Δοκιμή Long Term Suzuki Address 110

Άθραυστο και πολυχρηστικό

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

29/11/2017

Ξεκινώ ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα από την αρχή. Με το Address δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Αυτό το μικρό scooter της Suzuki για κάποιο μυστήριο λόγο μου έχει γίνει εμμονή. Ίσως γιατί και τις δύο χρονιές στα Test Rides του ΜΟΤΟ ήταν το όχημά μου ως πλοηγός μέσα στην μικρή πίστα των καρτ, και κάθε φορά που το οδηγούσα είχε βαλθεί να μου αποδείξει ότι διεκδικεί τον τίτλο του superbike των μικρών scooters.

Η αλήθεια είναι ότι με κανένα άλλο από τα σχεδόν 20 διαθέσιμα μηχανάκια δεν το ευχαριστιόμουν τόσο πολύ. Η εξάτμιση, τα πλαστικά της ποδιάς και το σταντ που άλλαξαν σχήμα κι έχασαν βάρος, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Αντίστοιχα και τα σχόλια των συναδέλφων που το χρησιμοποίησαν, ήταν διθυραμβικά. Αυτός ο "Δαβίδ" των scooters, έκανε τους μεγαλύτερους "Γολιάθ" να παλεύουν για να το ακολουθήσουν. Η εκπληκτική ομοιογένειά του, το εξαιρετικό ζύγισμα και η ευελιξία του, είναι οι συνιστώσες που δίνουν τη δυνατότητα στο Address να προσφέρει περισσότερα απ' όσα τάζει.

Η εμμονή οδήγησε στη συμβίωση, καθώς για τους τελευταίους έξι μήνες σχεδόν, το Address ήταν το καθημερινό μου όχημα. Για πάνω από 180 ημέρες το Address κυκλοφορούσε σε όλο το λεκανοπέδιο σχεδόν, καθώς πέρα από το καθήκον της καθημερινής μεταφοράς, ήταν και η νούμερο ένα επιλογή για κάθε είδους δουλειά που προέκυπτε στο γραφείο. Η ατάκα "δωσ' μου το "αντρεσάκι" να πεταχτώ κάπου" πρέπει να είναι μακράν η πιο πολύ-ειπωμένη φράση στο χώρο της συντακτικής ομάδας, μετά το "βρείτε μου ένα τίτλο ρε…". Κι όχι άδικα καθώς στις αρετές του μικρού scooter συγκαταλέγονται η άνεση και οι χώροι! Παρά το μικρό του μέγεθος, η σχεδιαστική μελέτη έγινε πάνω σε σωστές βάσεις και το Address προσφέρει χώρους και δυνατότητα για να μεταφέρεις πράγματα, που θα έχανες στοίχημα ότι δεν μπορείς να κουβαλήσεις.

Οι δύο "τσέπες" στην ποδιά είναι μεν βολικές για μικροπράγματα, αλλά είναι ανοιχτές και εκτεθειμένες

Το φαρδύ και ίσιο πάτωμα, σε συνδυασμό με την απόσταση μεταξύ σέλα και ποδιάς, χωράει ένα παραφουσκωμένο σακίδιο και τρεις τσάντες super market κρεμασμένες στον γάντζο (τσεκαρισμένο), ο χώρος κάτω από τη σέλα μπορεί να φιλοξενήσει ένα full face κράνος, ενώ η ίδια η σέλα φιλοξενεί άνετα δύο ενήλικες που κάθονται με σωστέ γωνίες στα άκρα τους και χωρίς τα αναδιπλούμενα μαρσπιέ του συνεπιβάτη να εμποδίζουν τα πόδια του αναβάτη χάρη στην σωστή τοποθέτησή τους.

Κάτω από τη σέλα θα χωρέσουν άνετα ένα full face κράνος κι ένα ζευγάρι γάντια

Αυτή την ευρυχωρία και την άνεση την εκτιμάς όλο και περισσότερο όσο ζεις μαζί του. Όταν αρχίσουν οι πρώτες βροχές που τα αδιάβροχα γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς σου, κι όταν η επιλογή του παίρνω το Address αντί του αυτοκινήτου, ή οποιασδήποτε άλλη μοτοσυκλέτας ήταν διαθέσιμη εκείνη την περίοδο, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος για παντός είδους "επικίνδυνες αποστολές".

Στη δοκιμή του μικρού scooter της Suzuki γράφαμε για την ευελιξία στην συμπεριφορά του και το πόσο "ζωηρός" είναι ο μονοκύλινδρος αερόψυκτος κινητήρας. Μετά από όλο αυτό τον καιρό που ζήσαμε μαζί του, θα προσθέταμε και την παρατήρηση ότι όσο περισσότερο εξοικειώνεσαι μαζί του, αντιλαμβάνεσαι ότι το Address είναι πράγματι το superbike της μικρής κατηγορίας των scooter. Οι τροχοί των 14'' σε συνδυασμό με την ομοιογένεια και την συνεργασία του πλαισίου με τις αναρτήσεις, του προσδίδουν μια υψηλού επιπέδου σταθερότητα που σου εμπνέει την εμπιστοσύνη να κάνεις πράγματα που δύσκολα θα έκανες με ένα οποιοδήποτε άλλο scooter.

Παρά το μέγεθός του, το Address διαθέτει μια άνετη και φαρδιά σέλα

Ο κινητήρας του από την άλλη εκμεταλλεύεται κάθε ρανίδα της ιπποδύναμης, ώστε να μη πάει κανένα ποσοστό ανεκμετάλλευτο. Πολύ σωστά έχει ρυθμίσει η Suzuki το φυγοκεντρικό ώστε να "αρπάζει" άμεσα και χωρίς πολύ πατινάρισμα, καθώς σε αυτά τα επίπεδα ισχύος, ακόμη και μισός ίππος χαμένος αντανακλά ένα σημαντικό ποσοστό της συνολικής απόδοσης των 9,1 ίππων.

Το Address είναι πράγματι το superbike της μικρής κατηγορίας των scooter

Μια από τις σημαντικότερες διαπιστώσεις μετά από τόσους μήνες καθημερινής, σκληρής και χωρίς οίκτο χρήσης, είναι πως τα ποιοτικά στάνταρ του Address παρέμειναν στο ίδιο επίπεδο. Η συναρμογή των πλαστικών δεν απέκτησε χάσματα και τριξίματα, οι αναρτήσεις διατήρησαν την εξαιρετική λειτουργία τους που ισορροπεί άριστα ανάμεσα στην άνεση και την συμπεριφορά και η μοναδική μεταβολή προς το χειρότερο ήταν η απόδοση του εμπρός δισκόφρενου που έχει χάσει λίγη από την αρχική του δύναμη. Το ταμπούρο χρειάστηκε δύο φορές σφίξιμο, ενώ η κατανάλωση παρέμεινε σταθερή χωρίς μεγάλες διακυμάνσεις κοντά στα 2,8 lt/100km που είχαμε μετρήσει κατά τη διάρκεια της δοκιμής του.
Ο αποχωρισμός ήταν δύσκολος και οδυνηρός, καθώς δύσκολα μπορεί να ξαναβρεθούν τόσο μικρά μεγέθη να προσφέρουν τόσο μεγάλες δυνατότητες… Εις το επανειδείν!

https://bit.ly/MOTO_670

Δοκιμές ΜΟΤΟ

Επικαιρότητα

Honda Forza 300: Η άλλη ματιά από τον Μάκη Παπαδημητρίου

"Πού είναι το διαστημόπλοιο μπαμπά...;"

22/10/2020

Η ιδέα να δώσουμε ένα Honda Forza 300 για μία εβδομάδα στον ηθοποιό Μάκη Παπαδημητρίου, μόνο "περίεργη" δεν ήταν, καθώς όπως θα διαβάσετε και παρακάτω, ο Μάκης ήταν... ένας από εμάς. Πριν αρχίσει να διαγράφει μια λαμπρή καριέρα στον χώρο της Τέχνης, είχε "θητεύσει" στην Συντακτική Ομάδα του περιοδικού. Τώρα, με τις υποχρεώσεις να τον κυνηγούν χειρότερα κι από... τύψεις, ήταν η ιδανική ευκαιρία για να δούμε μια διαφορετική ματιά από αυτή της δικής μας δοκιμής, με το Forza 300 στο πεδίο του καθημερινού "τρεξίματος", των παραστάσεων, των σχολείων και της βόλτας. Απολαύστε το!

Εκτός από το Typhoon 80, το πρώτο μου μηχανάκι το μακρινό 1996, δεν είχα ποτέ ξανά scooter. Ανέβηκα λοιπόν στο Honda Forza 300 και έκανα στο μυαλό μου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ένα αστραπιαίο ταξίδι εξέλιξης είκοσι και πλέον ετών σε ένα είδος μοτοσυκλετών που σχεδόν αγνοούσα. Η εξέλιξη των scooter και δη των μεγάλων scooter, είναι τόσο έντονη σε όλους σχεδόν τους τομείς, που μπορείς να πεις ότι το είδος κυριολεκτικά αναδημιουργήθηκε.

Όλα επάνω στο Forza είναι προσανατολισμένα προς την άνεση του αναβάτη και του συνεπιβάτη. Η θέση οδήγησης είναι όρθια φέρνοντας το σώμα σε όρθια στάση, αποφορτίζοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό την ένταση στους ραχιαίους, ακόμα και μετά από αρκετή ώρα οδήγησης. Εδώ συνεισφέρει και η εξαιρετική σέλα, που αν και για το ύψος μου είναι λίγο φαρδιά, παραμένει πολύ αναπαυτική. Τα χέρια έρχονται μπροστά σε φυσική θέση και το άνοιγμα του τιμονιού είναι ακριβώς όσο πρέπει (τουλάχιστον για τις διαστάσεις μου... ευχαριστώ Honda).

Ο γνωστός από το SH αξιόπιστος κινητήρας, κάνει πολύ διακριτικά τη δουλειά του και συμβάλλει με τρόπο που αντανακλάται και στη συνολική ποιότητα κίνησης. Ούτε ξεσπάσματα, ούτε μηχανικοί θόρυβοι, ούτε κραδασμοί. Και κατανάλωση μόλις 4,2lt/100km σε συνθήκες πόλης (και μάλιστα το όργανο του Forza έδειχνε ελαφρώς μεγαλύτερη κατανάλωση, στα 4,5lt/100km!). Σίγουρα πέφτει και κάτω από τα τέσσερα λίτρα σε μεγαλύτερες διαδρομές.
Μετά από τόσα χρόνια και τόσα διαφορετικά μηχανάκια, καταλήγω να μην ενδιαφέρομαι τόσο για ιπποδυνάμεις και επιδόσεις, αλλά για ποιότητα μετακίνησης. Και στο Forza 300, η συνολική φιλοσοφία με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Δεν είναι το πιο γρήγορο ή το πιο δυνατό, αλλά θέλεις να το καβαλάς συνέχεια.

Αν και μικροί οι τροχοί του, στρίβει με ασφάλεια και τα φρένα με το ABS κάνουν εξαιρετική δουλειά σε όλα τα είδη ασφάλτου. Κι εδώ είναι κάτι που δεν μου λείπει, το αντίθετο μάλιστα. Το μπροστινό φρένο δεν έχει αυτό που λέμε δυνατό αρχικό δάγκωμα, επιβραδύνει προοδευτικά και σε φρενάρισμα διαρκείας από πολλά χιλιόμετρα ίσως θέλει λίγη δύναμη παραπάνω. Αλλά! Καλά κάνει και δεν έχει. Μου αρέσει που δεν με ταράζει. Θέλει να με πάει από εδώ εκεί και να μην καταλάβω ούτε το παραμικρό. Δεν θέλω απόδοση supersport σε scooter. Ηρεμήστε με τα άλογα και τις επιδόσεις, τα "στρίβει σαν ξυράφι" και "φρενάρει πετώντας άγκυρες".
Έχει και traction control που απενεργοποιείται κιόλας με κουμπί στο αριστερά χειριστήρια. Μπαίνει μόνο στις εκκινήσεις με τέρμα γκάζι και άσφαλτο "γυαλί". Κατά τ' άλλα, απλώς το ξεχνάς.

Στο Forza 300 υπάρχει άπλετος χώρος. Είναι χαρακτηριστική η άνεση και η ευκολία με την οποία το μεταφέρει αναβάτη και συνεπιβάτη (και με αποσκευές) και νομίζω ότι τον χώρο κάτω από τη σέλα θα τον εκτιμήσουν όσοι έχουν παιδί στο δημοτικό, όταν θα ανοίξουν για να βάλουν την τσάντα της έκτης με όλα τα βιβλία και θα ανακαλύψουν ότι την χωράει!
Η ζελατίνα είναι ηλεκτρική και έχει διαδρομή 14 εκατοστών από το ναδίρ στο ζενίθ (καλο;). Ψαρώνουν οι "αυτοκινητισταί" στα φαναρια. Τώρα γιατί λέγεται ζελατίνα...; Ας πούμε ο ανεμοθώραξ!
Πλησιάζεις το Forza, με το κλειδί στην τσάντα (είναι keyless). Καβαλάς, γυρνάς τον διακόπτη, πατάς τη μίζα κι έφυγες. Έτσι απλά. Ήσυχα. Ξεκούραστα. Με ποιότητα. Με ασφάλεια.

Όταν το επέστρεψα στο περιοδικό, πήγα να πάρω το γιο μου από το σχολείο με τη δική μου μοτοσυκλέτα. "Που είναι το διαστημόπλοιο;", με ρώτησε. "Το έδωσα αγόρι μου, δεν ήταν δικό μου"... απαντώ. "Γιατί ρε μπαμπά;" αποκρίθηκε.

Του Μάκη Παπαδημητρίου

Φωτό: του ιδίου

* Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι ένας από τους πλέον ταλαντούχους ηθοποιούς της νέας… κοπής. Πριν αποφασίσει να ασχοληθεί με την δραματική τέχνη, ο Μάκης φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Φυσικής, αλλά τελικά τον κέρδισε η τέχνη εις βάρος της επιστήμης καθώς αποφοίτησε από την δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Στο ενεργητικό του έχει πολλές επιτυχίες και διακρίσεις στην τηλεόραση, στο θέατρο και στον κινηματογράφο, ενώ το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο Χορν. Είναι ένας από τους ταχύτερους στην Ελλάδα στο να λύνει τον κύβο του Rubik, ενώ το σημαντικότερο στοιχείο στο βιογραφικό του (για εμάς τουλάχιστον…) είναι το ότι ανήκε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού πριν από 21 χρόνια!