή του ξεκίνησε δεκαπέντε χρόνια αργότερα με την μορφή της παραχώρησης έργου. Τα διόδια όμως καταργήθηκαν ακριβώς εννιά χρόνια μετά, αφού είχαν αποφέρει την αρχική επένδυση με το ανάλογο κέρδος. Οποιοσδήποτε συνειρμός με την ελληνική πραγματικότητα σε αυτό το σημείο, καλό θα ήταν να μην γίνει για την διατήρηση της ψυχραιμίας…

Εξαιτίας της τοποθεσίας του, το χειμώνα ο δρόμος γίνεται μερικές φορές απροσπέλαστος καθώς ο ωκεανός προσπαθεί να υπερνικήσει το έργο του ανθρώπου, ενώ το καλοκαίρι δεν είναι σπάνιο να παρατηρεί κανείς φάλαινες ενώ οδηγεί. Ο Γιώργος δεν είχε μία τέτοια συνάντηση, αλλά ήταν αρκετά τυχερός να πετύχει το τοπίο χωρίς ομίχλη. Κι αυτό γιατί η οργάνωση έφτασε στο σημείο να χρειαστεί να ακυρώσει την εκτός δρόμου διαδρομή που ήταν κομμάτι του μενού εχθές, εξαιτίας των καιρικών φαινομένων, τόσο στον χωματόδρομο που θα ακολουθούσαν, αλλά κυρίως στο σημείο που θα κατέληγαν.

Για τον Γιώργο –δεύτερη φορά τυχερός σε αυτό το σημείο- η ακύρωση έφερε την ευκαιρία για ένα ιδιαίτερο μάθημα οδήγησης με τον Paulo Goncalves! Έχοντας γνωριστεί την προηγούμενη ημέρα, μιλώντας για τις ομοιότητες Ελλάδας και Πορτογαλίας –και την παρόμοια οικονομική κατάσταση που βιώνουν οι δύο λαοί- ο Paulo αφιέρωσε χρόνο οδηγώντας μαζί με τον Πυρπασόπουλο, δίνοντας ορισμένες σημαντικές συμβουλές!

Είναι η τελευταία μέρα για τον Paulo στο Nordkapp 2017 και δεν θα υπήρχε άλλη ευκαιρία για τον Γιώργο να δεχτεί μερικές συμβουλές οδήγησης από τον πλέον ειδικό!

Ο καιρός ήταν συνέχεια άστατος, ωστόσο η θερμοκρασία ανέβηκε γρήγορα στους 11^ο Κελσίου πράγμα που έκανε τις στάσεις και την διαδικασία της φωτογράφησης πολύ πιο ανθρώπινη. Βρέθηκε επίσης χρόνος για τον Πυρπασόπουλο να γνωρίσει ακόμα περισσότερους από του συνταξιδιώτες του… αλλάζοντας και φίλους στο τέλος! Γνωρίστηκε με τους αναβάτες από Ινδονησία, Ολλανδία και Ιαπωνία, αλλά στο τέλος της ημέρας αντί για τον Τούρκο αγωνιζόμενο, τις μπύρες μοιράστηκε με έναν αναβάτη από την Γερμανική ομάδα, σε σημείο που έχασαν την ώρα. Πράγμα έτσι κι αλλιώς πανεύκολο για έναν ξένο στην περιοχή που έχει συνέχεια το ίδιο φως στον ορίζοντα, είτε το ρολόι λέει επτά το απόγευμα, είτε δέκα το βράδυ…

Με την ακύρωση της εκτός δρόμου διαδρομής, η ημέρα χθες κύλισε σε πιο τουριστικό ρυθμό για τον Πυρπασόπουλο, και είναι ακριβώς αυτό που θα έκανε ο καθένας μας, αν βρισκόταν στον Δρόμο του Ατλαντικού με παράθυρο στην ομίχλη!