H Honda ετοιμάζει εδώ και πολλά χρόνια μια νέα γενιά παπιών, με έμπνευση από το πρώτο του 1958. Έχουμε δει τα concept της σε διάφορες παραλλαγές, με το ηλεκτρικό EV Cub να προορίζεται για παραγωγή μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Αυτό όμως που μας τράβηξε την προσοχή παρουσιάστηκε στο φετινό Bangkok International Motor Show: Το ΒΒ Cub concept, με τα χοντρά 16άρια του λάστιχα και τους απίθανους ακτινωτούς του τροχούς. Τέτοιες καστομιές έχουν γίνει και στην Ελλάδα, βεβαίως βεβαίως, αλλά η Honda έφτιαξε τις πιο ενισχυμένες ακτίνες που έχουμε δει ποτέ. Την αισθητική του συμπληρώνει το κάλυμμα του τηλεσκοπικού πιρουνιού, που από μακριά φαίνεται σαν τα παλιά leading link πιρούνια των παπιών.
Το BB Cub βασίζεται στα παπιά των 110 κυβικών της Honda (στην Ελλάδα τα ξέρουμε ως Wave 110 ενώ σύντομα έρχεται και το νέο Astrea Grand που θα έχετε την ευκαιρία να οδηγήσετε στο αυτοκινητοδρόμιο Μεγάρων στο MOTO Test Ride event, στις 28 και 29 Μαΐου).
Τα ρετρό στοιχεία συνεχίζονται στις "ανάποδες" μανέτες που εδράζονται στην άκρη του τιμονιού, αλλά απουσιάζουν από τα φώτα (led) και το όργανο (ψηφιακό, αλλά στο σχήμα των παλιών της Honda). Θα το δούμε ποτέ σε παραγωγή; Από πολύ χλωμό έως αδύνατον. Φτιάξτε το μόνοι σας!
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]
Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
Από τον
Θοδωρή Ξύδη
24/7/2025
Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.
Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:
"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”
