Brad Binder, KTM και Red Bull γράφουν το ρεκόρ της πίστας Kyalami – VIDEO

Και μαζί ένα road-trip στην μεγαλύτερη πόλη της Νοτίου Αφρικής
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/8/2022

Η Red Bull έχει μία βαθιά συνεργασία με την KTM, ξεκινώντας από το γεγονός πως τα κεντρικά τους γραφεία απέχουν μόλις 50 χιλιόμετρα, ενώ έχει ήδη χτίσει την συνεργασία με τον Binder μέσα από προηγούμενο ντοκιμαντέρ, (Brad Binder: Becoming 33) σε ένα τρίπτυχο που απλά έψαχνε την αφορμή για ένα νέο promo-video.

Η αφορμή αυτή εμφανίστηκε με την ανάγκη της πίστας Kyalami να επανέλθει στην επικαιρότητα και η πίστα αυτή από μόνη της θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα αρθρογραφίας καθώς υπάρχει από το 1961, κι άρα θα έπρεπε να μετρά σειρά από ρεκόρ, αντί αυτό να είναι ακέφαλο και να μην υπάρχει σημείο αναφοράς, καλώντας τον Binder να το φτιάξει ένα.

Η λέξη Kyalami προέρχεται από την φράση που χρησιμοποιούν οι Ζουλού για να πουν «αυτό είναι το σπίτι μου» οπότε όπως καταλαβαίνετε η τοποθεσία της είναι στην Νότια Αφρική.

Στους οπαδούς της F1 θα είναι πιο γνωστή καθώς φιλοξενούσε αγώνα την Formula One από τις περιόδους 1967-1985 και ξανά το 1992-1993. Από το 1961 που κατασκευάστηκε μέχρι και το 1988 είχε περίπου την ίδια μορφή, με διάφορες όμως παρεμβάσεις που ακύρωναν τα προηγούμενα ρεκόρ, ενώ από εκεί και πέρα πρόκειται για μία τελείως διαφορετική πίστα. Η σημερινή της μορή είναι πιο κοντά στην μορφή που είχε τις περιόδους 1992-1993 και 2009-2015 καθώς στο ενδιάμεσο 1994-2008 δοκιμάστηκε ένα διαφορετικό εσάκι που και πάλι έθετε τα ρεκόρ εκτός και το 2009 αποφάσισαν να επιστρέψουν στην μορφή που είχε η πίστα, κατά την δεύτερη περίοδο της F1.

Τέτοιες αλλαγές έχουν λίγο-πολύ οι περισσότερες πίστες όταν μιλάμε για μία μεγάλη περίοδο εξήντα και πλέον ετών, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Χτισμένη στα περίχωρα του Johannesburg την εποχή του απαρτχάιντ, σημαίνει πως η πίστα είδε και τον περιβάλλοντα χώρο της να αλλάζει αλλά και να συρρικνώνεται με τα όρια της πόλης να μεγαλώνουν. Κι αυτό είναι αναπόφευκτο σε πίστες που έχουν γίνει λίγο μετά τον πόλεμο και στην απαρχή του motorsport όπως το έμαθε η ανθρωπότητα αμέσως μετά. Το ίδιο συνέβη και στην Imola, που μαζί με την Kyalami  ανήκουν στο κλειστό club των λίγων που τις γυρίζεις ανάποδα από την φορά του ρολογιού, χωρίς να κάνουμε κάποια άλλη σύνδεση με μία από τις ιστορικότερες πίστες του κόσμου.

Η Kyalami αγοράστηκε από τον αντιπρόσωπο της Porsche το 2014 για σχεδόν 12 εκατομμύρια Ευρώ και επενδύθηκαν άλλα έξι σε προσαρμογή της διαδρομής της ώστε να αποκτήσει την έκκριση της FIA. Με την προηγούμενη μορφή της, εκείνη της περιόδου 1994-2008 είχε φιλοξενήσει και αγώνες σε WSBK, οπότε τόσο η επιστροφή στην προηγούμενη διάταξη στροφών, όσο και οι τελευταίες αλλαγές για να προσαρμοστεί στους νέους κανονισμούς της FIA ακύρωναν όλα τα ρεκόρ.

Προσπάθησε η πίστα σε αυτό το διάστημα να αποκτήσει για πρώτη φορά μετά από χρόνια κάποια διεθνή διοργάνωση και κατάφερε το 2019 να κλείσει αγώνες του πρωταθλήματος αντοχής της FIA για την περίοδο 2020-2021. Μαντέψτε πόσο καλά πήγε και αυτή η προσπάθεια…

Ευτυχώς για εκείνους βέβαια, υπάρχει μία μεγάλη πιθανότητα να επιστρέψει η F1 το 2023. Στο μεταξύ όμως δεν υπάρχει κάποιο σημείο αναφοράς για τους χρόνους των μοτοσυκλετών από το 2015. Κι ενώ γίνονται εθνικοί αγώνες, track day κτλ η πίστα αυτή δεν μπορεί να ανακοινώνει χρόνους stock ή semistock μοτοσυκλετών, όταν στο παρελθόν είχε φιλοξενήσει και WSBK. Χρειαζόταν κάτι πολύ πιο γρήγορο, πολύ πιο μακρινό για να συγκριθεί και μία MotoGP μοτοσυκλέτα θα ήταν ιδανική περίπτωση.

Να υπήρχε και κάποιος πρόθυμος να αναλάβει όλο αυτό το εγχείρημα τώρα, μόνο και μόνο για να πάρει την προβολή που θέλει… Αλλά για μία στιγμή αυτό ταιριάζει κουτί με τις ανάγκες του τρίπτυχου στην αρχή του άρθρου.

Πράγματι, ταιριάζει σαν γάντι και σε τέτοιο βαθμό που θα πρέπει τώρα να βρεθεί και ένας λόγος να κοινοποιηθεί προς τα έξω αυτή η σύμπραξη μεταξύ Red Bull, KTM και Porsche Νοτίου Αφρικής. Αυτός ο λόγος είναι που χρειάζεται το σενάριο του video στην αρχή για το “epic road trip” το οποίο είναι τόσο απλοϊκά δοσμένο που θυμίζει έντονα "οικογενειακές ιστορίες", αξίζει όμως τα λεπτά της θέασης από την στιγμή που έχει φοβερή σκηνοθεσία και εκπληκτικά πλάνα.

Σε κάθε περίπτωση το σενάριο προσπάθησε να αποδώσει τους δεσμούς του Binder με το μέρος αυτό από την στιγμή που το πατρικό του είναι μόλις μία ώρα μακριά από εκεί, αλλά θα μπορούσε να έχει δόσεις αλήθειας για να γίνει αυτό ακόμη πιο σωστά.

Από τεχνικής πλευράς τώρα, η πίστα θα έχει ένα σημείο αναφοράς σε χρόνους, όπως ακριβώς το ήθελε, αλλά δεν είναι ένα ρεκόρ σε αγώνα για να υπάρχει η έννοια της κατάρριψής του, όταν -ευχόμαστε να- δοθεί αυτή η ευκαιρία να φιλοξενήσει διεθνή αγώνα η πανέμορφη κατά τα άλλα πίστα με τις υψομετρικές διαφορές να συνθέτουν ένα ενδιαφέρον οδηγικά ανάγλυφο.

Το καλό με το σενάριο είναι πως επέτρεψε στον Binder να οδηγήσει την KTM RC16 του 2019 στους δρόμους, πριν δοκιμάσει να κάνει το ρεκόρ στην πίστα των 4,529 μέτρων.

Τελικά ο Binder έθεσε τον χρόνο της πίστας στο 1:42,260 αναφέροντας πως είναι κάτι τελείως καινούριο να στρίβεις την πρώτη στροφή μίας πίστας με έκτη στο κιβώτιο…

 

Ετικέτες

Ο Wayne Rainey συγκέντρωσε 142.000 δολάρια για την ασφάλεια στις πίστες

Ο θρύλος του MotoGP συνεχίζει να εμπνέει και να συμβάλλει στην ασφάλεια όλων των αναβατών
Rainey's Ride
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

25/9/2025

Η φιλανθρωπική εκδήλωση στη Laguna Seca στηρίζει την τοποθέτηση αεροφραχτών και μαλακών προστατευτικών που συμβάλουν τα μέγιστα, στην προστασία της ζωή, σε περίπτωση ατυχήματος

Ο τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα 500cc Wayne Rainey δεν χρειάζεται συστάσεις, είναι ένας από τους αναβάτες που έγραψαν ιστορία στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές του ’90, μονομαχώντας με ονόματα όπως οι Eddie Lawson και Kevin Schwantz σε μια εποχή που οι αγώνες Grand Prix ήταν αρκετά πιο ωμοί και πολύ πιο επικίνδυνοι.

Rainey's Ride

Η καριέρα του, όμως, τερματίστηκε απότομα το 1993, όταν ένα βίαιο highside στο Misano τον άφησε παράλυτο από το στήθος και κάτω. Για τους περισσότερους, εκεί θα τελείωνε η ιστορία. Όχι όμως για τον Rainey, που συνέχισε να στηρίζει το άθλημα από άλλη θέση, βοηθώντας στη δημιουργία του MotoAmerica, καθοδηγώντας νέους αναβάτες και προωθώντας την ασφάλεια στις πίστες. Αυτή η ανθεκτικότητα είναι που τον καθιστά κάτι παραπάνω από θρύλο, κάνοντας τον πηγή έμπνευσης για όλους, μέσα κι έξω από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας.

Αυτή η φιλοσοφία βρίσκεται στην καρδιά του “Rainey’s Ride To The Races”, της φιλανθρωπικής βόλτας που πραγματοποιείται για πέμπτη χρονιά και συνδυάζει μια ομαδική διαδρομή μέσα από τις ακτογραμμές της California με το αγωνιστικό τριήμερο του MotoAmerica στη θρυλική πίστα Laguna Seca. Οι αναβάτες ξεκινούν από το Baja Cantina στο Carmel, με συνοδεία της τροχαίας της California, και τερματίζουν στην πίστα, γιορτάζοντας τους αγώνες και παράλληλα ενισχύοντας έναν σκοπό που αφορά όλους, την ασφάλεια.

Rainey's Ride

Η φετινή διοργάνωση συγκέντρωσε 142.000 δολάρια για το Roadracing World Action Fund, ανεβάζοντας τη συνολική προσφορά του event σε πάνω από 650.000 δολάρια. Τα χρήματα επενδύονται σε αεροφράχτες και μαλακά προστατευτικά για τις μπαριέρες, τα φουσκωτά προστατευτικά που βλέπουμε στις γρήγορες στροφές και στις ζώνες φρεναρίσματος των πιστών. Και δεν προστατεύουν μόνο τους επαγγελματίες, παραμένουν εκεί για όσους συμμετέχουν σε track days, σχολές αγώνων ή ερασιτεχνικούς θεσμούς.

Φέτος, η στιγμή έγινε ακόμα πιο προσωπική για τον ίδιο τον Rainey. Για πρώτη φορά μετά από 34 χρόνια, γύρισε ξανά γύρους στη Laguna Seca, καβαλώντας μια Yamaha XSR900GP με ειδικά διαμορφωμένα χειριστήρια. Μαζί του βρέθηκαν στην πίστα οι Kenny Roberts, Freddie Spencer, Bubba Shobert, Rick Johnson, Doug Chandler και Ben Spies, μετατρέποντας τη βόλτα σε μια μοναδική επανένωση πρωταθλητών και ζωντανή γιορτή της ιστορίας των αγώνων.Rainey's Ride

Ο ίδιος το είπε απλά “Αυτό που ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια έχει εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι φανταζόμουν. Η βόλτα έχει αποκτήσει δική της ζωή, κι αυτό οφείλεται σε όλους όσους τη στηρίζουν κάθε χρόνο”.

Οι μοτοσυκλέτες θα έχουν πάντα ρίσκο, κι αυτό είναι κομμάτι της μαγείας τους. Όμως η κοινότητα μπορεί να κάνει βήματα ώστε το άθλημα να είναι πιο ασφαλές χωρίς να χάσει την έντασή του. Ένα απλό προστατευτικό ίσως να μην ακούγεται σπουδαίο, αλλά αν σώσει έστω κι έναν αναβάτη, τότε αξίζει κάθε δολάριο.

Rainey's Ride

To “Rainey’s Ride” μας θυμίζει ότι οι θρύλοι δείχνουν τον δρόμο με το παράδειγμά τους. Και ότι η ασφάλεια δεν είναι υπόθεση μόνο των επαγγελματιών, αλλά όλων μας. Γιατί στο τέλος, αυτό που όλοι θέλουμε είναι το ίδιο, να μπορούμε να ξανακαβαλήσουμε και να συνεχίσουμε να οδηγούμε για όσο περισσότερο γίνεται.

Rainey's Ride