Το μαύρο Shoei X-Spirit με τα γραφικά του Ιάπωνα αναβάτη Kiyonari ήρθε στο ΜΟΤΟ το 2008 και ήταν ένα από τα τρία X-Spirit που είχαμε εκείνη την εποχή στη γκαρνταρόμπα μας.
Ήταν χωρίς αμφιβολία το πιο όμορφο και ποθητό κράνος που είχαμε ποτέ και γι΄αυτό το προσέχαμε σαν τα μάτια μας. Τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του έβγαινε από την ντουλάπα μόνο για να φορεθεί μόνο σε αποστολές εξωτικών superbike και κανείς δεν τολμούσε να το πάρει για να το φορέσει στο δρόμο. Δύο φορές τόλμησαν κάποιοι να το χρησιμοποιήσουν για να πάνε σπίτι τους και την επόμενη μέρα έφαγαν χοντρό πέσιμο από τους υπόλοιπους!
Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης λίγα χρόνια αργότερα η συντακτική ομάδα του ΜΟΤΟ μίκρυνε, ενώ ταυτόχρονα η Shoei έβγανε νέα μοντέλα με αποτέλσμα το μαύρο Xpirit να μείνει σκονισμένο στην ντουλάπα. Καθώς ήμουν ο μοναδικός πλέον που μπορούσε να βάλει το κεφάλι του μέσα σε Small κράνος, το μαύρο Kiyonari έγινε σιγά-σιγά ο καθημερινός μου σύντροφος.
Δέκα χρόνια μετά και έχοντας διανύσει πολλά σκληρά χιλιόμετρα που ξεπερνάνε κατά πολύ τα 250.000, ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί. Για εσάς, ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι καθαρά χρηστικός, εμένα είναι ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα σε έναν φίλο.
Ποιότητα βαφής
Μόλις δύο μικροσκοπικές γρατσουνιές υπάρχουν πάνω του μετά από δέκα χρόνια, παρά το γεγονός ότι έχει πέσει τρεις φορές από καθρέπτη μοτοσυκλέτας και άλλες τέσσερεις από σέλα. Το βερνίκι είναι ακόμα και σήμερα ΤΕΛΕΙΟ και λαμποκοπάει όπως όταν ήταν καινούριο.
Ποιότητα μηχανισμών/αεραγωγών
Ούτε ένας αεραγωγός δεν έχει σπάσει, ούτε έχει ξεκολλήσει κάποιο κομμάτι ποτέ. Όλοι τους ανοίγουν και κλείνουν με το ίδιο “κλικ” όπως όταν ήταν καινούργιοι. Τίποτα μηχανικό δεν έχει χαλαρώσει, δεν τρέμει και δεν έχει φύγει από την θέση του. Ο μηχανισμός της ζελατίνας είναι σε άριστη κατάσταση.
Ποιότητα ζελατίνας
Συνολικά έχω χρησιμοποιήσει τρεις ζελατίνες. Μία χρωμίου, μία διάφανη και τα πρόσφατα δύο χρόνια μία σκούρα μαύρη. Όλες τους είναι χοντρές και αρκετά ελαστικές και δεν σπάνε, όμως αποκτούν γρατζουνιές πολύ εύκολα και είναι το αδύναμο σημείο αυτού του κράνους. Γενικά το πλαστικό που χρησιμοποιεί η Shoei για τις ζελατίνες της είναι κάπως μαλακό με αποτέλεσμα οι γρατζουνιές να γίνονται βαθιές. Την ημέρα δεν έχεις ιδιαίτερο πρόβλημα, όμως το βράδυ με τα φώτα των αυτοκινήτων απέναντί σου είναι σαν να βλέπεις μέσα από ιστό αράχνης
Ποιότητα εσωτερικού
Μόνο καλά λόγια έχω να πω για το ύφασμα της εσωτερικής επένδυσης, που ακόμα και σήμερα είναι σε άψογη κατάσταση. Ακόμα και στα μάγουλα είναι σαν καινούριο και δεν έχει σημεία φθοράς από τα γένια. Οι πλήρως αφαιρούμενες εσωτερικές επενδύσεις έχουν πλυθεί άπειρες φορές και έχουν ξεκουμπωθεί και κουμπωθεί άλλες τόσες.
Κανένα πρόβλημα σε αυτόν τον τομέα. Το μόνο που παρέδωσε εντελώς το πνεύμα από την χρήση και στα πλυσίματα είναι το σφουγγάρι του εσωτερικού “καπέλου” , το οποίο πολυμερίστηκε και άρχισε να τρίβεται σαν σκόνη. Το καλό είναι ότι υπάρχουν ανταλλακτικά ακόμα μέχρι σήμερα και μάλιστα μπορείς να διαλέξεις και το πάχος του σφουγγαριού που θέλεις.
Το δεύτερο που δεν άντεξε στο πέρασμα του χρόνου είναι η δερματίνη που καλύπτει το σφουγγάρι γύρο από το σβέρκο και είναι το σημείο που ακουμπάει το κράνος όταν το αφήνεις πάνω στο τραπέζι, το γραφείο ή το ντουλάπι.
Συμπεριφορά στην καθημερινή χρήση
Το X-Spirit έχει σχεδιαστεί πρωτίστως για αγωνιστική χρήση και οδήγηση στην πίστα και όχι για πολύωρη οδήγηση στο δρόμο. Παρ΄όλα αυτά, χρησιμοποιώντας το καθημερινά, χειμώνα-καλοκαίρι, μόνο θετικά πράγματα έχω να πω. Για τέτοιου είδους κράνος είναι αρκετά ήσυχο και μόνο στα πολύ μακρινά ταξίδια με υψηλές ταχύτητες χρησιμοποιούσα ωτασπίδες.
Στο θέμα του εξαερισμού είναι πολύ καλό, αλλά δεν έχει μεγάλη διαφορά από το τουριστικό XR 1100. Θα ήθελα να μπαίνει περισσότερος αέρας στο μέτωπο στις χαμηλές ταχύτητες της πόλης. Το Arai RX-7 που είχαν πριν από αυτό, ήταν σαφώς πιο δροσερό στο μέτωπο. Πάντως στον ανοιχτό δρόμο και στην πίστα η ροή του αέρα είναι άφθονη και σου παγώνει το κεφάλι - κανένα παράπονο εδώ.
Τον χειμώνα πάλι, έμπαζε μεν λίγο περισσότερο κρύο από το XR 1100 με εντελώς κλειστούς τους αεραγωγούς, αλλά πολύ λιγότερο από τον ανεμοστρόβιλο που είχε το RX-7. Αεροδυναμικά ήταν φυσικά άψογο, αφού ήταν το πρώτο κράνος που χρησιμοποιούσε μεγάλη αεροτομή πίσω για εξάλειψη των στροβιλισμών της οπισθέλκουσας.
Η καλύτερη στιγμή μαζί του
Έχει ταξιδέψει στο Kyalami στην Ν. Αφρική, έχει βρεθεί στην Ιαπωνία και έχει αρμενίσει όλες τις πίστες της Ισπανίας, όμως η κορυφαία στιγμή που είχα μαζί του ήταν στο Nardo όπου μαζί με την Pirelli σπάσαμε το 24ωρο ρεκόρ της FIM με μια Suzuki Hayabusa και μέση ωριαία ταχύτητα 224km/h, οδηγώντας νύχτα στην σκοτεινή οβάλ ιταλική πίστα.
