Editorial 638 - Ο φαύλος κύκλος

Από το

motomag

1/1/2023

Το βασικό πρόβλημα της αγωνιστικής μοτοσυκλέτας στην χώρα μας είναι η υπέρμετρη  εσωστρέφεια που την διακατέχει και από την οποία ποτέ δεν κατάφερε να ξεφύγει.  Κομμάτι της ευθύνης ανήκει και σε εσάς, τον κόσμο, γιατί ποτέ δεν την στηρίξατε σταθερά. Υπάρχει περίοδος της ελληνικής ιστορίας με θεατές που ήταν περισσότεροι και από ποδοσφαιρικό αγώνα, υπάρχουν και πιο μελανά σημεία όπως η σύγχρονη περίοδος όπου για μία κόντρα σε έναν άσχετο δρόμο θα μαζευτεί περισσότερος κόσμος από ό,τι αν αθροίσουμε διοργανωτές και θεατές για όλα τα αθλήματα με μοτοσυκλέτα σε βάθος τριετίας. Μία ημέρα >  τρία χρόνια, αυτοί είμαστε. Αν τώρα υπήρχε τρόπος να μαζέψουμε όλους τους δυνητικά θεατές των αγώνων σε ένα μεγάλο στάδιο και τους ρωτούσαμε γιατί ελάχιστοι είναι αυτοί που πηγαίνουν σε αγώνες μοτοσυκλέτας η απάντηση θα είναι ομόφωνη και θα ταξιδέψει με μία βοή: «Και τι να δούμε»! - Προφανώς και θα έχουν δίκιο αυτοί οι συγκεντρωμένοι θεατές. Οι αγώνες δεν απασχολούν παρά μόνο εκείνους που συμμετέχουν και έναν κλειστό κύκλο συγγενών και φίλων, ούτε καν το σύνολο του κοινωνικού περίγυρου των αγωνιζομένων! Σε αυτό το σύνολο πασπαλίζουμε ορισμένους από εσάς τους γενναίους και ρομαντικούς που παρακολουθείτε λίγο περισσότερο από την γενικότερη μάζα και έτσι έχουμε τώρα όλους όσους κοιτούν να μάθουν κάτι για τους αγώνες μοτοσυκλέτας, γνωρίζουν και μερικούς αναβάτες με το όνομα και τέλος, αυτοί είναι όλοι. Το ακούω αυτό που σκέφτεστε: «Και ποιο άθλημα εκτός ποδοσφαίρου και μπάσκετ έχει πολλούς θεατές;» Θα συμφωνήσω. Κατά καιρούς μαζεύουν κόσμο και τα υπόλοιπα αθλήματα, αν ξαφνικά εμφανιστεί ένας αστέρας ή γίνει κάτι συνταρακτικό. Αρέσει στον κόσμο να είναι μέσα στην μόδα και αν αυτό σημαίνει πως θα πάει να δει δύο φορές τένις θα το κάνει. Η μοτοσυκλέτα όμως είναι κάτι διαφορετικό, διαφέρει και από το αυτοκίνητο που επίσης ακολουθεί τους δικούς του κανόνες, επηρεάζεται από την επικαιρότητα, μαζεύει και άσχετους που δεν ξέρουν να συμπεριφερθούν όπως το AKROPOLIS αλλά ναι, ο μικρόκοσμος της μοτοσυκλέτας δεν μπαίνει σε αλλουνού καλούπι. Αν τώρα ρωτήσετε τους ίδιους τους αγωνιζόμενους το ίδιο θα σας πουν, μακάρι να έτρεχαν σε πίστες γεμάτες με συμμετέχοντες. Ειδικά για την Ταχύτητα το «πίστες» δεν έχει πλέον πληθυντικό, μία είναι που μπορεί να κάνει αγώνες στις Σέρρες. Η απουσία θεατών διώχνει και τους χορηγούς, ακόμη και εκείνους που θέλουν να ξοδέψουν χρήματα χωρίς να εισπράξουν την προβολή που να δικαιολογεί το έξοδο. Ανέκαθεν στην ιστορία της μοτοσυκλέτας υπήρχαν αιμοδότες αλλά και η αιμοδοσία έχει ένα όριο πριν γίνει αφαίμαξη. Χωρίς χορηγούς δεν έρχονται περισσότεροι αναβάτες, ιδιαίτερα στην Ταχύτητα που είναι το ακριβότερο άθλημα, μόνο τα ελαστικά να υπολογίσεις. Παρένθεση εδώ πως στην Ελλάδα παίζει και το φαινόμενο «δώσε μου λεφτά να τρέξω» χωρίς να έχει καβαλήσει αγωνιστική μοτοσυκλέτα. Άγνωστη ιστορία για μερικούς η οικογένεια Stoner ή για να μην πηγαίνουμε μακριά μία χούφτα παιδιά που τώρα αγωνίζονται έξω με τεράστια έξοδα που βαρύνουν πρώτα τις οικογένειές τους και μετά τις όποιες, λίγες χορηγίες. Είναι όμως άλλη κουβέντα αυτή καθώς για να πας έξω, έχεις ήδη κατακτήσει το μέσα ή είσαι πολύ καλός για να ασχοληθείς. Ναι έχουμε και τέτοιους Έλληνες αναβάτες, πολύ καλούς!

Αν παρακολουθήσετε τώρα ένα ξένο περιοδικό εκεί που τα περιοδικά είναι στην εποχή μας πολύ εύρωστα με υψηλά budget, όπως στην Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και Αγγλία: Ούτε ένας από τους πρώτους δεν ασχολείται με το εθνικό άθλημα! Εξαίρεση η Αγγλία γιατί εντάξει, BSB είναι αυτό μέχρι και στην Ελλάδα το παρακολουθούμε. Και εκεί οι θεατές είναι λίγοι για αυτό δεν ασχολείται ο Τύπος, τα site κτλ. Έχουν όμως βιομηχανία και τεράστιες αγορές και μπορούν αυτά τα Πρωταθλήματα να συντηρηθούν εκ των έσω. Το ΜΟΤΟ τρέχει σε όλους τους αγώνες ξοδεύοντας χρήμα και κόπο για να υπάρχουν οι φωτογραφίες, τα αποτελέσματα και μία καταγραφή που αν δεν γίνει ούτε από εμάς, σε δέκα χρόνια από τώρα θα ψάχνεις να δεις τι συνέβη το 2022, έτσι για ιστορικούς λόγους, και δεν θα μπορείς να βρεις τι είχε συμβεί στο Πρωτάθλημα! Υπάρχει βέβαια και μία μακρά παράδοση που πρέπει να τιμήσουμε καθώς όχι απλά είμασταν πάντα δίπλα στους αγώνες αλλά ματώσαμε κυριολεκτικά για να μπορούν να γίνουν σωστά: 40.000.000 εκατομμύρια δραχμές έχουν στοιχήσει οι δικαστικοί αγώνες στο ΜΟΤΟ για να μην έχει η αγωνιστική μοτοσυκλέτα κάποιον πάνω από το κεφάλι της! Λίγες ημέρες πριν φύγει το 2022, βρεθήκαμε σε μία συνέντευξη Τύπου στα γραφεία της ΛΕΜΟΤ όπου 4 σωματεία: ΛΕΜΟΤ/ΑΜΛΕΧ/ΑΡΤΕΜΙΣ/ΑΡΗΣ παρουσίασαν τον δικαστικό αγώνα που ξεκινούν απέναντι στην ΑΜΟΤΟΕ. Είμασταν δύο εκπρόσωποι από τον Τύπο ενώ κλήθηκαν όλοι όπως μας είπαν και εκπροσωπήθηκε επίσης ο ΠΑ.Σ.Ε.Ε.Ε.Δ και ο ΣΕΜΕ που μαζί καλύπτουν το σύνολο της αγοράς μοτοσυκλέτας. Ακολούθησε η παραίτηση μέλους του ΔΣ της ΑΜΟΤΟΕ για διαφωνίες με τον οικονομικό απολογισμό του 2021 και την ημέρα ακριβώς που το τεύχος αυτό ταξιδεύει στο Τυπογραφείο, κυριολεκτικά επί του πιεστηρίου ακολούθησε και πρόσκληση για απολογιστική Γενική Συνέλευση: Ποιο είναι το νόημα λοιπόν σε όλα αυτά; Πως πρέπει τα Σωματεία και οι Λέσχες να κινηθούν και να συμμετάσχουν στα κοινά. Μόνο έτσι θα υπάρχει μέλλον. Οι θεατές και οι αγωνιζόμενοι έχουν ήδη ένα κοινό πρόβλημα, το καλεντάρι δεν έχει αποσαφηνιστεί και αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει ήδη από το 2022…

 

editorial 520 - χωματερές ψυχές

Από το

Μαύρο Σκύλο

28/2/2013

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα: Η ΚΤΜ αγόρασε την Husqvarna από την ΒΜW. Αλλά ήταν λάθος. Το σωστό είναι πως ο Stefan Pierer, CEO της ΚΤΜ, αγόρασε την Husqvarna μέσω μιας δικής του εταιρίας, της Pierer Industrie AG. H αγορά μένει να επικυρωθεί από την Αυστριακή Επιτροπή Ανταγωνισμού, αν και δεν βλέπω να υπάρξει κάποιο πρόβλημα από κει. Τα προηγούμενα χρόνια, στόχος του Pierer και της ΚΤΜ ήταν σαφώς η BMW, και το πέτυχε: Το 2012 οι πωλήσεις της ΚΤΜ ήταν μεγαλύτερες από της ΒΜW. Οι Γερμανοί είχαν αγοράσει την Husqvarna για να χτυπήσουν την ΚΤΜ και με τα ίδια της τα όπλα, τις χωματερές μοτοσυκλέτες. Ξόδεψαν πολλά χρήματα και τεχνογνωσία, εξελίσσοντας μοτοσυκλέτες enduro, δρόμου και on-off με κινητήρες που ήδη είχαν, βελτιώνοντας την σειρά ΜΧ & enduro X-Lite και εκσυγχρονίζοντας το εργοστάσιο της Husqvarna στο Varese. Αυτό που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν αρχικά, είναι πως το κοινό της Husqvarna είναι εντελώς διαφορετικό από της BMW, και πως δεν θα ήταν αρκετό να τα βάλουν δίπλα-δίπλα στις εκθέσεις. Κάπως έτσι, η BMW έδωσε προτεραιότητα σε Husqvarna δρόμου, αντί να ολοκληρώσει την χωματερή γκάμα της Husqvarna με τα ψεκαστά δίχρονα που ήδη ήταν σε εξέλιξη, κι έτσι έφτιαξε μια εταιρία που εν μέρει την ανταγωνιζόταν μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Μπέρδεμα, μέχρι που ο Αυστριακός εχθρός αγόρασε τον αντίπαλο.

Η πρώτη σκέψη ενός ρομαντικού σαν κι εμένα, μόλις έμαθα πως την αγόρασε με την προσωπική του εταιρία, ήταν πως να, θα πουλήσει στην Ινδική Bajaj το πάνω από 50% της ΚΤΜ που έχει, και θα κάνει την Husqvarna άξιο αντίπαλο της ΚΤΜ! Την δουλειά την ξέρει, και οι Ινδοί έχουν ήδη το 47,5% της ΚΤΜ. Ο Pierer όμως μπορεί να αγαπάει τις μοτοσυκλέτες, αλλά δεν είναι ρομαντικός, είναι businessman. Mέχρι τώρα έχει δώσει δύο συνεντεύξεις, τη μία σε Ολλανδικό site και την άλλη σε Ινδικό τηλεοπτικό κανάλι. Οι δηλώσεις του έχουν ενδιαφέρον: "Με την ΚΤΜ να είναι ήδη παγκόσμιος ηγέτης στο enduro και το ΜΧ, η περαιτέρω ανάπτυξη είναι δύσκολη. Γι' αυτό, όπως ήδη έχουν κάνει πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες, χρειαζόμαστε περισσότερες μάρκες κάτω από την ίδια στέγη, που θα συνεργάζονται στην εξέλιξη, στις αγορές εξαρτημάτων, σε κοινούς κινητήρες και πλαίσια. Η Husqvarna πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της, είχε ξεφύγει πολύ. Έχουμε και την Husaberg, αλλά πιστεύω πως η Husqvarna έχει την δική της θέση στο χώρο, και με αυτή θέλουμε να ανταγωνιστούμε την Yamaha, την Suzuki και την Kawasaki. Έχει μια υπέροχη ιστορία, αλλά εντελώς λάθος γκάμα μοντέλων και πορεία. Θα επιστρέψει σύντομα εκεί που κυριαρχούσε, στο motocross και το supermoto, ενώ μέσα στη χρονιά θα φτιάξουμε την κατάλληλη μοτοσυκλέτα, με τις προδιαγραφές και τον χαρακτήρα που της ταιριάζει. ΚΤΜ και Husqvarna θα έχουν ξεχωριστή εικόνα, μοντέλα και δίκτυα πωλήσεων. Δεν ξέρω ακόμα αν η παραγωγή θα μείνει στο Varese ή θα μεταφερθεί στο Mattighofen. Aγόρασα την Husqvarna με την προσωπική μου εταιρία, αλλά αυτό στο μέλλον μπορεί να αλλάξει, και να συμπεριλάβει την Bajaj. Η τιμή ήταν λογική και για μένα και για την BMW, κι ήταν αυτονόητο να απευθυνθούν σε μας, από την στιγμή που ήθελαν να αφήσουν τον τομέα του off-road."

Τις αμέσως επόμενες μέρες, ο Pierer ανακοίνωσε σε Ινδικό κανάλι τα σχέδιά του για την Husqvarna, σε σχέση με την Bajaj: "Σε δύο χρόνια τα πρώτα Husqvarna θα βγουν από τις γραμμές παραγωγής της Bajaj στο Chakan, αρχικά με βάση την κοινή πλατφόρμα κινητήρων-πλαισίων στα 125 και 200 κυβικά, για την Ινδική αγορά και τις αναπτυσσόμενες χώρες." Προφανώς αυτό αφορά κλώνους των Duke 125 και 200, πιθανώς αργότερα και του Duke 390 που θα αρχίσει σύντομα να πωλείται. Όταν όμως τα πρώτα σχέδια που ανακοινώνεις αφορούν μοτοσυκλέτες δρόμου, πως λες "επιστροφή στις ρίζες" και "λάθος γκάμα"; Ίσως η επιστροφή να είναι σε μακρινές ρίζες, αφού οι μοτοσυκλέτες Husqvarna ξεκίνησαν να παράγονται το 1903, από μια εταιρία που υπήρχε με το ίδιο όνομα από τον 18ο αιώνα, και φέτος γιορτάζουν τα 110 τους χρόνια. Στην πορεία της είχε και δικύλινδρες αγωνιστικές μοτοσυκλέτες δρόμου, αλλά εμείς έχουμε περισσότερο στο μυαλό μας την ιστορική χωματερή της εποχή που ξεκίνησε την δεκαετία του '60. Και γιατί "ΜΧ και supermoto", τη στιγμή που η Husqvarna έχει περισσότερους παγκόσμιους τίτλους enduro παρά ΜΧ; Ίσως γιατί η Husaberg, επίσης πρώην Σουηδική και ιδιοκτησίας ΚΤΜ, έχει μόνο γκάμα enduro. Το παράδειγμα της Husaberg ίσως είναι ενδεικτικό: Αγοράστηκε από την ΚΤΜ, αλλά σύντομα μεταφέρθηκε στην Αυστρία και ξεκίνησε ένα δικό της project με τον αντεστραμμένο κινητήρα των 70 μοιρών και πολλά κοινά εξαρτήματα με τα KTM. Είχε όμως την δική της άποψη και ξεχωριστή ταυτότητα, δικό της κινητήρα, δικό της πλαίσιο. Η διαφορετικότητα αυτή εγκαταλείφθηκε όμως εντελώς στα μοντέλα του 2013, που όπως έγινε και με την προσθήκη των δίχρονων της γκάμας τους, είναι τόσο διαφορετικά από τα ΚΤΜ όσο τους επιτρέπουν τα δικά τους πλαστικά και χρώματα, μαζί με κάποια στοιχεία εξοπλισμού και ρυθμίσεις στις αναρτήσεις.

Κάπου εκεί, άρχισε να προβάλλει το worst case scenario: Θες μια χωματερή μοτοσυκλέτα. Πηγαίνεις στον έμπορο, και βλέπεις στο μαγαζί μοτοσυκλέτες γυμνές, χωρίς πλαστικά και ρεζερβουάρ. Έρχεται ο πωλητής : "Πως θα επιθυμούσε την μοτοσυκλέτα του ο κύριος; Σε πορτοκαλί, μπλε-κίτρινο, ή άσπρο-κόκκινο; Να δούμε και την λίστα του εξοπλισμού;". Το φανταστικό χειρότερο σενάριο δεν απέχει πολύ από αυτό που γίνεται ήδη σε κάποιες από τις μάρκες του VW Group, εταιρίας που ο Pierer έχει δηλώσει πως θαυμάζει πολύ. Audi, Volkswagen και Seat χρησιμοποιούν κοινά πλαίσια, κινητήρες και εξαρτήματα, σε τέτοιο βαθμό που και όσοι τα δοκιμάζουν απορούν με την διαφοροποίηση της τιμής τους. Παρακολούθησα πρόσφατα μια εκπομπή της Deutsche Welle, όπου ο δοκιμαστής ενός νέου Skoda Octavia προσπαθούσε να καταλάβει γιατί είναι 1.300 ευρώ φθηνότερο (στην Γερμανία) από ένα Golf με ίδιο κινητήρα και εξοπλισμό. Έψαξε τα πάντα, από τα διάκενα του αμαξώματος μέχρι τα υλικά του εσωτερικού, τον κινητήρα, τις επιδόσεις, τα πάντα, και η μόνη διαφορά που βρήκε ήταν λιγότερη ηχομόνωση, που δεν δικαιολογούσε την διαφορά τιμής. Φτάνουμε έτσι στο περίφημο "positioning" της κάθε μάρκας, την προσλαμβάνουσα εικόνα της στην αγορά, που μαζί με το όνομα και τα λογότυπα "διαφοροποιεί" τις επιμέρους μάρκες. Ο Pierer δεν έχει κάνει σαφές ποια θα είναι η Audi, ποια η VW και ποια η Skoda της ΚΤΜ.

Η αποτυχία της συνεργασίας Suzuki – Kawasaki, που ήθελαν να πουλάνε τις ίδιες μοτοσυκλέτες με άλλα χρώματα και λογότυπα, είναι ένα κακό προηγούμενο, που δείχνει όμως πως οι μοτοσυκλετιστές δεν είναι αδαείς, και που απέδειξε πως το να έχουν οι έμποροι "περισσότερα μοντέλα να πουλάνε" δεν εγγυάται καμία επιτυχία. Είχαμε ακούσει βέβαια τότε έναν κάτοχο Kawasaki KLV 1000 να επιμένει πως το μηχανάκι του είναι πιο γρήγορο από V-Strom 1000. Ίσως ήταν το πορτοκαλί του χρώμα που του έδινε παραπάνω χιλιόμετρα. Στην Ιταλία η πρακτική "αλλαγής αυτοκόλλητων" είχε εφαρμοστεί παλιότερα και μεταξύ Moto Guzzi και Benelli, αλλά και στην ίδια την Husqvarna όταν την είχαν αποκτήσει οι Castiglioni και την μετέφεραν στην Ιταλία, όταν βάφτισαν Husqvarna τα δίχρονα Cagiva, εγκαταλείποντας τους κινητήρες και τα πλαίσια των Σουηδών. Επί της ουσίας όμως μια χαρά μοτοσυκλέτες ήταν, και είναι ακόμα μαζί μας ως WR250/300, με φανατικούς οπαδούς. Πωλούνταν και παράλληλα για ένα διάστημα, ως Husqvarna τα enduro και ως Cagiva τα ΜΧ. Άλλο παράδειγμα εταιριών που να μοιράζονταν κινητήρες και πλαίσια δεν έχουμε, αν δεν θέλουμε να πάμε πίσω στην υπό κατάρρευση Βρετανική βιομηχανία μοτοσυκλετών, και να θυμηθούμε πανομοιότυπα Triumph – ΒSA και AJS – Matchless.

To πώς θα διαχειριστεί ο Pierer το νέο του απόκτημα μένει να αποδειχθεί. Και σίγουρα, όπως και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως η Husqvarna είναι Σουηδική ενώ αυτό έχει αλλάξει από το 1987, έτσι και σε είκοσι χρόνια οι σημερινοί πιτσιρικάδες θα νομίζουν πως ήταν πάντα Αυστριακή. Η χώρα προέλευσης είχε μεγάλη σημασία, γιατί ήταν αυτονόητο πως μεταφερόταν στις μοτοσυκλέτες που κατασκευάζονταν εκεί η νοοτροπία, οι ιδιοσυγκρασίες, η ψυχοσύνθεση και η τεχνολογικές δεξιότητες των ανθρώπων που τις εξέλισσαν και τις κατασκεύαζαν. Έτσι τις φαντάζονταν, έτσι τις ήθελαν, έτσι τις έφτιαχναν. Άλλο οι Ισπανοί, άλλο οι Άγγλοι, άλλο οι Γάλλοι, άλλο οι Ιταλοί, άλλο οι Γερμανοί, άλλο οι Αμερικάνοι κι άλλο οι Ιάπωνες. Ξεχώριζαν η μια από την άλλη με την πρώτη ματιά, με την πρώτη βόλτα. Τώρα όλα αυτά έχουν θολώσει, και γυρισμός δεν υπάρχει. Οι δε εταιρίες, πηγαίνουν την παραγωγή τους εκεί που περιμένουν να πουλήσουν, κι εκεί που θα φτιάξουν τις μοτοσυκλέτες τους φθηνότερα. Αυτές τις κινήσεις τις καθορίζει προς το παρόν η νοτιοανατολική Ασία. Ήδη οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές αυτοκινήτων έχουν εργοστάσια εκεί, ήδη οι μεγαλύτεροι ευρωπαίοι κατασκευαστές μοτοσυκλετών έχουν ή θα αποκτήσουν. Κι εντάξει, ας πούμε πως δεν μας απασχολεί το πού φτιάχνονται, αφού αν είναι σωστά φτιαγμένα και ταυτόχρονα φθηνότερα, μας συμφέρει.

Η ΚΤΜ, που έχει φτιάξει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη εταιρία το συνδυασμό μοτοσυκλέτα - αξεσουάρ - αγώνες - πάντα κοντά στον αναβάτη, έχοντας καταλάβει πως το after sales είναι ό,τι πιο σημαντικό, φιλοδοξεί να κυριαρχήσει παγκόσμια στο χωματερό χώρο, και θεωρώντας πως έχει αφήσει πίσω της τους Ευρωπαίους, να ξεπεράσει και τους τρεις Ιάπωνες μαζί (αίνιγμα των δηλώσεων του Pierer η απουσία αναφοράς στην Honda). Ο κίνδυνος, για όσους υποστηρίζουν την... βιοποικιλότητα στην μοτοσυκλέτα, είναι να ασχολείται μία ομάδα εξέλιξης και με τις τρεις εταιρίες, κάνοντας και τα Husqvarna τόσο όμοια με τα ΚΤΜ και Husaberg όσο είναι κι αυτά μεταξύ τους. Κι εδώ οικονομία κλίμακας, με το μεγάλο μέρος του R&D της ΚΤΜ ελεύθερο να ασχολείται με μοτοσυκλέτες για τις "αναπτυσσόμενες χώρες", για εκεί δηλαδή που είναι και το ζουμί, αν μιλάμε για business κι όχι για ρομαντικές ιδέες. Μόνο στην Ινδία, μόνο τον Ιανουάριο του 2013, πουλήθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες μοτοσυκλέτες.

Εν τω μεταξύ, οι αθεράπευτα ρομαντικοί ας αναλογιστούν πως η Σουηδική ψυχή της Husqvarna χάθηκε το 1987, με τα τελευταία ίχνη Σουηδικού DNA να ανιχνεύονται στα 630, χωρίς αυτό να επηρεάσει αρνητικά τα σημερινά της μηχανάκια, που παραμένουν και ακλόνητα και πολεμικά και ευέλικτα. Μένει να δούμε τι ψυχή θα τους εμφυσήσουν οι Aυστριακοί, κι αν θα συνεχίσουν την παράδοση του Σουηδικού ατσαλιού, όπως άξια έκαναν οι Ιταλοί και συνέχισαν οι Γερμανοί. Γιατί δεν είναι πια θέμα εθνικότητας, αλλά άποψης για τις μοτοσυκλέτες, και η ΚΤΜ έχει τώρα την ευκαιρία να ενισχυθεί, αν κάτσει να κατανοήσει γιατί τα Husqvarna είναι Husqvarna.