Ο Doohan με το RCV213 του Marquez! [Video]

Στα πλαίσια του Goodwood Festival of Speed 2019
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

8/7/2019

Αναμφίβολα, ο Mick Doohan, ο Αυστραλός πολυπρωταθλητής των GP, είναι μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες στην παγκόσμια Ιστορία των αγώνων. Πέρα απ' αυτό όμως, έχει συνδέσει και άρρηκτα το όνομά του με την αγωνιστική παράδοση της Honda, αφού με την Big-H ο Doohan κέρδισε τους πέντε παγκόσμιους τίτλους του στην μεγάλη κατηγορία.
Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, το ότι αποτέλεσε ένα από τα κεντρικά πρόσωπα στον εορτασμό για τα 60 χρόνια της Honda στους αγώνες, κατά την διάρκεια του Goodwood Festival of Speed, το οποίο διοργανώθηκε -όπως κάθε χρόνο- από τις 4 ως τις 7 Ιουλίου στην Αγγλία. Πιο συγκεκριμένα, η Honda έφερε πέντε από τα ιστορικά της ορόσημα στο "λόφο" –όπως είναι το παρατσούκλι του Goodwood- με το πιο παλιό να είναι το RC142 που πρωτοαγωνίστηκε πριν από 60 χρόνια ακριβώς. Ανάμεσα σ' αυτές τις μοτοσυκλέτες ήταν το NSR500 του Doohan από το 1989 και το RC213V του Marc Marquez του 2018, που είναι και το πιο πρόσφατο κεφάλαιο στην αγωνιστική της παράδοση. Αυτή την μοτοσυκλέτα μάλιστα, την οδήγησε o Αυστραλός σε μια βόλτα επίδειξης στην διαδρομή του Goodwood, όπως μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω video:


Αξίζει να σημειωθεί ότι στα paddock βρισκόταν επίσης και ο Casey Stoner, ο οποίος μιλούσε με τους επισκέπτες, σε casual περιβολή, χωρίς να είναι στο πρόγραμμα να οδηγήσει κάποια από τις μοτοσυκλέτες…

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”