Kawasaki Z400: To 750 του σήμερα

Όταν η οικονομία αλλάζει τις κατηγορίες
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

31/5/2019

Μόλις επιστρέψαμε πίσω στην αντιπροσωπεία το καινούριο Z 400 μετά από την επταήμερη συμβίωση μαζί του. Φυσικά το μετρήσαμε και το δυναμομετρήσαμε και στο τεστ που θα δημοσιεύσουμε στο προσεχές τεύχος του ΜΟΤΟ θα αναλύσουμε λεπτομερώς κάθε πτυχή των δυνατοτήτων του.

Μέχρι τότε όμως μπορούμε να πούμε δύο λόγια για την συνολική εικόνα που αποκομίσαμε και κυρίως για την θέση που έχει πλέον αυτή η μοτοσυκλέτα μέσα στην νέα ελληνική πραγματικότητα. Το Z 400 είναι κάτι παραπάνω από μια γυμνή έκδοση του supersport Ninja 400, το οποίο θυμίζουμε πως κέρδισε στον πρώτο αγώνα που συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας πέρσι, στα χέρια του νεαρού Παπανικολάου.  

Το Z 400 έχει πλέον αναλάβει το ρόλο που είχε το Z 750 τις “παλιές, καλές εποχές”. Όπως εκείνη η μοτοσυκλέτα της Kawasaki, έτσι και το νέο Z 400 απευθύνεται σε νέους αναβάτες που θέλουν να αποκτήσουν την πρώτη τους “μεγάλη” μοτοσυκλέτα. Αναλογικά κοστίζει τα ίδια λεφτά, αν λάβουμε υπόψη μας τις μειώσεις των μισθών μετά την οικονομική κρίση.

Οπότε το ερώτημα είναι αν μπορεί με τους μισούς κυλίνδρους και τα σχεδόν μισά κυβικά να προσφέρει στον αναβάτη του ό,τι προσέφερε το Z 750. Η απάντηση είναι ένα απόλυτο ΝΑΙ. Στο κοντέρ ξεπερνά εύκολα τα 170 km/h που για την κατηγορία των γυμνών μοτοσυκλετών είναι  συνήθως η μέγιστη ταχύτητα ταξιδιού που μπορεί να αντέξει ο σβέρκος σου. Το μέγεθός του είναι σαφώς πιο ογκώδες από εκείνο των 250-300 κυβικών και κάνει αισθητή την παρουσία του όταν το παρκάρεις μπροστά στην καφετέρια. Σίγουρα ο ήχος του δικύλινδρου κινητήρα δεν έχει την γοητεία του τετρακύλινδρου, αλλά έχουμε ακούσει αυτόν τον δικύλινδρο κινητήρα με ελεύθερη εξάτμιση και αποκτά μια ιδιαίτερα άγρια χροιά μετά τις 6000 στροφές. Οι “φουσκωμένες” εξωτερικές διαστάσεις προσφέρουν και περισσότερους χώρους για δύο άτομα. Προφανώς το Z 400 δεν είναι υπόδειγμα άνεσης για δύο άτομα λόγω της δίπατης σέλας, όμως για βόλτες μέσα στην πόλη και εντός νομού, δεν είναι ανυπόφορο για δύο άτομα. Άλλωστε το ίδιο ακριβώς επίπεδο άνεσης είχε και το Z 750, κάτι που καθόριζε συνολικά και το πεδίο δράσης και χρήσης του.

Μακάρι να πέσει η ανεργία στους νέους και οι τράπεζες να αρχίσουν να δίνουν πιο εύκολα δάνεια ώστε να αγοράζουμε Ζ 900, όμως όσο η κατάσταση παραμένει ως έχει, το Z 400 μπορεί να παίξει το ρόλο που είχε πριν μερικά χρόνια του Ζ 750.

Τριήμερο στο Πήλιο με την Harley Davidson Forty Eight

1000 χιλιόμετρα σε τρεις μέρες
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/9/2018

Οι απορίες γιατί ζήτησα από την Harley Davidson Athena να μου δώσει ένα Forty Eight για να πάω στα χωριά του Πηλίου συνοδεύοντας το πρώτο Woman’s Ride, ξεκίνησαν πρώτα από τους συναδέρφους μου στο γραφείο.

Με αυτό θα κάνεις 1000 χιλιόμετρα; Είπε ο ένας. Δεν είχαν κάποιο τουριστικό να σου δώσουν; Θα αντέξεις; Συμπλήρωσε ο άλλος και όλοι μαζί αναρτιόντουσαν αν  έχει κλονιστεί η ψυχική υγεία μου.

 Θα μπορούσα να κάνω αυτό το τριήμερο ταξίδι με το Honda Africa Twin που έχουμε για long term test. Ακόμα κι αν δεν ήθελα το Africa, θα μπορούσα να βρω από κάποια άλλη αντιπροσωπεία μια σαφώς πιο ξεκούραστη μοτοσυκλέτα για να ταξιδέψω στην εθνική και να βολτάρω στους ορεινούς δρόμους των χωριών του Πηλίου. Την επιλογή όμως του Forty Eight δεν την έκανα με γνώμονα την σωματική άνεση.

Το σκεπτικό μου ήταν εντελώς διαφορετικό. Για τρεις ήμερες θα ήμουν μακριά από το σπίτι μου και θα συμβίωνα με 40 άτομα που δεν γνώριζα κανένα από αυτά. Ούτε ήξερα κανέναν, ούτε είχα ιδέα  ποιο θα ήταν το ύφος της εκδήλωσης. Ασχέτως αν στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι το Woman’s Ride ήταν από τις καλύτερες μοτοσυγκεντρώσεις που θυμάμαι να έχω πάει, εν τούτοις πριν ξεκινήσουν όλα, πίστευα ότι θα περάσω ατελείωτες ώρες αμηχανίας ανάμεσα σε άγνωστους ανθρώπους. Οπότε σκέφτηκα πως έπρεπε να πάω με μια μοτοσυκλέτα που θα κάνει από μόνη της ενδιαφέρουσα αυτή την εκδρομή. Για να είμαι ειλικρινής η επιλογή του Forty Eight δεν είχε τόσο μεγάλο ρίσκο όσο φαντάζονται κάποιοι. Το είχα οδηγήσει πριν μερικούς μήνες για δύο-τρεις ημέρες και ήξερα πάνω-κάτω τι είδους μοτοσυκλέτα είναι.

Η Harley Davidson έχει κάνει άλματα προόδου τα τελευταία χρόνια, σε όλους τους τομείς που είχαν μείνει πίσω οι μοτοσυκλέτες της. Οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν σύγχρονη απόδοση και ποιότητα λειτουργίας. Τα πλαίσιά της είναι γεροδεμένα, οι νέοι ψεκασμοί που χρησιμοποιεί πλέον έχουν γλυκάνει την λειτουργία των κινητήρων της και τα κιβώτια ταχυτήτων έχουν μαλακώσει. Σαφώς το Forty Eight είναι ένα σπαρτιάτικο bobber, με μικρές διαδρομές αναρτήσεων και την πιο σπορ θέση οδήγησης απ’ όλα τα υπόλοιπα μοντέλα της σειράς Sportster. Όμως σε σχέση με τα Sportster της δεκαετίας του ’90 και των αρχών του 2000, είναι πολύ πιο ολοκληρωμένη μοτοσυκλέτα και ζεις αντίστοιχα πολύ πιο εύκολα μαζί της καθημερινά. Το μόνο πράγμα που με προβλημάτισε σε αυτό το τριήμερο ταξιδάκι ήταν η μικρή αυτονομία του ρεζερβουάρ. Η κατανάλωση βενζίνης είναι μικρή για κινητήρα 1200 κυβικών (από 4,5 έως 6 λίτρα για κάθε 100km) όμως τα μόλις 140 χιλιόμετρα της πραγματικής αυτονομίας αν ταξιδεύεις με ταχύτητες 140-160km/h σε αναγκάζουν να κάνεις συχνές στάσεις και θα πρέπει να τις προγραμματίζεις σωστά. Κάτι που εγώ δεν είχα κάνει, με αποτέλεσμα να μείνω από βενζίνη στα τελευταία διόδια πριν την Λαμία, μόλις 8 χιλιόμετρα πριν το επόμενο βενζινάδικο. Αυτή ήταν και η μοναδική στιγμή που το Forty Eight με έφερε σε δύσκολη θέση. Όλο το υπόλοιπο τριήμερο μου απέδειξε ότι ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω για αυτή την εκδρομή.

Στην εθνική το Forty Eight ταξιδεύει αναπάντεχα καλά και ξεκούραστα με ταχύτητες μεταξύ 120-130km/h. Η μακριά 5η σχέση στο κιβώτιο ταχυτήτων  επιτρέπει στον κινητήρα να περιστρέφεται ξεκούραστα μεταξύ 3000-4000 στροφών, χωρίς να ζορίζεται.

Εξίσου ευχάριστο ήταν και στα ορεινά στροφιλίκια. Το σφικτό πλαίσιο και οι ποιοτική λειτουργία των αναρτήσεων, χαρίζουν στο Forty Eight κορυφαία αμεσότητα στους χειρισμού για την κατηγορία των cruiser και σε εκπλήσσει ευχάριστα η ελαφριά αίσθηση που έχει στις αλλαγές πορείας. Μαζί με την ροπή των 1200 κυβικών και τις μακριές σχέσεις ταχυτήτων, το Forty Eight ανέβαινε και κατέβαινε τα βουνά του Πηλίου με αρχοντιά.

Το πόσο εύκολη είναι αυτή η μοτοσυκλέτα στην οδήγησή της στις στροφές και κυρίως πόσο ευχάριστη και μοναδική είναι η εμπειρία που την συνοδεύει, την επιβεβαίωσαν τα σχόλια που έκαναν οι κοπέλες που την οδήγησαν. Στην αρχή φυσικά ήταν μαγκωμένες και όλες τους δίσταζαν να ανέβουν στην σέλα της. Ό,τι ήξεραν για τις Harley Davidson ήταν ό,τι τους είχαν πει οι “έμπειροι” φίλοι τους μοτοσυκλετιστές (που μπορούν να γράψουν ολόκληρο τεστ μοτοσυκλέτας βλέποντας μια φωτογραφία…). Όταν όμως βρέθηκε η πρώτη θαρραλέα κοπέλα να κάτσει στη σέλα της τα πάντα άλλαξαν. Επί μία ώρα το Forty Eight έκανε πάνω κάτω τους δρόμους γύρο από το ξενοδοχείο, αλλάζοντας συνεχώς γυναικεία χέρια.

Αυτό σημαίνει ότι το συγκεκριμένο Forty Eight έχει συλλεκτική αξία, γιατί είναι το μοναδικό Harley στην Ελλάδα που έχουν κάτσει στη σέλα του τόσοι πολλοί γυναικείοι κώλοι!

Θα αποφύγω να γράψω εδώ τα σχόλια που έκαναν όταν επέστρεφαν, διότι όλα τους περιελάμβαναν μέσα λέξεις που έχουν σχέση με το sex…  Αξίζει όμως να πω, ότι όταν έκαναν test ride τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες, τα σχόλιά τους ήταν βασισμένα στην ψυχρή λογική και έλεγαν τι του άρεσε και δεν τους άρεσε. Στην περίπτωση όμως του Forty Eight τα σχόλιά τους ήταν συναισθηματικά φορτισμένα κι αυτό λέει τα πάντα για την εμπειρία οδήγησης αυτής της μοτοσυκλέτας.