Σύγχρονοι Έλληνες αναβάτες: Γιάννης Περιστεράς

Από τις Σέρρες στην Αλμερία
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

17/11/2017

Ο Γιάννης Περιστεράς είναι μόλις 12 ετών αλλά απασχολεί κάθε Σαββατοκύριακο τα αγωνιστικά ρεπορτάζ, είτε αυτά καλύπτουν το χώρο της μοτοσυκλέτας, είτε του καρτ.

Φυσικά αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού εδώ και πολλά χρόνια ζει σε αγωνιστικούς ρυθμούς, όμοιους με εκείνους των επαγγελματιών αναβατών. Όταν τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους κάνουν μπάνια στις παραλίες το καλοκαίρι, ο Γιάννης είναι στην καυτή άσφαλτο της πίστας των Σερρών και ιδρώνει μέσα στη δερμάτινη φόρμα του.

Όταν τα υπόλοιπα παιδάκια απολαμβάνουν τα παγωτά και τις σοκολάτες τους, ο μικρός Γιάννης τρώει σκέτα βραστά αυγά. Όταν όλα τα υπόλοιπα παιδάκια χαλαρώνουν τα Σαββατοκύριακα, ο μικρός Γιάννης είναι σε κάποια πίστα και προπονείται σκληρά, με μοναδική παρέα τους αυστηρούς προπονητές του.

Τίποτα απ’ όσα κάνει στην καθημερινότητα του  δεν είναι φυσιολογικά για την ηλικία του, αλλά το ίδιο αφύσικο είναι και το αγωνιστικό ιστορικό του.

Στην ηλικία των 11 χρονών είχε ήδη τρέξει αγώνες στο Ιταλικό πρωτάθλημα της κατηγορίας pre-MINI GP καταφέρνοντας να ανέβει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στον τελευταίο αγώνα.

Σύμφωνα με τον πατέρα του Νίκο Περιστερά όλα ξεκίνησαν όταν ήταν… 40 ημερών μωρό, όπου πέρασε ένα ολόκληρο τριήμερο με τους γονείς του στην πίστα των Σερρών, ακούγοντας, μυρίζοντας και βλέποντας από τον χώρο των πιτς, τον αγώνα του Π.Π. Ταχύτητας.

Η πραγματική του όμως επαφή με τις μοτοσυκλέτες έγινε σε ηλικία τεσσάρων ετών όταν απέκτησε ένα Yamaha PW 50. Με αυτή ένοιωσε για πρώτη και την ατμόσφαιρα ενός διεθνούς αγώνα, μπαίνοντας αρκετές φορές στην αρένα του σταδίου Ειρήνης και Φιλίας κατά την διεξαγωγή του Athens Supercross.

Το 2014 απέκτησε την πρώτη του street αγωνιστική μοτοσυκλέτα για να συμμετάσχει το Mini GP1 CUP. Το 2015 με αυτό το Honda NSF έκανε αγώνες στα Mini GP1 CUP κατακτώντας την 3η θέση του κυπέλου και με μια Blata έτρεξε στην κατηγορία Kid-GP κατακτώντας τη δεύτερη θέση του θεσμού. Το 2016 στέφεται τροπαιούχος στο Mini GP CUP και ολοκληρώνει μια εντυπωσιακή παρουσία στο ιταλικό C.I.V.

Παράλληλα ασχολείται εντατικά με τους αγώνες καρτ, συμμετέχοντας τόσο στο θερμό του Πανελληνίου Πρωταθλήματος στην κατηγορία Mini 60, όσο και στο ενιαίο κύπελλο της Rotax στην κατηγορία Micro Max. Η νίκη στον δεύτερο αγώνα του Π.Π. Mini 60 το 2017 ήταν ο καλύτερος αποχαιρετισμός πριν ανέβει στην κατηγορία Junior για το 2018.

Όμως οι αγώνες μοτοσυκλέτας ήταν και εξακολουθούν να είναι το μεγάλο του πάθος και οι στόχοι που έχει βάλει στον εαυτό του είναι συνεχώς μεγαλύτερου βαθμού δυσκολίας.

Η καλοκαιρινή προετοιμασία του στις Σέρρες για να πάρει ένα εισιτήριο του Red Bull Rookies Cup ήταν κάτι παραπάνω από σκληρή για ένα παιδί 12 ετών.

Μακριά από τους γονείς, τους φίλους του και τις παραλίες, ακολουθούσε κατά γράμμα τις εντολές του Σάκη Συνιώρη και την αυστηρή αθλητική διατροφή που έπρεπε να κάνει.

Στην πραγματικότητα ο στόχος αυτός θα ήταν θαύμα αν το επιτύχανε ο Γιάννης, αφού οι δίχρονες μοτοσυκλέτες των 125 κυβικών που χρησιμοποιούνται στο θεσμό δεν ευνοούν τα παιδιά που είναι κάτω των 14 ετών λόγω μεγέθους.

Όμως αν δεν δοκιμάσεις, ποτέ δεν ξέρεις. Άλλωστε ό,τι κι αν γινόταν, η εμπειρία που θα αποκόμιζε από όλη αυτή την διαδικασία θα ήταν ανεκτίμητη.

Παραλίγο να το κάνει το θαύμα, περνώντας εύκολα στο group των 55 από τους 109 συμμετέχοντες και ήταν πολύ δυνατός στα πρώτα δοκιμαστικά. Δυστυχώς στο δεύτερο στάδιο για την επιλογή των 25, η μοτοσυκλέτα που του κληρώθηκε είχε πρόβλημα με το σταμπιλιζατέρ τιμονιού, δυσκολεύοντας τον μικρόσωμο Γιάννη των 37 κιλών να την οδηγήσει όπως θα ήθελε. Κατέβασε 1,5 δευτερόλεπτα αλλά δεν αρκούσε για να περάσει στην επόμενη φάση…

Η πίστα της Almeria θα είναι και του χρόνου εκεί, όπως και ο Γιαννής Περιστεράς που θα δίνει ξανά την μάχη ανάμεσα σε 110 αναβάτες για την πρόκριση. Αυτή τη φορά όμως, ακόμα πιο ώριμος, ακόμα πιο δυνατός.

 

 

Συνέντευξη Δημήτρης Καρακώστας: Υπερασπίζοντας το "στέμμα"

Μία διαρκής πορεία εξέλιξης
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

28/7/2020

Ο Δημήτρης Καρακώστας, ο περσινός Πανελλήνιος Πρωταθλητής της κατηγορίας Supersport, είναι πραγματικά η χαρά της ζωής. Ένα παιδί 20 ετών που είναι πάντα χαμογελαστό, πολύ προσιτό και –κυρίως- ένα παιδί που έχει μάθει να κερδίζει τα πάντα δουλεύοντας, τόσο στην προσωπική του ζωή, όσο και στην αγωνιστική του καριέρα. Αυτό το καταλαβαίνεις αμέσως ακόμη κι αν δεν τον γνωρίζεις, βλέποντάς τον να δουλεύει ως full time μηχανικός στην κάθετη μονάδα "Honda Καρακώστας", του επίσης πρωταθλητή πατέρα του, Γιώργου Καρακώστα.

Εκεί τον συναντήσαμε για μια κουβέντα εν όψει της εκκίνησης του Πανελληνίου Πρωταθλήματος ταχύτητας, αλλά και το πόσο έχουν αλλάξει τα δεδομένα εξαιτίας της πρωτόγνωρης κατάστασης λόγω της πανδημίας. Έχοντας απέναντί μου ένα φιλικό και ταπεινό παιδί, η συζήτησή μας ξεκίνησε με έναν μικρό απολογισμό της περσινής χρονιάς. Ο Δημήτρης, την σεζόν του 2019, έκανε την απόλυτη συγκομιδή βαθμών, νικώντας σε όλους τους αγώνες. Ο πολυπόθητος τίτλος ήρθε πανηγυρικά, μετά από το 2018 όπου είχε φτάσει στην πηγή χωρίς να πιει νερό. "Πέρσι, πέρα από την μοτοσυκλέτα μου, μια Honda CBR600RR, που ήταν αρκετά δυνατή και καινούργια, είχα και ένα ψυχολογικό αβαντάζ γιατί ήξερα ότι μπορούσα να κερδίσω. Το πρωτάθλημα της προηγούμενης χρονιάς το έχασα από δικά μου λάθη κι ένα μηχανικό πρόβλημα", μας λέει ο Δημήτρης. "Το 2019 ήμουν πολύ πιο ήρεμος και πιο ώριμος, γιατί ήξερα τις δυνατότητές μου. Είχα μια διαφορετική αύρα που μου έδωσε αυτοπεποίθηση".

Με ένα τέτοιο σερί αποτελεσμάτων, θα περίμενε κανείς –και δικαιολογημένα- ότι σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας του, θα υπήρχε μία έπαρση στον λόγο και την συμπεριφορά του. Η αλήθεια είναι διαμετρικά αντίθετη. Ο Δημήτρης Καρακώστας είναι απόλυτα προσγειωμένος και τρέφει έναν πολύ μεγάλο σεβασμό για τους αντιπάλους του μέσα στην πίστα. Το ότι πήρε τον τίτλο είναι λιγότερο σημαντικό για τον ίδιο από το γεγονός ότι έκανε καλούς αγώνες και το ευχαριστήθηκε. "Από μικρός θυμάμαι τον πατέρα μου να μου λέει ότι δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα, ή ο άσος πάνω στην μοτοσυκλέτα μου. Είναι σημαντικότερο να απολαμβάνεις τους αγώνες που συμμετέχεις και να περνάς καλά. Να είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου", μας είπε.

"Οι αντίπαλοί μου ήταν πολύ δυνατοί, αλλά γενικότερα σαν χώρα είμαστε πολύ πίσω σε επίπεδο. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν συντονισμένες προσπάθειες για να μπαίνει νέο αίμα στους αγώνες και κάθε απόπειρα καταλήγει μετά από λίγο στην αφάνεια. Είναι κρίμα να υπάρχει διχασμός πάνω σ' αυτό το θέμα μεταξύ όσων προσπαθούν να φέρουν νέα παιδιά στον χώρο." Η προσέγγισή του βέβαια, μόνο εντύπωση δεν προκαλεί σε όσους παρακολουθούν την πορεία του Δημήτρη από την αρχή ή σε όσους γνωρίζουν την καριέρα του πατέρα του, τόσο ως αγωνιζόμενου όσο και ως υποστηρικτή της προσπάθειας του Δημήτρη. Βασικός άξονας ήταν, είναι και θα είναι πάντα το ήθος και το αθλητικό ιδεώδες, κι αυτό για την οικογένεια Καρακώστα θεωρείται εκ των ουκ άνευ.

Φέτος, ο Δημήτρης Καρακώστας, όπως και όλοι οι υπόλοιποι αγωνιζόμενοι στα πανελλήνια πρωταθλήματα, βίωσε τις ιδιαίτερες συνθήκες και την καραντίνα που μας επέβαλλε η πανδημία του κορωνοϊού. "Ήταν δύσκολο γιατί συνέβη την εποχή που ετοιμαζόμασταν να ξεκινήσουμε το πρωτάθλημα, αλλά ευτυχώς κατάφερα να προσαρμόσω την προπόνησή μου στα νέα δεδομένα. Το γυμναστήριο μετατράπηκε σε περισσότερη προπόνηση motocross και enduro, ενώ παράλληλα πήγαινα για τρέξιμο και ποδήλατο. Για μένα η προπόνηση δεν σταμάτησε ποτέ, απλώς μεταλλάχτηκε το στιλ." Ο Δημήτρης είχε παρέα στο ΜΧ τον πολυπρωταθλητή Παναγιώτη Κουζή, αν και όπως μας είπε στην κουβέντα, "δεν ρισκάριζα να προσπαθήσω να τον ακολουθήσω σε όσα έκανε. Ήξερα ότι έπρεπε να προσέχω, γιατί στο motocross κάθε τραυματισμός μπορεί να γίνει πολύ σοβαρός. Ήταν όμως ένα καλό σχολείο γιατί η προπόνηση στο χώμα, όπως έχουμε δει και σε παγκόσμιο επίπεδο, βοηθά τα μέγιστα στην άσφαλτο."

Τώρα, ενόψει της εκκίνησης του Πανελληνίου Πρωταθλήματος με ένα συμπυκνωμένο πρόγραμμα και διπλούς αγώνες μόνο σε μία πίστα (αυτή των Μεγάρων), ο Δημήτρης μετρά τις μέρες αντίστροφα για να ξεκινήσει η δράση. "Σίγουρα δεν είναι καλό το ότι θα λείπουν οι Σέρρες από το ημερολόγιο, καθώς η πίστα των μεγάρων είναι περισσότερο… αυτοκινητάδικη, με πολλά φρένα και επιταχύνσεις, ενώ στις Σέρρες οδηγείς περισσότερο με ροή και φόρα, κάτι που ταιριάζει καλύτερα και στις supersport μοτοσυκλέτες. Παρ' όλα αυτά, οι χρόνοι μου είναι πολύ κοντά σε αυτούς των Superbikes τα οποία λόγω της περισσότερης δύναμης αποδίδουν καλύτερα στα Μέγαρα από τα supersport."

Για άλλη μια χρονιά ο Δημήτρης Καρακώστας θα τρέξει με την αγαπημένη του Honda CBR600RR, έχοντας την υποστήριξη των Καρακώστας Honda, Σαρακάκης Honda, Pirelli Intramoto, Τζωρτζόπουλος Moto Fashion and Accessories, Τασουλης Extra Products, Liqui Moly, Papastavrou Shop, Georgopoulos Racing, Moto Monkey, Rise Custom και φυσικά του πατέρα του ως αρχιμηχανικού της ομάδας, μαζί με την πολύτιμη βοήθεια του Manos Injection and Performance. Όπως λέει και ο ίδιος "είμαι καθ' όλα έτοιμος, χωρίς κανένα άγχος μιας και έχω και την εμπειρία από διπλούς αγώνες από τη συμμετοχή μου στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα πέρσι, αλλά και από τον τελευταίο περσινό αγώνα στα Μέγαρα. Σίγουρα υπάρχει μεγάλο ρίσκο, μιας και οποιαδήποτε ατυχία από πτώση ή μηχανική βλάβη θα έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος στην βαθμολογία του πρωταθλήματος, αλλά είμαι αισιόδοξος ότι όλα θα πάνε καλά".

Η μοτοσυκλέτα του δεν θα έχει καμία αλλαγή σε σχέση με πέρσι, με την απόδοσή της να φτάνει τους 120 ίππους, αλλά μεγαλύτερο ενδιαφέρον –και είδηση αν θέλετε- είναι τα πλάνα του για την επόμενη σεζόν. "Θέλαμε από φέτος να συμμετέχω σε δύο κατηγορίες, αλλά λόγω την πανδημίας και του πισωγυρίσματος στην παραγωγή των εργοστασίων, δεν μπορούσαμε να έχουμε μία Honda CBR1000RR-R για να τρέξω και στην κατηγορία των superbikes. Του χρόνου όμως, κι αν όλα πάνε καλά με την μοτοσυκλέτα- θα συμμετέχω στην μεγάλη κατηγορία. Επιπλέον, όπως κάθε χρονιά θα προσπαθήσω να τρέξω μερικούς αγώνες στο Ιταλικό Πρωτάθλημα, αλλά και να ακολουθήσω όλο το Βαλκανικό Πρωτάθλημα, αν δεν συμπέσουν οι ημερομηνίες με το Πανελλήνιο."

Εμείς από τη μεριά μας του ευχόμαστε κάθε επιτυχία, με την ελπίδα ότι περιπτώσεις σαν του Δημήτρη Καρακώστα δεν θα αποτελούν πια εξαίρεση, αλλά τον κανόνα για τους ελληνικούς αγώνες ταχύτητας.